Ontwaakt uit de 'winterslaap'
Daar waar anderen
year-to-date al meer kilometers gemaakt hebben dan ik in een heel jaar bij elkaar fiets, is voor mij vandaag het seizoen dan toch (eindelijk) begonnen

. Doorgaans ben ik laat met mijn eerste rit van het seizoen. Deels komt dat omdat ik een verschrikkelijke hekel heb aan koud en/of nat weer en deels omdat ik niet op wegen wil fietsen waar nog volop strooizout ligt. Aan de rand van de Veluwe, waar ik woon, schijnen de lokale en regionale overheden jaar in jaar uit structureel te veel strooizout in te kopen, want zodra de minimum temperatuur richting het vriespunt daalt of er net onder komt, zijn de fietspaden en wegen hier weer wit van het strooizout. Daarom wacht ik altijd met mijn eerste rit tot het een keer flink geplensd heeft.
Doch 'het bloed kruipt waar het niet gaan kan' en zodoende heb ik vanmiddag de
Planet X toch maar van stal gehaald, want het weer was te fraai om andere dingen (die natuurlijk ook gedaan moeten worden) te gaan doen i.p.v. te gaan fietsen. Nu niet gaan roepen 'dan pak je toch je pekelfiets', want die heb ik niet en wil ik ook niet hebben (zie boven).
Natuurlijk was ik wel benieuwd hoe de 'conditie' zou zijn na zo'n drieëneenhalve maand zonder racefiets of ATB onder mijn achterste gevoeld te hebben. Ja, 'kilometertjes' heb ik wel gemaakt, maar alleen met de stadsfiets, want m'n vrouw en ik doen de meeste zaken op de fiets en laten de auto doorgaans zo veel mogelijk 'met rust'

.
Op het eerst stuk van mijn rondje vanmiddag fietste ik heerlijk met de wind in en de zon op de rug richting Otterlo, genietend van het fraaie voorjaarsweer. Bij het passeren van het
Rijksschietterrein Harskamp hoorde en zag ik hoe de 'verdedigers van vaderland en wereldvrede' zich aan het uitleven waren op silhouetten van
homo sapiens (i.p.v. op schietschijven, maar dat zal wel een bewuste keuze van de superieuren geweest zijn).
Hoe meer ik Otterlo naderde, hoe meer ik de wind tegen kreeg. Vooral na
Oud Reemst , richting de A50 moest ik er min of meer recht tegen in. Het was weliswaar slechts 3 Beaufort, maar op zo'n eerste ritje van het seizoen valt dat dan toch een beetje tegen

. Doch het mooie weer vergoedde veel. Met de resten strooizout viel het gelukkig ook mee. Alleen onder viaducten, waar nog helemaal geen zon geweest was en de weg dus nog vochtig was, lag nog voldoende zout om je banden (kortstondig) wit te kleuren

.
Nadat ik bij Schaarsbergen linksaf gegaan was, had ik minder last van de tegenwind. Even een banaantje peuzelen. Bij de parkeerplaats van het
Veteranenlandgoed Vrijland , aan de zuidzijde van de
Vliegbasis Deelen (of wat daar nog van over is), ontwaarde ik een tweetal prullenbakken. 'Kom', dacht ik, 'laat ik eens netjes zijn en daar mijn bananenschil deponeren'. Omdat ik toch gestopt was, heb ik mijn fiets meteen maar even op de foto gezet.
...de Planet X toch maar van stal gehaald...:
Ook op dit deel van de route, net als op het eerste stuk, kwam ik weer opvallend veel (race)fietsers tegen. Vaak ook al in korte broek. Zelf heb ik het vandaag nog maar bij
lang-lang gehouden. Het fietsen viel mij, na zo'n lange 'rustpauze', helemaal niet tegen. Zelfs de op dit parcours aanwezige klimmetjes verteerde ik, relatief gezien dan, goed. In Hoenderloo ben ik daarom maar richting Beekbergen gegaan, zodat er nog wat extra hoogtemeterjes bij kwamen.
Ik was nog maar net de grens van de bebouwde kom van mijn woonplaats gepasseerd, of ik zag in de verte bij de uitrit van een bedrijvenpark een bestelauto wat vreemd 'geparkeerd' staan. De auto stond met z'n achterste net tegen de rand van het fietspad en aan die achterzijde was een mannetje druk in de weer. Oppassen dus! Toen ik de uitrit en auto naderde, zag ik dat het mannetje met een blauwe spanband naar de andere zijde van het fietspad liep om die band aan een andere auto te bevestigen. Ik was toch ècht niet van plan om voor zulke idioterie van de fiets te komen en er omheen manoeuvreren ging ook niet. 'Hallo', 'hallo', riep ik een paar maal luid, want ik zag dat het mannetje mij in elk geval niet zag. Krijg ik als reactie 'Rustig maar, doe eens even normaal'. Ja, wie doet er hier nu niet normaal

. Ik begrijp zo'n actie niet, temeer daar er op het bedrijvenparkje ruimte genoeg was om twee auto's aan elkaar te koppelen. Dan ga je toch niet dwars over een fietspad zo'n 'kabel' spannen, lijkt mij.
Enfin, ik was al weer bijna thuis en met een gemiddelde van 25,5 km/u over een parcours met wat tegenwind en een paar klimmetjes kon ik natuurlijk niet ontevreden zijn. En ik was nog precies op tijd weer thuis om de ontknoping van de
Tirreno-Adriatico met de fraaie tweede plaats voor Bauke Mollema te bekijken...
Deze 'kop is er af'-route (
62 km) is ook weer op
Strava te zien.