Mijn winterproject kan eindelijk naar buiten! In 1981 (het zou ook 1980 kunnen zijn geweest, daar wil ik af wezen) aangeschaft van de opbrengst van diverse krantenwijken. De verdiensten daarop waren zodanig dat lonkende Gazelles Champion Mondial en Tour de l' Avenir in de etalage van rijwielhandel Albers helaas buiten bereik waren. Het werd daarom een Motobecane van concurrent Roelfsema, destijds verkocht onder de typenaam C2S. Hij leek als twee druppels water op deze Super Mirage (maar dan zonder de Super Mirage transfer).
In de jaren daarna begon ik de fiets te upgraden, o.a. andere wielen, zadel, remmen, derailleurs, crankstel en wielen.
Van de fiets zoals ik die heb gekocht resteren slecht het stuur en het frame (althans deels waarover hieronder meer).
Heel veel heb ik er eigenlijk nooit op gefietst, ik schat dat hij in 36 jaar de 10.000 km nog niet heeft gehaald. Sleutelen aan de fiets mocht ik echter graag doen, liefst met Radio Tour de France op de achtergrond. De kleur vond ik eigenlijk ook niet zo mooi, daarom heb ik hem kaalgeschuurd en bij autospuiter Kruize in VW antracietgrijs metallic (destijds een populaire kleur voor auto's) laten overspuiten. Ik had altijd ook de indruk dat het frame (61cm) net iets te klein voor me was. Achteraf blijkt dit toch meer aan de korte zadelpen te hebben gelegen, mijn De Rosa Nuovo Classico die ik vorige herfst heb opgebouwd en die op maat is gebouwd blijkt vrijwel dezelfde geometrie te hebben. Het was de bedoeling de Motobecane door te schuiven naar mijn oudste zoon die inmiddels een lengte heeft bereikt waarmee hij er goed op kan fietsen en dan lekker samen tochtjes te maken.
Helaas bleek hij bij inspectie tijdens een grote beurt die ik hem aan het einde van de zomer gaf zo ongeveer total loss, de balhoofdbuis was ingescheurd rond de onderste lug en het was een kwestie van tijd voordat deze volledig doormidden zou zijn.
Gelukkig zijn er dan toch nog mogelijkheden, al zijn ze economisch niet geheel te verantwoorden. Marten Gerritsen van M-Engineering heeft vakkundig twee nieuwe buizen in het frame gesoldeerd (de onderste buis was al eens eerder ingescheurd achter de lug en provisorisch gerepareerd). Het frame is nu dan ook een unieke combinatie van Vitus en Columbus buizen. Hij heeft gelijk ook nog een paar nokken aan het frame gesoldeerd zodat de commandeurs en kabelrouting nu eindelijk helemaal 'professioneel' zijn. Ik heb hem helemaal kaalgeschuurd, een kleurenschema bedacht en dat met de hand opgebracht met veel geduld, schuren, laagjes Rustoleum Combicolor en polijsten met Ultimate Compound. Het wijkt totaal af van de originele Motobecane kleuren en decals maar die hebben me nooit heel erg kunnen bekoren. Zag overigens later ergens een plaatje van een Motobecane uit de jaren '70 die een soortgelijke opzet had (basiskleur met 1 wit kader) maar ik weet niet of dat origineel was.
Omdat ik toch witte verf had gelijk ook maar even de cranks en spider opnieuw gelakt, daar is het wit overigens wel origineel.
En zo ziet hij er dan nu uit:
Specificatie
- Frame dus een mix van Columbus en Vitus buizen
- Trapas, cranks en pedalen: Miche Leader
- Kettingbladen: Miche 52-42
- Ketting: Regina (dacht ik)
- Remmen en derailleurs: Shimano 600EX arabesque
- Cassette: Shimano Uniglide 13-18
- Balhoofd: Shimano 600EX
- Stuurpen: SR
- Stuur: Motobecane
- Stuurlint: Selle Italia
- Wielen: Mavic g40 velgen met Shimano 600EX naven
- Banden: Vittoria Corsa
- Zadel: Specialized Romin Evo
Dat zadel zit er nog maar kort op (gelukje met een faillisementsveiling), het past er eigenlijk niet zo goed bij maar zit wel erg lekker. Er zat daarvoor het bekende San Marco zadel op van Selle Italia maar dat was na zoveel jaren niet bepaald stralend wit meer en plaatselijk beschadigd. Heeft er hier iemand een tip of de verflaag op een zadel te herstellen is?
.
