Gisteren met nog 5 collega's afgezakt naar Valkenburg om er mijn versie van de Amstel Gold Race te fietsen. Ik maakte een rit op basis van lus 2 en 3, en maakte her en der nog wat kleine aanpassingen. Een rit goed voor 152km en ±2200 hoogtemeters.
Na een rit zonder files, wat in de regio van de Antwerpse Kennedytunnel bijna een mirakel is omstreeks 8u30 in de morgen, gestart te Vroenhof. Na amper 5km kwam al de eerste helling, zijn de de Brakkeberg. Kwestie snel warm te krijgen.
Nadien ging het naar de Bemelerberg, om vervolgens richting Honthem, Eckelrade, Gronsveld en Eijsden naar Sint Geertruid te fietsen. Te Mheer werd eventjes gestopt om te genieten van een koffie.
Volgende helling was de Loorberg. Heerlijke klim is dat. Ook de Schweinberg is een klim waar ik van hou. Niet te stijl, en redelijk gelijkmatig. Onderweg nog de Gulperberg meegenomen, langs de steile kant. Dan de via de reu de Beusdael en de Camerig naar de Epenerbaan. Te Vaals ging het dan naar het 3-landenpunt, waar het tijd was om de inwendige mens te versterken. Intussen scheen de zon volop, en was het best lastig om terug de fiets te bestijgen.
Viaz een korte afdaling en dito klim in België, reden we langs de Schuttersweg naar Vijlen. Net voor dat dorp vervolgden we onze weg naar de Camerig. Een afdaling die ons goed deed. Niet veel verder doken we het bos in (Groeneweg), opnieuw richting Vijlen. Vervolgens naar Mechelen en Whalwiller naar Eys. Daar kon onze finale starten. De teller stond daar al op 120km.
De Eyserbosweg deed mij al pijn, en dan moest het zwaarste nog komen. Dat beloofde weinig goeds. Maar goed, afzien hoort ook bij het wielrennen, dus ....
Volgende helling was te Simpelveld. Veel stelt het niet voor, maar als het vat begint leeg te lopen, is elke meter klimmen lastig. Net voorbij Ubachsberg daalden we de Vrakelberg af, om wat verder de Kruishoeveweg op te klimmen. Ik kreeg toen al de vraag van een collega of dit de beruchte Keutenberg was. Helaas ...
Maar die kwam veel sneller dat gewild. Man, wat is me dit een zware beklimming
Maar eenmaal voorbij het zwaarste stuk, krijgt een mens opnieuw wat vertrouwen, en knal je verder vooruit. Op naar de laatste helling, de Cauberg. Daar kon iedereen nog eens voluit gaan. Nadien volgde de afdaling van de Geulhemmerweg waar de auto niet veel verder stond te wachten. Na het verfrissen en het inladen van onze fietsen, gingen we, zoals het Belgen beaamt, een frietje eten in Berg en Terblijt.
Voor de meeste van mijn collega's was dit een eerste kennismaking met deze héél mooie streek. En we keren zeker terug. Ik zorg er dan voor dat ik nog een paar kilo's kwijt raak. Met ouder worden (straks 55) gaat dit wat moeilijker dan ik zou willen.
Mijn GPS hield het voor bekeken net na de Keutenberg. We fietsen toch een goeie 155km, en hadden zeker de voorziene 2200 hoogtemeters.
https://www.strava.com/activities/2313097548
)
