Fiets.nl

In topsport vind blijkbaar de zoektocht naar "marginal gains", zoals ze het ooit bij team Sky zo mooi presenteerden, blijkbaar heel normaal.
Ik vind het goed dat de al dan niet extreme magerzucht, ook bij de mannen trouwens, aan de kaak wordt gesteld.
Dit is gewoon een heel slecht voorbeeld naar jongeren toe die willen sporten.
Dat er achteraf dan ook geen "begrip" in allerlei praatprogramma's voor moet gezocht worden.

Ik vind dat de topsporters toch echt zelf moeten weten wat ze er wel of niet voor over hebben. Ik heb veel meer moeite met kind-topsporters. Die hebben zelf weinig tot niets te kiezen/beslissen. Deze dames zijn toch oud genoeg om te bedenken welke opofferingen ze willen doen? Er werd ook ergens op het forum geschreven dat Pauline wel 3kg afgevallen zou zijn. Ik heb er hier één in huis die iedere zomer makkelijk 3kg afvalt, en dat is niet omdat hij ook maar iets van overgewicht heeft. Laten we zeggen van 57-58kg naar 54-55. En dan moet hij zijn best nog doen om niet meer af te vallen.

Ik denk dat PFP precies weet wat ze doet en wat ze ervoor moet laten.
Als topsporter zoek je nou eenmaal de grenzen op en zij doet dat verantwoord!
Jezelf op scherp zetten voor de Tour en daarna weer de teugels laten vieren daar heb ik totaal geen problemen mee.
Wel zoals vroeger in het Oostblok of nu nog in China, waar ze kinderen transformeren tot topsporters met alle middelen die er voorhanden zijn en waar slikken of stikken het motto is...

Of het verantwoord is weet ik niet zo zeker (REDs is toch echt wel een probleem in de topsport), en ik kan er eigenlijk ook wel in mee dat dit niet een goed voorbeeld is voor jonge talenten. Die verantwoordelijkheid kun je echter niet leggen bij de atleet zelf vind ik. Probleem is wel dat lang niet alle topsporters echt autonoom zijn in dit geval (PFP denk ik dan weer wel).

Vergelijk het ook eens met Zara (mode-keten) die nu op de vingers wordt getikt vanwege te dunne modellen (bijv https://nos.nl/artikel/2577782)

Dat Zara verhaal is terecht imho. Belachelijke aangekleede bezemsteel als rolmodel*. Veel te graatmager, is echt iets anders dan een topsporter die alles op alles zet om het doel te halen.

*Doe mij dan maar de jeans van Sydney

Hoezo "echt anders"? Topmodellen hebben er net zo goed heel veel voor over om hun doel te halen. Lijkt me juist vrij vergelijkbaar.

Er zijn ondertussen toch genoeg verhalen bekend van topsporters die na hun carrière wel toegaven dat ze met "problemen" kampten, waar ze tijdens de carrière bleven beweren dat alles dik in orde was.

Niet alleen na hun carrière.
Marianne Vos heeft ook een probleem met haar gewicht en daardoor haar mentale toestand gehad.
En er gelukkig bovenop gekomen.
https://www.knack.be/sport/wielrennen/m ... -anorexia/

53x11 schreef: ↑07 aug 2025 15:53 Hoezo "echt anders"? Topmodellen hebben er net zo goed heel veel voor over om hun doel te halen. Lijkt me juist vrij vergelijkbaar.

Die hebben er zeker veel voor over. Maar een opdrachtgever zou nooit om zulke graatmagere modellen moeten vragen. Das compleet losgeslagen van de realiteit.
De sporter heeft tenminste nog een “realistisch” doel: iets winnen.
Dat bedoel ik met anders.

En wat is het verschil tussen een opdrachtgever die graag een dun model voor de lens vereist en een coach (/omgeving) die vereist dat een sporter zo licht mogelijk is? Ik denk dat in dit geval de overeenkomsten wel eens groter kunnen zijn dan de verschillen. Nu ken ik de modellenwereld niet, maar de topsportwereld wel een beetje (zowel professioneel als privé), en zo heel gezond is die topsport lang niet altijd (in meerdere opzichten)

Klopt, die wereld ken ik ook

Ik bedoel dat een hardloper/fietser klimmer baat heeft bij een optimale gewicht/vermogen verhouding en dat een resultaat op kan leveren.
De opdrachtgever die aangekleedde bezemstelen zoekt is niet wijs en levert niets op. Dat model van de Zara is gewoon too much (of less, net hoe je het bekijkt).

En als een 'aangeklede bezemsteel' (weinig respectvol) nou meer verkopen oplevert omdat onze wereld krom in elkaar zit? Dan levert dat toch ook 'resultaat' op?

Bij wielrennen zou je bij toch een minimale BMI kunnen vastleggen?

Of is de conclusie: voor sportresultaten mag je je 'doodhongeren' maar voor verkoopresultaten niet?