Fiets.nl

http://www.youtube.com/watch?v=P8Uo1j5F ... plpp_video" onclick="window.open(this.href);return false;

Beste Forumleden,

Om alle geruchten en speculaties even te weerleggen...

In de 2011-editie van Parijs-Roubaix is er slechts één kaderbreuk geweest: Sylvain Chavanel raakte betrokken in een zware valpartij waarbij zijn frame brak ter hoogte van de achtertrein. Sylvain Chavanel is van fiets gewisseld en werd eerste QS-renner op een 38e plaats. Alle andere renners hebben Parijs-Roubaix uitgereden en alle fietsen gebruikt in de race zijn nadien zonder problemen ingezet in andere wedstrijden; met uitzondering van Tom Boonen die op een speciaal exemplaar reed met meer ruimte voor de achterband in geval van slecht weer. Dit frame is uitsluitend gebruikt geweest voor Parijs-Roubaix en was splinternieuw bij aanvang van de race.

Het stilstaan van Tom in het bos van Wallers was te wijten aan een vastgelopen ketting. Bij het schakelen liep de ketting tussen de voorste tandwielbladen (Tom Boonen reed Parijs Roubaix met een 53x48 combinatie vooraan) waardoor heel het mechanisme volledig vastliep en er noodgedwongen van fiets moest gewisseld worden. Na zijn val in de achtervolging op de koplopers is Tom als enige van de ploeg uit de wedstrijd gestapt.

Na Parijs-Roubaix zijn de speciale fietsen van Tom Boonen gedemonteerd en zijn de frames terug ingeleverd bij Eddy Merckx Cycles. Deze frames zijn nadien nog gebruikt voor promotionele doeleinden.

Met vriendelijke groeten,

Dave Luyckx
Eddy Merckx R&D

@EMC: dank voor deze opheldering; altijd leuk, inside informatie.

Een opmerkelijk fiets in de historie van de wielersport blijf ik de fiets vinden van Francesco Moser.
In de loop van 1983 werd bekend dat Moser zich aan het voorbereiden was om het werelduurrecord van Merckx aan te vallen.

Een team aan wetenschappers die zich werkelijk overal mee bemoeide. De baan werd ingesmeerd met speciale parketlak er werden hoge reclame borden geplaats om de wind te temperen.
Speciale trainingsschema’s en voeding.

Veel van die dingen zie je niet maar wat we wel allemaal zagen was de opmerkelijke fiets.
Omdat ik vooraf er van overtuigd was dat het Moser ging lukken heb ik dik 100 artikelen verzameld gedurende de aanloop naar het record.

Kenners en specialisten vielen bijna over elkaar om maar als eerste te mogen zeggen dat dit niks ging worden.
ZEKER NIET MET ZO’N FIETS.

Merckx noemde de wielen zelfs soepborden!



Moser trok zich er niks van aan en raasde begin 1984 naar een – voor die tijd – onwaarschijnlijk gemiddelde van 50,808km.
Hij was voor een test de baan opgegaan om te kijken hoe het ging. Er waren officials omdat Moser evt records op 5, 10 en 20 km wilde laten vastleggen.
Na 20 km was Checco echter nog fris en maakte het uur vol.

Precies op het moment dat er 100en tifosi in Italie in het vliegtuig stapte. De echte recordpoging was immers pas een paar dagen later gepland.
Moser – wie hem wel eens ontmoet heeft zal het beamen – stelt z’n fans niet graag teleur en een paar dagen later stapt hij weer op de fiets.
Nu zonder lange trainingsbroek en helemaal in record configuratie.

Toen de stopwatch werd stilgezet stond er 51.151 op de klokken.

Dezelfde middag heeft Merckx opdracht gegeven om aan dichte wielen te komen. Dat hij ook een lobby heeft gestart om het record van Moser ongedaan te krijg is wat minder sportief. Uiteindelijk is het gelukt en zijn alle moderne records "geschrapt"

Moser wist de vorm van begin 1984 vast te houden en kort na z’n recordpoging won hij op sensationele wijze Milaan-San Remo, door in de afdaling van de Poggio aan de haal te gaan. Moser was in die jaren een van de beste dalers, maar de demonstratie die hij toen gaf kende z'n gelijke niet.

Later dat jaar won hij voor het eerste de Giro met 4 etappeoverwinningen. De tijdritfietsen die hij daar gebruikte waren afgeleid van de machine die hij bij zijn records in Mexico heeft gebruikt.

De fiets heeft significant invloed gehad op de ontwikkeling van de racefiets. Met name de dichte wielen.

Later verbeterde Moser nog het uurrecord op laaglandbanen (Milaan) en op een indoorbaan (Stuttgart)
Voor het indoorrecord gebruikte Moser een fiets met een extreem groot achterwiel.


Net als z’n recordvoorganger Merckx is Moser een eigen fietsmerk begonnen, maar Moser haalt vooral voldoening uit het wijnbedrijf wat hij met de familie runt.
Uiteraard zijn er heel wat flessen uitgebracht met etiketten met Moser op de fiets.
Van de record-wijn heb ik toen ik bij hem was maar een hele doos meegenomen. Leuk om te schenken als er wielervriendjes op bezoek zijn.

Wel openen met een Campa cavatappi

Moser – inmiddels de 60 voorbij – zit zelf nog regelmatig op de fiets en neemt onder ander ieder jaar deel aan L’Eroica waar een graag geziene gast is.

Leuk verhaal om te lezen! Maar wat een bizer groot achterwiel op die laatste foto! Wat is het idee hier achter?

Het idee achter de grote wielen was dat deze dan eenvoudiger draaiend te houden zouden zijn op de vrij kleine indoorbaan. Maar wellicht had Moswer met gewone dichte wielen wel een betere tijd gezet.

@Gastheerg: dank voor dit inspirerende lesje geschiedenis!

Zeer fraai verhaal met hierbij nog een actiefoto van de zeer aparte TT fiets:

Vandaag GIOS!

Gios is een merk dat een aantal opmerkelijk stadia heeft doorgemaakt en derhalve als opmerkelijke koersfiets gezien mag worden.

- de voorfase
- de hype
- de vervalsingen
- de consolidatie
- de niche
- de splitsing

Iedereen die "verstand" van Gios heeft die wauwelt over Italiaans en blauwe kleur.

Ik zal jullie even ontnuchteren: Papa Gios komt uit Slovenie en de eerste Gios fietsen waren oranje:


Dit is de fiets van Italo Zilioli. Zilioli reed een knappe erelijst bij elkaar maar koos ervoor om halverwege z'n carriere voor Merckx te gaan rijden.
In z'n begin jaren fietste hij echter op een ORANJE Gios!

Ik heb Zilioli een paar keer ontmoet en z'n bijnaam de droeve kampioen klopt wel een beetje. Een bepaalde sentimentele romantiek met gemiste kansen.
Toch is hij nog steeds (dik 70) een levendig persoon maar in Italie kreeg hij toch de bijnaam van de droeve kampioen.
Ik heb zo'n kat. Hier bij een nieuwe Gios Super Record.


Gios maakte ook kinderfietsen maar de ommezwaai kwam begin jaren 70 toen Brooklyn een ploeg "op de weg" zetten.
Mooie outfit en mooie fietsen. De Gios broetjes werkte zich te barsten en met name Roger de Vlaeminck zorgde dat het merken een enorme boost kreeg.
Een indruwekkende rij overwinningen in klassiekers en Giro etappes zorgde dat de Gios een fiets werd die.............iedereen wilde hebben.

Foto: Ikzelf tijdens een 24 uurs op een Gios Super Record

Het ging echter om een kostbare fiets die niet ieder kon betalen. Het gevolg was dat er een enorme explosie ontstond ten aanzien van replica's.
Vooral in België. Sterker: er reden vele malen meer replica's rond dat echt Gios fietsen!

Daarnaast was er een ander fenomeen aan de gang. Een ploeg als Flandria was gedwongen op de matige racefietsen te rijden die uit de Belgosche fabriek kwamen.
Vooral Maertens en Godefroot waren daar niet van gediend. Zij lieten uit Turijn een aantal Gios frames komen en daar ging schaamteloos een emmer rode (Godefroot heeft ook nog op een blauwe gereden) verf overheen.

Welke merk is zo vaak gefakte en welk merk is zo vaak overgespoten? Colnago en Masi doen het dan ook goed maar dat was algemeen bekend.

Foto: Gios Super Record voor fietsmaatje Ingmar (Bottecchia)


Gios is er niet in geslaagd het modernisme te volgen en de broers hebben inmiddels een eigen keus gemaakt.
Alfredo - altijd al de zakenman - heeft de naam Gios in Azie voor goed geld verkocht en de meest idioten fietsen worden nu onder die naam verkocht.

Aldo - de virtuoos als het om framebouwen gaat - is samen met zoon Marco bezig om in Italie een nichemarkt te voorzien.
De kleinschaligheid heeft iets vertederends maar wie een modern top frame wil moet daar niet zijn.
Het is sentiment en nog eens sentiment. Maar daar is ook niet heel veel mis mee.
Vorig jaar heeft Aldo voor de vierde keer een frame voor me gebakken. Hij liet me fijntjes weten dat hij er voor De Vlaeminck tientallen heeft gemaakt!

Mooi overzicht Gerard! Nooit geweten dat hij uit Slovenië kwam. Hoe zit dat precies, Tolmino Gios werd in 1916 geboren in Veneto (sinds 1923 Vittoria Veneto ter herinnering aan de Italiaanse overwinning op het Oostenrijks-Hongaarse leger nabij Veneto in 1918) en deed tijdens in 1936 al voor de Italiaanse ploeg mee aan de Olympische Spelen in Berlijn. Nu ligt Vittoria Veneto dicht bij de grens met Slovenië en er is nogal wat strijd geweest en geschuif met grenzen maar de stad hoorde sinds de annexatie van Treviso in 1866 bij Italië.

Veneto is een regione, te vergelijken met onze provincies, met veel bekende steden als Venetië, Padua Treviso en Verona. De hele regio behoorde voor de eenwording van Italië aan Oostenrijk-Hongarije toe. Vittorio Veneto (met een o, ik denk naar de koning Vittorio Emmanuele maar zou ook iets heel anders kunnen zijn) is inderdaad de nieuwe naam van de samengevoegde stadjes Ceneda en Serravelle. Om het een wielerforum te houden: In de omgeving van Vittorio Veneto is een gek op Sacha Modolo c.s. gaan schieten.

Vittorio werd in 1923 aan de naam Veneto toegevoegd omdat - zoals ik hierboven al schreef - daarmee de overwinning die de Italianen in 1918 op het Oostenrijks-Hongaarse leger behaalden werd herdacht. Die overwinning betekende namelijk het einde van de strijd tussen Italië en Oostenrijk-Hongarije tijdens de Eerste Wereldoorlog (en het wiste de smadelijke nederlaag uit die de Italianen in 1917 bij Caporetto leden). En zoals ik al schreef, Veneto (later dus Vittorio Veneto) was al sinds 1866 Italiaans (inderdaad vanwege de eenwording van dat land onder Garibaldi). Waarmee nog niet verklaard is waarom de roots van GIOS in Slovenië zouden liggen.