Fiets.nl

Als die Amerikanen hard genoeg zouden fietsen om de toppers op de weg bij te houden, zouden ze echt wel de overstap maken.

Unbound versus WK Gravel is een beetje zoals Indy versus F1.

Als je groot aantal WT-toppers laat starten in in Unbound wint er een WT-topper. Op het moment dat ze achterop gereden worden heeft dat 9 van de 10x met pech en het niet-hebben de juiste spullen of beperkte reparatieskills te maken. In Unbound moet je alles zelf regelen en dat zijn de WT-jongens natuurlijk niet gewend.

Wat natuurlijk wel een duidelijk verschil is, is dat Unbound langer is (alhoewel het WK dit jaar voor gravelbegrippen ook lang was). Ironisch genoeg is dat waarschijnlijk juist in het voordeel van de WT-rijders.

Ter illustratie, Keegan Swenson trapte toen hij in '23 Unbound won 246w gemiddeld en 276 w normalized. Er is echt geen enkele WT-renner die daar van wakker ligt.

Ik denk dat ze in een wk gravel gewoon zoveel gekkigheid moeten stoppen dat het voor toppers op de weg een beetje te wordt. Een rivier met krokodillen om doorheen te waden o.i.d.

havana schreef: ↑16 okt 2025 08:21 In Unbound moet je alles zelf regelen en dat zijn de WT-jongens natuurlijk niet gewend.

Zal ook wel meevallen, merendeel van hun trainingsritjes moeten ze ook alles zelf regelen.

Daar heeft hij inmiddels over gezegd dat hij die functie gaat heroverwegen!

DDX schreef: ↑16 okt 2025 10:11

havana schreef: ↑16 okt 2025 08:21 In Unbound moet je alles zelf regelen en dat zijn de WT-jongens natuurlijk niet gewend.

Zal ook wel meevallen, merendeel van hun trainingsritjes moeten ze ook alles zelf regelen.

Klopt maar ze trainen toch vrijwel uitsluitend op de weg. Dus met het pluggen van banden zullen ze niet heel veel ervaring hebben. Ook het afschrapen van peanutbutter mud zullen ze niet dagelijks doen. Of drinken / wisselen van een drinkrugzak. Zijn allemaal dingen die in Unbound wel belangrijk zijn.

Wat Laurens ten Dam in de podcast aangaf.., Unbound is de hele dag druk op de benen, lange rechte stukken. (en zo ook andere gravelwedstrijden in de VS).
De WK parcours, is veel meer draaien en keren, en dus veel vaker vol aanzetten na een bocht, en benen daarna weer stil hebben richting de volgende bocht of in de wielen.
Natuurlijk is dat enigszins versimpeld, maar de europese gravel races zijn veel meer intervallen, met heel vaak piekvermogen.

Dus nog afgezien van de practische dingen als pindakaasmodder en zelfredzaamheid. Is de vorm van de inspanning toch wel echt heel anders.

Ach, modder schrapen, bandje pluggen, rugzakkie wisselen. Het is geen rakettechnologie toch? Dagje oefenen, ok, weekje oefenen en je kunt het.

rikkert schreef: ↑16 okt 2025 16:31 Ach, modder schrapen, bandje pluggen, rugzakkie wisselen. Het is geen rakettechnologie toch? Dagje oefenen, ok, weekje oefenen en je kunt het.

Ach, modder schrapen, bandje pluggen, rugzakkie wisselen. Het is geen rakettechnologie toch? Dagje oefenen, ok, weekje oefenen en je kunt het uitrijden.

Straffe verhalen zijn er genoeg, toch even gewoon nuanceren.
Greg van Avermaet werd na zijn pensioen op de weg 7e in zijn eerste Unbound.
Verhalen waren er indertijd ook over de Amerikaanse veldritten, tot de Europese veldrijders er starten. Toen stond er geen enkele Amerikaan meer in de eerste helft van de uitslag.
https://www.cyclingweekly.com/gravel/yo ... d-business

Gregs 7e plaats kan ik mij nog herinneren ja. Op dat laatste oplopend stuk probeert hij daar weg te springen van het groepje en jonge jonge daar zat nog poeier op.
Ik denk dat de "echte gravelaars" in de US geluk hebben dat er op de weg meer te verdienen valt en er pas bij het pensioen WT renners naar de gravel komen om nog wat bij te verdienen. Ik droom anders wel van een Unbound waarin Wout en Mathieu na 10km zeggen "bon, zijn we weg?" en dan de hele koers aan flarden rijden .

Een beetje zoals de gemiddelde cross waaraan VDP mee doet bedoel je, of een klassiekertje met Pogi…..