10-5 De kust, de zon en het besluit
De eerste week is verstreken en om eerlijk te zijn is de schoonheid van het Italiaanse ons nog niet kunnen overtuigen. Dit heeft twee kanten, enerzijds is het enorm groen en zoals eerder al geschreven werd, wellicht te groen, waardoor het zicht en de ware schoonheid grotendeels verscholen blijft. Anderzijds is er het weer en die heeft natuurlijk een bijzonder grote stempel gedrukt op de jongste week. Het weer is dusdanig dat de hoop op zon allang vervlogen is waardoor er iedere dag slechts de hoop is op een droge dag zonder donkergrijs wolkendek. Vandaag lijkt de dag eindelijk te brengen wat we gehoopt hadden de gehele week te hebben. Het is 20graden en hoewel er nog een frisse wind staat is het lekker weer.
De kuitblessure die na een moment van zelfstudie toch op exact dezelfde plaats als voorheen zit, is er niet beter op geworden en de dubbele fietsdag van Harm maakt dat we vandaag naar de kust gaan. We gaan via de Passo di Vestito op zoek naar een op de kaart aangeduide galerij gelegen nabij deze pas. We vinden deze, maar zoals al vaker deze week is dit weinig bijzonder en zeker niet mooier dan de uitzichten die het Italiaanse land ons tot op heden geschonken heeft. We vervolgens onze weg naar de kust richting het dorp Forte di Marmi. De schitterende, bijna steriele boulevard en winkelstraten (vol Gucci, Dolci & Cabana en andere Fashion shops) leidt ons naar het strand. Hier is een aaneensluiting van strandpaviljoens waartussen zo nu en dan nog een stukje strand zichtbaar is. We lopen de pier op waarvandaan het zicht op zee groots is en landinwaarts de enorme drempel gevormd door bergketen goed zichtbaar is. Direct is ook duidelijk dat juist die bergketen ervoor zorgt dat de wolken daar blijven waar ze zijn en dat is ons geval aan de verkeerde kant. Een erg pijnlijke conclusie want inmiddels is de temperatuur opgelopen tot 25graden. Weliswaar wordt deze vergezeld met een flinke wind, maar dat is nog altijd veel beter dan de krap 15graden en regen die wij de voorbije week voorgeschoteld hebben gekregen.
Na een heerlijke relaxte tijd doorgebracht te hebben op en nabij de boulevard vervolgen we onze weg, terug de bergen in. Diverse schitterende bergweggetjes volgen en de lucht blijft helder waardoor het zicht wederom prachtig is. Gelukkig is de kaart van weinig hoogstaande kwaliteit waardoor we meermaals verkeerd rijden, met als gevolg de meest bijzondere weggetjes, bergdorpjes en vergezichten te zien. Hierdoor zijn we echter ook verplicht om alsnog de grote weg richting Castelnuovo te volgen. Als we terug komen in Castelvecchio is hier gelukkig het weer ook nog goed. Later op de dag genieten we zowaar buiten van onze vers gemaakte pasta maaltijd. We trekken de conclusie dat de pasta hier gewoon anders moet zijn, omdat het hier vele malen beter smaakt dan thuis, of is dat gewoon de Italiaanse charme en omgeving die daarvoor zorgen.
[img=
http://img197.imageshack.us/img197/9286/p1030252q.jpg]
[img=
http://img34.imageshack.us/img34/8863/p1030253zq.jpg]
Als we de huiseigenaar spreken blijkt dat vandaag waarschijnlijk de enige mooie dag was tot donderdag. Een blik op de plaatselijke teletekst pagina zet dit inderdaad kracht bij. Dit geeft stof tot nadenken. De kuitblessure zich alles behalve goed ontwikkeld en het feit dat we het binnen zitten of noodgedwongen rondjes rijden ook wat zat zijn, nemen we een besluit. We besluiten eerder terug te keren naar Nederland. Nadat het gezin samen met hun zoon heeft gegeten, kloppen we rond 22:00 aan om het besluit te overleggen. We worden hartelijk ontvangen, en het besluit wordt volledig begrepen. Oprechte excuses en bijna schaamte voor het afgeleverde weer klinken door de woonkamer. Natuurlijk kunnen zij hier niets aan doen en we tonen ons begrip terwijl we duidelijk maken dat zij hier niets aan kunnen doen. Wat volgt is een gezellige avond waarin vooral de vrouw des huizes haar uiterste best doet om wat Engelse zinnen te maken, wat haar best goed af gaat. Hier komt de gastvrijheid ook weer om de hoek, want iedere keer als ze het niet helemaal goed heeft, biedt ze haar excuses aan. Na een gezellige avond kruipen we rond 23:30 het bed in, op naar onze laatste dag hier in het Toscaanse land.
11-5 Het vertrek
Regelmatig verstoorde een hevig getik de nachtrust. Niet verrassend was het wederom de regen, maar nu ging het wel erg hard. Gedurende de hele ochtend en delen van de middag blijft de regen afwisselend rustig, tot hard, tot met bakken uit de hemel komen. Juist dit is waarom we gister ons besluit hebben genomen. Erg spijtig maar het heeft niet zo mogen zijn deze meivakantie. Gister al heb ik gezegd dat ik hier zeker terug zal komen en die belofte zal ik ook zeker waarmaken maar dan in de voorstelde maanden juni of juli.
18-5 Het laatste nieuws
Inmiddels zijn we enkele dagen verder en zijn er de nodige ontwikkelingen. Zoals jullie weten ben ik dit jaar bezig om mijn bijdrage te leveren voor het kankerfonds door deel te nemen aan Alpe d'HuZes. Het lijkt een moeilijk verhaal te gaan worden om het doel te bereiken maar niets is onmogelijk. De pijn in mijn kuit blijkt gelukkig niet voort te komen uit een spierscheuring zoals 2 jaar geleden. Helaas blijkt het uit m'n rug te komen door een afgeknelde zenuw. In overleg met de fysiotherapeut gaan we 2x per week behandelen in de hoop om tegen beter weten in binnen 2 weken klaar te zijn. Zoals het Alpe d'HuZes toebehoord opgeven is geen optie en zonder uitdagingen is het leven niets, dus we gaan er gewoon vol voor.
Dit weekend heb ik weer rustig op de fiets gezeten, hoewel het gevoel zeker niet goed is, lijkt er vooruitgang in te zitten. Ik heb dus nog altijd het volste vertrouwen en met de recentelijk toegezegde sponsoring per beklimming is dit zeker een motivatie om extra door te zetten.
