Fiets.nl

een tourrit van 200 kms met het ganse peleton in het Gents kuipken, een pistewedstrijd dus. Spektakel gegarandeerd.
Misschien terug de lange tijdrit van 50 kms inlassen en in de giro een bergrit van 250 kms met mortirolo 1800 hoog, gavia 2646 hoog ,stelvio 2758 hoog, passo di rombo 2.504 hoog en aankomst boven op de rettenbachferner 2800m hoog (Solden - oostenrijk)

Mcnuggets schreef: ↑14 mar 2022 13:14

Ernie C. schreef: ↑14 mar 2022 00:15 De laatste etappe iedereen een steile afdaling laten doen op een eenwieler. Spectakel gegarandeerd.
(Of gewoon normaal doen. Van mij hoeft al de geïnnoveer niet zo.)

Aha, maar dan wil je wellicht terug naar de rondes waarbij etappes van 300 kilometer geen uitzondering waren, daar is ook op geinnoveerd.

Die klim binnen die rondes vind ik echt briljant. Veel spektakel langs de route, beetje achterin het peloton hangen en dan ineens gaan, super!

100km eraf halen is wel heel beperkt qua innovatie. Ik heb het meer over allerlei ingewikkelde concepten om spectakel te creëren.
Zeker de grote rondes en klassiekers moeten wat mij betreft niet teveel veranderen.

De eerste tour weer eens doen. Geen volgwagens. Verslaggevers alleen per trein of speedpedelec.

Etappes van 300km over gravel, en zelf bagage meenemen?

Slowracer schreef: ↑14 mar 2022 17:32

Maruss schreef: ↑14 mar 2022 17:17 - Een niet te lange (berg)etappe waarin wordt gestart conform klassementsvolgorde en tijdverschillen.

Biedt mogelijkheden om samen te werken (of juist niet) en zo afstand te nemen/houden van anderen. Voor optimaal spektakel moet het klassement wel een beetje uit elkaar liggen, maar ook weer niet te veel. Ook overzichtelijk de eerste over de finish is ook leider in de wedstrijd. Potentieel een aardige reset van het klassement.

Hebben ze éénmalig in de TdF van 2018 gedaan (17e etappe van Bagnères-de-Luchon naar Saint-Lary-Soulan, slechts 65 km. lang, of kort ). Volgens mij niet zo'n succes destijds.

Maar dat was niet met een start met tijdsverschillen, wel een startopstelli g maar dat sloeg nergens op

Toestaan dat je als renner niet alle etappes hoeft te rijden. Alleen voor het klassement moet je alle etappes uitrijden. Hoef je als sprinter niet meer de bergen over. En dus ook dat je als renner op een paar etappes kunt "inschrijven". Leuk voor de eendags specialisten die met verse benen aan de start van een etappe kunnen staan en hun rit er uit kunnen kiezen. Beetje zoals van der Poel in de eerste week van de Tour koerste.

Klimetappe van max 50km. Zo steil als mogelijk

Ik ben wel fan van een joker lap zoals gezegd hierboven. Werkt bij de rallyes voor auto’s ook erg tof.

Ook een waanzinnig idee is een tijdrit over deels dubbel parcours. Dus op gegeven moment kan je linksaf kiezen voor een vlak parcours dat langer is, of rechtsaf voor een korter parcours met een steile klim. Alleen dan moet je dat wel heel goed weten te kiezen dat beide opties kans geven op de winst en dat lijkt me dan weer een beetje lastig.

Kan Kung tegen Kuss strijden op winst in de tijdrit.

Als gewone etappe kan het denk ik niet werken, omdat ook klimmers dan meer energie sparen door gewoon achter in het peloton over het vlakke mee te bollen.

Al dat soort 'innovaties' maken er eerder een kermis van dan een koers. Van mij hoeft dat echt niet.
Maak de ploegen nog een mannetje kleiner en we zijn er wel.

Kunnen we niet ook een soort biathlonachtig systeem met strafrondjes bedenken?

Ik zou bij sprintersritten de grens van 3km verleggen naar bijv 10km/15km. Dan is dat het punt voor de tijdswaarneming en kunnen de mensen die zich met de sprint willen bemoeien nog ruim op tijd organiseren en doorgaan. De rest kan op zijn gemak naar de finish bollen. Hierdoor haal je de nood om met zijn allen vooraan te zitten weg en daarmee ook valpartijen.