's Morgens om half zes in de mist met de auto vertrokken vanuit Zuidlaren. Om kwart over zeven aangekomen op de Rhijnauwselaan, startkaart opgehaald en bijgekletst bij een kop koffie.
Daarna de fiets opgehaald, banden bijgepompt en tas gevuld en naar de start.
Even voor acht uur reden we al Bunnik uit, op weg naar Houten. Vanwege een omleiding gingen we over een noodbrug voor de eerste keer het water over. Hier waren een aantal mensen aan het zoeken (hadden waarschijnlijk niet het juiste spoor) en reden we al snel met een grote groep. Frank en ik hadden besloten net als de vorige lange brevetten rustig te beginnen. Een beetje hangen in de groep en op stoom raken.
Langs de A 27 reden we naar het zuiden, langs Meerkerk en Noordeloos. Bijna alles langs het water over mooie fietspaden. Na 75 kilometer kwamen we bij de eerste stop bij Dordrecht langs de snelweg bij een tankstation. Dordrecht was ook de plek waar we later weer langs zouden komen.
Ik reed voor het eerst op de Batavus met de Panaracer Pasela's: deze banden hebben een sterk en goed profiel, zijn breed genoeg en toch ook snel.
We besloten niet te lang te wachten op elkaar en met een man of zes reden we langzaam verder op weg naar Moerdijk. De tweede stop was in Ossendrecht na 128 kilometer. Op weg daar naartoe bleek mijn achterspatbord doorgescheurd te zijn: er was een gat ontstaan in het metaal. Het maakte op de klinkers en oneffenheden vervaarlijke geluiden, maar leverde geen gevaar op voor de band. We reden naar het zuiden, de weinige wind die er was kwam uit het noordoosten. Dat fietste dus prima. Bij de stop in Ossendrecht pakte ik wat tie wraps en zette het spatbord weer vast aan het frame. Probleem opgelost.
Na een kop koffie en wat eten uit de tas snel verder met Frank, twee Duitsers, andere Frank uit Den Haag en twee onbekenden.
Het ging verder naar de Westerschelde, waar we zicht hadden op de industrie boven Antwerpen. Het spatbord begon weer te trillen: de tie wrap had het begeven. De wegen waren goed, dus gewoon verder rijden. Op weg naar de volgende stop in Oude-Tonge ging het naar het noorden over de Oesterdam. Prachtige vergezichten en veel watervogels hier.
De Duitsers hielden het tempo hoog, waardoor een drietal aan het elastiek kwam te hangen. Ik was sterk genoeg om mijn deel van het werk te doen en al snel waren we met vier over, de twee Duitsers, Frank en ik. Frank verzaakte en dat kreeg hij in niet mis te verstane woorden te horen van een van hen.
De stop in Oude-Tonge was een bijzondere: café De Geit. Er was een rookvrije ruimte voor de stamgasten, maar deze stond open en er hing een smerige rooklucht binnen. De koffie moest nog worden gezet, dus eerst maar een cola. 'Alleen maar light', gaf de waardin aan, maar ik zag toch echt ook gewone cola in de la staan. Ook hier dus snel verder, bidons gevuld en door. We haalden Bert in, hij was vanmorgen zijn bidons vergeten en reed al tachtig kilometer op reserve, het snelle tempo dat ik van hem ken was helemaal weg. Hij kon ons ook niet volgen.
Over het Haringvliet en door Numansdorp, op weg naar Dordrecht. Hier reden we verkeerd en kwamen aan de verkeerde kant van de snelweg richting Kinderdijk uit. We volgden de parallelweg en staken even verder een brug over en zaten weer op het juiste spoor.
In Kinderdijk was de derde stop bij 'De Klok'. Hier namen we wat lichts te eten en de gebruikelijke koffie en cola. Het was kwart over vijf, het was prachtig weer, de zon scheen volop. Na een half uur reden we verder op weg naar het mooiste stuk van de route: de molens bij Kinderdijk.
Ook de beide Duitsers wilden dit niet missen, dus we stopten voor foto's, net als de vele toeristen.
We maakten ons klaar voor het donker, de verlichting ging aan. We reden een een prachtig mooi stuk over de dijken bij Groot-Ammers, Nieuwpoort, Tienhoven, Ameide en Lexmond. Het ging kop over kop en nu deden we alle vier ons deel. Bert was voor ons vertrokken in Kinderdijk en we pikten hem op de dijken weer op. Nu kon hij wel mee, dus met vijf reden we terug. Op het fietspad over de brug van de A 2 bij Vianen en langs Nieuwegein. Om 19.45 uur melden we ons weer bij de controle aan de start. Nog een kop koffie en om kwart over acht in de auto gestapt op weg naar huis. Het bleek gisteren wel de mooiste dag van deze week te zijn.
