Tijd om dit topic af te stoffen aangezien deze regio meer aandacht verdient.
Vorig jaar verbleef ik met het gezin dicht bij de Ventoux. Dit jaar wilde moeders de vrouw ergens anders naar toe. Aangezien ik de vakanties regel, viel mijn oog snel op de Ardeche. We waren laat met boeken, maar een camping in Privas had nog plek: genoeg vermaak voor de kinderen, goede reviews, en een blik op de lokale hoogteprofielen maakte mij blij. De voorpret kon beginnen, het bouwen van leuke rondjes. Insteek: lekker veel hoogtemeters, maximaal een kilometer of 80 (zodat ik bij of net na ontbijt weer terug ben) en zoveel mogelijk zien van de omgeving. Al rap had ik 12 routes in elkaar geflanst, aangezien de regio genoeg mogelijkheden biedt. Uiteindelijk heb ik dit teruggebracht tot 5 routes, aangezien het wel een trip met het gezin blijft.
De eerste route bracht mij binnen een kilometer of 3 aan de voet van de Col du Benas (D7). Een heerlijk klim van 10 kilometer, die de hele tijd tussen de 4,5 en 5,5% blijft. De conditie is dit jaar goed, dus ik ben hem heerlijk opgereden. Ondertussen mij afvragend wat de teksten op de weg over ‘le loup’ betekenden. Volgens mij is een loup een wolf . Een thema dat al eerder dit jaar terugkwam in de Sportful Dolomiti Race. Spannend…
Ik kom lang geen andere wielrenners, verbazingwekkend, maar net onder de top toch één. Op gympies en zwalkend over de weg, precies zoals mijn eerste avonturen op de fiets in de bergen. Ik mag dat wel.
De afdaling is niet al te steil en zeker niet technisch. Net voor Aubenas ga ik een stukje richting het westen, om dan via de Col de L’Escrinet (D104) weer richting het noorden en Privas terug te rijden. Op papier een klim om eens goed op te knallen: 13,5 km tegen gemiddeld 3,5%. In mij gedachte rijd ik hem al op het buitenblad omhoog en verpulver ik de tijden de lokale KOM boys. Uhhhh, niet dus. Deze klim is praktisch recht door een dal omhoog, met een windkracht 5 tegen. Weg buitenblad en gewoon ploeteren op de 34x23. De afdaling is heerlijk: breed, strak asfalt en goed lopende bochten.
60km en 1500hm (Strava opgave)
https://www.strava.com/activities/669140718
Tocht 2 gaat vanuit Privas eerst richting het noorden via Coté du Baron om daarna richting het oosten af te buigen, en dan via de Col de Linthe en de Col de Sainte-Cierge-La-Serre richting het noorden te rijden om uiteindelijk weer via de Col du Moulin à Vent weer naar Privas terug te rijden. Dit keer ben ik wel vroeg vertrokken om de warmte en de harde wind in de Ardeche voor te zijn.
Ik begin meteen met de grootste uitdaging: Coté du Baron. Deze klim start ook in Privas en komt uit op hetzelfde plateau als de Col du Benas, maar de klim is maar half zo lang. Vooral de eerste kilometers met constant stukken van 15-20% doen mij beseffen dat een “29” lekker geweest zou zijn. Na 24 minuten sta ik boven en krijg nu wel een lastige afdaling voor de kiezen: onoverzichtelijk en een heel slecht wegdek. 1 keer kom ik zelfs met beide wielen los van de grond. Dat gebeurd mij op de cyclocrosser wel vaker, maar nu schrik ik er wel van. Een overstekende vos was dan weer wel een hoogtepuntje.
De Col du Linthe en Col de Sainte-Cierge zijn zoals vele cols hier: niet te steil, rustig en met schitterende uitzichten.
70km en 1500hm (volgens de Garmin)
https://www.strava.com/activities/670911937
De derde tocht is een korte tocht (44km), met relatief veel hoogtemeters (zo’n 1050). Vanwege de planning rijd ik vandaag in de middag. Het is warm, maar ik heb zin om gas te geven. De eerste klim is de Col du Moulin die ik al van die kant ben afgedaald. Ik weet dat het een makkelijke klim is, al heb ik een kleine de-tour ingetekend via Lyas. Daarna daal ik weer af naar Privas en rijd ik achterlangs het stadje richting de Col du Femeil. In mijn enthousiasme om zo lokaal mogelijk te rijden, ben ik ietsje doorgeslagen: 2 stroken afbrokkelend asfalt met lokale begroeiing daartussen. Een lokale automobilist kan ik niet laten passeren: gewoonweg onmogelijk. Na zo’n 5 kilometer sla ik linksaf een beter weg in: het laatste stuk van de Col de Croix de Creysseilles. Na de afdaling kom ik bij een splitsing. Mijn Garmin is niet helemaal duidelijk hoe nu verder te gaan. Er staat echter ook een gezinnetje: hij op de racer en zij op de e-bike met 2 dochtertjes in een fietskarretje. Wel stoer om daarmee af te dalen. Ik weet niet of ik daar wel trek in zou hebben. We babbelen nog wat en daarna vervolg ik mijn weg. Privas is om de hoek, dus dat wordt rustig uitbollen. Oef, ik had niet gerekend op de Chemin de Beauly: 131 hoogtemeters tegen gemiddeld 8% als toetje van dit rondje.
https://www.strava.com/activities/673419179
Tocht nummer 4 is weer een vroege ochtend rit. De aanloop is rustig en ik geniet van de rust, de opkomende zon, de stilte en de koelte. Na een kilometer of 9 begin ik met een klein klimmetje bij Sainte Bauzile. Slechts 107hm tegen 6%, maar het gaat niet lekker. Gelukkig weet ik dat er snel een herkansing komt met Col de Fontenelle: 14km aan gemiddeld 4%. Lekker! Na een afdaling van 13 kilometer weet ik dat ik een stukje over de lokale autoweg N102 moet. Raar maar waar heb ik hier de meeste andere fietsers gezien. Gelukkig houden de meeste Fransen goed rekening met fietsers en rijden ze ruim om je heen. Hierna volgt wederom een fijne klim van 10km over de D7 naar Berzeme. Via de Col du Benas daal ik weer af naar Privas en weet dat ik nog maar 1 rit voor de boeg heb.
81km en 1500 hm (Garmin)
https://www.strava.com/activities/675268148
Mijn laatste rondje in de Ardeche vond plaats in de avonduren. Ik had weer flink wat klimwerk voor de boeg, dus ik nam wat lampjes mee om in de eventuele schemering zichtbaar te zijn. Ik vertrek in noordelijke richting via de inmiddels bekende Col du Moulin à Vent richting de Col du Tauzuc (8km à 6%). Ik heb duidelijk de mooiste route bewaard voor het laatst: natuur, kleine dorpjes, vergezichten, kasteeltjes. Na de Tauzuc ga ik richting Col de la Croix de Ferrières, met 938 meter het hoogtepunt van deze vakantie. Het begin is lastig. Niet alleen merk ik dat ik al wat metertjes geklommen heb, maar het begin van deze klim is steil. Het licht neemt af en ik hoor alleen nog mijn eigen gezwoeg in het bos. In geen velden of wegen is iemand te bekennen en met alle het mos in het bos wordt het spookachtig. De vaart er dan meer inhouden. Na een half uurtje klimmen kom ik op de kam. Ik zet mijn fiets neer bij het bordje, en meteen scheren kwartels langs de helling omlaag. Gaaf, dat heb ik niet eerder meegemaakt. Fotootjes maken blijkt moeilijk. Met mijn wit lichtblauwe outfit blijk ik een aantrekkelijk baken voor lokale vliegen te zijn. Keer op keer vliegt er 1 voor de lens langs. Inmiddels wordt het tijd om de verlichting aan te zetten. Ik vorder niet zo snel als verwacht en in de afdaling zal er minder licht zijn. Ik besluit gelijk mijn bril achter mijn shirt te haken en zonder af te dalen. De afdaling is lastig: slecht wegdek en in het bos weinig licht. Dan gebeurt waar ik voor vrees. Ik zie een gat niet en rijd er vol doorheen. Ik houd controle, maar merk aan het gedrag van mijn voorwiel dat de band lek is. Een flinke jaap zit in de wang van de band. Pfff, lekkere timing. Gelukkig ben ik snel weer op weg en ben daal het laatste stukje af. Hierna volgt nog een ‘klim’ (10km à 2%) naar de Col de Croix de Creseilles. Ik ben deze al van een andere kant opgereden en ken de afdaling. Ik stop dan ook niet boven en daal in de laatste schemering af. Ik baal een beetje dat ik mijn bouwlamp niet heb meegenomen op vakantie. Het bos is tot leven gekomen. Overal hoor ik zwijnen wegschieten. Ik zie ze niet. De laatste hobbel voor Privas moet genomen worden: opnieuw de Chemin de Beauly. De laatste keer had ik er een 12e tijd gereden, dus ik had mij voorgenomen er op te knallen voor een top 10 notering. Forget it, de benen willen het niet meer. Ik besluit er dan maar rustig op te rijden. Ik rijd een flauwe bocht door en zie een familie wilde zwijnen op een steile helling naast de weg. Ze schrikken en 1 van de biggen glijdt uit en rolt voor mijn wiel langs over de weg. Mijn hartslag schiet weer naar de 200. Dat was schrikken. Gelukkig ben ik snel in de buurt van Privas en kan ik de laatste kilometers naar beneden meepakken onder straatlantaarns. Een lokaal glaasje wijn staat op mij te wachten als ik arriveer bij onze mobil home. Het zit er op.
80km en een mooie 3334 (Strava)hm
https://www.strava.com/activities/678524442
Inmiddels heb ik mij ingeschreven voor de nieuwsbrief van de L’Ardechoise en zit ik sterk aan te denken om in juni de 4-daagse van 620km en 10.500hm te gaan rijden. Wat een schitterend gebied.
Win-Win situatie