Fiets.nl

Trudie schreef:Als ik jaapieo goed inschat zou hij dat voor een heer ook gedaan hebben.

Hmmm...die kun je wel heel dubbelzinnig opvatten

Ik zal iemand altijd helpen en daar hoef ik niets voor terug. Mocht ik slechts één reservebandje bij me hebben en is het helemaal aan het begin van een lange koers reserveer ik de band wellicht voor mijzelf, maar anders...geen probleem. Ik zou het zelf ook prettig vinden als iemand mij kan helpen.

Zo heb ik ooit tijdens de SR classic midden in de Ardennen gestaan met een niet werkende voor derailleur en de ketting op het buitenblad. Toen was ik ook blij dat er iemand stopte waarvan ik een multitool kon lenen om die ketting in ieder geval op het binnenblad te krijgen .

Wil je die gedachten voor je houden? ; )

japie carbon schreef:Ik moet eerlijk zeggen dat ik er nooit geld voor zou willen hebben, en kan het me daarom ook wel voorstellen dat ik er geen erg in zou hebben om het te vragen. Maar het is eigenlijk idd wel zo netjes om t in iedergeval te vragen, dus ik zal t onthouden

Ik vind het ook geen probleem om iemand te helpen, en natuurlijk hoeft niemand te betalen voor mijn tijd. Maar voor een binnenbandje (ook al is ie maar €3), kun je dat toch gewoon terugbetalen?

Of beter: Als je geholpen word, dan bied je dat iig aan, dan is het aan de "helper"

Wanneer ik (met de fiets) iemand met pech naast de weg tegenkom, vraag ik altijd of hij/zij hulp nodig heeft. Maakt niet uit of deze nu te voet, met de fiets, of met de wagen problemen heeft. De vraag alleen al tovert bij de meesten al een glimlach op het gezicht, ook al blijkt later dat ik het helemaal niet kan oplossen.
Heb er eerlijk gezegd nog nooit negatieve ervaringen mee opgelopen.

Ik vind wel dat een fietser toch ook zelf zou kunnen bedenken dat ie tijdens de rit een lekke band kan krijgen...duh. Met andere woorden, een reparatie-setje evt. met biba meenemen (en een pompje natuurlijk) is toch wel het minimale wat je bij je moet hebben zou ik zeggen.

Maar niets is natuurlijk zo prettig om iemand een helpende hand te bieden. En er iets voor terug hebben....tja, het zou netjes en leuk zijn. Maar helaas is niet iedereen zo, dat blijkt maar weer.

Is voor mij situatie-afhankelijk.

In een toertocht eigenlijk niet. Moet je je spullen maar voor elkaar hebben of terugvallen op hulpdiensten of algemene voorzieningen. In trainingsritjes wil ik nog wel eens vriendelijk zijn en iemand van dienst zijn. Maar als ik zelf maar 1 bandje en patroon bij me heb rijd ik ook gewoon door.

Vorig jaar met een collega een rondje Limburg aan het doen en op de Kruisberg een jonge kerel tegengekomen die naar benee wandelde. Lek, niets bij zich. Wij hadden gezamenlijk drie bandjes bij dus heb zijn wiel genomen en met een paar minuten was de man geholpen. Ik stond alleen met gitzwarte handen....

Als 38 jarige sta je dan een puber vermanend toe te spreken.... Nee ik wil geen geld van je maar wel drie beloftes.... 1. Ik ga mijn fiets beter kuisen 2. Ik zal in t vervolgs altijd reserve materiaal meenemen 3. De eerstvolgende keer dat ik iemand lek zie dan sta ik ook (eenmalig) mijn materiaal af.

Hij knikte verlegen....

Jiminez schreef:Wanneer ik (met de fiets) iemand met pech naast de weg tegenkom, vraag ik altijd of hij/zij hulp nodig heeft. Maakt niet uit of deze nu te voet, met de fiets, of met de wagen problemen heeft. De vraag alleen al tovert bij de meesten al een glimlach op het gezicht, ook al blijkt later dat ik het helemaal niet kan oplossen.
Heb er eerlijk gezegd nog nooit negatieve ervaringen mee opgelopen.

+1. Ik doe hetzelfde en heb ook dezelfde ervaring. Als je je moet afvragen of je voor je hulp iets terug wilt hebben en zoja, wat in dat geval niet of wel voldoende is, dan wordt het erg ingewikkeld. Gewoon de ander helpen. Zou je zelf ook fijn vinden. Klaar.

Afgelopen zondag nog liep er een fietser met de fiets aan zijn hand. Vroeg of ik hem kon helpen. Hij was bijna thuis, dus het laatste stukje liep hij wel. Toch werd mijn aandacht op prijs gesteld.
Heb ook al eens een biba afgestaan aan een man die in de berm zat te klooien met plakkertjes. Ik was met een maat en we hadden allebei een reserve biba bij. De gok genomen dat we niet teveel lekke bandjes zouden krijgen en de hoop dat iemand ons ook zou helpen in geval van nood. Die man bood aan te betalen, maar dat hebben we geweigerd. Overigens hielp het wel een beetje dat zowel ik en die maat van mij, alsmede de pechvogel Colnago reden...

Ik houd het maar op: wie goed doet, goed ontmoet.

Afgelopen zondag, nog 70 km te gaan tot thuis, gestopt bij iemand met een tweede lekke band. Ik maar 1 biba bij me gestoken en geen plak spul. Na overleg wilde hij mijn band niet aannemen en heeft hij gewacht op de volgende.

Thuisgekomen zonder lek te rijden, had ik toch mijn biba af kunnen geven. Direct tweede biba in het tasje gestoken.
Als ik iemand weer op weg kan helpen, prima. En of ik die band nou wel of niet terug krijg, datg boeit me niet zoveel. Belangrijker vind ik de collectieve mentaliteit: sta ik een keer stil, dan hoop ik op dezelfde hulp.

Meestal heb ik 2 biba's bij, een nieuwe en een geplakte (vraag me niet waarom...). Ik zou wel weten welke band ik zonder moeite zou afstaan . Maar ook al zou het een nieuwe zijn. het dingetje kost iets meer dan 1.50 euro. Als ik iemand daar echt mee uit de brand kan helpen, geen probleem toch. Voor dat bedrag hoeven we niet wakker te liggen lijkt me. Afhankelijk van of de persoon een beetje handig is zou ik het bandje er ook gerust op leggen.

In het verleden heb ik zelf een aantal keer een beroep moeten doen op een collega fietser met een reserve binnenband. Zonder die personen had ik nu nog aan het lopen geweest. Zou goed kunnen dat ik daarom zoveel medelijden heb voor mensen met pech langs de kant !

pompje al enkele keren uitgeleend en toch telkens mensen met een grote glimlach gezien en ze blijven maar bedankten...
maar bandjes zou ik toch ook idd graag vergoed zien natuurlijk...