Na de GF Sportful vorige zondag (21e juni) aankomende zondag de GF La Campionissimo vanuit Aprica.
Gister aangekomen in een klein dorpje vlakbij (op 18km afstand), net over de grens in Zwitserland.
Vanmiddag maar eens even een verkenning van de Mortirolo gedaan.
Vanuit ons huisje eerst een paar km bergaf tot aan Tirano (voorzichtig over de grensovergang, ze willen je wel ff aankijken), en vervolgens op een weggetje tussen de wijnvelden (om de grote weg te ontwijken) richting Mazzo di Valtelina wat aan de voet van de Mortirolo ligt.
Blijk dat de Mortirolo eigenlijk heel anders heet, Passo della Foppa, maar die naam kent natuurlijjk niemand.
Bij het rechts afdraaien valt het mee, kan gewoon op buitenblad omhoog, totdat.....
de eerste bocht naar rechts zich aandient, meteen daarna weer links en dan begint het echt, meteen al boven de 15%.
En ik zie tot mijn schrik een bordje met het bochtnummer (waarbij ik niet zozeer schrik van het bordje, maar wel van het nummer wat erop staat) 33 !!!!
Maar goed, da's eigenlijk ook wel goed nieuws, 33x de kans om de buitenbocht te pakken toch ?
Ik begin eerst maar eens op de 25 achter (34 voor) omdat ik zondag as dit als 2e klim heb, en dus wil weten of je uberhaupt omhoog komt met de 25 als je fris gestart bent zoals nu.
Dat blijkt aardig te lukken, en na zo'n 5 bochten zie ik zelfs iemand voor me fietsen.
Langzaam kom ik erbij en gok dat het een nederlander is (groot, witte benen, mooie fiets), en ja hoor helemaal correct. Ik maak ff een praatje en leg uit dat ik aan het verkennen ben voor as zondag, nou zegt ie, dat ben ik ook aan het doen. Aangezien ik nog steeds op de 25 rijd ga ik toch wat harder en laat hem weer achter.
Zo rond bocht 24 begint het toch wel zeer te doen, de 25 achter, en ik besluit toch maar naar de 28 te gaan (achteraf blijkt dat daar de superstijle stukken van 20% in zaten).
Nog geen bordjes bij de weg hoever het nog is, maar wel op de weg geschilderd, bijna bij elke km aangegeven. En ook leuk, kleine bordjes met namen erop (geen idee of ze van eigenaren zijn van nabijliggende huizen of iets anders) met daarop wel iets interessants: de hoogte op die plek in meters.
Soms zit er een stukje in tussen 2 haarspeldbochten dat iets vlakker is (haha, 8% vind ik dan al bijna vlak), en kan de 25 of zelfs de 23 er weer op.
Als de top nog maar 2,5km is, beginnen de bochten elkaar snel op te volgen en kan ik wat snelheid maken (relatief gezien natuurlijk), bocht 6 tot 1 gaan lekker snel, en dan ineens zie ik in de verte fluo geel bewegen, een windjackje natuurlijk.
Dus dat is de top !!! en aangezien het ook iets afvlakt kan ik weer naar de 23 schakelen om nog met ene beetje snelheid over de top te komen.
En wie zitten er weer boven ? 3 andere Nederlanders die vanaf de andere kant omhoog waren gereden, ze wachten op hun 4e fietsmaatje.
Blijkt dat ze er tot zaterdag zijn, hun laatste dag gaan ze de Stelvio vanaf Bormio omhoog, aan de andere kant naar beneden en dan weer terug (dus 2x Stevio op 1 dag).
Ik vraag 1 van hen of hij even een foto van me wil maken terwijl ik weer omhoogfiets, met het bordje vd Mortirolo erop (foto volgt).
Daarna naar beneden, maar de vreug is van zeer korte duur, ipv linksaf (naar beneden) moet ik rechtsaf om over een soort slingerende weg over de bergkam richting Aprica te gaan (dit is vanaf de voet vd Mortirolo de exacte route van as zondag). Die weg is op de routekaart licht glooiend bergaf, maar in het echt gewoon op- en af (naar mijn gevoel meer 'op' trouwens). Af en toe een venijnige afdaling ertussen met scherpe bochten, en meteen daarna weer omhoog.
Na ettelijke km's kom ik vlabkij Aprica en zie ik het dorp al beneden liggen, een paar haarspelden en ik rijd op de doorgaande weg (gister met de auto leek het redelijk vlak, maar met de fiets loopt het toch echt wel op). En na 1km ongeveer ben ik boven, onder de permanente finischboog (tenminste, van hout/metaal met betonnen voeten).
Eindelijk echt naar beneden, mooi asfalt (nieuw voor de Giro etappe van dit jaar gok ik), glooiende bochten. Dan halverwege de afdaling een afsteek naar beneden, binnendoor maar wel slecht wegdek en een smallere weg. Stop ik ff voor een foto (volgt), stap daarna net weer op de fiets, komen er 4 Mercedessen omhoog met van die 'psychedelische' zwart/wit bestickering erop (nieuwe modellen waarvan je de vorm niet exact mag kunnen onderscheiden) en 3 normale Mercedessen erachteraan met camera's erop geplakt.
Geen foto's voor AutoWeek helaas want de iPhone zit alweer in mijn shirt.
Onder aangekomen ff een afkorting genomen richting huisje, maar verkeerd de GPS gelezen, ik ga rechts voor de rivier, en ik had rechts meteen NA de rivier moeten gaan.
Niks in de gaten, totdat mijn GPS pijltje op het scherm wel erg afwijkt van de geplande route, nou ja komt wel goed denk ik.
Na een paar km komt eindelijk weer een brug en kan ik weer de goede kant op, maar blijkbaar zijn alle straten in Tirano van Oost-West en niet van Noord-Zuid, dus ik rijd 2x verkeerd voordat ik op de kruising aankom en via de SS38 (Strada dello Stelvio) naar ons huisje kan. Dat is nog wel ff 5km bergop en de grens over naar Zwitserland. Onderweg nog 2x een spoorlijn schuin kruisen (blijkt de Bernina Express te zijn, die met cirkelvormige viaducten omhoog klimt richting St Moritz, en de spoorlijn loopt 400m achter ons huisje, morgen ff uitzoeken of we daar nog een ritje mee kunnen maken).
Eindelijk weer bij ons huisje aangekomen, met bijna 80km, en 3000 Strava hm (zal wel 2000 op de GPS zijn).
Nu 2 dagen rust en dan zondag de volgende GranFondo !!!
Foto's
en 140 Km in de pocket.
