Fietsen met "verse" knie (na operatie)
- robbebopper
- Forum-lid HC
- Berichten: 5691
- Lid geworden op: 09 aug 2006 16:32
Fijn dat het de boede kant op gaat Fred!
- fredmtb-sport
- Forum-lid
- Berichten: 1710
- Lid geworden op: 11 jul 2009 14:16
- Locatie: Soest
- Contact
Gisteren (6 december) was een hele belangrijke dag voor me, want de controle bij de orthopeed. Was dan ook precies 8 weken na de ingreep.
Maar eerst even hoe het de weken ervoor ging met de (bekende) valkuil van de meeste sporters.
Vanaf begin november de weg gevonden naar mijn indoortrainer waar ik met beleid mocht draaien. Begon met stukjes van 15 minuten met in begin zo rond de 80 tot 100 watt.
Dit overigens naast 3 maal in de ochtend even 5 minuten "not connected to smarttrainer" om de boel los te houden. Dit omdat ik ook weer voorzichtig begon met beetje thuiswerken en lang achter zitten niet fijn aanvoelde. Daarnaast veel kleine stukjes lopen tijdens bijvoorbeeld teams meeting met koptelefoon op. Verder tussendoor de oefeningen die ik van mijn fysio meekreeg.
2e week november uitgebreid en 19 november groen licht van fysio om buiten te fietsen. Dus heel langzaam op de gravelbike de fietspaden in de buurt, maar compleet verkleumd thuis. Ondanks dikke kleding onmogelijk om op temperatuur te blijven. Heel verschil of je 21 km/u of 26 km/u over de paden fietst. Maar geen reactie, dus blij mee.
Daarna ritjes indoor tot zo'n 60 minuten en vermogen steeg tot richting de 140 of 150 watt gemiddeld. Dat weekend zelfs 2 ritjes op de weg bij iets hogere temperaturen en kon lekker relaxed 2 uurtjes per keer trappen.
Tja, dan afgelopen weekend. Weer naar buiten met opnieuw koud weer en dacht "dan maar iets vlotter" en ging ook goed onderweg. Alleen het hele weekend de tol voor mijn sportieve aspiraties moeten betalen. Wat een pijn overal en flinke tegenvaller. Volop aan de pijnstillers.
Dus daarna maar weer lichtjes indoor. Fysio keek er niet van op en had dit wel van me verwacht...............
Dat naast het fietsen want verder intensief bezig bij fysio en vooral proberen de strekking te verbeteren. Dat was al slecht na mijn ongeval in Rhens 2013, maar nu nog slechter. De buiging juist boven verwachting, want buiging al dik over de 130 graden zonder problemen.
Maar naast de problemen met de knie vrij direct na deze operatie is de linker heup (idd de Rhens fractuur) bijna pijnlijker dan de knie en dat echt onverwacht. Maar ook weer verklaarbaar volgens fysio. Tja, lichaam zit complex in elkaar.
Dus ging met knikkende knieen naar de orthopeed en hoop vragen over met name de extra pijn etc.
Foto's zagen er top uit, alles op zijn plek en nog uitgebreide uitleg. Onderzoek op de tafel was effe pijnlijk, want even kijken hoever hij de strekking erin kreeg. Auw, Fredje had bijna een schop uitgedeeld.
Maar zijn eindoordeel was zeer positief en vond het beter dan gemiddeld, maar denk mijn verwachtingspatroon anders was en ook eea onderschat had.
Feitelijk alle pijn(tjes) verklaarbaar en hij zou het gek gevonden hebben als dat niet zo was. Daar was de ingreep veel te zwaar voor. Dus moet echt rekening houden dat ik overall wel een jaartje zoet ben. Komt aardig uit, dan precies op tijd in orde voor campertrip USA volgend najaar.
Over het fietsen mijn verwachtingspatroon lekker omlaag gebracht. De "weddenschap" met enkele clubgenoten dat ik voor het eind van het jaar 100 km ritten fiets heb ik bij voorbaat al verloren. Ga proberen me niet te druk te maken, al zal ik vast nog een keer in de beroemde valkuil trappen.
Wat dat betreft hou ik de quote van een andere orthopeed goed in gedachte:
Je hebt maar 1 maal de kans op een geslaagde revalidatie.
Als laatste het stukje huisvlijt met "before/after" (echt vakwerk)

Maar eerst even hoe het de weken ervoor ging met de (bekende) valkuil van de meeste sporters.
Vanaf begin november de weg gevonden naar mijn indoortrainer waar ik met beleid mocht draaien. Begon met stukjes van 15 minuten met in begin zo rond de 80 tot 100 watt.
Dit overigens naast 3 maal in de ochtend even 5 minuten "not connected to smarttrainer" om de boel los te houden. Dit omdat ik ook weer voorzichtig begon met beetje thuiswerken en lang achter zitten niet fijn aanvoelde. Daarnaast veel kleine stukjes lopen tijdens bijvoorbeeld teams meeting met koptelefoon op. Verder tussendoor de oefeningen die ik van mijn fysio meekreeg.
2e week november uitgebreid en 19 november groen licht van fysio om buiten te fietsen. Dus heel langzaam op de gravelbike de fietspaden in de buurt, maar compleet verkleumd thuis. Ondanks dikke kleding onmogelijk om op temperatuur te blijven. Heel verschil of je 21 km/u of 26 km/u over de paden fietst. Maar geen reactie, dus blij mee.
Daarna ritjes indoor tot zo'n 60 minuten en vermogen steeg tot richting de 140 of 150 watt gemiddeld. Dat weekend zelfs 2 ritjes op de weg bij iets hogere temperaturen en kon lekker relaxed 2 uurtjes per keer trappen.
Bewijs van goed gedrag, geen dag verzaakt...........
.Tja, dan afgelopen weekend. Weer naar buiten met opnieuw koud weer en dacht "dan maar iets vlotter" en ging ook goed onderweg. Alleen het hele weekend de tol voor mijn sportieve aspiraties moeten betalen. Wat een pijn overal en flinke tegenvaller. Volop aan de pijnstillers.
Dus daarna maar weer lichtjes indoor. Fysio keek er niet van op en had dit wel van me verwacht...............
Dat naast het fietsen want verder intensief bezig bij fysio en vooral proberen de strekking te verbeteren. Dat was al slecht na mijn ongeval in Rhens 2013, maar nu nog slechter. De buiging juist boven verwachting, want buiging al dik over de 130 graden zonder problemen.
Maar naast de problemen met de knie vrij direct na deze operatie is de linker heup (idd de Rhens fractuur) bijna pijnlijker dan de knie en dat echt onverwacht. Maar ook weer verklaarbaar volgens fysio. Tja, lichaam zit complex in elkaar.
Dus ging met knikkende knieen naar de orthopeed en hoop vragen over met name de extra pijn etc.
Foto's zagen er top uit, alles op zijn plek en nog uitgebreide uitleg. Onderzoek op de tafel was effe pijnlijk, want even kijken hoever hij de strekking erin kreeg. Auw, Fredje had bijna een schop uitgedeeld.
Maar zijn eindoordeel was zeer positief en vond het beter dan gemiddeld, maar denk mijn verwachtingspatroon anders was en ook eea onderschat had.
Feitelijk alle pijn(tjes) verklaarbaar en hij zou het gek gevonden hebben als dat niet zo was. Daar was de ingreep veel te zwaar voor. Dus moet echt rekening houden dat ik overall wel een jaartje zoet ben. Komt aardig uit, dan precies op tijd in orde voor campertrip USA volgend najaar.

Over het fietsen mijn verwachtingspatroon lekker omlaag gebracht. De "weddenschap" met enkele clubgenoten dat ik voor het eind van het jaar 100 km ritten fiets heb ik bij voorbaat al verloren. Ga proberen me niet te druk te maken, al zal ik vast nog een keer in de beroemde valkuil trappen.
Wat dat betreft hou ik de quote van een andere orthopeed goed in gedachte:
Je hebt maar 1 maal de kans op een geslaagde revalidatie.
Als laatste het stukje huisvlijt met "before/after" (echt vakwerk)
Met grote groepen tegenwoordig wielrennen op de openbare weg?
Zou verboden moeten worden..........
Zou verboden moeten worden..........
Youtupe zijn typosquatters, mensen die van tikfouten gebruik maken om virussen en andere te verspreiden. De correcte URL is https://www.youtube.com/watch?v=loPOxEtcqhw , youtube met een "b" dus en niet met een "p".
- fredmtb-sport
- Forum-lid
- Berichten: 1710
- Lid geworden op: 11 jul 2009 14:16
- Locatie: Soest
- Contact
OK, op pagina 3 had ik ook al linkje gedeeld. Die zijn er idd genoeg evenals “enge” linkjes…….
Ik blijf het geweldig vinden dat de medische wetenschap dit tegenwoordig mogelijk maakt.
Overigens vertelde mijn orthopeed ook dat tijdens de operatie de prothese bekeken wordt of strekking kan. Dus met “geweld” vol boven op een knie hangen om hem recht te krijgen. Iets wat spieren in “eeuwen” niet hebben meegemaakt, dat verklaart ook dat de spieren flink tijd nodig hebben om te herstellen van deze ingreep.
Ik blijf het geweldig vinden dat de medische wetenschap dit tegenwoordig mogelijk maakt.
Overigens vertelde mijn orthopeed ook dat tijdens de operatie de prothese bekeken wordt of strekking kan. Dus met “geweld” vol boven op een knie hangen om hem recht te krijgen. Iets wat spieren in “eeuwen” niet hebben meegemaakt, dat verklaart ook dat de spieren flink tijd nodig hebben om te herstellen van deze ingreep.
Met grote groepen tegenwoordig wielrennen op de openbare weg?
Zou verboden moeten worden..........
Zou verboden moeten worden..........
Alweer wat jaren geleden kwam ik bij een toertocht een groep tegen waar een dame mede kopwerk deed en die was voorzien van een, zo op het oog, rvs onderbeenprothese, bestaande uit twee stangen en een voet. En dat ging in een behoorlijk tempo. Je hoeft dus nog lang niet te wanhopen. 

- fredmtb-sport
- Forum-lid
- Berichten: 1710
- Lid geworden op: 11 jul 2009 14:16
- Locatie: Soest
- Contact
Even update na zo'n 4 maanden na de operatie.
Wat vooraf door aantal van jullie werd aangegeven komt aardig uit. Ik zit inmiddels alweer op de fiets. Relatief veel indoor, maar laatste 2 tot 3 weken ook wat meer buiten. De afstanden/tijdsduur aantal malen over de 3 uur gegaan met 1 uitschieter van iets meer dan 4 uur en idd de 100km. Tja, die afstand zat in mijn kop en ging ook prima en fysio kon zijn glimlach niet onderdrukken.
Wat genoemd is qua krachtverlies is tot nu toe helemaal uitgekomen, zit echt nog enorm verschil in. Dat met fietsen ook merkbaar als ik wil accelereren, van stilstand op gang wil komen of heuvelop.
Daar wordt samen met fysio hard aan gewerkt en itt 30 minuutjes "kneden", is het meestal dik uur in de oefenzaal aan de gang. Leuke en zware oefeningen (ook balans) en soms vraag ik wel eens: Heb je nou echt zo'n hekel aan Fredje?
Zonder gekheid: Wisselwerking met fysio is erg goed en werkt motiverend.
Voorlopig is het strekken lastiger dan buigen. Een buiging is zo'n 130 graden geen probleem meer.
Verder ook proberen netter te lopen en dus 's avonds met "hare majesteit" stukje wandelen in de buurt. Dat gelijk ook als training als ik in najaar langer wil lopen in de "state parks" bij onze campertrip.
Qua medicijngebruik inmiddels een maandje ook van de nachtelijke paracetamol af, ook lekker.
Waar ik wel achter ben is, dat dit herstel meer energie kost en lastiger is dan in 2013 na mijn gecompliceerde bovenbeen breuk. Was toen maar een botje (ok, dikste bot in lichaam) en nu gewricht.
Denk ook dat het niveau/afstanden van voor de operatie zeker niet meer terugkomen en eerlijk gezegd vind ik dat geen probleem.
Bij revalidatie 2013 was de focus vooral op terugkomen op niveau bij de marathons, wat aardig lukte.
Nu in 2022/2023 (dus 10 jaartjes ouder/wijzer) wat mindere focus daarop. Bijkomend voordeel: Je houdt tijd over voor andere leuke dingen
Tot besluit: Durf nu wel te zeggen na 4 maanden dat ik geen spijt heb van beslissing om de ingreep te laten verrichten ondanks dat ik zeker niet volledig hersteld ben. Maar het gevoel is erg positief.
Om toch nog met wat grappigs af te sluiten, onderstaand plaatje:

Wat vooraf door aantal van jullie werd aangegeven komt aardig uit. Ik zit inmiddels alweer op de fiets. Relatief veel indoor, maar laatste 2 tot 3 weken ook wat meer buiten. De afstanden/tijdsduur aantal malen over de 3 uur gegaan met 1 uitschieter van iets meer dan 4 uur en idd de 100km. Tja, die afstand zat in mijn kop en ging ook prima en fysio kon zijn glimlach niet onderdrukken.
Wat genoemd is qua krachtverlies is tot nu toe helemaal uitgekomen, zit echt nog enorm verschil in. Dat met fietsen ook merkbaar als ik wil accelereren, van stilstand op gang wil komen of heuvelop.
Daar wordt samen met fysio hard aan gewerkt en itt 30 minuutjes "kneden", is het meestal dik uur in de oefenzaal aan de gang. Leuke en zware oefeningen (ook balans) en soms vraag ik wel eens: Heb je nou echt zo'n hekel aan Fredje?
Zonder gekheid: Wisselwerking met fysio is erg goed en werkt motiverend.
Voorlopig is het strekken lastiger dan buigen. Een buiging is zo'n 130 graden geen probleem meer.
Verder ook proberen netter te lopen en dus 's avonds met "hare majesteit" stukje wandelen in de buurt. Dat gelijk ook als training als ik in najaar langer wil lopen in de "state parks" bij onze campertrip.
Qua medicijngebruik inmiddels een maandje ook van de nachtelijke paracetamol af, ook lekker.
Waar ik wel achter ben is, dat dit herstel meer energie kost en lastiger is dan in 2013 na mijn gecompliceerde bovenbeen breuk. Was toen maar een botje (ok, dikste bot in lichaam) en nu gewricht.
Denk ook dat het niveau/afstanden van voor de operatie zeker niet meer terugkomen en eerlijk gezegd vind ik dat geen probleem.
Bij revalidatie 2013 was de focus vooral op terugkomen op niveau bij de marathons, wat aardig lukte.
Nu in 2022/2023 (dus 10 jaartjes ouder/wijzer) wat mindere focus daarop. Bijkomend voordeel: Je houdt tijd over voor andere leuke dingen

Tot besluit: Durf nu wel te zeggen na 4 maanden dat ik geen spijt heb van beslissing om de ingreep te laten verrichten ondanks dat ik zeker niet volledig hersteld ben. Maar het gevoel is erg positief.
Om toch nog met wat grappigs af te sluiten, onderstaand plaatje:
Met grote groepen tegenwoordig wielrennen op de openbare weg?
Zou verboden moeten worden..........
Zou verboden moeten worden..........
Fredje, ik ben stiekem wel een beetje jaloers op u hoor zoveel moed kan ik echt niet meer opbrengen, dik 2 jaar na operatie.
Ik vergeet daarbij wel eens dat mijn operatie (2de) nog wel iets complexer was. Iig. gefeliciteerd met je volharding, dat komt zeker dik in orde.
Ik vergeet daarbij wel eens dat mijn operatie (2de) nog wel iets complexer was. Iig. gefeliciteerd met je volharding, dat komt zeker dik in orde.