Gevallen in 2022

[Theo V]

Als voormalig röntgenlaborant kan ik bevestigen dat dit een suboptimale foto van de clavicula (sleutelbeen) betreft. Het is de de laborant hier niet gelukt de clavicula vrij te projecteren. Overprojectie van een halsrib? Ook de foto van een foto op een scherm helpt niet

Ze hadden twee foto's genomen;
Eén recht van voren en één schuin van onderen.
Op de andere foto was de breuk duidelijker maar deze stond nog 'voor' tijdens het gesprek.
Aan het eind heb ik nog eventjes snel een foto gemaakt om deze hier neer te zetten.
Leek me wel een leuke toevoeging aan mijn verhaal.

[scottpch]

Had een ranselverband hier niet beter geweest?

[hayes]

Eerste van 2022.
Eigen schuld dikke bult-gevalletje...

[leon1]

Ai...hopelijk niet te veel bezeerd?

[scottpch]

Niet handig hayes!!

[hayes]

Best zacht gevallen. Enkel met m'n hand en telefoon tegen zo'n paaltje geknald. Wat gebloed maar verder eigenlijk niets. Meteen rechtgestaan en even wat rond'huppelen' om de eerste pijn weg te wandelen. En meteen kijken of iemand het gezien had uiteraard

Het was er bijna om vragen. Eén hand aan het stuur, de andere aan het filmen en een zandweggetje met een dun, mul bovenlaagje.

[derxx]

Zo had ik er woensdag avond ook een. Met de gravel fiets door het bos. Was bijna 17u dus begon al wat te schemeren. Reed op een singletrack en kwam bij een korte steile afdaling (ong 2m hoogte verschil) met daarna meteen ongeveer even steil weer omhoog. Had alleen niet gezien dat precies onderaan de grond vooral losse zand was... Aangezien ik nog redelijk onervaren ben, ging ik wat voorzichtig naar beneden, en had m'n voorwiel dus tijd om in het zand weg te zakken. Ging
niet hard, maar lag wel op mn plaat Paar schrammetjes, maar verder niks aan de hand. Als ik normaal naar beneden was gecrosst was er waarschijnlijk niks aan de hand geweest
Ergste was nog dat ik er een paar minuten later achter kwam dat m'n cadans sensor 0 aangaf. Een korte blik naar beneden maakte duidelijk dat deze ook niet meer op m'n crank zat, en dus of tijdens de val, of meteen erna eraf gevallen is. Zo'n klein zwart ding ga je niet meer terugvinden, dus maar meteen een andere besteld...

[Djemz]

Zo had ik er woensdag avond ook een. Met de gravel fiets door het bos. Was bijna 17u dus begon al wat te schemeren. Reed op een singletrack en kwam bij een korte steile afdaling (ong 2m hoogte verschil) met daarna meteen ongeveer even steil weer omhoog. Had alleen niet gezien dat precies onderaan de grond vooral losse zand was... Aangezien ik nog redelijk onervaren ben, ging ik wat voorzichtig naar beneden, en had m'n voorwiel dus tijd om in het zand weg te zakken. Ging
niet hard, maar lag wel op mn plaat Paar schrammetjes, maar verder niks aan de hand. Als ik normaal naar beneden was gecrosst was er waarschijnlijk niks aan de hand geweest
Ergste was nog dat ik er een paar minuten later achter kwam dat m'n cadans sensor 0 aangaf. Een korte blik naar beneden maakte duidelijk dat deze ook niet meer op m'n crank zat, en dus of tijdens de val, of meteen erna eraf gevallen is. Zo'n klein zwart ding ga je niet meer terugvinden, dus maar meteen een andere besteld...

Ook gehad vorige zondag op een singletrack. Totaal onervaren met zand. Van de singletrack kwam ik op een stuk waar links echt los zand was en het spoor waar je door moest was rechts. Je rijdt natuurlijk altijd naar waar je kijkt en ik keek naar het los zand. Knal het zand in, maar zachter vallen kon bijna niet.

We rijden door en ik wil een foto nemen. Gsm kwijt. We rijden terug naar waar ik gevallen ben en hij is weg. Tijdens het terugrijden wel melding gehad dat mijn telefoon verbonden was dus ik heb die gasten gekruist.

Dan met find my Android op mijn vriend zijn gsm een achtervolging ingezet. En ondertussen belde mijn vriend ook naar mijn gsm.

Tot plots de eerlijke vinder hem terug belde en we ergens afgesproken hebben om hem terug te geven.

[bakboord1]

Vandaag voor het eerst na mijn val 6 weken geleden weer op de buitenfiets gezeten.
Nog dagelijks word ik herinnerd aan mijn val en het herstel van mijn hand en vinger zal nog wel een half jaar duren is de verwachting.
Ik heb nu twee keer in de week fysio en dat is geen pretje.

Voor de rit was ik best zenuwachtig en misschien ook wel een beetje bang.
Ik merkte dat ik mijn bochten ook iets anders en voorzichtiger aansneed.
Door de blessure kan ik ook niet even snel een bunny hop maken dus dat maakt het fietsen ook wel bijzonder. Tijdens ieder ritje trek je toch wel een aantal keer je stuur omhoog voor een takje of gootje.
Na ongeveer een uur fietsen kwam ik in de buurt van de ongeluksplek en ik merkte dat het toch wel iets met me deed.
Alsof ik een soort van trauma heb dat ik achter me moet laten.

Het voelde fijn om weer buiten te fietsen maar ik had onderschat wat mijn val met me heeft gedaan.

[Swedish Chef]

Daar herken ik wel iets van Bakboord1. Ik had de dubieuze eer dit topic te mogen openen in januari en voel me in de (best wel ruime) omgeving van de ongevalsplek nog steeds niet op mijn gemak. Ook een overdreven aandacht voor hobbels en scheuren in de weg, daar wil ik omheen en dat gaat krampachtiger dan nodig.

[N.eelis]

Ah - dit topic over het hoofd gezien. Had het al geplaatst in het Vandaag gefietst topic. Dit jaar begonnen op 1 januari met een schuiver en we gaan er ook uit met een schuiver. Al was deze wat harder gisteren en met 40 in het uur over het asfalt was geen pretje. Hopelijk zitten we gauw weer op de fiets, eerst maar wat vel terug laten groeien op de heup

[esmeew]

Daar herken ik wel iets van Bakboord1. Ik had de dubieuze eer dit topic te mogen openen in januari en voel me in de (best wel ruime) omgeving van de ongevalsplek nog steeds niet op mijn gemak. Ook een overdreven aandacht voor hobbels en scheuren in de weg, daar wil ik omheen en dat gaat krampachtiger dan nodig.

Herkenbaar.. ik ben in april een trambaan in gefietst (ik woon al 10 jaar in Amsterdam en heb nooit issues gehad met de tramrails) en ik vrees dat de huid op mijn onderarm er nooit meer mooi uit gaat zien. Nu fiets ik zo krampachtig over tramrails... of ik vermijd ze het liefste helemaal. Hopelijk raak ik volgend jaar langzaam over mijn trauma heen.