Uit het oude Griekenland en Romeinse rijk, maar ook later in de middeleuwen, waren de duellen (sport), er puur voor vermaak.
De gladiatoren stonden daar niet als mens de strijd met zichzelf aan te gaan

Tegenwoordig is het nog hetzelfde. De sporten met het grootste kijkpubliek, hebben de meeste zendtijd en de grootste budgetten. Uiteraard zijn er genoeg voorbeelden van sport te vinden waar je nog geen habbekrats verdiend. Of waar veel meer mensen naar kijken, maar de omzetten lager zijn (ik denk even aan het mega rijke MBA basketbal in vergelijking met cricket in Pakistan..). Maar de sport is er, omdat er mensen naar willen kijken. Sporters krijgen contracten omdat mensen hen willen zien, en dus een sponsor er blij van wordt.
Voor de sporter zelf is het zeker anders.., die streeft zijn of haar doel na om zo goed mogelijk te worden. Dus ik onderstreep je laatste zin. Maar het 1 sluit het ander niet uit. Die strijd met zichzelf, om het beste uit jezelf te halen en daarbij waar mogelijk ook de beste van je club/land/wereld te worden. Maar tegelijkertijd bestaat de sport alleen omdat er amusementswaarde aan vast zit.