zelden op de fiets en nu 32km woon-werk?
Uitgebreid gedaan juist.
Blog - Woon-werk en inspanningstest 03-07-2019
Hoi,
De woonwerk ritten gaan nu natuurlijk heerlijk. Ik denk wel eens terug aan de start in de winter, hoeveel tijd alles kostte om klaar te zijn voor de rit, op de fiets te stappen en op het werk verkleumd en wel alles weer uit te doen. Dat zal straks weer zo zijn, maar voorlopig nog lang niet.
Nu is het wel echt genieten. Kort-kort, zoals men dat zegt, en hopla, fietsen maar. Geen lampen, geen overschoenen, geen meerdere lagen.
De ritjes zijn gemakkelijk. Met het warme weer is de luchtweerstand ook veel lager, dus je fietst met gemak, ook met wind tegen toch altijd vrij vlot.
Ik moet alleen wel een wielershirt aanschaffen met korte mouwen, dat heb ik niet eens. Het is dus vrij warm.
De afgelopen dagen was het soms bizar heet. Als ik dan thuis was voelde mijn vriendin van een meter afstand dat ik er stond, zoveel warmte gaf ik af.
Het afwisselen van de routes is ook leuk, soms via Weesp/Uitermeer/Naardermeer, of Weesp Muiden, en natuurlijk via Diemen Muiden, en dan kan je ook nog langs het water naar Muiden, langs de schapen.
En soms doe ik een DDXje, dus lekker om fietsen naar huis. Via Hilversum bijvoorbeeld.
Het fietsen bevalt me opperbest!
Ik ga mij de komende tijd eens verdiepen in wat beter trainen. Ik heb ook wat advies gekregen bij Robic, ik heb daar namelijk onlangs een inspanningstest gedaan.
Dit was wel heel erg leuk! Ik ben er heen gefietst en dan word je fiets op de speciale testbank gezet. Je moet dan steeds 6 minuten fietsen op een bepaald vermogen. Je start met 120W, en dan elke 6 minuten wordt het met 30 Watt verhoogd, totdat je wegvalt en het niet meer trekt.
Je vet percentage en gewicht en lengte is het eerst wat ze opmeten.
Aan het eind krijg je een uitgebreid rapport mee met de resultaten en waaruit je sterke en zwakke punten blijken.
Tijdens elk vermogens interval wordt de lactaat waarde gemeten in je bloed. Zo kan men goed vaststellen wat de hartslagzones zijn en de vermogenszones.
Het doel voor mij was om te bepalen waar ik sta en hoe ik het beste mijn training kan doen om betere resultaten te krijgen. Niet dat ik wedstrijden doe, maar gewoon om een snellere en sterkere fietser te worden.
Met het opvoeren van het vermogen tijdens de test worden de vermogens bepaald op het omslagpunt en op het punt van de maximale vetverbranding.
Zo kunnen ze een uitspraak doen over het niveau van mijn duurvermogen en hoe ver je daar mee bent. Aan de hand daarvan krijg je trainingsadvies mee.
De test verliep goed, het begin is heel licht en per 6 minuten wordt het dus iets zwaarder. Het is wel vervelend om te doen, je zit maar stil op die fiets en ziet niets voorbij komen, geen buitenlucht, geen natuur, geen beweging, er is niets te zien. Dan duren 6 minuten ineens heel lang.
Voor mij was het duidelijk, buiten fietsen is echt 100 keer beter dan binnen op een apparaat wat mij betreft.
Naarmate we de 200W naderden begon het wel inspanning te kosten. Iets anders wat minder leuk is van de test is dat je 6 minuten 6 minuten blijven, doorfietsen heeft dus geen zin. Dat is ineens heel anders, harder fietsen wordt niet beloond.
Nadat we 230W en 270W passeerden begon ik het echt zwaar te krijgen. De 300W werd me echt te zwaar en die 6 minuten heb ik ook niet volgehouden, ik kwam op de helft en gaf er de brui aan, ondanks dat ik gesupport werd en gepushed om door te gaan door de test afnemer.
Dan de uitslagen. We namen de test door en ja, zoals ik al wel wist in de endurance top. Gezien de fiets historie noemde hij het vermogen in de aerobe zone "bizar goed".
Gaaf!
Het fietsen met een verhoogde lactaat waarde is waar ik nog vele winst kan behalen. Hij liet zien op de grafiek dat ik heel lang een optimale vetverbranding had, tot aan 260 Watt, dat is mijn anaerobe drempel, Zo'n kleine 4W/kg. Daarboven begint de verzuring op te treden en begon de lactaat waarde toe te nemen. Bij het 300W fietsen schoot het omhoog
een waarde van 11 en dat hield ik dan even vol en toen zei mijn brein 'afnokken!'.
Het gekke is dat je 3 minuten erna daar al spijt van hebt dat je niet nog even bent door gegaan.
Dat heeft iedereen lachte hij toen ik dat zei.
In elk geval, moet ik meer trainen op intervallen, dus zo nu en dan sprinten afgewisseld met een gewoon tempo. Hij gaf aan dat als je dat vaker traint, je ook wat meer kracht hebt en ook langer met een hogere lactaat waarde kan fietsen. Sommigen kunnen wel doorgaan tot de waarde 20 wordt.
Qua endurance zit het heel goed al en met de optimale vetverbranding blijk ik dagenlang te kunnen fietsen zonder dat de benen de brui er aan geven. Dat is mooi om te weten voor de eventuele fietsreizen.
Hoi,
De woonwerk ritten gaan nu natuurlijk heerlijk. Ik denk wel eens terug aan de start in de winter, hoeveel tijd alles kostte om klaar te zijn voor de rit, op de fiets te stappen en op het werk verkleumd en wel alles weer uit te doen. Dat zal straks weer zo zijn, maar voorlopig nog lang niet.
Nu is het wel echt genieten. Kort-kort, zoals men dat zegt, en hopla, fietsen maar. Geen lampen, geen overschoenen, geen meerdere lagen.
De ritjes zijn gemakkelijk. Met het warme weer is de luchtweerstand ook veel lager, dus je fietst met gemak, ook met wind tegen toch altijd vrij vlot.
Ik moet alleen wel een wielershirt aanschaffen met korte mouwen, dat heb ik niet eens. Het is dus vrij warm.
De afgelopen dagen was het soms bizar heet. Als ik dan thuis was voelde mijn vriendin van een meter afstand dat ik er stond, zoveel warmte gaf ik af.
Het afwisselen van de routes is ook leuk, soms via Weesp/Uitermeer/Naardermeer, of Weesp Muiden, en natuurlijk via Diemen Muiden, en dan kan je ook nog langs het water naar Muiden, langs de schapen.
En soms doe ik een DDXje, dus lekker om fietsen naar huis. Via Hilversum bijvoorbeeld.
Het fietsen bevalt me opperbest!
Ik ga mij de komende tijd eens verdiepen in wat beter trainen. Ik heb ook wat advies gekregen bij Robic, ik heb daar namelijk onlangs een inspanningstest gedaan.
Dit was wel heel erg leuk! Ik ben er heen gefietst en dan word je fiets op de speciale testbank gezet. Je moet dan steeds 6 minuten fietsen op een bepaald vermogen. Je start met 120W, en dan elke 6 minuten wordt het met 30 Watt verhoogd, totdat je wegvalt en het niet meer trekt.
Je vet percentage en gewicht en lengte is het eerst wat ze opmeten.
Aan het eind krijg je een uitgebreid rapport mee met de resultaten en waaruit je sterke en zwakke punten blijken.
Tijdens elk vermogens interval wordt de lactaat waarde gemeten in je bloed. Zo kan men goed vaststellen wat de hartslagzones zijn en de vermogenszones.
Het doel voor mij was om te bepalen waar ik sta en hoe ik het beste mijn training kan doen om betere resultaten te krijgen. Niet dat ik wedstrijden doe, maar gewoon om een snellere en sterkere fietser te worden.
Met het opvoeren van het vermogen tijdens de test worden de vermogens bepaald op het omslagpunt en op het punt van de maximale vetverbranding.
Zo kunnen ze een uitspraak doen over het niveau van mijn duurvermogen en hoe ver je daar mee bent. Aan de hand daarvan krijg je trainingsadvies mee.
De test verliep goed, het begin is heel licht en per 6 minuten wordt het dus iets zwaarder. Het is wel vervelend om te doen, je zit maar stil op die fiets en ziet niets voorbij komen, geen buitenlucht, geen natuur, geen beweging, er is niets te zien. Dan duren 6 minuten ineens heel lang.
Voor mij was het duidelijk, buiten fietsen is echt 100 keer beter dan binnen op een apparaat wat mij betreft.
Naarmate we de 200W naderden begon het wel inspanning te kosten. Iets anders wat minder leuk is van de test is dat je 6 minuten 6 minuten blijven, doorfietsen heeft dus geen zin. Dat is ineens heel anders, harder fietsen wordt niet beloond.
Nadat we 230W en 270W passeerden begon ik het echt zwaar te krijgen. De 300W werd me echt te zwaar en die 6 minuten heb ik ook niet volgehouden, ik kwam op de helft en gaf er de brui aan, ondanks dat ik gesupport werd en gepushed om door te gaan door de test afnemer.
Dan de uitslagen. We namen de test door en ja, zoals ik al wel wist in de endurance top. Gezien de fiets historie noemde hij het vermogen in de aerobe zone "bizar goed".
Gaaf!
Het fietsen met een verhoogde lactaat waarde is waar ik nog vele winst kan behalen. Hij liet zien op de grafiek dat ik heel lang een optimale vetverbranding had, tot aan 260 Watt, dat is mijn anaerobe drempel, Zo'n kleine 4W/kg. Daarboven begint de verzuring op te treden en begon de lactaat waarde toe te nemen. Bij het 300W fietsen schoot het omhoog
een waarde van 11 en dat hield ik dan even vol en toen zei mijn brein 'afnokken!'.Het gekke is dat je 3 minuten erna daar al spijt van hebt dat je niet nog even bent door gegaan.
Dat heeft iedereen lachte hij toen ik dat zei.
In elk geval, moet ik meer trainen op intervallen, dus zo nu en dan sprinten afgewisseld met een gewoon tempo. Hij gaf aan dat als je dat vaker traint, je ook wat meer kracht hebt en ook langer met een hogere lactaat waarde kan fietsen. Sommigen kunnen wel doorgaan tot de waarde 20 wordt.
Zo, vandaag laatste fiets ritje op het vlakke land voorlopig.
Ik zal mijn 6000e kilometer op de eerste dag in de USA gaan fietsen.
Wat een jaar!
Dan zijn de volgende kilometers in de USA. We gaan daar rondtrekken, en ik heb het idee gevat om de MTB mee te nemen. Ik heb een mooie fietskoffer gescoord op Marktplaats en daar gaat de MTB in. Het lijkt me leuker daar avontuurlijke ritten door de natuur te maken, al zal ik de Colnago wel heel erg missen.
Ik vind het nog elke dag een genot om op die fiets te stappen.
Als het goed is ben ik goed voorbereid, en heb alles wel in huis. Turbolino binnenbandje mee voor nood, en tubeless vloeistof gekocht, wat ik nog niet had. Ik zie er naar uit om
de natuurparken van Oregon en Idaho te bedwingen en natuurlijk trails te pakken.
Wat heb ik daar zin in!
En ik heb een nieuw wieler shirt
Ik zal mijn 6000e kilometer op de eerste dag in de USA gaan fietsen.
Wat een jaar!
Dan zijn de volgende kilometers in de USA. We gaan daar rondtrekken, en ik heb het idee gevat om de MTB mee te nemen. Ik heb een mooie fietskoffer gescoord op Marktplaats en daar gaat de MTB in. Het lijkt me leuker daar avontuurlijke ritten door de natuur te maken, al zal ik de Colnago wel heel erg missen.
Ik vind het nog elke dag een genot om op die fiets te stappen.
Als het goed is ben ik goed voorbereid, en heb alles wel in huis. Turbolino binnenbandje mee voor nood, en tubeless vloeistof gekocht, wat ik nog niet had. Ik zie er naar uit om
de natuurparken van Oregon en Idaho te bedwingen en natuurlijk trails te pakken.
Wat heb ik daar zin in!
En ik heb een nieuw wieler shirt
Laatst gewijzigd door blurg op 12 jul 2019 12:39, 1 keer totaal gewijzigd.
-
Flipmoehoe
- Forum-lid
- Berichten: 206
- Lid geworden op: 28 mei 2015 10:00
leuk shirt!
en veel plezier in the USA!
en veel plezier in the USA!
vincent75
12 jul 2019 11:11
Is dit iets wat aangeboren is of heb je in het verleden hiervoor al een mooie basis gelegd?
Ik bin moar een eenvoudige boerenlul, en doar schaam ik mien niet veur!
Blog: Weer Terug.
Het is alweer even geleden, ik ben ondertussen alweer 2 weekjes in het land aan het fietsen. Ik heb vakantie gehad met mijn vriending en dochtertjes in het Noord-Westen van de States, een rondreis met een camper, of zoals zij zeggen, een "RV".
Vlak voor de vakantie een fietskoffer gescoord en besloten de MTB mee te nemen.
Mijn idee was, dat ik zo nu en dan lekker op pad zou gaan en trails doen. Dat leek mij echt supergaaf! De dames moesten er alleen niet onder lijden. Mijn vriendin vond het prima, als maar niet alles om die fiets gaat draaien in de vakantie en we er al teveel last van gaan hebben.
"En je moet er wel mee gaan fietsen dan ook he!"
"Jaja, geen zorgen. Komt goed!" zei ik.
Dan begint het gedoe. Ik heb een grote Mercedes station, maar alles tegelijk erin, ging niet lukken. Dus de avond voor vertrek, de fietskoffer apart naar Schiphol brengen.
Dat neem ik zelf op mij, dus heeft niemand last van.
Verder ging het allemaal goed. Op Schiphol meerdere keren gevraagd, wat er nou in zat.
Een fiets! Aaah.
In Las Vegas aangekomen, staat de fietskoffer daar klaar. Gaaf. Heb er echt zin in!
Op diverse plaatsen, tussen de gezins activiteiten door heb ik wat kunnen fietsen.
Ik heb de trails met wat foto's op Strava gezet:
https://www.strava.com/athletes/38104404/posts/6249763
Het was echt geweldig om daar trails te doen, de MTB singletracks zijn echt gaaf. Natuurlijk veel naar beneden. In Bryce Canyon en Red Canyon heb ik echt genoten en overal vrijwel alleen.
De trails daarna, hadden een extra spannings element, er leven daar beren, dus bij die trails gaat de bear spray mee. Dat is een soort pepper spray, maar dan voor beren.
De klapper van alle trails was de Umpqua EPIC trail in Oregon. Ik was daar toevallig en de camping eigenaar vertelde me over de trail, ik kende het verder niet.
Een van de mooiere in de USA, naar zijn zeggen.
Het eerste deel, Dread & Terror, is echt heftig en ontzettend gaaf. Ik heb er een hoop gopro opnames van, en heb ze al meerdere keren terug gekeken. Dit was echt gaaf.
Ik heb mijzelf wel wat moeten temperen, want het is best een leipe track. Je zit eigenlijk midden in een National Forest en bent alleen, dus als je naar beneden tuimelt dan houdt het wel op. Geen hond die daar komt.
Ik liet mij 's-ochtends brengen door de camping eigenaar en dan kan je terugfietsen naar de campsite die aan de rivier zit. Als een malle ging ik naar beneden, veel grote stenen, hier en daar nattigheid, hoge grassen, kleinere stenen, steile hellingen, zware klimmetjes, flinke boomstronken en soms hele bomen. Onderweg verpletterende natuur, hier en daar grote watervallen en de hele trail loopt langs een rivier.
Na 9 km, bemerk ik dat mijn band lek is. Oh no.... Niet nu! Dus, snel proberen vast te stellen hoe erg het is.
De tubeless banden hebben nauwelijks nog vloeistof erin, dus het gat dicht niet. Ik heb geen tijd meer gehad, nou ja, gemaakt, om dit er nog in te doen thuis.
Eikel. Nou sta je hier. Wat nou geen tijd? Nu moet je plakken, en als het niet lukt, 18km gaan lopen, want het is iets van 26km. En dan mogelijk die beren. Hmm.
Maar goed, ik had een mooi binnenbandje, het gat in de buitenband was best flink, dit komt duidelijk door die grove stenen, sommige zijn flink scherp.
Als ik de binnenband erin wil doen, zie ik dat het ventiel eruit ligt. Muh? Ik kijken, in alle zakjes in mijn trui en op de grond. Gevallen? De grond ligt vol met losse aarde waar ik sta, en kleine takjes. Lastig om dit ventiel te vinden. Nee toch he. NEE! Hoe DOM kun je zijn. Geen binnen ventiel, dus ik kan niet verder..
Dan probeer ik het huidige binnen ventiel eruit te draaien en in de Turbolito binnenband te doen. HA! Dat gaat goed. Dat werkt!
Dus frommel ik het er allemaal in en wil de band oppompen.
Het ventiel steekt nauwelijks uit. Het ventiel is van de tubeluss setup, en dus veel korter. Er steekt net een stukje uit. Dus rommelen met het pompje, het gaat er NET op, maar je drukt het ook naar binnen. Ik hoop dat met dit gerommel er wel steeds wat meer lucht in komt, maar nee, het lukt niet. Naar een uur klooien gooi ik de handdoek in de ring.
Lopen.
Over die lastige trail, en dan nog 18km. Daar gaat mijn droomtrip. G$#@$@#$#@%^235#423ME!!!!!
Dan is het lopen, en roepen, hard roepen omdat de berend ie hier zitten, geen grizzlys zijn, zoals in de andere gebieden. De zwarte beer verdwijnt liever, als ie hoort dat er mensen zijn, dus is het handig zo nu en dan te laten horen dat je er bent.
De natuur is schitterend, ik probeer er van te genieten. Maar ik krijg het neit uit mijn hoofd: Ik wil die trail PER SE nog doen.
Wij zouden de dag erna hier weg gaan. En hoe fix ik die band? De dichtsbijzijnde fietsen zaak of verhuur mogelijkheid is 100km verder op.
Dan na ploeteren en lopen, ben ik bijna bij het eind waar ik weer in de buurt van de bewoonde wereld kom. Er komt een Californian Dude de trail op gefietst, van de andere kant.
De trails hier kan je namelijk in 2 richtingen rijden. Nog een reden om zo nu en dan te roepen dat je er bent trouwens.
Hij stopt en hoort het verhaal aan. Blijkt dat hij bij de auto wat van die vloeistof heeft liggen. WOW, WAT een geluk, in deze omstandigheden.
Bij de auto aangekomt leent hij mij de fles en ik kan de band ermee vullen. Ik pomp hem weer een beetje op, en schudt de vloeistof door de band heen. Het lijkt te werken, dat flinke gat raakt dicht.
Na nog wat keer pompen en schudden blijft hij nu echt hard. Dan pomp ik hem weer wat harder af.
Ik organiseer weer alles en werkelijk, ik voel het binnenventiel van de Turbolito binnenband in mijn zakje van mijn wielershirt zitten.... NEEE!!!! Dus ik had hem wel!
Ik schold mijzelf heel hard uit.
Nadat ik mij heb laten ophalen overleggen we dat ik morgen nog een keer de trail ga doen, en dat we de plannen een paar uur naar achter schuiven. Ik moet dan wel heel vroeg eruit.
Fijn dat dat kan en zodoende, rijd ik de deze bizar mooie trail helemaal af. Bij de grote scherpe stenen rem ik flink af en laat hem er langzaam overheen rollen of stap zelfs af.
Liever fietsen dan lopen.
De 26km van het eerste deel, de Dread & Terror, is echt fantastisch. Moeilijk, mooi, spannend, technisch. Alles wat je je kan wensen. Je zit midden in de ruige natuur en op een paar punten heb ik echt de watervallen van hoog ui de bergen zien komen, en niemand die het kan zien, behalve als je deze trail loopt of fietst. Om de paar minuten roep ik heel hard HALLOOO, om te zorgen dat mens en beer me kunnen horen. De trail is namelijk een gedeelde trail, het is ook voor hikers.
Dan zie ik dat als ik drinken wil pakken mijn waterflex eruit gekieperd is. Dit is natuurlijk op die heftige stukken gebeurd. Okay, lekker dan! ik heb nog een klein 33cl flesje in mijn wielershirt zitten dus waar mogelijk, vul ik deze af met de waterstroompjes die regelmatig uit de bergwand komen en uit de kleine riviertjes.
Dan het tweede deel, is wat droger en verder van de rivier, tevens ook een stukje makkelijker. Wel veel stukken omhoog en dat is flink aanzetten. Regelmatig word je beloond met mooie uitzichten.
Op een gegeven moment, als ik naar beneden rijd over de track, is het links relatief stijl, om een nog onverklaarbare reden, want het was geen moelijk stuk, gaat het mis. Ik raak iets van de track af en kom op het schuine stuk en dat wordt schuiner en ik zie dat ik zal gaan en ineens kijk ik de dood, of in elk geval een zeer ernstig ongeluk in de ogen. Dan gaan de hersenen in een extreem alerte en hoge snelheid alle opties af, waar ga je nu vallen, wat kan je nog bereiken, daar een enorme rotsblok, daar een boom, laat je je vallen zo snel mogelijk of ga je proberen te sturen. Ik ben bang, dit gaat nu fout, hoe kan dit nou gebeurd zijn. Het gebeurt allemaal binnen een seconde en in die tienden van seconden, krijg ik op miraculeuze wijze de fiets terug op de track. Ik zit weer op de track! Het gevaar is voorbij.
Hoe kan dit? Ik hing al aardig schuin en toch heb de fiets nog op de track kunnen krijgen. Holy SH**@T! Ik kan het nog niet beseffen, maar het loopt dus goed af. Dit is wel even schrikken.
Het was niet eens een lastig stuk en ik maakte dus een fout, die ik met mazzel heb kunnen herstellen. Ik ben er nog.. Maar Blurg: dit mag niet gebeuren. Je bent ook nog eens alleen.
Ik fiets wel verder, ik wilde eigenlijk stoppen en de situatie bekijken maar ik ben verder gefietst. Ik weet ook niet waarom, maar ik ben verder gegaan.
Ik ben weer in mijn element en werk de rest van de trail af.
Het wordt een magnifieke dag. Ik rijd de 55kkm in iets meer dan 5 uur. Totaal is het 80km, maar daar ga ik nu niet voor. Dit is het gaafste en zwaarste deel, de rest is wat vlakker. Misschien komt ik nog eens terug en dan wil ik hem wel helemaal eens doen.
Als ik terug ben is de camping eigenaar perplex. Hij dacht dat ik er het dubbele voor nodig zou hebben. Hij gaf aan dat hij maar een iemand heeft gehad daar die de hele trail daar in 1 dag rijdt, iemand uit Frankrijk die regelmatig daar komt.
Hij zei mij "Als je zo fietst, kan jij kan het ook in 1 dag rijden"
Ik ben blij met het compliment, maar vooral blij dat ik deze trail heb kunnen doen. De band heeft het goed gehouden en ik was wel echt compleet kapot. Het was echt flink zwaar.
De natuur is daar zo verpletterend.
Een week erna zijn we weer terug in Vegas, vanwaar we terugvliegen. Om naar de hotelkamer te komen lopen we met de bagage en de fiets aan de hand door de casino's heen. Ik was nog even bang dat we weg gestuurd zouden worden met die fiets, maar niemand zei er wat van. Het zag er grappig uit
In de hotelkamer alles weer demonteren en goed inpakken. Wat was dit een gaaf idee, het was het gesleep waard!
Weer in Nederland aangekomen, begint het woon-werk weer. De eerste kilometers voelt die racefiets weer echt apart aan, ik was erg gewend geraakt aan de MTB.
Dan, de conditie. Dat is wel wat achteruit gegaan. Met een ruime week zit ik weer op wat ik normaal fiets, qua vermogen en gemiddelde snelheden.
Maar die eerste week, merk je wel dat je dat nivo van voor de zomer vakantie niet meer hebt.
Wat een weelde ook weer, al die fietspaden hier, fiets snelwegen zijn het eigenlijk. Gelukkig is het nog lekker weer en dus is het genieten op de Colnago, ik had hem wel gemist.
Dus ik ben weer dagelijks op het woon-werk traject te vinden, maar geniet nog na van die mooie trails die ik heb gedaan. En gelukkig heb ik afgelopen weekend weer op de Lage Vuursche kunnen MTB-en met een fietsmaatje, dat was weer even heerlijk op de MTB.
Het is alweer even geleden, ik ben ondertussen alweer 2 weekjes in het land aan het fietsen. Ik heb vakantie gehad met mijn vriending en dochtertjes in het Noord-Westen van de States, een rondreis met een camper, of zoals zij zeggen, een "RV".
Vlak voor de vakantie een fietskoffer gescoord en besloten de MTB mee te nemen.
Mijn idee was, dat ik zo nu en dan lekker op pad zou gaan en trails doen. Dat leek mij echt supergaaf! De dames moesten er alleen niet onder lijden. Mijn vriendin vond het prima, als maar niet alles om die fiets gaat draaien in de vakantie en we er al teveel last van gaan hebben.
"En je moet er wel mee gaan fietsen dan ook he!"
"Jaja, geen zorgen. Komt goed!" zei ik.
Dan begint het gedoe. Ik heb een grote Mercedes station, maar alles tegelijk erin, ging niet lukken. Dus de avond voor vertrek, de fietskoffer apart naar Schiphol brengen.
Dat neem ik zelf op mij, dus heeft niemand last van.
Verder ging het allemaal goed. Op Schiphol meerdere keren gevraagd, wat er nou in zat.
Een fiets! Aaah.
In Las Vegas aangekomen, staat de fietskoffer daar klaar. Gaaf. Heb er echt zin in!
Op diverse plaatsen, tussen de gezins activiteiten door heb ik wat kunnen fietsen.
Ik heb de trails met wat foto's op Strava gezet:
https://www.strava.com/athletes/38104404/posts/6249763
Het was echt geweldig om daar trails te doen, de MTB singletracks zijn echt gaaf. Natuurlijk veel naar beneden. In Bryce Canyon en Red Canyon heb ik echt genoten en overal vrijwel alleen.
De trails daarna, hadden een extra spannings element, er leven daar beren, dus bij die trails gaat de bear spray mee. Dat is een soort pepper spray, maar dan voor beren.
Een van de mooiere in de USA, naar zijn zeggen.
Het eerste deel, Dread & Terror, is echt heftig en ontzettend gaaf. Ik heb er een hoop gopro opnames van, en heb ze al meerdere keren terug gekeken. Dit was echt gaaf.
Ik heb mijzelf wel wat moeten temperen, want het is best een leipe track. Je zit eigenlijk midden in een National Forest en bent alleen, dus als je naar beneden tuimelt dan houdt het wel op. Geen hond die daar komt.
Ik liet mij 's-ochtends brengen door de camping eigenaar en dan kan je terugfietsen naar de campsite die aan de rivier zit. Als een malle ging ik naar beneden, veel grote stenen, hier en daar nattigheid, hoge grassen, kleinere stenen, steile hellingen, zware klimmetjes, flinke boomstronken en soms hele bomen. Onderweg verpletterende natuur, hier en daar grote watervallen en de hele trail loopt langs een rivier.
Na 9 km, bemerk ik dat mijn band lek is. Oh no.... Niet nu! Dus, snel proberen vast te stellen hoe erg het is.
De tubeless banden hebben nauwelijks nog vloeistof erin, dus het gat dicht niet. Ik heb geen tijd meer gehad, nou ja, gemaakt, om dit er nog in te doen thuis.
Eikel. Nou sta je hier. Wat nou geen tijd? Nu moet je plakken, en als het niet lukt, 18km gaan lopen, want het is iets van 26km. En dan mogelijk die beren. Hmm.
Maar goed, ik had een mooi binnenbandje, het gat in de buitenband was best flink, dit komt duidelijk door die grove stenen, sommige zijn flink scherp.
Als ik de binnenband erin wil doen, zie ik dat het ventiel eruit ligt. Muh? Ik kijken, in alle zakjes in mijn trui en op de grond. Gevallen? De grond ligt vol met losse aarde waar ik sta, en kleine takjes. Lastig om dit ventiel te vinden. Nee toch he. NEE! Hoe DOM kun je zijn. Geen binnen ventiel, dus ik kan niet verder..
Dan probeer ik het huidige binnen ventiel eruit te draaien en in de Turbolito binnenband te doen. HA! Dat gaat goed. Dat werkt!
Dus frommel ik het er allemaal in en wil de band oppompen.
Het ventiel steekt nauwelijks uit. Het ventiel is van de tubeluss setup, en dus veel korter. Er steekt net een stukje uit. Dus rommelen met het pompje, het gaat er NET op, maar je drukt het ook naar binnen. Ik hoop dat met dit gerommel er wel steeds wat meer lucht in komt, maar nee, het lukt niet. Naar een uur klooien gooi ik de handdoek in de ring.
Lopen.
Over die lastige trail, en dan nog 18km. Daar gaat mijn droomtrip. G$#@$@#$#@%^235#423ME!!!!!
Dan is het lopen, en roepen, hard roepen omdat de berend ie hier zitten, geen grizzlys zijn, zoals in de andere gebieden. De zwarte beer verdwijnt liever, als ie hoort dat er mensen zijn, dus is het handig zo nu en dan te laten horen dat je er bent.
De natuur is schitterend, ik probeer er van te genieten. Maar ik krijg het neit uit mijn hoofd: Ik wil die trail PER SE nog doen.
Wij zouden de dag erna hier weg gaan. En hoe fix ik die band? De dichtsbijzijnde fietsen zaak of verhuur mogelijkheid is 100km verder op.
Dan na ploeteren en lopen, ben ik bijna bij het eind waar ik weer in de buurt van de bewoonde wereld kom. Er komt een Californian Dude de trail op gefietst, van de andere kant.
De trails hier kan je namelijk in 2 richtingen rijden. Nog een reden om zo nu en dan te roepen dat je er bent trouwens.
Hij stopt en hoort het verhaal aan. Blijkt dat hij bij de auto wat van die vloeistof heeft liggen. WOW, WAT een geluk, in deze omstandigheden.
Bij de auto aangekomt leent hij mij de fles en ik kan de band ermee vullen. Ik pomp hem weer een beetje op, en schudt de vloeistof door de band heen. Het lijkt te werken, dat flinke gat raakt dicht.
Na nog wat keer pompen en schudden blijft hij nu echt hard. Dan pomp ik hem weer wat harder af.
Ik organiseer weer alles en werkelijk, ik voel het binnenventiel van de Turbolito binnenband in mijn zakje van mijn wielershirt zitten.... NEEE!!!! Dus ik had hem wel!
Ik schold mijzelf heel hard uit.
Nadat ik mij heb laten ophalen overleggen we dat ik morgen nog een keer de trail ga doen, en dat we de plannen een paar uur naar achter schuiven. Ik moet dan wel heel vroeg eruit.
Fijn dat dat kan en zodoende, rijd ik de deze bizar mooie trail helemaal af. Bij de grote scherpe stenen rem ik flink af en laat hem er langzaam overheen rollen of stap zelfs af.
Liever fietsen dan lopen.
De 26km van het eerste deel, de Dread & Terror, is echt fantastisch. Moeilijk, mooi, spannend, technisch. Alles wat je je kan wensen. Je zit midden in de ruige natuur en op een paar punten heb ik echt de watervallen van hoog ui de bergen zien komen, en niemand die het kan zien, behalve als je deze trail loopt of fietst. Om de paar minuten roep ik heel hard HALLOOO, om te zorgen dat mens en beer me kunnen horen. De trail is namelijk een gedeelde trail, het is ook voor hikers.
Op een gegeven moment, als ik naar beneden rijd over de track, is het links relatief stijl, om een nog onverklaarbare reden, want het was geen moelijk stuk, gaat het mis. Ik raak iets van de track af en kom op het schuine stuk en dat wordt schuiner en ik zie dat ik zal gaan en ineens kijk ik de dood, of in elk geval een zeer ernstig ongeluk in de ogen. Dan gaan de hersenen in een extreem alerte en hoge snelheid alle opties af, waar ga je nu vallen, wat kan je nog bereiken, daar een enorme rotsblok, daar een boom, laat je je vallen zo snel mogelijk of ga je proberen te sturen. Ik ben bang, dit gaat nu fout, hoe kan dit nou gebeurd zijn. Het gebeurt allemaal binnen een seconde en in die tienden van seconden, krijg ik op miraculeuze wijze de fiets terug op de track. Ik zit weer op de track! Het gevaar is voorbij.
Hoe kan dit? Ik hing al aardig schuin en toch heb de fiets nog op de track kunnen krijgen. Holy SH**@T! Ik kan het nog niet beseffen, maar het loopt dus goed af. Dit is wel even schrikken.
Het was niet eens een lastig stuk en ik maakte dus een fout, die ik met mazzel heb kunnen herstellen. Ik ben er nog.. Maar Blurg: dit mag niet gebeuren. Je bent ook nog eens alleen.
Ik fiets wel verder, ik wilde eigenlijk stoppen en de situatie bekijken maar ik ben verder gefietst. Ik weet ook niet waarom, maar ik ben verder gegaan.
Ik ben weer in mijn element en werk de rest van de trail af.
Het wordt een magnifieke dag. Ik rijd de 55kkm in iets meer dan 5 uur. Totaal is het 80km, maar daar ga ik nu niet voor. Dit is het gaafste en zwaarste deel, de rest is wat vlakker. Misschien komt ik nog eens terug en dan wil ik hem wel helemaal eens doen.
Als ik terug ben is de camping eigenaar perplex. Hij dacht dat ik er het dubbele voor nodig zou hebben. Hij gaf aan dat hij maar een iemand heeft gehad daar die de hele trail daar in 1 dag rijdt, iemand uit Frankrijk die regelmatig daar komt.
Hij zei mij "Als je zo fietst, kan jij kan het ook in 1 dag rijden"
Ik ben blij met het compliment, maar vooral blij dat ik deze trail heb kunnen doen. De band heeft het goed gehouden en ik was wel echt compleet kapot. Het was echt flink zwaar.
De natuur is daar zo verpletterend.
Een week erna zijn we weer terug in Vegas, vanwaar we terugvliegen. Om naar de hotelkamer te komen lopen we met de bagage en de fiets aan de hand door de casino's heen. Ik was nog even bang dat we weg gestuurd zouden worden met die fiets, maar niemand zei er wat van. Het zag er grappig uit
In de hotelkamer alles weer demonteren en goed inpakken. Wat was dit een gaaf idee, het was het gesleep waard!
Weer in Nederland aangekomen, begint het woon-werk weer. De eerste kilometers voelt die racefiets weer echt apart aan, ik was erg gewend geraakt aan de MTB.
Dan, de conditie. Dat is wel wat achteruit gegaan. Met een ruime week zit ik weer op wat ik normaal fiets, qua vermogen en gemiddelde snelheden.
Maar die eerste week, merk je wel dat je dat nivo van voor de zomer vakantie niet meer hebt.
Wat een weelde ook weer, al die fietspaden hier, fiets snelwegen zijn het eigenlijk. Gelukkig is het nog lekker weer en dus is het genieten op de Colnago, ik had hem wel gemist.
Dus ik ben weer dagelijks op het woon-werk traject te vinden, maar geniet nog na van die mooie trails die ik heb gedaan. En gelukkig heb ik afgelopen weekend weer op de Lage Vuursche kunnen MTB-en met een fietsmaatje, dat was weer even heerlijk op de MTB.
Laatst gewijzigd door blurg op 10 sep 2019 13:47, 1 keer totaal gewijzigd.
Blog - Lekker fietsen
En weer een fietsweekje wat er op zit.
Ik heb sinds ik terug ben van de zomer een paar keer een bak regen gehad. Alles kletsnat, compleet doorweekt, maar verder was het wel mooi.
Wisselend qua temperatuur, soms echt lekker warm, en soms al wat koud.
Dan lijkt er wel iets veranderd te zijn. Ik zie meer forenzen. Zijn er meer mensen die hun luierende zomer vakantie waarbij de buik dikker werd van al dat eten en bier op de gedachten gekomen om naar het werk te gaan fietsen?
Of wellicht de files zo zat zijn, en dan de tweewieler maar op te klimmen?
Het is wat gezelliger op de paden namelijk. Veel mensen op de fiets.
En dan de Pedelecs. Gisteren op weg naar het werk, zag ik misschien een wielrenner, maar zeker 10 Pedelecs. Wat veel!
Dat aantal zal flink gaan groeien nog, en als je daardoor de auto uit kan, is dat een mooie ontwikkeling. Last heb ik er niet van.
Het woon-werk gaat in elk geval lekker. De week maak ik nu makkelijker rond, vaak fiets ik nog wat extra.
De bruggen op, oefen ik wat met staand te fietsen, ik dacht altijd dat wielrenners dat deden omdat ze moe waren, en dan maar even gingen staan.
Ik bleef altijd maar gewoon zitten, maar sinds de vermogens meter zie ik ook wat het doet. Je gaat staan en hopla, vermogen piekt ineens een heel eind omhoog, de snelheid neemt ook langzaam aan toe.
Daarbij is het een goede training voor kracht. Ik ben het wel snel zat, want zwaar, maar het lukt steeds wat langer.
En dan is er een einde gekomen aan het hoofdstuk Garmin 1030. Weg ermee. Wat een gedoe.
Blij ben ik er niet mee.
Ik heb hem een aantal keer gebruikt om te navigeren naar een punt en dan maakt ie er echt een potje van.
Tijdens de BRM 600 heeft de GPS ontvanger mij in de steek gelaten, dat heeft mij toen tijd en ergernis gekost.
Dan het touchscreen, gepriegel vaak en het mislukt ook wel eens. Ik wil gewoon KNOPPEN. Ik wil iets in kunnen klikken, dat je voelt wat je doet.
Dat vervloekte DING. Dan ram je over een traject met volle inspanning en ben je gewoon een aantal keer aan het swipen om het voor elkaar te krijgen.
Bij een van de schermpjes, heb je ook een piepklein pijltje aan de rechterkant, waar je op met klikken.
Dat moet je eens proberen, op een niet apestrak wegdek, dat is dan zeer lastig.
Dan het scherm, tuurlijk mijn eigen schuld, maar hij viel een keer uit mijn hand. PuTSSSS, en een barst erin.
Alleen Garmin kan hem terugnemen om het scherm te vervangen, kost een gods vermogen.
Laatst moest ik naar Egmond aan Zee, na mijn werk. Dus ik stel het adres in en navigeer ik er heen.
Ofzo.
Ik stel dat dat in en volg de aanwijzingen. Ik vertrok vanaf Bijlmer Arena. Naar Broek in Waterland, ok, dat kan.
Dan verder fietsen. Volendam, Edam. Huh? Het zal wel, dan zou ik nu toch wel wat westelijk moeten gaan.
Scharmendam, Avenhorn. WTF?
Ik bel naar mijn afspraak, "Sorry ik ben wat later?"
"Waar ik ben, ja, Avenhorn".
"Wat ik daar doe? Weet ik ook niet!"
"Ja ik kom eraan, nog even doortrappen" Ik rommel met het vertrouwde Google maps om te kunnen aangeven hoe lang het nog duren zal, door even vanaf daar de navigatie te bekijken.
Uiteindelijk navigeert die R$$@# Garmin mij nog helemaal langs de noordkant van Alkmaar heen, dus die schatting die ik net aan de telefoon gaf, kwam ook al niet uit.
Hoe verzint dat ding het? Heb ik ergens iets anders ingesteld 'fiets je kapot' in plaats van 'optimale route'.
( hier kan je het zien: https://www.strava.com/activities/2501691768 terugweg van Egmond heb ik maar zelf gedaan , ouderwets bordjes kijken )
Toen ik laatst van Arena naar de Weerribben fietste, suggereerde hij over Nijkerk en dan Zwolle, ook nogal om. Toen zag ik het gelukkg op tijd.
Weg ermee.
Gisteren een Elemnt ROAM van Wahoo binnen gekregen. Alles bekeken, geroken, gevoeld, er aan gelikt, en gemonteerd.
Vandaag de eerste rit ermee gemaakt. KNOPPEN! Kan het niet vaak genoeg zeggen. Heerlijk.
KNOPPEN!
schermpje met datavelden moet ik nog wat mee rommelen, maar alle data wat je wilt kan je instellen.
Ik heb, uiteraard, het ding al laten vallen. Niet kapot. Volgens mij krijg je dat scherm van Gorilla Glass ook niet zo snel kapot.
Instellen ging super makkelijk ook, dus dat is mooi. Vermogensmeter, hartslagband, snelheidsmeter, koppelen met de foon, alles inuitief.
Dit was bij de Garmin ook goed hoor.
Nu verder testen, maar de eerste indruk is erg goed! Nou nog eens zien of hij WEL kan navigeren.
En weer een fietsweekje wat er op zit.
Ik heb sinds ik terug ben van de zomer een paar keer een bak regen gehad. Alles kletsnat, compleet doorweekt, maar verder was het wel mooi.
Wisselend qua temperatuur, soms echt lekker warm, en soms al wat koud.
Dan lijkt er wel iets veranderd te zijn. Ik zie meer forenzen. Zijn er meer mensen die hun luierende zomer vakantie waarbij de buik dikker werd van al dat eten en bier op de gedachten gekomen om naar het werk te gaan fietsen?
Of wellicht de files zo zat zijn, en dan de tweewieler maar op te klimmen?
Het is wat gezelliger op de paden namelijk. Veel mensen op de fiets.
En dan de Pedelecs. Gisteren op weg naar het werk, zag ik misschien een wielrenner, maar zeker 10 Pedelecs. Wat veel!
Dat aantal zal flink gaan groeien nog, en als je daardoor de auto uit kan, is dat een mooie ontwikkeling. Last heb ik er niet van.
Het woon-werk gaat in elk geval lekker. De week maak ik nu makkelijker rond, vaak fiets ik nog wat extra.
De bruggen op, oefen ik wat met staand te fietsen, ik dacht altijd dat wielrenners dat deden omdat ze moe waren, en dan maar even gingen staan.
Ik bleef altijd maar gewoon zitten, maar sinds de vermogens meter zie ik ook wat het doet. Je gaat staan en hopla, vermogen piekt ineens een heel eind omhoog, de snelheid neemt ook langzaam aan toe.
Daarbij is het een goede training voor kracht. Ik ben het wel snel zat, want zwaar, maar het lukt steeds wat langer.
En dan is er een einde gekomen aan het hoofdstuk Garmin 1030. Weg ermee. Wat een gedoe.
Blij ben ik er niet mee.
Ik heb hem een aantal keer gebruikt om te navigeren naar een punt en dan maakt ie er echt een potje van.
Tijdens de BRM 600 heeft de GPS ontvanger mij in de steek gelaten, dat heeft mij toen tijd en ergernis gekost.
Dan het touchscreen, gepriegel vaak en het mislukt ook wel eens. Ik wil gewoon KNOPPEN. Ik wil iets in kunnen klikken, dat je voelt wat je doet.
Dat vervloekte DING. Dan ram je over een traject met volle inspanning en ben je gewoon een aantal keer aan het swipen om het voor elkaar te krijgen.
Bij een van de schermpjes, heb je ook een piepklein pijltje aan de rechterkant, waar je op met klikken.
Dat moet je eens proberen, op een niet apestrak wegdek, dat is dan zeer lastig.
Dan het scherm, tuurlijk mijn eigen schuld, maar hij viel een keer uit mijn hand. PuTSSSS, en een barst erin.
Alleen Garmin kan hem terugnemen om het scherm te vervangen, kost een gods vermogen.
Laatst moest ik naar Egmond aan Zee, na mijn werk. Dus ik stel het adres in en navigeer ik er heen.
Ofzo.
Ik stel dat dat in en volg de aanwijzingen. Ik vertrok vanaf Bijlmer Arena. Naar Broek in Waterland, ok, dat kan.
Dan verder fietsen. Volendam, Edam. Huh? Het zal wel, dan zou ik nu toch wel wat westelijk moeten gaan.
Scharmendam, Avenhorn. WTF?
Ik bel naar mijn afspraak, "Sorry ik ben wat later?"
"Waar ik ben, ja, Avenhorn".
"Wat ik daar doe? Weet ik ook niet!"
"Ja ik kom eraan, nog even doortrappen" Ik rommel met het vertrouwde Google maps om te kunnen aangeven hoe lang het nog duren zal, door even vanaf daar de navigatie te bekijken.
Uiteindelijk navigeert die R$$@# Garmin mij nog helemaal langs de noordkant van Alkmaar heen, dus die schatting die ik net aan de telefoon gaf, kwam ook al niet uit.
Hoe verzint dat ding het? Heb ik ergens iets anders ingesteld 'fiets je kapot' in plaats van 'optimale route'.
( hier kan je het zien: https://www.strava.com/activities/2501691768 terugweg van Egmond heb ik maar zelf gedaan , ouderwets bordjes kijken )
Toen ik laatst van Arena naar de Weerribben fietste, suggereerde hij over Nijkerk en dan Zwolle, ook nogal om. Toen zag ik het gelukkg op tijd.
Weg ermee.
Gisteren een Elemnt ROAM van Wahoo binnen gekregen. Alles bekeken, geroken, gevoeld, er aan gelikt, en gemonteerd.
Vandaag de eerste rit ermee gemaakt. KNOPPEN! Kan het niet vaak genoeg zeggen. Heerlijk.
KNOPPEN!
schermpje met datavelden moet ik nog wat mee rommelen, maar alle data wat je wilt kan je instellen.
Ik heb, uiteraard, het ding al laten vallen. Niet kapot. Volgens mij krijg je dat scherm van Gorilla Glass ook niet zo snel kapot.
Instellen ging super makkelijk ook, dus dat is mooi. Vermogensmeter, hartslagband, snelheidsmeter, koppelen met de foon, alles inuitief.
Dit was bij de Garmin ook goed hoor.
Nu verder testen, maar de eerste indruk is erg goed! Nou nog eens zien of hij WEL kan navigeren.
Toch zou ik vanuit jou ook die route nemen naar Egmond aan Zee, fietst gewoon lekker door ipv door Amsterdam heen met allemaal stoplichten.
En volgens mij is het helemaal niet zo ver om.
edit: ok ik zie je route, zou wel door de Beemster gegaan zijn (dus onderlangs Alkmaar)
Sterkte met de Wahoo, ik was daar helemaal klaar mee met kuren die dat ding had.
Vastlopers op lange ritten, slijtage van knopppen en nog wat dingetjes.
En als ik wahoo topic zo zie, nu ook weer hoop problemen met navigatie.
Overgestapt op een edge 830 en bevalt mij prima.
En volgens mij is het helemaal niet zo ver om.
edit: ok ik zie je route, zou wel door de Beemster gegaan zijn (dus onderlangs Alkmaar)
Sterkte met de Wahoo, ik was daar helemaal klaar mee met kuren die dat ding had.
Vastlopers op lange ritten, slijtage van knopppen en nog wat dingetjes.
En als ik wahoo topic zo zie, nu ook weer hoop problemen met navigatie.
Overgestapt op een edge 830 en bevalt mij prima.