Voor de nachtbrakers, als het niet meer over fietsen hoeft te gaan.

Game over?

ijzerenbriek
Forum-lid
Berichten: 1665
Lid geworden op: 27 aug 2007 14:34

ijzerenbriek 07 mei 2015 19:58

Daarnet nog zitten kijken naar de prachtige plaatjes in het 'Standplaats Bourg d'Oisans' topic.
Hoh, wat heb ik daar mooie momenten beleefd. Ik durf zelfs zeggen de mooiste uren van mijn leven tot nu toe heb ik daar doorgemaakt! Maar die periode ligt nu een dik jaar achter mij en momenteel zit ik in een crisis waar ik niet uit raak. Niet dat ik er onder lijd maar ik pieker er wel vaak over. Het is hier het fietscafe voor iets dus steek ik maar van wal.

Ik ben er nu 45, gehuwd en samen hebben we 3 gezonde zonen van 21, 20 en 17. We zijn relatief vroeg gehuwd, vroeg aan kids begonnen, een huis gekocht, eigenhandig gerenoveerd, altijd full-time gaan werken, kortom altijd bezig geweest.

18 jaar lang ben ik ook nagenoeg dagelijks met de fiets gaan werken, 25 km enkel. Ik heb (had) een prachtig grotendeels verkeersvrij parcours langs het jaagpad. Mist over de weiden met koeien, reigers en futen in de afgesloten rivierarmen, karpers die zich bovenwierpen,... je kon er gewoon een toeristisch heel aantrekkelijke fotoreportage maken.

Nadat we onze woning aankochten en de eerste renovatie's klaar waren zodat we er konden intrekken kocht ik mijn eerste koersfiets. Een stalen Decathlon met Shimano 105. Schakelen aan het stuur was toen nog relatief nieuw en ik was zo gelukkig als een kind met mijn eerste echte racefiets! We konden onze centen beter gebruiken maar nog nooit een seconde spijt gehad van die aankoop toen. Na die eerste Decathlon volgden nog 3 Ridleys, een Isaac, een Scott, een Red Bull en tot slot een Canyon maar die laatste komt nog aan bod straks...

Doordat ik woon-werk met de fiets deed had ik een heel brede basis en had ook niet veel extra nodig om in conditie te zijn. Gemiddeldes of afstanden doen er niet toe, gewoon in conditie met mijn mogelijkheden en beperkingen. Hoe zalig vond ik het niet om toertochten, mijn vaste trainingsritten af te leggen en echt het gevoel te hebben sterk te zijn. Zààààlig gewoon.

Door de drukke combinatie van werk, renoveren, kinderen opvoeden, sociale verplichtingen en noem maar op (leven noemen ze dat ook :)) duurde het ook zo lang eer ik mijn echte droom kon verwezenlijken: gaan fietsen in de Alpen! Ik had mij altijd voorgenomen voor mijn 40ste Alpe d'Huez eens te beklimmen. Het was op de valreep maar ik heb het gedaan! Net als de Croix de Fer, Glandon, Galibier, Ornon,... Wat ik altijd vermoedde klopte, ik was een klimmerstype! Grappig maar die eerste keer verbleven we op les 2 Alpes en toen we doorreden naar daar kwamen we constant fietsers met een nummer tegen...

Goed, ik was gebeten en de volgende opstap was logisch, ik wil de marmotte eens rijden! Volgend jaar stond ik aan de start, toen lukte inschrijven in maart nog probleemloos ook. Ik vertrok zonder verwachtingen, zonder druk of wat dan ook. De fanfare speelde, ik reed de ganse dag zo ontspannen rond, kreeg tranen in mijn ogen bij het zien van die gekleurde sliert op het steile stuk van de Glandon bij de grondverzakking. Gans die dag reed ik in een roes. Zo lang had ik hier naar verlangd en nu reed ik hier zowaar. Bovenkomen op Alpe d'Huez en geen seconde afgezien, tranen in mijn ogen!

Volgend jaar ging ik niet terug, ik had het gedaan. Tja, nog nooit liep ik een dag zo verloren als die dag. Wat deed ik bijgod hier thuis terwijl die marmotte aan de gang was? Ik keerde terug het jaar daarna en had goed getraind, goud was het doel! Nou ja, net na de bevoorrading op de Galibier begon het minder te gaan en weg was goud. Ik ben al bij al nog comfortabel binnen gekomen dankzij die 29 die ik de avond ervoor alsnog besloot te monteren. Goed, goud had ik niet in mij was ik toen wel zeker. Pret was er niet minder door.
Oudste zoon was mee en de week ervoor deden we telkens 1 col, zalig gewoon. Dag zelf was hij naar de voet van Alpe d'Huez gekomen en hij ging mij naar boven loodsen. Hahaha, ik half choco en een kereltje van 16 zo fris als iets en nog geen 60 kg aan de haak. Na 2 bochten irriteerde hij mij en stuurde ik hem door naar boven. We maken later de afspraak dat ik hem volgend jaar wil inschrijven op voorwaarde dat hij bij mij blijft. Aanleiding was een rit een week later van Castellane naar col d'Allos, 140 km waar er bij hem geen verval was zonder enige training vooraf...

Jaar later en beiden aan de start, wat kan je als vader meer wensen dan met je zoon van 17 aan de start van de marmotte te staan. Om hem aan de start te krijgen moest ik wel zijn geboortejaar wat euhhh... aanpassen :). Ik blijf bij hem gans de dag en we nemen overal de tijd om te bevoorraden, sanitaire stops etc. Op de slotklim los ik hem onbewust maar wacht hem wel op boven en we rijden samen binnen. Hemels!! Ik plaag hem natuurlijk een jaar lang dat den ouden nog niet versleten is :).

Jaar later staan we er opnieuw. Zijn voornemen: niet lossen op Alpe d'Huez! Ik word die dag wakker en weet meteen dat het de dag is waarvoor je op voorhand tekent. Boven op de Galibier rij ik meteen door en daar zijn we elkaar even kwijt. Ik ken hem echter door en door en weet dat hij een heel goeie daler is, net na de Lautaret zie ik hem dan ook komen en zijn we terug samen. Toen was ik ook gaan beseffen dat ik nog goud kon halen. Slotklim zet hij zich in mijn wiel en hij lost inderdaad niet. Ik haal wat ik nooit meer gedacht had goud en we komen samen binnen, hij had toch wel 600 km getraind over 3 maanden...

Nog een jaar later rijden we de marmotte nog eens samen, alhoewel samen... Mijn motivatie had ik al voelen minderen en hij had door studie's, bestuur jeugdclub,... niet getraind. Vanop de eerste meters van de Glandon blijft hij achter en o zo grappig, hij heeft foto's van in de marmotte waar hij op de Glandon helemaal alleen opstaat. Dom of sterk karakter, ik weet het niet maar hij rijdt die Glandon wel naar beneden, richting Galibier welteverstaan en niet terug naar de start en rijdt uiteindelijk opnieuw uit zonder enige vorm van training. Hij doet wel anderhalf uur over Alpe d'Huez maar rijdt wel uit.

Daar stopt ons en mijn verhaal ook, al dan niet tijdelijk. Hij heeft zijn studie's, bestuur van de lokale jeugdclub, vrienden en noem maar op. En bij mij is de veer gebroken. 18 jaar naeen reed ik tussen de 10.000 en 15.000 km per jaar. Ik heb mijn motivatie beetje bij beetje voelen wegvloeien. Ik wou wel opnieuw naar die Alpen maar daarvoor moet je langs hier bij ons wel trainen als je daar comfortabel wil bovenfietsen. En daar wringt het schoentje, het boeit mij niet meer. Jongste zoon voetbalt ook op redelijk hoog niveau wat 3/week trainen inhoudt, match op zaterdag en ik hield niets meer over voor alle andere dingen die ik zo graag deed. Zelfbouw audio bv, weet niet meer hoe een vis eruit ziet terwijl ik zo graag eens ga vissen.

Jaar terug kreeg ik een buitenkans, schoonbroer kreeg een bedrijfswagen en verkocht zijn wagen. Mijn hart zei nee maar mijn verstand ja en mijn vrouw had het ook wel zien aankomen, dagelijks met de fiets, 12u van huis weg, omkleed- en douchegedoe,... Het werd mij teveel en ik kocht die wagen dus. Nu zijn we bijna een jaar verder en heb ik nauwelijks nog gefietst. Uren in die regen, koude, gladde wegen heb ik gefietst. Ik mis het zo niet!!
Maar gevolg is wel dat mijn zo brede basisconditie weg is, ik zelfs zadelpijn heb nadat ik vorige week wel nog eens de fiets nam, hilarisch vind ik het zelf.

Wat wel tragikomisch is is dat ik in mijn topjaren niet de financiële vrijheid had die ik nu wel meer heb. Niet dat ik rijk ben maar woning is wel afbetaald, wedde is gestegen dus zijn de middelen breder. Dus kocht ik uiteindelijk mijn droomfiets, een Canyon CF SLX met Chorus en carbon tubewielen. UCI not legal, haha eindelijk!! Ik kocht hem toen ik wel nog wat fietste maar heb er dan zodanig lang moeten op wachten dat die goesting volledig weg was tegen het moment hij geleverd werd. En nu hangt hij daar een jaar ongeveer stof te happen en heeft welgeteld 500 meter door de straat gereden om mijn afstelling te testen...

Het vervolg? Ik weet het zelf nog niet. Ben een 8-tal kg bijgekomen, wil die weer kwijt maar heb tijdens mijn fietsperiode mij wel verzorgd waardoor ik nu zo kan genieten van dat lekker wijntje, ijsje, lekkere maaltijd, ... Alles werkt mij gewoon tegen ook, niemand werd ooit beter met de jaren dacht ik. In mijn hoofd rij ik nog steeds mijn trainingsritje aan dezelfde snelheid en kom ik nog steeds moe maar niet uitgwrongen thuis. Stap ik echter nog eens op de fiets dan is de werkelijkheid net iets anders.... En ben ook steeds van het principe geweest dat als je iets doet je het ook goed doet.

En ben ook op een leeftijd gekomen dat ik echt geen raad meer nodig heb. Ik weet zelf ook wel dat ik gewoon weer moet beginnen fietsen zonder druk of wat dan ook. Alleen, ik heb er gewoon geen zin meer in! Being there done that is net iets te groot geworden.

Raad of advies zoek ik dus zeker niet met deze post. Hoop alleen dat andere leden misschien zeggen, nou ik ben dus niet alleen met zo een gevoel. En ook aan andere leden die wel nog volop in de flow zitten kan ik allen maar zeggen: fiets zoveel je kan en stel die droom niet uit tot later! Doe het nu nu je het zo leuk vindt!!
Ge moet zére rijen als ge moet zére rijen en nie zére rijen als ge niet zére moet rijen.

Gebruikersavatar
JM_H
Forum-lid
Berichten: 1234
Lid geworden op: 25 jul 2013 13:17
Locatie: Betuwe

Gebruikersavatar JM_H 07 mei 2015 20:05

Allereerst, mooi dat je dit deelt. Prettige schrijfstijl!

Ben benieuwd waar het eventueel uiteindlijk toe lijdt voor jou.
Afbeelding

i-mac

i-mac 07 mei 2015 20:16

Ik heb een collega van me die een gelijkaardig verhaal kan schrijven. En wat ik ook probeer, ik krijg hem niet meer mee. Mijn advies: wat je ook doet, geniet van het leven.

Gebruikersavatar
Ernie C.
Forum-lid HC
Berichten: 16065
Lid geworden op: 18 jun 2012 15:43

Gebruikersavatar Ernie C. 07 mei 2015 20:16

45 en al geen raad meer nodig hebben? Nog een dikke 5 jaar en dan ben ik eindelijk ook zo ver. Ik kan niet wachten! ;)
Campagnolo Ultra Dork

ijzerenbriek
Forum-lid
Berichten: 1665
Lid geworden op: 27 aug 2007 14:34

ijzerenbriek 07 mei 2015 20:54

Wil niet zelfverzekerd of arrogant overkomen met de uitspraak dat ik geen raad of advies nodig heb hoor.
Weet gewoon dat iedereen gaat zeggen: je moet gewoon weer gaan fietsen zonder druk of wat dan ook.
Dat kopt ook op zich, jammer genoeg heb ik daar momenteel gewoon geen zin...

En ik moet mijn vrouw ook gemeend bedanken voor alle jaren dat ze met me meetrok en er geen enkel punt van maakte toen ik ging fietsen. Eerste marmotte bleef ze wel ganse dag achter met 3 nog relatief jonge kinderen in onze gehuurde studio op les 2 Alpes. Eentje om te houden dus :)...
Ge moet zére rijen als ge moet zére rijen en nie zére rijen als ge niet zére moet rijen.

Gebruikersavatar
sloeren
Forum-lid
Berichten: 1860
Lid geworden op: 04 mei 2012 10:43
Locatie: Krimpenerwaard

Gebruikersavatar sloeren 07 mei 2015 21:04

Je moet ook niet je vrouw weg doen; je moet dat auto-tje weg doen. :lol:

ottorongo
Forum-lid
Berichten: 2514
Lid geworden op: 27 aug 2011 00:58
Locatie: België

ottorongo 07 mei 2015 21:32

Zulke ontboezemingen zullen we hier maar zelden,lezen met wat nostalgie doorweven vind ik dit heerlijk om te lezen want ik ben al wat ouder en ik krijg ook vaak nostalgische gedachten al houd ik ze wel voor mezelf. Daarom apprecier ik dit zo enorm. Suces verder.

Gebruikersavatar
Infinito GB
Forum-lid
Berichten: 1436
Lid geworden op: 09 apr 2015 00:23
Locatie: Schagen

Gebruikersavatar Infinito GB 07 mei 2015 21:41

Ik heb hetzelfde gehad, maar dan op jonge leeftijd. Vanaf mij 12e altijd gefietst. Paar wedstrijdjes gereden, maar vond dat niet leuk. Wel lange toertochten ook alleen. Op mijn 24e opeens geen zin meer. Nu na 13 jaar weer beetje begonnen. Gaat nog niet zo hard als vroeger, maar vind het wel weer leuk.
Wat ik wil zeggen, misschien komt de zin bij jou ook wel weer, of niet.

Gebruikersavatar
jwkeij
Forum-lid
Berichten: 1659
Lid geworden op: 16 jan 2013 15:06

Gebruikersavatar jwkeij 07 mei 2015 21:50

Respect dat je dit hier zo beschrijft en inderdaad, prettige schrijfstijl.
WiND 56 - 2020

Gebruikersavatar
Ernie C.
Forum-lid HC
Berichten: 16065
Lid geworden op: 18 jun 2012 15:43

Gebruikersavatar Ernie C. 08 mei 2015 13:06

ijzerenbriek schreef:Wil niet zelfverzekerd of arrogant overkomen met de uitspraak dat ik geen raad of advies nodig heb hoor.
Weet gewoon dat iedereen gaat zeggen: je moet gewoon weer gaan fietsen zonder druk of wat dan ook.
Dat kopt ook op zich, jammer genoeg heb ik daar momenteel gewoon geen zin...
Niks mis met zelfverzekerd stellen dat je op dit gebied geen advies nodig hebt. Het was gewoon een makkelijke inkopper van mijn kant.

Enige advies wat ik je kan geven ( :twisted: ): Ga die karpers vangen die je iedere keer uitlachten toen je langs kwam fietsen of ga de ultieme audio set bouwen. Misschien kun je ook nog een andere sport vinden waar je wel weer de kick kunt vinden dat je jezelf kunt verbeteren.
Campagnolo Ultra Dork

dario
Forum-lid
Berichten: 3819
Lid geworden op: 03 mei 2005 11:30

dario 08 mei 2015 13:20

Wat is het probleem eigenlijk? Als je zin hebt om te fietsen ga je gewoon fietsen, en als je geen zin hebt gewoon niet: klaar. Wees blij dat je die keuze hebt. Erger is het als je moet stoppen met een sport waar je van houdt omdat je het fysiek niet meer aankan, door kwetsuren of gewoon slijtage. Zo vind ik het bijzonder treurig om mijn sabel en schermmasker te zien hangen verstoffen, omdat mijn knie het niet meer aankan, terwijl de goesting er wèl nog is (en waardoor ik nu elk voorjaar van een winterbuikje moet zien af te raken dat hardnekkiger is dan voorheen)... En ach, je vindt wel weer een nieuwe hobby, althans dat hoop ik van harte voor je! (45? is het dan geen tijd om een zware motor te kopen? ;) )
Een koersbroek aan de waslijn: voor de ene woordloze poëzie, voor de andere geen gezicht. (rv)

henkv
Forum-lid
Berichten: 1384
Lid geworden op: 27 dec 2006 19:15
Locatie: Annecy (FR)
Contact

henkv 08 mei 2015 13:47

Ben het eens met Dario. Geen zin om te fietsen? So what, doe iets anders! Heb je wel zin om te fietsen maar geen drijfveer om de draad op te pakken: zoek een doel. Dat maakt alles veel eenvoudiger. Nee, niet weer de Marmotte, maar iets anders. Bevoorbeeld de Miglia Italia volgend jaar. Neem van mij aan dat als je deze hebt opgezocht en besloten hebt een poging te wagen, alle bellen om te gaan trainen gaan rinkelen. En als je eenmaal weer aan de gang bent is het aan de gang blijven véél eenvoudiger dan weer op gang komen, Haal wel de allerscherpste kantjes eraf. Je bent nu oud genoeg om te weten dat als je 'n keer geen zin hebt dat dat niet betekend dat je hele seizoen in de soep is. Je moet iets hebben om voor te gaan. Als je dan uiteindelijk eens aan RAAM hebt meegedaan, zijn we weer jaren verder ;)
Mijn trainingen op bikeplanner.com

Plaats reactie