De weergoden zaten mee!
Geweldig fietsweer gedurende de gehele rit, lekker zonnetje, maar niet te warm.
Hoewel mijn hoofddoel dit jaar de Tour Transalp is stond deze dag toch wel met rood gemarkeerd in de agenda aangezien het de enige echte cyclo was die ik zou afwerken en een echte test om te kijken hoe het met de vorm staat. Afgelopen weken leek ik wel in orde maar een grote cyclo is andere koek.
De dag van tevoren op wat tactische punten samen met teamgenoten Tom en Stefan (met wie ik de transalp ga rijden) een aantal bidons langs de kant gelegd en wonder boven wonder bij het ophalen van de startnr's ook voor Tom een geel nummer weten te bemachtigen. De voortekenen waren goed!
Na de start wisten we ons goed vooraan te handhaven en we waren nog niet echt onderweg of Stefano Sala kon zich niet inhouden en sprong na een km of 10 al weg. De Chevreres werd eigenlijk rustig opgereden en het laatste stukje is wat steiler, maar voor we het wisten konden we alweer aan de afdaling beginnen, die er behoorlijk slecht bijlag. Het laat zich het beste omschrijven als net geen grindpad met her en der wat asfalt. Maar goed, er werd met beleid gedaald en op het vlakke stuk naar de Oderen ging het los; ik had eigenlijk niet door dat er 2 man weggesprongen waren (oa Bob Michels), maar elke keer als Francis de Greef ging zat ik in zijn wiel, of reed ik ernaar toe. Ik zag ook een heel actieve Michel Minnaert en het was duidelijk dat een ontsnapping pas zin had als hij erbij zat. Een paar keer schoot het tempo flink omhoog en een aantal halve ontsnappingen werden weer ingerekend. Toen het even stilviel zag ik mijn kans en reed op kousenvoeten weg en bleef een paar minuten op een 200m voor het peloton hangen. Toen sprongen er een 5-tal renners naar me toe, Minnaert, Polveroni, Jasper Ockeloen, Daniel Debertin en de gaskraan ging volledig open. We waren weg! Nog voor de Oderen achtehaalden we de 3 ontsnapten en lieten ze ook meteen weer achter. De Oderen werd van beneden tot boven vol doorgereden en de bidons die daar klaar lagen moest ik helaas laten liggen. Geen tijd om te stoppen. Het tempo bleef onveranderd hoog en aan de voet van de Grand Ballon kwam ploeggenoot Stefan aansluiten die de oversteek had gemaakt. Straffe kost, want wij hadden niet stilgestaan maar helaas had dit zoveel kracht gekost dat, toen we weer stevig tempo gingen voeren, hij ook weer snel moest lossen. We kregen te horen dat we ongeveer 2,5 minuut voorsprong hadden op de 2e groep. Bij Markstein draaide Jasper af naar de ravitaillering want hij stond droog en ik dacht dat we hem hierdoor niet meer terug zouden zien. Ik stond de laatste 5 km ook droog maar kon een 2 tal 750cc bidons rapen 1 km voor de top. De afdaling ging hard, maar niet met het mes tussen de tanden. Beneden sloot Jasper weer aan met een Belgische renner met die hij mee had genomen toen hij vanuit de 2e groep weer weg demarreerde. Sterk staaltje... Met deze nieuwe kracht erbij gingen we naar de Hundsruck en deze werd in hetzelfde tempo beklommen als de Grand Ballon. Het viel op dat die nieuwe kracht een zeer sterke indruk maakte en het deed pijn als hij op kop kwam. Ik snapte eigenlijk niet waarom hij niet al eerder was meegesprongen als hij duidelijk zoveel jus in de benen had. Hier begon ik de eerste echte pijntjes te krijgen maar kon nog relatief makkelijk volgen. In de afdaling sloeg mijn ketting eraf en vast! Crap! Ik moest hiervoor stoppen en hem eruit trekken en vol in de achtervolging. Na een km of 10 kon ik weer aansluiten bij de kop, maar dit was een serieuze inspanning geweest die ik liever niet gedaan had. We begonnen al snel (te snel) aan de Alsace en Polveroni, Minnaert, Ockeloen en van Broekhoven (de nieuwe kracht) draaiden soepel en in hoog tempo. Ik moest al snel lossen samen met Daniel Debertin. We spraken af bij elkaar te blijven om het stuk na de Alsace samen te kunnen werken. Boven op de Alsace stond Minnaert plots volledig geparkeerd en we haalden hem in. Nog 3 man voor ons dus in theorie reden we voor plek 4 en 5. Nog snel een bidonnetje geraapt en zo snel als we konden door naar de Planche. Helaas was zo snel als we konden niet meer echt snel en met een straffe tegenwind en 2 man kop over kop is het hard werken. Ik had al 2 keer kramp gehad (in mijn achtervolging op de kop een echte serieuze van enkele minuten), het beste was er echt al lang vanaf. Toen kregen we nog een behoorlijke tegenvaller te verwerken: 2 km voor de voet van de planche werden we ingerekend door een groep van een man of 10. Zij vertelden dat ze hadden moeten wachten bij het stoplicht en dat ze nu waarschijnlijk ook virtueel 2 minuten voor ons reden. Alles voor niets geweest... Goed, ik probeerde me te herpakken en ben nog zo goed en zo kwaad als het ging de planche opgereden en moest daar wonder boven wonder maar een paar man voor me dulden dus voor mijn gevoel kwam ik rond plek 8 over de meet.
Even later kwamen Tom en Stefan ook binnen en ben ik eens gaan informeren: de uitslag was toen 11e overall en 1ste in mijn leeftijdscategorie. Later bleek ik toch ook nadeel (van wrs het eerste stoplicht) gehad te hebben en werd het gecorrigeerd naar 7e overall en 1ste in mijn leeftijdscategorie! YES!
Stefan werd nog zeer knap 21ste (na die kamikaze achtervolging!!!) en Tom 39ste (liet dus zien in dat eerste startvak thuis te horen!).
De Belg van Broekhoven won, Jasper werd ondanks een hongerklop op de Planche tweede, maar ik vond die 2 ook echt een klasse apart. Terecht 1 en 2 dus.
Grtz Erik
Les Trois Ballons 2019
-
daniel1975
- Forum-lid HC
- Berichten: 37620
- Lid geworden op: 11 nov 2004 14:14
havana
10 jun 2019 16:04
En uiteraard besteedt Cyclokalender ook aandacht aan 3B: https://www.cyclokalender.nl/A/prog/ind ... =775#form2
asmeets
10 jun 2019 21:27
Wat een leuk verslag Erik, maar vooral ook wát een prestatie. Respect is op zijn plaats hoor.
De 3 Ballons gereden, een beetje als voorbereiding op het Alpenbrevet ook. Het was de eerste keer dat ik een dergelijke tocht 'op tijd' ging rijden, dus dat betekent natuurlijk: te enthousiast starten. Helaas bij het naar het binnenblad schakelen na ca. 25km m'n ketting eraf, klem tussen m'n binnenblad en m'n kader Ik lees 'gelukkig' bij Erik dat dat de besten kan overkomen. Daardoor wel een beetje de slag gemist. Op de Grand ballon goed samen kunnen werken en ik voelde me nog verrassend goed. Daar moest ik helaas snel op terugkomen want bij de beklimming van de Hundsruck schoot vol de kramp in beiden quadriceps. Dat had ik nooit eerder gehad en wens ik ook nooit meer te krijgen.. Door de krampen, later ook in de kuiten, de laatste 70 kilometer dus erg moeten inhouden maar uiteindelijk toch nog 193e geworden in ca 7.5 uur. Voor volgend jaar dus een plekje in het voorste startvak bemachtigd. Dat was het doel dus tevreden, hoewel er misschien meer in had gezeten met een rustiger begin.
Interessante vaststellingen in het artikel.havana schreef: ↑10 jun 2019 16:04 En uiteraard besteedt Cyclokalender ook aandacht aan 3B: https://www.cyclokalender.nl/A/prog/ind ... =775#form2
Wat voor mij ook een nadeel is, is het gebrek aan accomodatie. Probeer maar eens een maand voor de 3ballons iets te vinden om te logeren in de buurt.