Les 3 Ballons 2018

[apexrider]

Ook ik heb afgelopen zaterdag de 3-ballons gereden, voor mij was het de eerste cyclo. De tijden die ik hier zie langskomen zijn voor mij niet weggelegd, maar met een eindtijd van 9:24:15 en goud in mijn leeftijdscategorie (50-59) ben ik toch zeer content.

Ik vond de omstandigheden eigenlijk best wel oké, de temperatuur was prima en het was hier en daar wat nat. Enkel de stortbui tijdens de afdaling van Grand Ballon was minder. Verder was ook de verzorging onderweg prima geregeld. Lekker vlot water bij kunnen vullen en voldoende te eten.

Met het rijden naar de de start en weer terug naar de auto, die we vrijdag in Plancher des Mines hadden geparkeerd, toch weer een mooi dagtotaal van 240km op de teller.

[c.zaballa]

Mooie verslagen en prestaties heren! Zal deze week nog eens in de pen klimmen voor een wat uitgebreider verslag.

[TL@]

Ik was er zaterdag ook bij in de Vogezen.
Na vorig jaar volledig stikkapot te zitten aan La Planche (en niet boven geraakt), ben ik dit jaar maar een stukje rustiger gestart.

Ik dacht dat goud er niet meer in ging zitten, maar toch nog binnen gekomen na 9u18', dus goud in mijn categorie (30-39).

Het ging eigenlijk allemaal heel erg vlot tot aan de Ballon d'Alsace, deze was voor mij echt doodgaan, veel te steil voor mijn 87kg.
In de afdaling wat kunnen herstellen, het stuk op en naar daarna kunnen aanpikken bij een groepje, wel moeten werken maar nog steeds beter dan alleen.

Bij de laatste bevoorrading nog wat fruitsnoepjes binnen gespeeld en vrij vlot La Planche op geraakt, ook het stuk van 22% zonder problemen rechtdoor op.
De weg terug naar ons huisje (35km) ging wat moeizamer, het was meer bergop dan ik verwachte.

Wel een geluk dat het stuk aan die 2 rode lichten ergens halfweg, geneutraliseerd was. Ik heb daar rustig mijn tijd genomen, iets gegeten en gedronken en dan door gereden.
Zonder neutralisatie had ik nooit goud gehaald.

Deze route is toch de zwaarste van de 3 routes die ik hier al heb gedaan.









https://www.strava.com/activities/1627649429

[NuitKor]

Mooi verhalen mannen! Goed gedaan! Ik heb de 3B voor volgend jaar weer met potlood in de agenda gezet.

Ik ga mee!

[nijkie]

Top prestaties

[matthiav]

Mijn verslagje van een zware maar mooie dag die we weer lang gaan onthouden.

Doel vooraf: vorig jaar was ik 28e. Dit jaar wou ik graag beter doen en de top 20 induiken. Vorig jaar heb ik op de laatste twee beklimmingen een redelijke klop gehad, dus wou ik dit jaar de eerste beklimmingen wat beter doseren om zo meer over te houden op het einde.

De race: tot kilometer 160 had ik de beste benen die ik ooit gehad heb denk ik. In de vlakke aanloop heb ik me heel goed kunnen positioneren zonder een trap teveel gegeven. Op de Ballon de Servance, de eerste échte beklimming van de dag kwam ik bij de eerste 10 boven. Ik bleek ook bij de betere dalers te zijn, zeker bij regenweer want in die afdaling reed ik zonder risico's te nemen samen met Frederic Glorieux een dikke minuut weg van de rest van de groep. In de afdalingen pikten we nog een ontsnapte renner rond, en zo reden we met een groepje van drie achter één leider: ex-prof Francis De Greef. In de geneutralizeerde zone aan de lichten heb ik een tactisch foutje gemaakt. De lichten stonden op rood toen we daar aankwamen, mijn twee metgezellen rijden gewoon door (je roule propre??), ikzelf word tegengehouden door iemand van de organisatie en zo hoort het ook te zijn vind ik. Niet wetende dat de achterliggende groep zo ver achterligt rij ik op mijn gemakje door met de bedoeling me te laten inlopen door het peloton en in de tussentijd wat te recuperen. Uiteindelijk ben ik pas aan de voet van de Oderen ingelopen. Ik had dus gewoon moeten wachten in de geneutralizeerde zone, plasje doen.. dan zou ik een minuut bonus gehad hebben tov deze groep, terwijl ik nu een minuut in de min stond. Tactische beschouwingen, iets om mee te nemen naar volgend jaar..

Ook de volgende beklimmingen gingen goed. Ik kon vlot rond 300 watt een steady tempo rijden én tempowisselingen waarbij ik boven FTP moest beantwoorden zonder echt heel diep te gaan. Op de beklimming van de Markstein en de Grand Ballon heb ik twee serieuze inspanningen geleverd waardoor ik in een groepje van drie over halfweg koers in positie 2-4 reed (Francis De Greef bleef heel de wedstrijd alleen voorop). In de vallei naar de voorlaatste beklimming groeide dit aan tot een groepje van 6 en op het vals plat werd er stevig rondgedraaid. Net zoals vorig jaar kreeg ik het moeilijk op de Ballon d'Alsace. Hier heb ik mijn groep laten rijden en reed ik op eigen tempo naar boven. Het was zeker geen klop van de hamer, want ik behaalde nog NP 276W over 27 min. De vorige beklimmingen zaten rond de NP 290-320W. In de lange bijtrap afdaling ben ik ingehaald door een achtervolgend groepje. Ik hoopte hierin nog sterk te eindigen op de laatste beklimming van de dag, de Planche des Belles Filles. De meeste van deze renners moest ik op deze beklimming echter laten gaan. Ook op deze beklimming haalde ik nog NP 280W, niet meer die 300W van daarvoor maar dus zeker geen inzinking. Als 14e ben ik over de streep gebold, door de correctie van de geneutralizeerde zone is dit 15e geworden..

Achteraf bekeken had ik op mijn tanden moeten bijten op de Alsace, de groep is daar maar een minuutje weggereden van mij. Dan ga ik met deze groep naar de Planche en eindig ik daar op eigen tempo nog in de top 10. Maar toch weer zeer tevreden met mijn progressie tegenover vorig jaar, en het laat nog wat ruimte over om te verbeteren de volgende jaren

[NuitKor]

Mijn verslagje van een zware maar mooie dag die we weer lang gaan onthouden.

knip

Chapeau!!

[scottpch]

Mooie verhalen, puike prestaties!

[debuysserk]

Hier ook een kort verslagje.

Op vrijdag toegekomen op de middag, overnachting aan voet van alsace, ging nog een kort ritje doen maar na 5 min brak de hel letterlijk los. Dat werd schoenen drogen met de haardroger!

Bij de start bewust gematigd gestart, ook de eerste beklimmingen op +- 85% FTP gedaan, aanloop stuk had en IF van .75 dus zeker niet geforceerd. Zou me goed bekomen op het einde, dacht ik toen.

Servance in goed gezelschap en haalbaar tempo beklommen, net als Col D'oderen en de Grand Ballon. Na de bevoorrading in Le Markstein speelde mijn lage rug opnieuw meer op, net zoals ik al de ganse week nooit op mijn gemak op een stoel kon zitten. Ik kon die rug niet meer ontspannen maar de Hundsruck viel nog mee, op Alsace was het echter juist het tegenovergestelde. Zelfs een aantal keer moeten afstappen.

Uiteindelijk Alsace nog bovengekomen, afgedaald maar op km 188 en na 7u06 minuten dan toch de remmen dichtgeknepen. Geen kracht meer en core volledig vast. Ondertussen ook enorme zoutafzetting ondanks veel drinken & innemen zout etc. De voet van de Planche zou ik nog wel gehaald hebben maar te voet de klim opgaan tijdens een fietswedstrijd, daar is ook geen eer aan.

Sneu om na 2 succesvolle 3B's dit jaar niet te finishen, ondanks het doel van +- 8u die me zonder de rug wel zeker haalbaar leek. Kan alleen maar leren uit mijn fouten, en dat zijn er zeker een 2-tal grote:

1 : core oefeningen verwaarloosd. Eerste weken na sleutelbeenbreuk in maart kon ik niet anders maar nadien kon ik meer tijd vrijgemaakt hebben, lage rug is altijd al een issue geweest, ook in dagelijkse leven. Bergop betaal je dat cash.
2: toch te weinig echt lange duurtrainingen gedaan, en dan spreek ik over 180+ ritten.

Op naar volgende fietsdoelen, proficiat aan alle deelnemers!

[Jeremie]

Ik ga mij ook eens wagen aan een uitgebreid verslag. Weliswaar één uit de achterste regionen.

D-1: Op vrijdag met de fiets richting Luxueil om mijn startpakket op te halen en wat warm te rijden. Ik zit met wat twijfels op de fiets. Al sinds eind vorig jaar sukkel ik met een ontsteking aan mijn patellapees (knie). Hierdoor heb ik een aantal maanden quasi stilgelegen tijdens de winter en ben ik veel later dan vorig jaar aan de voorbereiding kunnen beginnen. Les 3 Ballons werd aan de kalender toegevoegd als ‘voorbereiding’. Na Tilff-Bastogne-Tilff (250km) een aantal weken geleden was het gevoel beter. De doelstelling voorbereiding maakte plaats voor minimaal een gouden diploma. Na een onschuldig partijtje voetbal 2 weken geleden, werpen de knieproblemen zich echter opnieuw op. … geen ideale voorbereiding dus. Ik hou de hele rit een rustig tempo aan, toch heb ik wat last van de knie, geen goed teken voor zaterdag.

D-0:
Ik sta vrij ver naar achteren in het startvak, wat normaal is voor mijn ambitie. Om 7u05 begint iedereen plots te bewegen, snel Garmin aan en 1 voet vastklikken, gaan we nu echt te vroeg vertrekken? 50m verder staat de meute opnieuw stil, vals alarm. Uiteindelijk worden we met een 10-tal minuten vertraging gelost. In de vlakke aanloop kan ik vrij snel opschuiven. Ik dicht zelf enkele gaten tot ik in een vrij omvangrijke groep terecht kom. Met een vrij hoge snelheid gaat het richting eerste ‘klim’ naar Faucony. Nog voor de klim laten een aantal renners voor mij jammer genoeg een gat vallen. De snelheid zakt wat. Op de klim vooral probeer ik in de buurt van voldoende collega’s te blijven om niet zeker niet alleen te vallen. Richting Ballon de Servance vindt er een kleine hergroepering plaats, maar de snelheid gaat niet meer zo hoog als voordien.

Aan de eerste bevoorrading was al duidelijk dat het schema van 7u30 (van NuitKor) niet haalbaar was. Wel ruim op schema voor 9u en geen last van de knie. Ik stop snel even, neem een bar, vul een bidon bij en neem een plaspauze (te lang staan wachten in het startvak is niet goed).
Ik weet dat de klim naar de Ballon de Servance vlak na de bevoorrading begint. Ik wacht dus niet op een groep en begin op eigen tempo aan het vals plat stuk richting de voet. Op de beklimming raak ik al snel in een goed ritme, ik haal heel wat deelnemers in. Net voor de top komen we in de wolken terecht en begint het te regenen. Boven doe ik snel mijn windjack aan en ga ik zonder risico’s de afdaling in.

Na de bevoorrading in Travexin ligt het deelnemersveld al helemaal uiteen. Op veel steun moet ik niet meer rekenen. Ik rij op reserve richting Col d’Oderen en zoek een eigen tempo op de klim. Nog steeds lig ik voor op het schema van 9u. Volgende hindernis: le Markstein, een type klim die mij minder goed ligt. Ik slaag er toch in om een vrij degelijk tempo aan te houden en haal opnieuw veel deelnemers in. Boven lig ik nog altijd ‘ruim’ voor op schema. Aan de bevoorrading opnieuw bidons vullen en sanitaire stop. Snel wat eten zoeken, maar behalve wat zoutkoekjes en een Madeleine zie ik niet veel liggen (een stokbrood gaat er nu echt niet in). De energiebars van de vorige bevoorrading zijn er niet (of zie ik niet). Ik vertrek, mijn eerste fout van de dag. Het laatste stuk naar de Grand Ballon blijf ik bij enkele metgezellen. In de afdaling begint het opnieuw hevig te regen, jammer genoeg opnieuw meer opletten dus.

Richting Hundsruck krijg ik steeds minder steun. Ik eet mijn laatste reep. De beklimming gaat goed. Ik denk bij mezelf 9u komt goed, goud is binnen. Ik daal af en begin aan het tussenstuk richting Sewen met een andere deelnemer in mijn wiel. Hij lijkt niet geneigd te willen overnemen. Op zich geen probleem, ik maak voldoende kilometers alleen, dit stuk lukt ook wel. Na een aantal kilometer neemt hij toch over. De snelheid gaat met een ruk de hoogte in. Ik probeer aan te pikken, maar voel mij leeglopen. Ik voel in mijn achterzak … leeg. Volgen vergt te veel energie, hij kijkt vaak om en lijkt er een koppeltijdrit van te willen maken. Ik besluit af te haken en opnieuw eigen tempo te rijden want overpakken zit er op dit moment niet meer in. Even verder passeer ik iemand die zich net opnieuw op gang trekt. Hij passeert mij opnieuw en doet teken hem te volgen. Mijn snelheid gaat opnieuw omhoog. Hij vraagt niet om over te nemen en lijkt mij gewoon te willen meenemen tot de bevoorrading, waarvoor dank.

Aangekomen in Sewen stort ik mij op de snoepjes en de rest van het eten. Tweede fout van de dag: op 2 minuten tijd prop ik te veel naar binnen. Ik besluit ook om mij voor het eerst te wagen aan de aangeboden ‘sportdrank’ (wat een afschuwelijke smaak). Ik vertrek richting Ballon d’Alsace met een kleine achterstand op het schema, geen drama want vanaf hier heb ik wat buffers ingebouwd. In de eerste stijgende meters voel ik echter een kramp opkomen in mijn dij. Ik sta even op de pedalen en slaag erin om zonder stoppen verder te rijden. Wat volgt is een echte zwanenzang, ik kom nooit in mijn ritme. Mijn wattages zakken enorm en mijn cadans is rampzalig. De berusting steekt op, 9u haal ik nooit. De Planche überhaupt bedwingen zal al een grote uitdaging zijn. Ik trek mij op aan het feit dat de mensen rondom mij ook (en nog meer afzien). Velen stoppen, andere wandelen, nog andere wisselen 200m fietsen af met even wandelen. Na 47min klimmen bereik ik uiteindelijk toch de top. Ik twijfel om water te vragen aan de verzorgers van granfondoteam.be want veel drinken van dit spul zit er niet in. Ik ‘durf’ niet en gooi mij in de afdaling.

Nog 1 hindernis: de zwaarste van de dag. Ik negeer de laatste bevoorradingspost om tijd te winnen (geen idee wat de limieten voor zilver zijn, maar met een bronzen plak wil ik echt niet thuiskomen). Een minuut stoppen om drinkbaar water te nemen had een betere beslissing geweest (derde fout). Ik draai op naar rechts. 100 meter ver, opnieuw enorm kramp in linkerdij. Ik wil het al fietsend ‘oplossen’. Recht op de trappers, 3 keer trappen, been strekken, opnieuw 3 keer trappen … uiteindelijk neemt de pijn af. Hoewel velen rondom mij afstappen, weiger ik toe te geven. Ik moet en ik zal doorzetten. Ondanks mijn 50-30 haal ik met moeite 50RPM, ik ga niet sneller dan 8 à 9 km/h. Ik zie volwassen mensen huilen langs de kant, iemand hangt over te geven over zijn stuur, tientallen deelnemers wandelen naar boven. Ik ‘kruip’ verder naar boven. De kramp blijft uit en na 39 minuten bereik ik het ‘vlakke’ stuk bij de parking. Nog 200 meter en het zit er op. De deelnemers voor mij slalommen om boven te raken. Zittend klimmen is voor mij geen optie meer, ik krijg de pedalen niet rond. Ik pep mijzelf op en pers er een sprint uit. Ik haal nog veel deelnemers in, maar daar gaat het écht niet om, ik wil gewoon boven zijn. Ik wil verlost worden uit mijn lijdensweg … Eindelijk zit het er op.

Resultaat: 9u22 en geen goud. Vandaag was voor mij zwaarden dan zowel de Marmotte Alpes als de Marmotte Pyreneeën vorig jaar. Zo blijkt nog maar eens dat de ‘zwaarte’ van een Granfondo niet enkel afhangt van het parcours en de omstandigheden, maar ook van de conditie en de vorm van de dag. Van ontgoocheling is er weinig sprake, realisme neemt de overhand. Ik moet geen excuses zoeken: ik was vandaag gewoon (nog) niet goed genoeg. Maar het staat nu al vast: ik kom terug.

[arjan]

Mooie prestaties en leuke verslagen van snelle en minder snelle deelnemers. Succes gehad of minder succes en dat ook durven delen, Chapeau!

[NuitKor]

Mooie verslagen! Dat van Jeremie klinkt een beetje als mijn 1e cyclo ervaring (3B) in 2013.