En zojuist geland! Prima week vakantie met mijn gezin waarbij gelukkig genoeg plek was voor de fiets
Rit 1: Mont Leon (62 km / 1300 hm)
Beetje traditie: eerste dag doe ik Mont Leon. Zo ook nu. Heerlijk weer, graad of 21. Eerst tegen de klok, daarna nog even het heen-enweertje naar Palmitos Park meegepakt. Taai doodlopertje wel! Ter verhoging van de feestvreugde ook nog even de Mont Leon met de klok mee. Prima eerste ritje, loopt helemaal niet slecht.
Rit 2: de noordkant (94 km / 2200 hm)
Meegeweest met een tour van Life On 2 Wheels. Man man man wat is die noordkant mooi. Ik had ‘m al 2x eerder gedaan, maar de route van vandaag was grotendeels nieuw voor me. Ik rijd het eerste deel met onze gids omhoog. Ik heb geen zin om te wachten op de rest van de groep, dus het laatste deel rijd ik solo. Alles lijkt goed te gaan maar in de afdaling naar Fataga kom ik ten val doordat ik verrast word door een windvlaag. Wat staat er veel wind deze week! In 10 jaar GC nog nooit zó heftig meegemaakt. Met alleen wat schaafwonden mag ik van geluk spreken. Ik kan de rit gewoon afmaken zoals gepland.
Rit 3: Passo Tauro 2x (87 km / 2100 hm)
Na een dagje rust / herstel ga ik vandaag, op nieuwjaarsdag, eens zien hoe het gaat. Ik heb geen duidelijk plan, het kan alle kanten op. Eerst de kustweg met de stormachtige wind in de rug richting Arguineguin. Dat is makkelijk zo. Daar landinwaarts. De klim begint pas na 14 km vals plat met veel wind. Wonder boven wonder loopt het prima en voor ik het weet ben ik bij het dorp. Daar linksaf het slingertjeweggetje op, dat er best goed bij ligt. Eenmaal aan de andere kant van de pas besluit ik om eerst helemaal naar de top van de pas te fietsen omdat ik weet dat daar een foodtruck staat. Even bijvullen, de Passo Tauro afdalen tot de T-splitsing, omdraaien en dezelfde weg weer terug. Wat is dit toch een fantastische pas. Die kan ik wel 100x opfietsen. Echt genieten.
Rit 4: Vecindario - Temisas - Maspalomas (71 km / 1600 hm)
Vandaag gaan we een paar uurtjes shoppen bij het winkelcentrum in Vecindario. En uiteraard heb ik de fiets ingeladen. Scheelt me immers 12 km saaie kustweg. Vanaf daar rijd ik eerst een stuk de Passo Herradura op. Maar al na een paar km sla ik rechtsaf voor de omweg richting Ingenio en Termisas. Een prachtige slingerweg waarbij je van dal naar dal rijdt. Heerlijk rustig ook. Opvallend is dat hier aanzienlijk groener is dan aan de zuidkant. Uiteindelijk kom je uit in St Lucia. Vandaar is het de geijkte route naar huis. Het is vandaag ietsjes frisser, dus de armstukken moeten aan. Dat mag de pret natuurlijk niet drukken.
Rit 5: Rondje Passo Tauro (79 km / 1600 hm)
Zoals bekend is de GC-500 na Taurito nog altijd afgesloten. Naast een hek is er nu ook een gemetselde muur, dus is er echt geen doorkomen meer aan. De politie controleert streng op fietsers die de snelweg nemen. Boete: €200. Mij sowieso te gevaarlijk. Ik fiets tot Taurito en neem vanaf hier een taxi. De boot nemen vanaf Puerto Rico is ook een goede optie trouwens. Ik deel de taxi met een andere fietser, kosten 8€ pp. Heel redelijk. Eenmaal aan de andere kant is de route doodsimpel. Passo Tauro op, slingerweggetje omlaag en via Soria weer terug. De laatste 9 km tegen de wind doen pijn, maar wel erg lekker gefietst.
Rit 6: Pico de las Nieves (97 km/2500 hm)
Als ik hier ben wil ik toch minimaal 1x op de top geweest zijn. Tijdens rit 2 kwam het er wegens tijdgebrek niet van, hoewel ik er dichtbij was. Vandaag dus op herkansing, en wel via de klassieke route. Ik ben pas net begonnen of Tadej Pogacar van UAE komt me voorbij geracet. Later nog een renner van Bora op het buitenblad
Na 5 dagen fietsen voel ik de benen uiteraard wel, maar toch gaat het zeker niet heel slecht. Niet te veel op de cijfertjes letten maar gewoon lekker genieten en rustig omhoog bollen. In Ayacata even koffie en daarna de 3,5 zware km’s naar Roque Nublo overleven. Vandaar heb je het ergste gehad. Terug rijd ik via Presa las Niñas, want ik heb met het gezin afgesproken in Puerto de Mogan. De weg is hier nu grotendeels vernieuwd, maar nog niet helemaal klaar.
Nu nogmaals de Passo Tauro afdalen en dat is bepaald geen straf. Ik heb inmiddels ook weer wat vertrouwen in het dalen. Volle bak doorperen tot aan de kust. Daar laat ik mij de ijskoude Tropical halve liters prima smaken...
Het weer is fantastisch. 
