Weer gaan fietsen na ongeval

[TheUnexpected]

Ik heb zelf samengewerkt met een vriend van me die bij een Ergo- Fysiotherapeutisch centrum veel mensen heeft begeleid die terug kwamen na ongevallen, lange blessures en daarna weer wilden gaan bewegen. Op de fiets is dan een van de eerste stappen die men weer neemt, en vertrouwen is dan het allerbelangrijkst.

Maar waar hij/wij later achterkwamen is dat er fysiek ook nog een hele belangrijke handeling is om te voorkomen dat men crasht of niet met plezier kan fietsen: en dat is ontspanning. En dan niet het relaxen. Maar letterlijk de spierspanning.

Daarom zou ik iedereen aanbevelen bij prestaties (ook als je een PR wil rijden, of weer wil gaan fietsen) om de spieren in je schouders en handen zo veel mogelijk te ontspannen. Dit haal allereerst heel veel nerveusiteit uit de voorkant van je fiets, maar spaart ook energie, Het geeft ook je hoofd de ruimte om meer te focussen op je souplesse. Later heb ik dit zelf kunnen kopiëren naar het fietsen en hardlopen, en hielp mij van het prestatie plateau af.

[Ernie C.]

Lullige is gewoon dat t zo duidelijk wordt hoe kwetsbaar je bent en afhankelijk van andere weggebruikers.
In dit geval fietste ik op een voorrangsfietspad, was bezig met de laatste km na rondje van 55 km, de auto kwam van links en wou gaan rijden/oversteken, dus ik rem.. Vervolgens stond hij stil (ik dacht dus dat hij me zag) dus ik zet aan en net daarna gaat hij toch rijden.. Dan denk je de situatie goed ingeschat te hebben maar helaas niet,
manier heb ik veel behoefte om het te kunnen plaatsen maar dat moet ik loslaten.

Ik ga m'n best doen zo snel weer op de fiets te stappen!

Dan heb je of niet heel hard geremd of je kunt stevig aanzetten om weer op 35km/h uit te komen...

Strava is leuk voor achteraf maar tijdens de rit maar tijdens het fietsen moet je er niet mee bezig zijn. Sowieso scoor je een KOM (of in dit geval QOM) op een berg en niet ergens in een vlak ritje rondom huis.

[Mattie.]

De gevaren van Strava en een hoog gemiddelde willen halen is me helemaal duidelijk. En om het nog een keer te benadrukken, op het moment van het ongeval was ik hier niet mee bezig. het waaide hard (23 april, windkracht 5) en had de wind flink in de rug op dat stuk. Dus ja, dan heb je makkelijk een hoge snelheid. De auto ging net voor ik er was ineens weer rijden, Ik zal vast geremd hebben maar dat hele stuk ben ik kwijt, ging zo snel.

@ TheUnexpected: Mooie toevoeging en zeker waar denk ik...

[synapse]

Lullige is gewoon dat t zo duidelijk wordt hoe kwetsbaar je bent en afhankelijk van andere weggebruikers.
In dit geval fietste ik op een voorrangsfietspad, was bezig met de laatste km na rondje van 55 km, de auto kwam van links en wou gaan rijden/oversteken, dus ik rem.. Vervolgens stond hij stil (ik dacht dus dat hij me zag) dus ik zet aan en net daarna gaat hij toch rijden.. Dan denk je de situatie goed ingeschat te hebben maar helaas niet,

Ik vertrouwde er altijd op dat als iemand mij aankeek, deze persoon mij ook werkelijk zag.
Dat bleek helaas een misvatting met een serieuze aanrijding tot gevolg.
Aankijken is dus niet altijd zien!

In dergelijke situaties ga ik er nu pas van uit dat ik door kan als dat ook blijkt uit de mimiek of een handgebaar.....

[Klein_Verzet]

Het opnieuw op de fiets stappen na een ongeval is een periode van toegenomen onzekerheid, zeker als de oorzaak van 't ongeval bij de ander ligt. De eerste keren dat ik in een zelfde soort verkeerssituatie kwam voelde ik de schrik meteen in mijn lijf schieten. Maar langzamerhand kwam het vertrouwen terug; de gedachte dat die ander (de bestuurder van een auto) dezelfde fout zal gaan maken als toen met het ongeval verdween, en daarmee ook de schrik. Uiteindelijk kon ik weer frank en vrij op de fiets genieten zoals in het verleden; wel ben ik me wat meer bewust geworden van mijn kwetsbaarheid als fietser.

Kortom, gewoon weer voorzichtig beginnen en gun jezelf de tijd om weer helemaal de oude te worden.

Sterkte, en moedig voorwaarts.

[louise]

Als de angst je in de weg blijft zitten én je Engels kunt en wil lezen, heb ik twee tips:

- Carrie Cheadle is mental coach en o.a. gespecialiseerd in terugkomen in je sport bij angst na blessures e.d. Op Twitter: https://twitter.com/FeedtheAthlete, ze heeft een blog en een goed boek: On Top of Your Game.

- Erg goed boek over omgaan met angst (niet specifiek in de sport): Feel the fear and do it anyway van Susan Jeffers (ook in het Nederlands vertaald, maar dat is helaas alleen nog tweedehands verkrijgbaar).

Allebei van harte aanbevolen!

Louise

[Nee_Nee]

"Angst is als een leeuw die niét bijt als je hem recht in de ogen kijkt"

[louise]

Dat is een mooie, Nee_Nee!

[Mattie.]

Yep, en jouw reactie ook Louise, goeie tip!

[Nee_Nee]

Voor op een tegeltje in jullie fietsenschuur!

[vermeulen]

Nu ik dit verhaal lees, roept dit een aantal herinneringen op van (bijna) incidenten waar ik zelf bij betrokken ben geweest.

99% van de gevallen:
Een auto wil de rijbaan/het fietspad oversteken waar jij op fietst.
Jij hebt voorrang maar ziet de auto, dus remt een beetje af.
Dan stop de auto.
Jij geeft weer gas, want hij heeft je blijkbaar gezien.

1% van de gevallen (als het niet minder is):
Een auto wil de rijbaan/het fietspad oversteken waar jij op fietst.
Jij hebt voorrang maar ziet de auto, dus remt een beetje af.
Dan stop de auto.
Jij geeft weer gas, want hij heeft je blijkbaar gezien.
De auto gaat ook weer rijden, want hij heeft je helemaal niet gezien.
Je hebt nu geen ruimte meer om te remmen.

Alle keren dat ik een auto heb geraakt op de fiets, was precies dit aan de hand.
Het probleem is dat ik hier geen logische oplossing voor kan bedenken; je kunt niet iedere keer als een auto (schijnbaar voor jou) stopt zelf alsnog ook stoppen. In veruit de meeste gevallen stoppen ze ook voor jou, en wek je dan alleen (terecht) irritatie op bij de automobilist.

[hubertroth]

Ik hoop zo dat me dit niet overkomt, maar het blijft spannend bij kruisingen en andere plekken war je wel voorrang hebt, maar in toch behoorlijk wat gevallen niet krijgt. Sterkte en succes de komende tijd.

Wellicht een idee om overdag ook verlichting te gebruiken? Je ziet motorrijders ook al sinds jaar en dag met verlichting rijden (ook toen het nog niet gebruikelijk was. Ik fiets vrij veel 's avonds laat, dus heb een behoorlijke lamp voor (BBB Strike 500) en die geeft een aardige bak licht. Dat moet overdag toch ook opvallen lijkt me.