ottorongo schreef:carel;
Wat betreft het door u aangegeven HF.- verloop moet ik u volledig bijtreden. van 100 naar 105/6/7 gaat nogal maar wil ik boven de 112HF geraken kost het lij al heel wat inspanning alsof het lijkt dat ik in een zwaardere zone aan fietsen ben. Voor rondom de 120HF. te halen moet ik bijna alles uit de kast halen. BEHALVE wanneer ik mijn medicijnen vergeet in te nemen (op 3 jaar 3x voorgevallen) dan loop alles alsof ik 25 jaar was (ik ben nu bijna 76 jaar) dan gaat mijn hartslag snel op tot = 120 en de snelheid ligt dan ook veel hoger en de recuperatie gebeurt snel al na zo'n paar honderd meter om dan weer er volop tegenaan te gaan, benen lopen niet vol, snelheid veel hoger veel meer afstand kunnen maken. Dit was genieten ik voelde mij 25 jaar, zo uw benen te kunnen geselenwas heerlijk.Met de medicijnen moet ik enkel maar dozeren tot het einde aangezien er van recuperatie onderweg geen spreke is. Het frustreert mij enorm. Maar moet mij erbij neerleggen.
Heel herkenbaar!
Ik heb zo'n drie weekjes terug een hartritmestoornis gehad, mijn zesde of zevende in de afgelopen 12 jaar. Na een cardioversie tikte het klokje weer naar behoren. Nu moet ik van de cardioloog zeker drie maanden een betablokker slikken (propanolol 40 mg, 2 x 20mg per dag).
De eerste keer fietsen was een domper. Kwam niet vooruit en na zo'n 30 minuten was ik leeg, het leek op een hongerklop. Ik kreeg de hartslag niet omhoog en ben toen gedesillusioneerd naar huis gefietst. Ik was ook zeer onrustig en voelde mijn hartslag overduidelijk (wel een goed ritme) maar dat was blijkbaar een gevolg van de narcose (roesje).
Gisterenmorgen kwam ik erachter dat ik kerstavond het medicijn was vergeten. Dus ik uit bed gesprongen, op de Tacx gestapt en een uurtje gepeddeld. Daarna ontbijten en medicijn weer innemen.
Hetzelfde vanmorgen weer gedaan, echter nadat ik had ontbeten en het medicijn had ingenomen (ook de avond ervoor niet vergeten).
Wat een verschil!!
Waar ik zonder medicijn makkelijk in D2 terecht kwam, haalde ik vanmorgen met heel veel moeite net aan D1. En daarnaast was wederom na ongeveer 30 minuten de tank leeg........ Die betablokkers werken dan ook echt wel!
Daarnaast ben ik sinds het medicijn gebruik 's avonds gewoon echt moe en lig regelmatig al om 20.00 uur in mijn nest. Ook bij gewoon traplopen sta ik bovenaan te hijgen als iemand die totaal geen conditie heeft. Blijkbaar ook een gevolg van die betablokker.
Ik ga begin januari weer terug naar de cardioloog en wil wel vragen of het medicijn niet wat minder kan. In het verleden heb ik nl. deze bijwerkingen nooit zo gevoeld.
Als ik dit medicijngebruik echter 3 maanden zo moet volhouden weet ik niet of ik heel veel op de Tacx ga zitten of buiten ga fietsen. Heb nu niet echt de behoefte om voor 30 minuutjes lekker trappen, kleren aan te doen, te moeten douchen, daarna de kelren te moeten wassen en ook nog eens de fiets schoonmaken.....
Zijn er misschien meer mensen die dit ook hebben en die wellicht andere trainingsmanieren hebben gevonden om de conditie op peil te houden. Ik ben niet echt een liefhebber van hardlopen, maar misschien moet ik maar eens kijken of ik dat een half uurtje vol kan houden. Alhoewel je daarmee normaal gesproken volgens mij wel iets hogere hartslagen mee bereikt....
