ijle lucht
-
bike_add1ct
- Forum-lid
- Berichten: 3324
- Lid geworden op: 06 apr 2004 15:33
Ja dat euforie gevoel heb ik ook wel eens, maar dat kan ook gewoon vanwege de "overwinning op de berg" zijn natuurlijk. Mijn allereerste alpencol (Passo di Foscagno) ook behoorlijk hard opgeraced, bovenaan abrupt gestopt, ik viel bijna flauw omdat mijn hart even een paar tellen (lijkt altijd langer dan het is) stopte om daarna met een harde bons weer voorzichtig verder te kloppen. Maar dat was niet zozeer de hoogte, dat heb ik wel vaker in dit soort situaties. Soms best eng...
"dat heb ik wel vaker in dit soort situaties. Soms best eng..."Pardon? Lijkt me niet echt normaal, toch!?!? Je doet toch zelf geneeskunde? Heeft dit niets met hartritmestoornissen te maken?
"hooghartig als van adel, deint de perzik boven het zadel" G. Cox
-
bike_add1ct
- Forum-lid
- Berichten: 3324
- Lid geworden op: 06 apr 2004 15:33
Quote: Origineel geplaatst door Cas* op 02 Februari 2006
"dat heb ik wel vaker in dit soort situaties. Soms best eng..."
<!-- Signature -->Pardon? Lijkt me niet echt normaal, toch!?!? Je doet toch zelf geneeskunde? Heeft dit niets met hartritmestoornissen te maken?
Mwoah, nee. Het is ook niet zo gek: als je van maximale of submaximale inspanning opeens naar nul gaat, dan is er op eens zo'n prikkel weg dat je hart soms even "vergeet" te tikken. Ondertussen vult het hart zich wel met heel veel bloed dus met een enorme bonk begint hij daarna weer.
Op zich geen abnormaal mechanisme, maar sommige mensen hebben er wat eerder last van dan andere.
"dat heb ik wel vaker in dit soort situaties. Soms best eng..."
<!-- Signature -->Pardon? Lijkt me niet echt normaal, toch!?!? Je doet toch zelf geneeskunde? Heeft dit niets met hartritmestoornissen te maken?
Mwoah, nee. Het is ook niet zo gek: als je van maximale of submaximale inspanning opeens naar nul gaat, dan is er op eens zo'n prikkel weg dat je hart soms even "vergeet" te tikken. Ondertussen vult het hart zich wel met heel veel bloed dus met een enorme bonk begint hij daarna weer.
Op zich geen abnormaal mechanisme, maar sommige mensen hebben er wat eerder last van dan andere.
Ivm het verblijf op grote hoogte en de gevolgen herinner ik mij het WK mountainbike in spanje in de sierra nevada.
Filip meirhaeghe verbleef er samen met bondscoach josé de cauwer vijf dagen voor het WK op grote hoogte ( +2000m) en deed er nog een tweetal trainingen. Nochtans wordt er door de wetenschap vanuit gegaan dat als je op grote hoogte prestaties moet leveren je reeds minstens een week op voorhand op grote hoogte moet verblijven. 5 dagen op voorhand en nog trainen ook wordt zelfs als zeer negatief voor de te leveren prestatie aanzien.
Ik vraag mij dan ook af hoe het komt dat een bondscoach daar niet van op de hoogte is.
Meirhaeghe presteerde dat WK echt ondermaats!
Filip meirhaeghe verbleef er samen met bondscoach josé de cauwer vijf dagen voor het WK op grote hoogte ( +2000m) en deed er nog een tweetal trainingen. Nochtans wordt er door de wetenschap vanuit gegaan dat als je op grote hoogte prestaties moet leveren je reeds minstens een week op voorhand op grote hoogte moet verblijven. 5 dagen op voorhand en nog trainen ook wordt zelfs als zeer negatief voor de te leveren prestatie aanzien.
Ik vraag mij dan ook af hoe het komt dat een bondscoach daar niet van op de hoogte is.
Meirhaeghe presteerde dat WK echt ondermaats!
Het is soms balanceren op een slappe koord maar ik heb toch graag het laatste woord. 
Quoten: Origineel geplaatst door fiedoo op 02 Februari 2006
....
Ik vraag mij dan ook af hoe het komt dat een bondscoach daar niet van op de hoogte is.
Meirhaeghe presteerde dat WK echt ondermaats!
Oh... 90% van wie zich inlaat met de begeleiding van profwielrenners heeft eigenlijk een ondermaatse kennis om dat te doen hoor.Ik lag bijna onder tafel van 't lachen toen ik een interview met Kevin Van Impe zag zondag: "Ik ben nu net bij QuickStep en het gaat er professionieel aan toe: ik ben met een hartslagmetertje beginnen trainen en doe nu zo van die blokjes." Deze jongen is dus al een paar jaar profs hé! Sympathieke kerel overigens hoor, daar niet van.
Quoten: Origineel geplaatst door janee op 15 Februari 2006
tot op 6km hoogte nog stevig kunnen berglopen, ik moest wel mn mond open houden en hyperventileren om niet tegen de vlakte te gaan...
Op 6.000m hoogte een beetje gaan lopen? Kan je dat even verduidelijken of ben jij een superdude die vroeg of laat de Everest zonder gasmasker zal beklimmen?
....
Ik vraag mij dan ook af hoe het komt dat een bondscoach daar niet van op de hoogte is.
Meirhaeghe presteerde dat WK echt ondermaats!
Oh... 90% van wie zich inlaat met de begeleiding van profwielrenners heeft eigenlijk een ondermaatse kennis om dat te doen hoor.Ik lag bijna onder tafel van 't lachen toen ik een interview met Kevin Van Impe zag zondag: "Ik ben nu net bij QuickStep en het gaat er professionieel aan toe: ik ben met een hartslagmetertje beginnen trainen en doe nu zo van die blokjes." Deze jongen is dus al een paar jaar profs hé! Sympathieke kerel overigens hoor, daar niet van.
Quoten: Origineel geplaatst door janee op 15 Februari 2006
tot op 6km hoogte nog stevig kunnen berglopen, ik moest wel mn mond open houden en hyperventileren om niet tegen de vlakte te gaan...
Op 6.000m hoogte een beetje gaan lopen? Kan je dat even verduidelijken of ben jij een superdude die vroeg of laat de Everest zonder gasmasker zal beklimmen?
www.pieterdeneve.com | Facebook: www.facebook.com/pieterdeneve
- gelieve geen PMs te sturen, worden niet gelezen of beantwoord; mailen kan altijd -
- gelieve geen PMs te sturen, worden niet gelezen of beantwoord; mailen kan altijd -
nou was een paar jaar geleden toen ik... 15 was? 5500meter uit de auto gestapt en dan kon je naar 6000m toelopen (top) in de sneeuw. dus 500hm klimmen maar dat was prima te doen... ik kon alleen niet rennen ik moest me een beetje inhouden en gewoon stevig doorwandelen...
ps. de locale gids was na een paar honderd meter al gelost en de meeste mensen liepen 50meter en gingen toen misselijk de auto weer in
ps2. heeft iets te maken met vo2max en bloedlichaampjes denk ik
ps. de locale gids was na een paar honderd meter al gelost en de meeste mensen liepen 50meter en gingen toen misselijk de auto weer in
ps2. heeft iets te maken met vo2max en bloedlichaampjes denk ik
DM-LM-ORM
Er zijn maar weinig wegen ter wereld die op 5500m hoogte lopen... Ik hoop dat niemand in de Franse Alpen je wijsmaakte dat je zo hoog zat! Waar was het? Andes? Himalaya?Om dan nog eventjes te gaan lopen... sterk! Gewoon stappen is al mooi genoeg.Ik herinner me dat een vriend en ik een de Galibier opreden met een sportwagen en boven uitstapten voor een wandeling. Ik kon toch wel direct voelen aan om. m'n hartslag dat we op respectabele hoogte zaten: joggen had daar gekund, maar heel verstandig zou dat niet geweest zijn.
www.pieterdeneve.com | Facebook: www.facebook.com/pieterdeneve
- gelieve geen PMs te sturen, worden niet gelezen of beantwoord; mailen kan altijd -
- gelieve geen PMs te sturen, worden niet gelezen of beantwoord; mailen kan altijd -
Quoten: Origineel geplaatst door C a s r a n op 15 Februari 2006
Er zijn maar weinig wegen ter wereld die op 5500m hoogte lopen... Ik hoop dat niemand in de Franse Alpen je wijsmaakte dat je zo hoog zat! Waar was het? Andes? Himalaya?Om dan nog eventjes te gaan lopen... sterk! Gewoon stappen is al mooi genoeg.Ik herinner me dat een vriend en ik een de Galibier opreden met een sportwagen en boven uitstapten voor een wandeling. Ik kon toch wel direct voelen aan om. m'n hartslag dat we op respectabele hoogte zaten: joggen had daar gekund, maar heel verstandig zou dat niet geweest zijn.
....! Is vast in Tibet geweest.......!
Het heeft er alles mee te maken hoe snel je omhoog gaat en natuurlijk hoe hoger je komt des te meer last je kunt krijgt. Vlieg maar eens rechtstreeks naar Lasa in Tibet of Quito in Ecuador..!
Heb in de Himalaya op grote hoogtes rond gewandeld en dit kon ik alleen maar omdat ik langzaam omhoog was gegaan. Toch was het effect op mijn lichaam goed merkbaar. Met een rugzak op je rug was het noodzakelijk om na 100 meter te stoppen en op adem te komen. Dit heb ik in de Alpen nog nooit meegemaakt. Maar ik kan me wel voorstellen dat je het goed merkt als je bijvoorbeeld met een auto de Galibier oprijdt.
Er zijn maar weinig wegen ter wereld die op 5500m hoogte lopen... Ik hoop dat niemand in de Franse Alpen je wijsmaakte dat je zo hoog zat! Waar was het? Andes? Himalaya?Om dan nog eventjes te gaan lopen... sterk! Gewoon stappen is al mooi genoeg.Ik herinner me dat een vriend en ik een de Galibier opreden met een sportwagen en boven uitstapten voor een wandeling. Ik kon toch wel direct voelen aan om. m'n hartslag dat we op respectabele hoogte zaten: joggen had daar gekund, maar heel verstandig zou dat niet geweest zijn.
....! Is vast in Tibet geweest.......!
Het heeft er alles mee te maken hoe snel je omhoog gaat en natuurlijk hoe hoger je komt des te meer last je kunt krijgt. Vlieg maar eens rechtstreeks naar Lasa in Tibet of Quito in Ecuador..!
Heb in de Himalaya op grote hoogtes rond gewandeld en dit kon ik alleen maar omdat ik langzaam omhoog was gegaan. Toch was het effect op mijn lichaam goed merkbaar. Met een rugzak op je rug was het noodzakelijk om na 100 meter te stoppen en op adem te komen. Dit heb ik in de Alpen nog nooit meegemaakt. Maar ik kan me wel voorstellen dat je het goed merkt als je bijvoorbeeld met een auto de Galibier oprijdt.
"Afstappen is geen optie"
Leuke discussie over ijle lucht.
Was in sept 2001 in Leh (3500m), Noord-India. Na 5 dagen acclimatisatie van hieruit diverse Cols boven de 5000m gereden (met de atb). Met als hoog(s)tepunt de Kardung La met de top op 5600m. Volgens de India-ers de "highest motorable road in the world".
Ben zeer beheerst aan de klim begonnen, maar desondanks zijn hoge hartslagen niet te vermijden. Vanaf 4600m werd kortademigheid echt merkbaar. Vanaf dat punt in de klim ontwikkelde ik een zeurende hoofdpijn, die tijdens de afdaling enkel erger werd door de hobbels in de onverharde weg.
De totale klim van bijna 40km (en 2100m hoogteverschil) reed ik in 3 uur 40min.
De hoofdpijn trok wel weer weg en naarmate je langer op hoogte blijft keert die niet meer zo snel terug tijdens het klimmen.
Ander leuk feitje: vóór vertrek had ik een hematocriet van 43. Vijf weken later (3 weken hoogte respectievelijk 2 weken zeeniveau) had ik een hematocriet van 46.
Was in sept 2001 in Leh (3500m), Noord-India. Na 5 dagen acclimatisatie van hieruit diverse Cols boven de 5000m gereden (met de atb). Met als hoog(s)tepunt de Kardung La met de top op 5600m. Volgens de India-ers de "highest motorable road in the world".
Ben zeer beheerst aan de klim begonnen, maar desondanks zijn hoge hartslagen niet te vermijden. Vanaf 4600m werd kortademigheid echt merkbaar. Vanaf dat punt in de klim ontwikkelde ik een zeurende hoofdpijn, die tijdens de afdaling enkel erger werd door de hobbels in de onverharde weg.
De totale klim van bijna 40km (en 2100m hoogteverschil) reed ik in 3 uur 40min.
De hoofdpijn trok wel weer weg en naarmate je langer op hoogte blijft keert die niet meer zo snel terug tijdens het klimmen.
Ander leuk feitje: vóór vertrek had ik een hematocriet van 43. Vijf weken later (3 weken hoogte respectievelijk 2 weken zeeniveau) had ik een hematocriet van 46.