Corona en hoe dit jouw leven beïnvloedt

[Ernie C.]

Ik denk de meesten hier maar dat komt nog wel als de economie compleet in elkaar klapt.

[mao]

Gelukkig maar,
75 jaar geen oorlog, geen honger, vrijheid en een welvaart waar je U tegen zegt.
Een ongekend bevoorrecht kijkend naar de afgelopen 2000 jaar.

[Klein_Verzet]

Sommigen mensen hier hebben nog nooit echt iets dramatisch in hun leven gemaakt. Manmanman..

Die indruk deel ik hartgrondig met je.

Er wordt heel veel en te veel over "economie" gediscussieerd. Ik denk voornamelijk uit angst om zelf in armoede te raken. Het eerste wat je ook zag in de supermarkten was hamstergedrag. Allemaal angst, angst, angst.

Maar een ding wil ik vooropstellen: Zolang een mens instaat is om liefde te geven of te ontvangen is hij waard om voor te leven.

De vader van José de Cauwer wordt in juli 100 jaar. José gaat dagelijks om 17:00 uur naar zijn vader om koffie te zetten en met hem samen te zijn. Het is de liefde van de zoon voor zijn vader en vice versa.

[Joseba]

Ik denk de meesten hier maar dat komt nog wel als de economie compleet in elkaar klapt.

Gaat niet gebeuren, ramingen zijn een krimp van 7-8%. Dat is echt iets anders dan compleet in elkaar klappen. In 2009 was het iets van -4% en daar hebben ook een heleboel mensen niets van gemerkt.

Net als medisch kunnen we elkaar ook economisch onnodig de put in praten.

[Deleted_User]

De 3 corona-topics negeren op het fietsforum is volgens mij heel goed voor je mentale gezondheid...

[colnagofreak]

Ik beschouw dit jaar vast als een verloren jaar in mijn leven. Ik leeft technisch gezien wel. Maar als het leven op deze manier panisch blijft is er in de praktijk geen lol aan. Dus tel ik hem niet mee als leven. Nu klinkt dat wel heel drastisch, maar mijn mentale toestand is op dit moment wel zwaar negatief. Niemand leeft om technisch gezien in leven te zijn.

Precies dit!!! Idd je hebt echt nog nooit iets mee gemaakt in je leven, als je zoiets neer zet!

[SiO2]

Ik kan me wel vinden in het verhaal van thestudent. Persoonlijk heb ik weinig last van de huidige situatie, maar om me heen zie ik de impact wel. Er wordt in mijn ogen veel te weinig rekening gehouden met kinderen en jongeren/jong volwassenen. Zij mogen straks de klimaatrotzooi opruimen en daar krijgen ze deze crisis ook nog even overheen. Die ze vervolgens ook mogen betalen/opruimen. Omdat we mensen die al een lang leven gehad hebben per se nog wat langer in leven willen houden, no matter the cost.

[Ernie C.]

Ik denk de meesten hier maar dat komt nog wel als de economie compleet in elkaar klapt.

Gaat niet gebeuren, ramingen zijn een krimp van 7-8%. Dat is echt iets anders dan compleet in elkaar klappen. In 2009 was het iets van -4% en daar hebben ook een heleboel mensen niets van gemerkt.

Net als medisch kunnen we elkaar ook economisch onnodig de put in praten.

En de economische ramingen voor dit jaar waren + hoeveel %? Economen zitten er nog weleens naast.

Het probleem is dat we van beide geen realistische voorspelling kunnen doen. Het is dus maar net waar je grootste zorg ligt. Beide kanten moeten we even serieus nemen. Nu heb ik echter het idee dat als je de economie het meest zorgwekkend ( ) vindt, je zo ongeveer voor moordenaar wordt uitgemaakt terwijl op de lange termijn nog moet blijken wat meer leed gaat veroorzaken.

[i-mac]

In Nederland zijn we inderdaad over het algemeen doorgeslagen in het in leven houden van mensen. Heb het hier in mijn vorige post bewust niet over gehad omdat mijn post wellicht al de nodige reacties zou uitlokken. Maar nu The Student dit aanhaalt, haak ik er toch even op in.

Mijn oma is rond haar 75e opgenomen in een verzorgingstehuis wegens beginnende dementie. Na ongeveer een jaar was communicatie niet meer mogelijk en werd ze bedlegerig. Ze heeft uiteindelijk 6 jaar continue in bed gelegen, uiteraard met geen enkel uitzicht op verbetering. Zelfstandig iets doen was er niet meer bij.
Elke keer als ik daar op bezoek ging vroeg ik me af, en nu nog steeds uiteraard, waarom we koste wat kost de zorg voor deze mensen moeten doorzetten.
Ethisch is het eigenlijk gewoon niet verantwoord.

Ik herinner me mijn oma het liefst zoals we onze dierbaren het liefst herinneren: lief, verzorgend, een tweede thuis waar iedereen van mijn familie elke zondag samenkwam en ik als klein menneke lekker kon spelen. En er lag altijd voldoende snoep in de kast

Ik begrijp je verhaal heel goed. Is iets wat ik dagdagelijks zie.

In België mag je straks misschien euthanasie vragen als je je leven moe bent (uiteraard vanaf een bepaalde leeftijd of bij ongeneeslijke ziektes én met de juiste mensen rond je). Op zich is dit een besluit die voor velen een oplossing zal zijn. Ik hoor regematig mensen die een "pilletje" vragen om te mogen stoppen met hun leven.

Vandaar dat ik een tijdje geleden als eens "DNR" als een mogelijkheid gaf. Maar er zijn veel mensen die zeggen dat ze in bepaalde gevallen zouden kiezen voor euthanasie, maar als het dichtbij komt, praat men dikwijls héél anders.

Los van alles redden we onszelf hier thuis best goed. Natuurlijk missen we bepaalde zaken, maar mits wat geduld (en een werkend vaccin) komt dat voor een groot stuk wel terug. Al denk ik dat de nieuwe wereld er toch anders zal uitzien. Toch in de eerste jaren. Veel zal afhangen of men kiest voor ecologie, of economie.

[daniel1975]

Leven in een 1.5m samenleving is een illusie. Dat gaat never nooit lukken. Studentenfeestjes, jong geliefden, sporten: je kunt heel dingen bedenken die niet geschikt zijn voor 1.5m afstand en niet geschikt te maken zijn.
Dus leer maar leven met het virus.

Lees net op nos.nl dat de parkeerplaatsen bij Hoek van Holland weer worden afgesloten. Zucht......op de webcams geen chaos te zien, lastig doen om niks.

[SiO2]

Leven in een 1.5m samenleving is een illusie. Dat gaat never nooit lukken. Studentenfeestjes, jong geliefden, sporten: je kunt heel dingen bedenken die niet geschikt zijn voor 1.5m afstand en niet geschikt te maken zijn.
Dus leer maar leven met het virus.

Precies. 1.5m samenleving is wmb een soort Jiskefet, helaas meent men het serieus. Een voetbalwedstrijd met 1.5m afstand, een festival met 1.5m afstand, sex met 1.5m afstand... je zou bijna denken dat dit virus ook de hersenen van sommige politici aantast.

[NicoNB]

Even wat ik door de jaren heen geleerd heb over pijn.

Wie wel eens de programma's kijkt over een spoedeisende hulp weet dat ze mensen soms vragen hoe erg de fysieke pijn is die ze voelen op een schaal van 1 tot 10 waarbij 10 het meest pijnlijke is wat ze ooit gevoeld hebben.
Hoe mensen die 10 ervaren hangt af van de eerdere fysiek pijnlijke ervaringen van de patiënt. Kortom, wat voor de één een 10 is, is voor de ander een 5.

Ik heb gezien dat dit principe ook opgaat voor emotionele pijn.
Ook bij emotionele pijn geldt: hoe heftiger de ervaringen die je hebt meegemaakt, hoe 'hoger' jouw 10.

De clou van het verhaal is dat de beleving van de 10 voor iedereen gelijk is.
Als je leven altijd zonder stress is geweest en je wordt onverwacht ontslagen dan kan die onzekerheid en onrecht die je is aangedaan als een 10 voelen.
Voor iemand die één van zijn ouders verliest waar hij een goede band mee had is dat waarschijnlijk de 10 op de schaal van pijn.
Enz enz.

Wat ik ook geleerd heb is dat het geen wedstrijd is om wie het meest heeft geleden.
Respect voor de pijn en compassie voor mensen met pijn opent de deur naar verwerking van die pijn door de getroffene.

Bij emotionele pijn gaat het imho ook om een rouwproces.
Er gaat iets verloren waar je energie uit haalt en belangrijk is voor jouw toekomst(beeld).

Er zijn verschillende theorieën over de fasen van rouw, dit is er één van.

1. Ontkenning: “Dit gebeurt niet bij mij.”
2 Woede: “Waarom gebeurt dit met mij?”
3 Marchanderen: ”Ik beloof een betere persoon te worden als...”
4. Verdriet en depressie: ”Ik geef het op.”
5. Aanvaarding: “Ik ga verder met mijn leven.”

Deze Corona crisis laat zien dat verschillende groepen in verschillende fasen van rouw zitten. Dat zie je ook terug in hoe verschillende groepen op de gevolgen van de crisis reageren.
Heb je al eens flinke tegenslagen gehad dan maakt dat het nu makkelijker om het aanstaande verlies te relativeren. Het brengt je sneller van een puur emotionele fase naar een relativerende fase die ruimte biedt voor nieuw perspectief.