Leuk om dit allemaal te lezen.
Ik kan natuurlijk niet nalaten om met mijn allereerste baantje te beginnen. Een baantje, dat al is begonnen toen ik op de lagere school zat (zo heette dat toen nog). En wel als krantenbezorger. Begonnen met Friesch Dagblad, samen met twee broes en een zus. Elk een kwart van het hele dorp. Overgestapt naar de nog meer lokale Kollumer Courant, dat nog een groter aantal adressen kende. Later de bundel ochtendkranten bezorgd. Ik heb dit volgehouden tot in de examenklas van het VWO. Uiteraard ging dit allemaal op de fiets. En altijd in een zo rap mogelijk tempo. Als er dichte spoorbomen dreigden of als het plensde ging nog meer het gas erop.
Na het VWO een studie Biologie gedaan met als eerste werk daarna een baan als leraar aan het LHNO in Middelharnis (the other side of the country). Een tante had er gewoond tot aan de ramp, dat was alles wat ik van die plaats wist.
Ik heb dat 7 jaar volgehouden en ben toen als programmeur in de ICT wereld terechtgekomen en dat doe ik nog steeds. Heb de nodige faillissementen meegemaakt en als gevolg daarvan ook een aantal wisselingen van bedrijf. Ben nu werkzaam bij een meubelgroothandel waar bij de ICT volledig in eigen beheer wordt gedaan.
Dit bedrijf ligt op zo'23 km van mijn woonplaats, maar de kortste weg is niet de prettigste om te fietsen. Ik probeer zoveel mogelijk alle dagen, ook in de winter (ijs en sneeuw daargelaten) de fiets te pakken. Als het 's ochtends echt regenachtig is dan wil ik de auto wel nemen. Maar doorgaans de fiets en dan meestal zo'n 27 a 40 km.
Dat betekent dat er in het weekend bijna niet gefietst wordt. Hoewel ik het wel fijn vindt om ook eens langere tochten elders te maken.
Een ritje 's avond met een clubje fietsvrienden zit er nog wel eens in, maar minder frequent dan een paar jaar geleden.
Zeer recent weet ik dat er bij mij in mijn lijf iets groeit wat niet zo prettig is en wel op een plek die voor mannelijke fietsers uitdagend genoemd mag worden. Ik heb me daarom even in moeten houden, maar op dit moment mag ik weer gaan. Wat de nabije toekomst brengt, blijft nog even verborgen.
Het beroep achter de fietser
Ik vervaardig orthopedische schoenen voor mijn baas.
Ben begonnen als verkoop medewerker bij het vroegere v&d
Toen het in de avond en weekende werken kwam me omgeschoold naar schoenmaker
En het fietsen is heerlijk na dag binnen zitten.
Ben begonnen als verkoop medewerker bij het vroegere v&d
Toen het in de avond en weekende werken kwam me omgeschoold naar schoenmaker
En het fietsen is heerlijk na dag binnen zitten.
TumTumTum
19 apr 2019 11:26
Grappig ik ook en ik ook niet.ultra_ivo schreef: ↑18 apr 2019 08:04 Een carriereswitch heb ik ook gehad.
Ik ben ooit afgestudeerd als politicoloog. Werk heb ik er nooit in gevonden. Ik heb eerst 20 jaar als postbode gewerkt totdat er steeds meer postbodes boventallig werden. Daarna overgestapt naar klantenservice en nu 5 jaar meertalig klantenservicemedewerker. Bang voor nog een carriereswitch ben ik niet, als het nodig is doe ik dat gewoon weer.
Ik heb 1001 baantjes gehad om het hoofd boven water te houden (tot en met Zwarte Piet in een Bolletjes commercial ergens jaren '90) maar geen enkel beroep. Postbode ben ik ook nog een tijdje geweest, en kartonnen rondjes uit-stanser. Drukwerkvouwer, energie adviseur, drukkerij medewerker, kantoorhulpje...dieren asielmedewerker (vrijwillig). O ja, ik heb ook nog ooit rubberen stempels gemaakt en sportprijzen gegraveerd.
Ik werk nu in een kringloopwinkel maar dat kan ik met de beste wil van de wereld geen carriere of beroep vinden. Toen dit topic startte verwachtte ik hier vooral veel mensen in de IT of management, of in ieder geval redelijk goed verdienende beroepen. Maar er is toch meer variatie dan ik dacht. Geen enkele beroepssporter geloof ik.
Misschien binnenkort toch nog een carriereswitch voor mij; ik ga een korte opleiding volgen voor ervaringsdeskundige voor autisme bij GGZ, dat zijn betaalde functies. Je weet maar nooit maar "I don't get my hopes up".
De Arbeidsmarkt & Ik, het is nooit een gelukkige combinatie geweest.Veni. Vidi. Fietsie.
TumTumTum
19 apr 2019 11:39
Jazeker, daarom ga ik het ook doen.
Dat verhaal van Squeezer doet me denken aan die docu van Gerrie Knetemann van vorige week, Inderdaad een wielerklassieker. Hoe mensen terug kunnen komen uit zoiets blijf ik een wonder vinden.
Dat verhaal van Squeezer doet me denken aan die docu van Gerrie Knetemann van vorige week, Inderdaad een wielerklassieker. Hoe mensen terug kunnen komen uit zoiets blijf ik een wonder vinden.
Veni. Vidi. Fietsie.
-
japiecarbon
- Forum-lid HC
- Berichten: 5230
- Lid geworden op: 09 jan 2007 23:05
Ik ben werkzaam als electrical production coordinator bij een grote werf. Wij bouwen hier baggen en offshore schepen. Op dit moment ben ik bezig met de bouw van een pijpenlegger, hieronder een plaatje van hoe dit schip er ongeveer uit komt te zien. In mijn functie ben ik verantwoordelijk voor de gehele elektrische installatie aan boord van dit schip. Van de eerste kabels die getrokken moeten worden tot aan de proefvaart en oplevering aan toe.
Mijn woon-werk fietsafstand is 18 kilometer, als het ochtends niet regent dan doe ik dit (bijna) altijd op de fiets. Daarnaast ben ik om 15.30 klaar met werken, dus na het werk heb ik nog ruim voldoende tijd om op de fiets te springen.
Mijn woon-werk fietsafstand is 18 kilometer, als het ochtends niet regent dan doe ik dit (bijna) altijd op de fiets. Daarnaast ben ik om 15.30 klaar met werken, dus na het werk heb ik nog ruim voldoende tijd om op de fiets te springen.
Na school en dienst....heb ik 2o jaar gewerkt bij een grote drukkerij in het magazijn en bij de expeditie.Mooi werk,mocht ik altijd graag doen.Na een moeilijke periode(zwaar (letterlijk trillend van spanning)
overspannen/angsten(dwangen)/derealisatie en een half jaar klinische opname bij een angstkliniek) ben ik weer begonnen te werken nu op parttime basis bij dezelfde drukkerij.
Je kan met gerichte oefentherapie wat angsten en dwangen betreft een heel eind komen.Ondersteunende medicatie is absoluut niet voldoende.
Toen ik 50 werd wou ik niet meer bij de drukkerij verder (was er klaar mee met al die stress opwekkende bazen(managers) en hun nare karakters qua menselijkheid)en ben ik parttime postbezorger geworden en dat doe ik met inzet en plezier.Hartstikke relaxt en altijd mooi buiten.
Dus ik fiets tijdens mijn werk ook veel.
Altijd bij het voetbal geweest als speler/leider/jeugd-scheidsrechter /trainer jeugd...... maar ik kreeg steeds meer last van mij knie(artrose). Kon op het laatst van de pijnklachten,niet meer draven. Toen ben ik op mijn 50 ste (ongeveer)gestopt en weer gaan fietsen
.Ik had altijd al een racefiets /trekkingfiets,maar dan af en toe een ritje. Nu al 8 jaar(ben inmiddels 58) zeker 2 ritten in de week,ook wel 3 en het hele jaar door.
Ik ben een rustig fietsende toerfietser met veel binnenpaadjes en landweggetjes. Het buiten zijn en onderweg de natuur bekijken en de schepen in de vaarten en bij het kanaal is voor het belangrijkste.Gemiddeldes zeggen met niets. Ik weet nog dat toen ikbegin 20 was gemiddeld 22km fietste zeg maar.Nu zit ik ook rond dat gemiddelde of zelf er iets onder.
Het fietsen is meer dan een hobby... zeker nu ik alle tijd heb door het parttime werken.
Je bent er altijd wel mee bezig(onderhoud/andere spullen derop/enz).
iedereen veelfietsplezier.
overspannen/angsten(dwangen)/derealisatie en een half jaar klinische opname bij een angstkliniek) ben ik weer begonnen te werken nu op parttime basis bij dezelfde drukkerij.
Je kan met gerichte oefentherapie wat angsten en dwangen betreft een heel eind komen.Ondersteunende medicatie is absoluut niet voldoende.
Toen ik 50 werd wou ik niet meer bij de drukkerij verder (was er klaar mee met al die stress opwekkende bazen(managers) en hun nare karakters qua menselijkheid)en ben ik parttime postbezorger geworden en dat doe ik met inzet en plezier.Hartstikke relaxt en altijd mooi buiten.
Dus ik fiets tijdens mijn werk ook veel.
Altijd bij het voetbal geweest als speler/leider/jeugd-scheidsrechter /trainer jeugd...... maar ik kreeg steeds meer last van mij knie(artrose). Kon op het laatst van de pijnklachten,niet meer draven. Toen ben ik op mijn 50 ste (ongeveer)gestopt en weer gaan fietsen
.Ik had altijd al een racefiets /trekkingfiets,maar dan af en toe een ritje. Nu al 8 jaar(ben inmiddels 58) zeker 2 ritten in de week,ook wel 3 en het hele jaar door.
Ik ben een rustig fietsende toerfietser met veel binnenpaadjes en landweggetjes. Het buiten zijn en onderweg de natuur bekijken en de schepen in de vaarten en bij het kanaal is voor het belangrijkste.Gemiddeldes zeggen met niets. Ik weet nog dat toen ikbegin 20 was gemiddeld 22km fietste zeg maar.Nu zit ik ook rond dat gemiddelde of zelf er iets onder.
Het fietsen is meer dan een hobby... zeker nu ik alle tijd heb door het parttime werken.
Je bent er altijd wel mee bezig(onderhoud/andere spullen derop/enz).
iedereen veelfietsplezier.
-
Smoothsailor
- Forum-lid
- Berichten: 36
- Lid geworden op: 18 okt 2017 12:03
Mavo klant, even bode in een bedrijf geweest, formuliertje uit de Viva van mijn zus ingevuld om bij de marine te werken. 4 jaar gevaren als matroos, fiets mee aan boord.
Toen de horeca en het nacht leven van Amsterdam in. S,avonds en s, nachts werken en overdag begonnen met leren tattooeeren. Nu alweer 22 jaar tattooeerder. Net een cursus frame bouwen gedaan, nog een droom te voltooien
Toen de horeca en het nacht leven van Amsterdam in. S,avonds en s, nachts werken en overdag begonnen met leren tattooeeren. Nu alweer 22 jaar tattooeerder. Net een cursus frame bouwen gedaan, nog een droom te voltooien
Ik heb in een ver verleden Bestuurskunde gestudeerd. Na mijn studie in Enschede vanwege de liefde naar Zeeuws-Vlaanderen verhuisd. Kon in die regio toen (halverwege de jaren 90) geen werk in mijn richting vinden en ben uiteindelijk bij een bouwmarkt annex klusbedrijf gaan werken.
Ik heb een aantal jaren met veel plezier gewerkt en gewoond in Zeeuws-Vlaanderen (Biervliet en Waterlandkerkje) tot mijn lief en ik niet meer zo lief waren voor elkaar. Ben toen terug verhuisd naar mijn geboortegrond (de Peel) en heb daar mijn huidige vrouw leren kennen. Zij weet het nog steeds uit te houden met ondergetekende.
Net nadat ik was teruggekeerd in de Peel kreeg ik een burn-out en heb ik een ‘carrière’-switch gemaakt Ik ben bijstandsconsulent geworden. Dat ben ik nu nog en met veel plezier.
Inmiddels zijn bijna alle kinderen het huis uit en ben ik voor het eerst opa geworden. Tijd genoeg om mijn matige fietstalenten wat vaker te etaleren.
Ik heb een aantal jaren met veel plezier gewerkt en gewoond in Zeeuws-Vlaanderen (Biervliet en Waterlandkerkje) tot mijn lief en ik niet meer zo lief waren voor elkaar. Ben toen terug verhuisd naar mijn geboortegrond (de Peel) en heb daar mijn huidige vrouw leren kennen. Zij weet het nog steeds uit te houden met ondergetekende.
Net nadat ik was teruggekeerd in de Peel kreeg ik een burn-out en heb ik een ‘carrière’-switch gemaakt Ik ben bijstandsconsulent geworden. Dat ben ik nu nog en met veel plezier.
Inmiddels zijn bijna alle kinderen het huis uit en ben ik voor het eerst opa geworden. Tijd genoeg om mijn matige fietstalenten wat vaker te etaleren.
Real men wear blûk!!! Marcel