Op welke tocht ben je het meest trots?

[Helen]

Aanvankelijk was ik er uiteraard trots op dat ik Tour for Life in 2013 (toen 40 jaar oud) heb uitgereden nadat ik in 2012 weer op de racefiets was gestapt. Dat was een avontuur dat ik niet meer zal vergeten. De 15 jaar daarvoor na een korte triathloncarriere tijdens mijn studietijd niet of nauwelijks meer gefietst. De fysieke problemen die ik een half jaartje later heb gekregen hangen daar waarschijnlijk mee samen, maar zorgden er ook voor dat ik een jaar niet heb kunnen fietsen. Dat werd nog een beetje zuurder doordat ik toen net de nieuwe fiets had opgehaald die ik een ruim daarvoor had besteld en waarop ik niet verder kwam dan twee ritjes. Daarom ben ik denk ik bijna net zo trots op mijn eerste toertocht eind februari dit jaar, ook al moest ik de meeste groepen laten passeren omdat ik (nog) niet kon aanhaken en interesseerde het gemiddelde mij geheel niet .
https://www.strava.com/activities/503548527

[rene]

Al 6 jaar weer aan de start staan met mijn zoon ( nu 18 ) om de Delta Ride for the Roses te fietsen. Van die 6 keer ook een 4-tal keren met mijn schoonvader en naamgever van onze zoon mogen genieten van dit feest.Vooral ook omdat mijn schoonvader deze vreselijke ziekte onder de leden heeft, maar nog steeds op zijn racefiets stapt samen met zijn kleinzoon vervult me met TROTS.



Ook de laatste 3 jaar in de Alpen met mijn zoon de bergen bedwingen is heerlijk om te doen. Ik wordt ouder en hij wordt sterker, maar toch krijgt hij me er nog niet gemakkelijk vanaf.

[cannae]

Ik kan niet kiezen tussen twee tochten van hele andere orde maar wel in de Franse Alpen:

-Alpe d'Huzes 2010 met 6 beklimmingen, was bijzonder om een keer mee te maken met de week erom heen.

-Solo met de TGV en ultra minimale bepakking 650-700 km met +/-15.000 hm km van Chambery naar Orange gereden over een avond en 4 dagen gereden. Hierbij Col de Près, Col de Frêne, de Madeleine, Croix de Fer, Lautaret, langs Lac de Serre Poncon, Sisteron en Col du L'Homme Mort naar Bedion gereden om Mont Ventoux te doen. Hierbij had ik alleen de TGV reis geboekt, hotels gewoon lokaal opgezocht. Van te voren wel bekeken waar voldoende hotels ongeveer zaten met dagtochten van 160-180km.

[buzz]

Tja, voor mij is dat nog altijd Luik-Bastenaken-Luik. Destijds bij het debuut van mijn ‘wielercarrière’ stond meteen al LBL (240 km) op de agenda. En dat, met welgeteld 0,0 fiets-km's in de benen. Daags voor LBL mijn eerste racefiets aangeschaft met 42x28 als lichtste verzet. Vrijdags naar Maastricht afgereisd, samen met een paar vrienden die deze klassieker al een paar keer eerder hadden gereden. Na een kort nachtje slapen, met de auto naar Luik. Louter op basis van mijn hardloopconditie (halve marathon in 1u20') begon om klokslag 7 uur het Ardennen-avontuur...

Nauwelijks Luik uit, verhuisde de ketting naar de 42x28. Welke klim is dit? Heeft geen naam, werd me glimlachend meegedeeld. Gewoon op souplesse blijven rijden. Halverwege in Bastenaken begon het te plenzen. Hield ook niet meer op, die dag. Maakte me eigenlijk niet zoveel uit. Uitrijden was immers het motto en liefst op geen enkele klim (ook niet op de Redoute) afstappen. En dat is uiteindelijk prima gelukt. Bijna 11 uur op het zadel gezeten. Doorweekt, met een zere kont en een big smile over de finish gebold. 's Avonds in Maastricht uiteraard de nodige overwinningsbiertjes geabsorbeerd. Of ze smaakten? Dacht het wel.

[Gastheerg]

Welke klim is dit? Heeft geen naam, werd me glimlachend meegedeeld.

Met nieuwkomers meermaals gelachen

Mooi verhaal overigens en leuk om te lezen!

[havana]

Mooi verhaal.

Een wat serieuze bijdrage mijnerzijds.... Mijn meest memorabele tocht was ongetwijfeld mijn eerste cyclo, La Marmotte in 2006. Ik kwam (dacht ik) goed voorbereid aan de start. 2600 trainingskilometers met welgeteld één rit van 100 km. Ervaring met heuvels had ik niet (laat staan bergen). Tot overmaat van ramp kon ik ook pas 2 dagen voor de grote dag naar Frankrijk i.v.m. een verhuizing.

Daags voor het evenement de Alpe nog beklommen, wat redelijk ging.

Uiteraard veel te snel begonnen. De Glandon liep nog goed. Telegraphe ging ook redelijk. En toen kwam de Galibier. Daar moest ik een paar keer stoppen wegens rugpijn (achteraf bleek dat ik op een veel te klein frame reed). Laatste 8 km ervoer ik voor het eerst wat gezichtsbedrog in de bergen inhoudt. Ik keek omhoog en zag een gigantische sliert renners en dacht: "het kan niet waar zijn dat ik daar naartoe moet??!!".

Toen kwam de Alpe. De hartslag wilde niet meer boven de 150. Ik moest 2x van de fiets. De laatste 3 km zat ik wenend (geen grap) op de fiets. Stikkapot, steendood, helemaal naar de vaantjes, ik hing tussen men kader zoals de Vlamingen zouden zeggen. Uiteindelijk de finish toch bereikt in 9:20 all-in. Niet eens een hele slechte tijd gezien m'n voorbereiding. Ik belde na aankomst meteen m'n vrouw, die toen in Zuid-Afrika zat. Kon geen normaal gesprek voeren.

Mooier dan dat wordt het nooit meer, vrees ik... Ik denk er nog vaak aan terug... In 2010 kwam ik nog eens terug, en reed toen 7:52 all-in maar deze voelde toch veel minder legendarisch dan die eerste keer...

[WielrennerYouri]

Iedereen bedankt voor alle mooie reacties en verhalen! Leuk om te lezen!

Zelf ben ik het meest trots op mijn tocht van 174 kilometer die ik vorig jaar alleen heb gefietst. Het was afzien en ik had, met mijn domme kop, alleen een bidon met water bij. Toch kon ik wel genieten en was ik blij na afloop de tocht op Strava te zien. Ook mijn tochtjes in de Eifel, die na 1 dagje in Limburg (met Limburgs Mooiste 105km), de eerste echte hoogtemeters waren, verliepen erg goed. Niet hoeven lopen en altijd lekker door kunnen fietsen. Ik heb nog niet zo zeer tochten met een speciale betekenis, maar wie weet wat er nog gaat komen

[ThijsvdnBerg]

Mooie verhalen!

Mijn mooiste tocht was die van RTL Tour de Jour. Nu zal je denken, dat was toch niet zo'n interessant rondje (en tevens heel slecht georganiseerd). En ik heb daar ook maar 75 km gefietst!
Waarom dan toch mijn mooiste?

Jarenlang heb ik gevoetbald op middelmatig niveau, vond ik gewoon leuk. Op mijn 18e ben ik gestopt, wilde bij de senioren niet tussen mannen van 40 lopen. Tot mijn 20e heb ik vervolgens niet gesport, een pakje per dag gerookt en regelmatig weekenden gehad waar één en soms ook wel twee nachtjes werden overgeslagen. De staat van mijn fysieke conditie kunt u zelf wel invullen...

Toen ik eindelijk besloot eens met een andere sport te beginnen die ik op t.v. altijd zo mooi vond, kocht ik een waardeloos fietsje voor een prikkie en ging ik in mijn voetbaltrainingspak af en toe een rondje rijden. Helaas hing mijn tong na 10km meestal al op mijn voorband en raakte ik snel de lol kwijt, gewoon geen conditie en werd ook niet beter. Toen ben ik doelen gaan stellen. Mijn eerste doel was de 75 km van tour du jour.

Tot de dag van deze toertocht zelf was ik nog steeds niet verder gekomen dan 45 km. Had inmiddels al wel een fietspakje gekocht (het tenue van Wiggo uit zijn tour de france). Toen ik eenmaal rondreed op de zevenheuvelenweg was ik verkocht. Vervolgens heb ik de 75km helemaal uitgereden. Ik was steen kapot, maar die dag heeft wel mijn ogen geopend en toen heb ik besloten per direct gezonder te gaan leven zodat ik nog meer kon genieten van deze sport!

[Martin78]

Poe ik ben niet zo'n verhalen verteller, maar ik heb jaren geleden als beginner (binnen 1 jaar trainen) de Ronde van Vlaanderen, Amstel Gold Race en LBL voor toeristen gefietst.

Vooral de AGR was zwaar omdat ik nog nooit 150km had gefietst met zoveel beklimmingen, en de andere 8 vele malen meer ervaring hadden met klimmen dan deze amateur.
Toch was ik bij elke beklimming vele malen sneller dan de rest van mijn groep, en niet om op te scheppen maar gewoon zoveel voldoening na elke beklimming

RVV en LBL vond ik iets minder mooi om te fietsen, misschien ook omdat het echt klote weer was en enorm koud

vanaf dit jaar met binnenkort een nieuwe fiets weer proberen op te trainen om dit sort tochten weer te ondernemen

[MarcFaFo]

Voor mij gaat het toch de Marmotte 2012 zijn. Ik had ook een mooi rug nr 5500. Na een goede voorbereiding ging het hard richting Glandon. Omhoog toch maart mijn eigen tempo gereden, wat ingehouden zoals vele tipten. Daarna heerlijk in een groepje naar de Telegraph, wat een heerlijke berg is dit. Daarna de Galibier omhoog. Dit is niet mijn favoriet. Op 1km voor de top iets te overmoedig aangezet. Dit leverde kramp op en met deze kramp de laatste 750m naar de top gereden. Daarna is het super afdalen en uiteindelijk kwamen met een hele groep onder aan. Met deze groep naar de Alpe gereden. Pas aan de voet van de Alpe realiseerde ik dat goud haalbaar was. De rit omhoog was er een waarbij ik moest balanceren tussen aanzetten en kramp voorkomen. Uiteindelijk de rit in 7:36 gereden netto, dus 8:06 bruto. Fantastisch gevoel.

[scepticus]

Mijn eerste Marmotte (totale ontreddering op de Galibier en wederopstaning op de AdH) was mooi.

Mijn eerste Amsterdam-Parijs was ook mooi (totale ontreddering)

2e Amsterdam-Parijs ging veel beter, bijna te makkelijk, dus eigenlijk niet zo'n spectaculaire herinnering als de eerste.

24 uursrace van afgelopen oktober was ook mooi.

[Gastheerg]

totale ontreddering

Ik vind ontreddering al zo'n mooi woord Maar met totale ervoor? Of er een gouden lijst omheen gaat