Quoten: Origineel geplaatst door Ilko op 03 Februari 2006
Casran,
Het klopt dat je hartslagen hoger zijn, zoals ook bij het lopen in zware ondergrond. Dit betekent alleen niet dat ook je drempel hoger is. Daarom vind ik het ook vreemd dat je hartslag zo hoog ligt en je toch denkt dat je onder je drempel bent gebleven. Hartslag vs lactaat is een behoorlijk constante factor, die zeker niet beinvloed wordt door het leveren van meer arbeid. Als je door mul zand gaat lopen, gaat ofwel je hartslag omhoog of je snelheid omlaag omdat je meer arbeid moet leveren. Dus je zal als je al tegen je drempel loopt gas terug moeten nemen om niet te gaan verzuren.
De reden waarom je eigen hartslag op die klim hoger lag kan inderdaad aan veel factoren liggen (vermoeidheid, kou). Maar ik ben wel benieuwd hoe je tot de conclusie komt dat je onder je omslag bent gebleven, of heb je gewoon geen zure benen gekregen?
@Am-classic: volgens mij is de bewering dat tijdens een beklimming je omslagpunt hoger ligt dus niet waar!
Bij vermoeidheid en kou is je hartslag LAGER.
Op momenten dat het er toe doet ( wedstrijden, La Marmotte etc ) zeg maar je hoofddoelen maakt het lichaam meer systemen vrij voor het leveren van vermogen, ergo je hartslag wordt hoger en je MLSS schuift navenant mee. Dit gebeurt NIMMER op een training. Het heeft te maken met motivatie.
Ik kan me voorstellen dat het rijden met een paar profs dermate motiverend voor Casran gewerkt heeft ( "Watt ( woordspeling ) er gebeurt, ze lossen me niet op de Berendries" ) dat hij zijn wedstrijdspanning heeft opgeroepen.
SRM - Schoberer Rad Messtechnik
Quoten: Origineel geplaatst door Ilko op 03 Februari 2006
Het klopt dat je hartslagen hoger zijn, zoals ook bij het lopen in zware ondergrond. Dit betekent alleen niet dat ook je drempel hoger is. Daarom vind ik het ook vreemd dat je hartslag zo hoog ligt en je toch denkt dat je onder je drempel bent gebleven. Hartslag vs lactaat is een behoorlijk constante factor, die zeker niet beinvloed wordt door het leveren van meer arbeid. Als je door mul zand gaat lopen, gaat ofwel je hartslag omhoog of je snelheid omlaag omdat je meer arbeid moet leveren. Dus je zal als je al tegen je drempel loopt gas terug moeten nemen om niet te gaan verzuren.
De reden waarom je eigen hartslag op die klim hoger lag kan inderdaad aan veel factoren liggen (vermoeidheid, kou). Maar ik ben wel benieuwd hoe je tot de conclusie komt dat je onder je omslag bent gebleven, of heb je gewoon geen zure benen gekregen?
Voor mijn eigen hartslag zondag zijn er een pak redenen. Ik had net een weekje zo goed als stilgelegen, dus kwam uitgerust aan de start van deze training. Daarnaast vertoonde ik verhoogde hartslagen het hele weekend, en -uitzonderlijk- kan dit ook door de kou te maken hebben: daar waar gemiddeld hartslagen zakken bij koudere temperatuur, heb ik soms dagen waarop mijn lichaam heel hoge hartslagen noteert door de koude (dan vooral als ik behoorlijk diepe inspanningen lever). Hoe dan ook was vorig weekend mijn zoneverdeling niet bruikbaar en heb ik de training op gevoel afgewerkt; als dit een andere type training ware geweest was zoiets het ideale moment om niet wakker te liggen van de hartlsagzones en de power-zones te gebruiken.Het is dan ook het gevoel dat me zegt dat ik deze klim onder overslagpols bleef, wat ook correct is als ik zie hoeveel hartslagen gemiddeld ik hoger sloeg dan gebruikelijk (op het vlakke te zien hoeveel hoger mijn hartslag lag bij bepaalde wattages).
Meer algemeen nu heb ik hier al meermaals de wijzigingen aan hartslagzones uitgelegd. Dit is wat mijn training als korte raadgevingen steeds meegeeft met de analyse van een lactaattest:
Daarbij zijn er nog enkele andere gegevens die een sterke invloed hebben op zones en hartslagen, onder andere het wedstrijdgegeven. Bij mij is het bijvoorbeeld behoorlijk nutteloos na een wedstrijd te proberen nagaan hoeveel tijd ik in elke hartslagzone doorbracht, want m'n wedstrijdhartslagen corresponderen absoluut niet met testzones. Niet zelden leg ik een wedstrijd (zo'n 3u) af met een gemiddelde hartslag net boven omslagpunt. Dit gecombineerd met hitte en terugkomst na een korte wedstrijdstop zorgde er zelfs 'ns voor dat ik het eerste uur van een profkoers aan gemiddeld 191bpm afwerkte!
Als je het klimgegeven perfect zou willen testen, dan moet je (net zoals hierboven in de vergelijking labo/veld) met eenzelfde renner binnen een periode van maximaal 10 dagen 2 lactaattesten proberen af te leggen, nl. een veldtestje op vlakke weg en eentje al klimmend . Daarbij is de uitvoerbaarheid van dat laatste niet eenvoudig is in België: je moet al op zoek gaan naar een constant en gelijkmatige route bergop van zo'n 7 à 8min (wetenschappelijk een te verantwoorden interval).Maar daar IS dus reeds onderzoek over gevoerd, die tot de conclusies kwam dit ik hierboven postte. Verhoogde zones bergop wordt overigens door niemand betwist, en velen zullen dit uit ervaring wel weten (ik reed al probleemloos de Mont Ventoux omhoog 7 slagen boven mijn omslagpunt op het vlakke, en had daarna nog 100km voor de boeg).Hoe zou zo'n vergelijkende test er dan uitzien? (voorbeeld is hypothetisch, ik beschik niet meteen over een dergelijk vergelijkend onderzoek; niet eenvoudig uitvoerbaar, zoals ik zei, en bovendien tijdverspilling om dingen te gaan vaststellen die we weten!) Onderstaande zou het resultaat kunnen zijn, waarbij de blauwe grafiek de veldtest op vlakke weg is en de roze de veldtest bergop. De renner in dit voorbeeld vertoont hier een ongelooflijke basisconditie, gaat slechts heel dicht bij het omslagpunt verzuren. Zijn omslagpunt op het vlakke zou hier rond 165bpm 0 179bpm liggen. De roze grafiek (bergop) toont dat hij over de hele lijn iets meer verzuring in het bloed heeft, maar dat de knik in de HF-lactaatgrafiek ook bij een hogere hartslag te vinden is, dus een hoger omslagpunt, wrslk net boven de 170bpm. Hij zal dus bergop een hoger omslagpunt en hogere trainingszones hebben.
Het klopt dat je hartslagen hoger zijn, zoals ook bij het lopen in zware ondergrond. Dit betekent alleen niet dat ook je drempel hoger is. Daarom vind ik het ook vreemd dat je hartslag zo hoog ligt en je toch denkt dat je onder je drempel bent gebleven. Hartslag vs lactaat is een behoorlijk constante factor, die zeker niet beinvloed wordt door het leveren van meer arbeid. Als je door mul zand gaat lopen, gaat ofwel je hartslag omhoog of je snelheid omlaag omdat je meer arbeid moet leveren. Dus je zal als je al tegen je drempel loopt gas terug moeten nemen om niet te gaan verzuren.
De reden waarom je eigen hartslag op die klim hoger lag kan inderdaad aan veel factoren liggen (vermoeidheid, kou). Maar ik ben wel benieuwd hoe je tot de conclusie komt dat je onder je omslag bent gebleven, of heb je gewoon geen zure benen gekregen?
Voor mijn eigen hartslag zondag zijn er een pak redenen. Ik had net een weekje zo goed als stilgelegen, dus kwam uitgerust aan de start van deze training. Daarnaast vertoonde ik verhoogde hartslagen het hele weekend, en -uitzonderlijk- kan dit ook door de kou te maken hebben: daar waar gemiddeld hartslagen zakken bij koudere temperatuur, heb ik soms dagen waarop mijn lichaam heel hoge hartslagen noteert door de koude (dan vooral als ik behoorlijk diepe inspanningen lever). Hoe dan ook was vorig weekend mijn zoneverdeling niet bruikbaar en heb ik de training op gevoel afgewerkt; als dit een andere type training ware geweest was zoiets het ideale moment om niet wakker te liggen van de hartlsagzones en de power-zones te gebruiken.Het is dan ook het gevoel dat me zegt dat ik deze klim onder overslagpols bleef, wat ook correct is als ik zie hoeveel hartslagen gemiddeld ik hoger sloeg dan gebruikelijk (op het vlakke te zien hoeveel hoger mijn hartslag lag bij bepaalde wattages).
Meer algemeen nu heb ik hier al meermaals de wijzigingen aan hartslagzones uitgelegd. Dit is wat mijn training als korte raadgevingen steeds meegeeft met de analyse van een lactaattest:
Daarbij zijn er nog enkele andere gegevens die een sterke invloed hebben op zones en hartslagen, onder andere het wedstrijdgegeven. Bij mij is het bijvoorbeeld behoorlijk nutteloos na een wedstrijd te proberen nagaan hoeveel tijd ik in elke hartslagzone doorbracht, want m'n wedstrijdhartslagen corresponderen absoluut niet met testzones. Niet zelden leg ik een wedstrijd (zo'n 3u) af met een gemiddelde hartslag net boven omslagpunt. Dit gecombineerd met hitte en terugkomst na een korte wedstrijdstop zorgde er zelfs 'ns voor dat ik het eerste uur van een profkoers aan gemiddeld 191bpm afwerkte!
Als je het klimgegeven perfect zou willen testen, dan moet je (net zoals hierboven in de vergelijking labo/veld) met eenzelfde renner binnen een periode van maximaal 10 dagen 2 lactaattesten proberen af te leggen, nl. een veldtestje op vlakke weg en eentje al klimmend . Daarbij is de uitvoerbaarheid van dat laatste niet eenvoudig is in België: je moet al op zoek gaan naar een constant en gelijkmatige route bergop van zo'n 7 à 8min (wetenschappelijk een te verantwoorden interval).Maar daar IS dus reeds onderzoek over gevoerd, die tot de conclusies kwam dit ik hierboven postte. Verhoogde zones bergop wordt overigens door niemand betwist, en velen zullen dit uit ervaring wel weten (ik reed al probleemloos de Mont Ventoux omhoog 7 slagen boven mijn omslagpunt op het vlakke, en had daarna nog 100km voor de boeg).Hoe zou zo'n vergelijkende test er dan uitzien? (voorbeeld is hypothetisch, ik beschik niet meteen over een dergelijk vergelijkend onderzoek; niet eenvoudig uitvoerbaar, zoals ik zei, en bovendien tijdverspilling om dingen te gaan vaststellen die we weten!) Onderstaande zou het resultaat kunnen zijn, waarbij de blauwe grafiek de veldtest op vlakke weg is en de roze de veldtest bergop. De renner in dit voorbeeld vertoont hier een ongelooflijke basisconditie, gaat slechts heel dicht bij het omslagpunt verzuren. Zijn omslagpunt op het vlakke zou hier rond 165bpm 0 179bpm liggen. De roze grafiek (bergop) toont dat hij over de hele lijn iets meer verzuring in het bloed heeft, maar dat de knik in de HF-lactaatgrafiek ook bij een hogere hartslag te vinden is, dus een hoger omslagpunt, wrslk net boven de 170bpm. Hij zal dus bergop een hoger omslagpunt en hogere trainingszones hebben.
www.pieterdeneve.com | Facebook: www.facebook.com/pieterdeneve
- gelieve geen PMs te sturen, worden niet gelezen of beantwoord; mailen kan altijd -
- gelieve geen PMs te sturen, worden niet gelezen of beantwoord; mailen kan altijd -
-
scottwilko
- Forum-lid HC
- Berichten: 4360
- Lid geworden op: 23 feb 2005 20:44
Als ik naar mijzelf kijk heb ik ook wel een antwoord, en dat is echt niet wetenschappelijk. Namelijk indien ik binnen in de fitness op een hometrainer stil zit te fietsen houd ik het een half uur net aan vol met een hartslag van 140. Ga ik buiten met de racefiets op een vlakke weg rijden rijd ik voor de wind met een hartslag van 150 en tegen wind met 160. En dan ten slotte nog het getal voor het veldrijden, dat licht dan weer op 170.
zoek zelf maar uit hoe dat komt. Persoonlijk denk ik dat het voor het grootste gedeelte komt vanwege het feit dat je meerdere spieren gebruikt, en de rest licht ook wel bij de motivatie. Ook dat punt is namelijk niet uit te vlakken bij de hartslagzones.
zoek zelf maar uit hoe dat komt. Persoonlijk denk ik dat het voor het grootste gedeelte komt vanwege het feit dat je meerdere spieren gebruikt, en de rest licht ook wel bij de motivatie. Ook dat punt is namelijk niet uit te vlakken bij de hartslagzones.
Inderdaad: motivatie, gebruikte piergroepen, trapefficiëntie, fietspositie, kledij, temperatuur, tijdstip van de training, trainingstoestand, fitheid, koolhydraatvoorziening, vochtbalans,...
Een klein lijstje van allemaal zaken die de hartlsag sterk doen schommelen, dus allemal heeeeeeel relatief om met je polar rond te rijden. SRM is een mooi alternatief, en de schommelingen in prestatie en zones lijken me dan eerder beperkt.
Het feit dat je hartslag daalt klopt volgens mij niet. Als ik fiets (en ook bij andere collega-fietsers is dit zo) is de hartslag hoger bij extreme koude. Da s trouwens toch logisch: je lichaam moet zoveel meer energie opwekken om je lichaam warm te houden!! (Idem voor warmte: je lichaam moet extra werken om af te koelen)
Wat mij betreft is je hartlsag bij extreme temperaturen dus altijd hoog! Ik heb het dan gewoon om "de hartslag" in het algemeen hé, en niet bij extreem zware inspanningen (boven omslagpunt) , want dan krijg je waarsch ander verhaal.
Een klein lijstje van allemaal zaken die de hartlsag sterk doen schommelen, dus allemal heeeeeeel relatief om met je polar rond te rijden. SRM is een mooi alternatief, en de schommelingen in prestatie en zones lijken me dan eerder beperkt.
Het feit dat je hartslag daalt klopt volgens mij niet. Als ik fiets (en ook bij andere collega-fietsers is dit zo) is de hartslag hoger bij extreme koude. Da s trouwens toch logisch: je lichaam moet zoveel meer energie opwekken om je lichaam warm te houden!! (Idem voor warmte: je lichaam moet extra werken om af te koelen)
Wat mij betreft is je hartlsag bij extreme temperaturen dus altijd hoog! Ik heb het dan gewoon om "de hartslag" in het algemeen hé, en niet bij extreem zware inspanningen (boven omslagpunt) , want dan krijg je waarsch ander verhaal.
PS: lopen in het zand : hogere hartslag omdat je mee spieren gebruikt!?!?! Zever!!
Da s een vergelijking die niet opgaat:
A. als je bergop fietst is je HF idd hoger omdat je meer spieren gebruikt, OK.
B. Lopen in het zand geeft je GEEN hogere hartslagen omdat je meer spieren gebruikt (da s pas een gevolg van het volgende:), maar WEL omdat je gewoon veel meer moeite moet doen!! Vergelijk het met fietsen in het zand: rolweerstand is 100 x groter dan op de asfalt hé, dan zal je HF ook hoger zijn hoor!! Je zakt gewoon weg in het zand als je erop loopt, net alsof er bij het fietsen een karretje achter je hangt.
Kleine rechzetting dus...
Da s een vergelijking die niet opgaat:
A. als je bergop fietst is je HF idd hoger omdat je meer spieren gebruikt, OK.
B. Lopen in het zand geeft je GEEN hogere hartslagen omdat je meer spieren gebruikt (da s pas een gevolg van het volgende:), maar WEL omdat je gewoon veel meer moeite moet doen!! Vergelijk het met fietsen in het zand: rolweerstand is 100 x groter dan op de asfalt hé, dan zal je HF ook hoger zijn hoor!! Je zakt gewoon weg in het zand als je erop loopt, net alsof er bij het fietsen een karretje achter je hangt.
Kleine rechzetting dus...
Vandaag heb ik nog 'ns de hele topic gelezen en vraag me het volgende af: hoe kan een firma als SRM nog winst maken. CASRAN krijgt een superservice op een gebruikt apparaat. Zelfs de storing lossen ze op! Heel erg goed dus. Maar hoeveel complete nieuwe sets zullen ze verkopen op jaarbasis? Daarbij komt dat SRM nog aan sponsering doet en de ontwikkeling staat ook niet stil (zie de "spinfiets"). Ook het pand waar ze zitten, is niet bepaald een oude schuur. Barst maar los met reacties...
-
pinarellofan
- Forum-lid
- Berichten: 199
- Lid geworden op: 05 jan 2006 18:01
Ik denk dat srm vooral veel zaken doet met ploegen die op hoog niveau rijden. Ik denk dat die ene van casran hun niet zo veel uitmaakt.
Quoten: Origineel geplaatst door sjezer op 04 Februari 2006
Vandaag heb ik nog 'ns de hele topic gelezen en vraag me het volgende af: hoe kan een firma als SRM nog winst maken. CASRAN krijgt een superservice op een gebruikt apparaat. Zelfs de storing lossen ze op! Heel erg goed dus. Maar hoeveel complete nieuwe sets zullen ze verkopen op jaarbasis? Daarbij komt dat SRM nog aan sponsering doet en de ontwikkeling staat ook niet stil (zie de "spinfiets"). Ook het pand waar ze zitten, is niet bepaald een oude schuur. Barst maar los met reacties...
Ik denk dat je je een beetje miskijkt op de grootte van een bedrijf als SRM en hun bedrijfsoptiek. SRM heeft er duidelijk voor gekozen een bedrijf te zijn dat een uniek topprodukt brengt, waar ook een prijskaartje aan hangt, maar waarbij ze ook een topservice wensen te leveren (een beetje als dat automerk dat garandeert dat je overal ter wereld, desnoods in de woestijn, binnen de kortste keren gedepaneerd wordt, Rolls Royce was dat, dacht ik).
Het probleem met mijn powermeter was heel uniek, zo bleek toen ik daar was, dus kan een nieuwe powermeter er wel af hoor. Ze hebben idd eind vorig jaar gloednieuwe Powercontrols gegeven als coded upgrade, ipv een nieuwe chip erin te steken. De oude Powercontrols zullen later gecodeerd worden en aangeboden worden voor gebruikers die een gecodeerde Powercontrol V ipv hun oude Powercontrol IV willen (waar wel een behoorlijk prijskaartje aan hangt; een vriend van me ging gisteren nog zo'n change gaan doen in Jülich bij SRM.Het pand waarin ze zitten wordt ook gebruikt als testcentrum (zit een fitnesszaaltje in en zo), en wordt gedeeld met een architektenbureau. En de "spinfiets" (SRM Ergometer) bestaat al 10 jaar hoor.
Wat verkoop en sponsoring betreft, best wel interessante vraag!Ten eerste mag je de sponsoring niet overschatten. Slechts enkele top-profs krijgen SRMs gesponsord, en niet alle Pro Tour ploegen waar renners zonder uitzondering met SRM trainen zijn door SRM gesponsord. Er zijn wel degelijk ploegen die dit volledig op budget van de ploeg bij SRM bestellen, waarschijnlijk wel met een mooie deal, maar dus niet gratis. De Amerikaanse ploegen regelen alles via het training center in Colorado.Je zou versteld staan hoeveel profs daadwerkelijk hun SRM zélf bestellen en betalen. Ik heb het geluk gehad in de werkplaatsen bij SRM te mogen rondlopen en te mogen kijken naar de bestellingen aan de muur, waar telkens al dan niet het vakje "sponsoring" aangevinkt stond: ik heb grote namen uit de wielerwereld gezien, zelf grote ploegen, die dit niét gesponsord kregen. En ik weet van verschillende Belgische profs dat dit ook bij hen het geval is, gekocht aan full price (SRM Pro is dan 2300€ excl. BTW); reken wel dat ze dit als beroepskost kunnen aanrekenen (hetzelfde geldt als profs wielen of ander materiaal kopen!).Ten tweede lijkt het voor sommigen alsof SRM een kleine speler is met een niet al te grote verkoop. Niets is minder waar, kijk maar naar de "clients"-sectie op hun website. Ik heb vrienden die tot 4 SRM-systemen thuis hebben en ken een belofterenner die er 8 heeft (evenwel zoon van een persoonlijke vriend van Ullrich Schöberer). De wereldwijde verkoop van deze trainingstoestellen is enorm... een weekje trainen in Sankt-Moritz destijds leerde me dat wel: het leek wel of ik absurd bezig was om op hoogtestage te trekken zónder SRM!
SRM is dan ook een bedrijf geworden met een eigen marketing- en PR-dienst. Het is dus meer dan alleen wetenschap voor het wielrennen; winst maken is zoals bij eender welk ander bedrijf ook van belang. Aanwezig zijn in het profcircuit is daar ook onderdeel van.
Vandaag heb ik nog 'ns de hele topic gelezen en vraag me het volgende af: hoe kan een firma als SRM nog winst maken. CASRAN krijgt een superservice op een gebruikt apparaat. Zelfs de storing lossen ze op! Heel erg goed dus. Maar hoeveel complete nieuwe sets zullen ze verkopen op jaarbasis? Daarbij komt dat SRM nog aan sponsering doet en de ontwikkeling staat ook niet stil (zie de "spinfiets"). Ook het pand waar ze zitten, is niet bepaald een oude schuur. Barst maar los met reacties...
Ik denk dat je je een beetje miskijkt op de grootte van een bedrijf als SRM en hun bedrijfsoptiek. SRM heeft er duidelijk voor gekozen een bedrijf te zijn dat een uniek topprodukt brengt, waar ook een prijskaartje aan hangt, maar waarbij ze ook een topservice wensen te leveren (een beetje als dat automerk dat garandeert dat je overal ter wereld, desnoods in de woestijn, binnen de kortste keren gedepaneerd wordt, Rolls Royce was dat, dacht ik).
Het probleem met mijn powermeter was heel uniek, zo bleek toen ik daar was, dus kan een nieuwe powermeter er wel af hoor. Ze hebben idd eind vorig jaar gloednieuwe Powercontrols gegeven als coded upgrade, ipv een nieuwe chip erin te steken. De oude Powercontrols zullen later gecodeerd worden en aangeboden worden voor gebruikers die een gecodeerde Powercontrol V ipv hun oude Powercontrol IV willen (waar wel een behoorlijk prijskaartje aan hangt; een vriend van me ging gisteren nog zo'n change gaan doen in Jülich bij SRM.Het pand waarin ze zitten wordt ook gebruikt als testcentrum (zit een fitnesszaaltje in en zo), en wordt gedeeld met een architektenbureau. En de "spinfiets" (SRM Ergometer) bestaat al 10 jaar hoor.
Wat verkoop en sponsoring betreft, best wel interessante vraag!Ten eerste mag je de sponsoring niet overschatten. Slechts enkele top-profs krijgen SRMs gesponsord, en niet alle Pro Tour ploegen waar renners zonder uitzondering met SRM trainen zijn door SRM gesponsord. Er zijn wel degelijk ploegen die dit volledig op budget van de ploeg bij SRM bestellen, waarschijnlijk wel met een mooie deal, maar dus niet gratis. De Amerikaanse ploegen regelen alles via het training center in Colorado.Je zou versteld staan hoeveel profs daadwerkelijk hun SRM zélf bestellen en betalen. Ik heb het geluk gehad in de werkplaatsen bij SRM te mogen rondlopen en te mogen kijken naar de bestellingen aan de muur, waar telkens al dan niet het vakje "sponsoring" aangevinkt stond: ik heb grote namen uit de wielerwereld gezien, zelf grote ploegen, die dit niét gesponsord kregen. En ik weet van verschillende Belgische profs dat dit ook bij hen het geval is, gekocht aan full price (SRM Pro is dan 2300€ excl. BTW); reken wel dat ze dit als beroepskost kunnen aanrekenen (hetzelfde geldt als profs wielen of ander materiaal kopen!).Ten tweede lijkt het voor sommigen alsof SRM een kleine speler is met een niet al te grote verkoop. Niets is minder waar, kijk maar naar de "clients"-sectie op hun website. Ik heb vrienden die tot 4 SRM-systemen thuis hebben en ken een belofterenner die er 8 heeft (evenwel zoon van een persoonlijke vriend van Ullrich Schöberer). De wereldwijde verkoop van deze trainingstoestellen is enorm... een weekje trainen in Sankt-Moritz destijds leerde me dat wel: het leek wel of ik absurd bezig was om op hoogtestage te trekken zónder SRM!
SRM is dan ook een bedrijf geworden met een eigen marketing- en PR-dienst. Het is dus meer dan alleen wetenschap voor het wielrennen; winst maken is zoals bij eender welk ander bedrijf ook van belang. Aanwezig zijn in het profcircuit is daar ook onderdeel van.
www.pieterdeneve.com | Facebook: www.facebook.com/pieterdeneve
- gelieve geen PMs te sturen, worden niet gelezen of beantwoord; mailen kan altijd -
- gelieve geen PMs te sturen, worden niet gelezen of beantwoord; mailen kan altijd -
Vandaag een leuke training van Johan Coenen (prof bij Ubinet - www.johancoenen.be) gezien:
Je ziet aan deze aan de hartslagen op deze grafiek alleen al dat hij trainde op vermogen, al vind ik dat ze maar traag oplopen tijdens de blokjes. Hij voerde deze training vanmiddag uit op z'n rollen, Tacx Cosmos (waar je dus weerstand obv vermogen kan invoeren); 2u45 op rollen, moedig, maar nergens kan je zo precies en gecontroleerd trainen als op rollen!
Op de grafiek geen kilometer/snelheidsaanduiding (op rollen is dit al helemaal absurd), wel zijn hartslag- en trapfrequentie grafiek. Hij heeft een paar korte blokjes aan hele lage trapfrequentie en 5 langere aan relatief lage trapfrequentie ingebouwd; daartussen losrijden, op souplesse (>100rpm).Hij verduidelijkte wat hij van z'n trainer opgegeven gekregen heeft, waarbij de korte blokjes duidelijk erop gericht zijn extra kracht te ontwikkelen:- korte blokjes, 2 minuten, 400 watt en 50 rpm- lange blokjes, 10 minuten, ca. 350 watt en 80-90 rpm
Het illustreert perfect de vergelijking die ik eerder al eens gaf - al heb ik daar nòg een mooier voorbeeld van (oa. een intervaltraing van Wesemann op SRM) die ik later misschien eens toon:"Stel je hebt een renner die volgens z'n tests 2mMol/l verzuurt aan 360watt en 165bpm. Je laat deze renner een intervalletje doen. (a.) Traint hij op vermogen, dan zal hij zijn interval volledig aan 360watt afwerken; zijn hartslag zal laag zijn in het begin en geleidelijk oplopen tot 165bpm en zo blijven. Resultaat is gemiddeld 360watt en 2mMol/l verzuring. (b.) Traint hij echter op hartslag, dan zal hij hard starten omdat hij fris is en zijn hartslag nog niet opgelopen is; zijn vermogen zal naar een plafond oplopen, zelfs 550watt. Hij zal geforceerd hebben, want is boven de 360watt gegaan, en z'n hartslag zal even over de 165bpm uitstijgen. Bijgevolg zal hij vertragen, minder dan 360watt gaan duwen zodat z'n hartslag stabiliseert op 165bpm, maar door vermoeidheid zal hij nu minder dan 360watt duwen. Hij zal dus veel minder efficiënt en doelgericht getraind hebben."
Daarnaast stel ik vast dat -zonder enige gegevens te kennen van lactaattesten van Coenen- de zoneverdeling die hij heeft er behoorlijk uitziet (niet rudimentair en te hoog, zoals ik vaak zie in de Leuvense verdelingen). Aan de kleuren te zien zal extensief duur <143bpm zijn, en intensief duur 144-160bpm; vermoedelijke overslagpols 180-182bpm. Maximumpols van Coenen is 203bpm.
Hij weegt 67kg (wedstrijdgewicht). Dit betekent dat de langere blokjes (net onder MLSS) uitgevoerd worden aan een mooie 5.22watt/kg, en de korte krachtblokjes aan 6watt/kg. Dit laatste komt behoorlijk goed overeen met het soort trainingen die ik op de Berendries uitvoer.Coenens prestaties op de Tacx vandaag zijn dus niet bovenmenselijk (profs zijn geen übermenschen!), maar wel heel sterk. Dit gecombineerd met onder meer een goed uithoudingsvermogen, snelle recuperatie van inspanningen (beiden zijn aanwezig, te zien aan de snel zakkende hartslag op het einde van de training - dit is veel minder evident dan de geduwde vermogens!!) en een goed koersdoorzicht zorgen ervoor dat hij zeer goed zijn mannetje kan staan in de zware profkoersen, en in staat moet zijn bepaalde koersen op z'n naam te schrijven (oa. de GP Lillers vorig jaar).
Je ziet aan deze aan de hartslagen op deze grafiek alleen al dat hij trainde op vermogen, al vind ik dat ze maar traag oplopen tijdens de blokjes. Hij voerde deze training vanmiddag uit op z'n rollen, Tacx Cosmos (waar je dus weerstand obv vermogen kan invoeren); 2u45 op rollen, moedig, maar nergens kan je zo precies en gecontroleerd trainen als op rollen!
Op de grafiek geen kilometer/snelheidsaanduiding (op rollen is dit al helemaal absurd), wel zijn hartslag- en trapfrequentie grafiek. Hij heeft een paar korte blokjes aan hele lage trapfrequentie en 5 langere aan relatief lage trapfrequentie ingebouwd; daartussen losrijden, op souplesse (>100rpm).Hij verduidelijkte wat hij van z'n trainer opgegeven gekregen heeft, waarbij de korte blokjes duidelijk erop gericht zijn extra kracht te ontwikkelen:- korte blokjes, 2 minuten, 400 watt en 50 rpm- lange blokjes, 10 minuten, ca. 350 watt en 80-90 rpm
Het illustreert perfect de vergelijking die ik eerder al eens gaf - al heb ik daar nòg een mooier voorbeeld van (oa. een intervaltraing van Wesemann op SRM) die ik later misschien eens toon:"Stel je hebt een renner die volgens z'n tests 2mMol/l verzuurt aan 360watt en 165bpm. Je laat deze renner een intervalletje doen. (a.) Traint hij op vermogen, dan zal hij zijn interval volledig aan 360watt afwerken; zijn hartslag zal laag zijn in het begin en geleidelijk oplopen tot 165bpm en zo blijven. Resultaat is gemiddeld 360watt en 2mMol/l verzuring. (b.) Traint hij echter op hartslag, dan zal hij hard starten omdat hij fris is en zijn hartslag nog niet opgelopen is; zijn vermogen zal naar een plafond oplopen, zelfs 550watt. Hij zal geforceerd hebben, want is boven de 360watt gegaan, en z'n hartslag zal even over de 165bpm uitstijgen. Bijgevolg zal hij vertragen, minder dan 360watt gaan duwen zodat z'n hartslag stabiliseert op 165bpm, maar door vermoeidheid zal hij nu minder dan 360watt duwen. Hij zal dus veel minder efficiënt en doelgericht getraind hebben."
Daarnaast stel ik vast dat -zonder enige gegevens te kennen van lactaattesten van Coenen- de zoneverdeling die hij heeft er behoorlijk uitziet (niet rudimentair en te hoog, zoals ik vaak zie in de Leuvense verdelingen). Aan de kleuren te zien zal extensief duur <143bpm zijn, en intensief duur 144-160bpm; vermoedelijke overslagpols 180-182bpm. Maximumpols van Coenen is 203bpm.
Hij weegt 67kg (wedstrijdgewicht). Dit betekent dat de langere blokjes (net onder MLSS) uitgevoerd worden aan een mooie 5.22watt/kg, en de korte krachtblokjes aan 6watt/kg. Dit laatste komt behoorlijk goed overeen met het soort trainingen die ik op de Berendries uitvoer.Coenens prestaties op de Tacx vandaag zijn dus niet bovenmenselijk (profs zijn geen übermenschen!), maar wel heel sterk. Dit gecombineerd met onder meer een goed uithoudingsvermogen, snelle recuperatie van inspanningen (beiden zijn aanwezig, te zien aan de snel zakkende hartslag op het einde van de training - dit is veel minder evident dan de geduwde vermogens!!) en een goed koersdoorzicht zorgen ervoor dat hij zeer goed zijn mannetje kan staan in de zware profkoersen, en in staat moet zijn bepaalde koersen op z'n naam te schrijven (oa. de GP Lillers vorig jaar).
www.pieterdeneve.com | Facebook: www.facebook.com/pieterdeneve
- gelieve geen PMs te sturen, worden niet gelezen of beantwoord; mailen kan altijd -
- gelieve geen PMs te sturen, worden niet gelezen of beantwoord; mailen kan altijd -
Naast de racefiets en de atb kan je natuurlijk ook een RSM op een ligfiets plaatsen Het is wel een beetje passen en meten, want erg veel ruimte op het stuur is er niet. Ach, dan maar op het frame! Deze ligfiets heeft de eigenaar helemaal zelf gebouwd. Hij is ook aan het experimenteren met diverse aerodynamische aanpassingen. Zo heeft hij aan de achterkant een soort schaal gemaakt om de luchtstroom nog wat mooier te maken.Dankzij de SRM en wat computermodellen kon hij uitrekenen dat deze aanpassing hem 35watt en 1,5mph scheelde. Zo kan iemand met een beperkt budget en zonder windtunnel toch zijn fiets steeds sneller maken.
Onderschrift? Nee: ik fiets liever!
Bij een ligfiets is die "schaal"/staart van ongelooflijk belang voor de aerodynamica. De snellere ligfietsen hebben dit allemaal.SRM bij de ligfietsen is idd niet zo nieuw. Ik heb nog contact gehad met een ligfietser die nog een gloednieuwe SRM verkocht: ze hadden er eentje te een in hun ligfietsenploegje. (btw: z'n prijs was niet interessant)Deze hier heeft wel een oude model van Powercontrol, en raar overigens dat hij er nog een ander fietscomputertje (Sigma) bij heeft staan.
Aerodynamicatesten met SRM zijn schering en inslag tegenwoordig. SRM voert er zelf uit met een hele hoop profs op een piste in de buurt van hun vestiging. Discovery deed de aerodynamica-tests met SRM op een piste in de States; daarna pas gingen ze gaan finetunen in de windtunnel van San Diego.
Aerodynamicatesten met SRM zijn schering en inslag tegenwoordig. SRM voert er zelf uit met een hele hoop profs op een piste in de buurt van hun vestiging. Discovery deed de aerodynamica-tests met SRM op een piste in de States; daarna pas gingen ze gaan finetunen in de windtunnel van San Diego.
www.pieterdeneve.com | Facebook: www.facebook.com/pieterdeneve
- gelieve geen PMs te sturen, worden niet gelezen of beantwoord; mailen kan altijd -
- gelieve geen PMs te sturen, worden niet gelezen of beantwoord; mailen kan altijd -