Wel, vandaag ben ik de fiets weest halen. Met de trein en dan 5-6 km tevoet. Je weet pas wat een fiets waard is als je eens tevoet een "stukje" traject doet dat je anders dagelijks met de fiets doet.Nova schreef: ↑09 jul 2017 10:17Inzake dit nog eens: algemener gezien, stabiliteit kan op veel vlakken / niveaus worden geinterpreteerd, inclusief het "alles".
Neem de fiets, of tweewieler in het algemeen. Een stilstaande fiets is door zijn 2-dimensionale "steunen" (2 wielen) erg instabiel. Vrijwel onmogelijk om hem in een evenwicht te krijgen. Op de trappers duwen en aldus de fiets in beweging brengen, laat wel toe de fiets recht / in evenwicht te houden. Dat is omdat door die beweging en door het voorwiel te draaien een richting kunt "proberen", en "meten" wat het resultaat is van de draaiing. Dan weet je of je te weinig of te veel hebt gedraaid, en je kunt corrigeren, om te komen tot stabiliteit in de zin van een rechte koers. Echt recht natuurlijk niet want dat zou afwezigheid van "meetpunten" impliceren.
Om dezelfde reden is het ook gemakkelijker om een fiets met hoger zwaartepunt in evenwicht te houden - de massa moet meer afstand afleggen haaks op het kantel/scharnierpunt en inertie/traagheid is een verzet daartegen. Dat geeft dan meer tijd om te corrigeren dan bij een lager zwaartepunt.
En even algemeen, toevoegen van massa maakt ook stabieler, hoe groter de massa, hoe meer energie toevoeging (of absorptie, bvb door wrijving) nodig is om de beweging / snelheid van de massa te veranderen. De baan / wrijving blijft dezelfde, maar de fiets weegt zwaarder. Iemand die met zijn fiets tegen een kamion rijdt zal de beweging van de kamion nauwelijks beinvloeden. De kamion daarentegen zal de beweging van de fiets heel sterk beinvloeden.
Dit alles illustreert dat het noodzakelijk is om goed te weten over wat (en dat kunnen meerdere factoren zijn) stabiliteit gaat.
Een instabiliteitsgevoel hebben is een erg algemene uitspraak.
De oorzaak van het gevoel identificeren, wat precies instabiel is en waarom, daar gaat het over.
Soms kun je door uitsluiting een oorzaak isoleren.
Bvb een nieuwe fiets, het zal allicht niet een gesleten band zijn en niet de spaken/uitlijning. En ook niet een te lage druk.
Mijn geval is een nieuwe fiets. Zo worden (denk ik hier toch?) al veel oorzaken uitgesloten.
Eigenlijk moet ik nog proefrijden, om mijn instabiliteitsgevoel specifieker te kunnen maken.
Als ik terugdenk, dan denk ik dat de instabiliteit links/rechts gezwaai was. Niet van de koers / vooruitbeweging van de fiets, maar zijdelings tov de denkbeeldige lijn die de contactoppervlakken van de banden volgt. Een beetje als een omgekeerde klokslinger. Dat zou kunnen betekenen dat de banden (of whatever) een tekort aan "meetpunten" leverden waardoor de afwijkingen groter kon worden vooraleer gecorrigeerd te worden. Is dat iets dat kan worden verklaard door velgen te smal voor banden (of banden te breed voor velgen) ?
In plaats van direct naar huis te sjeezen, besloot ik om eens rond te toeren in de stad. Zoals anders, waarbij ik een aantal zaken afloop die okkazie spullen verkopen. Ik had een grote rugzak mee en wat bindmateriaal.
De dealer had nu 3.5 bar op de achterband gezet. De "zompigheid" zou daarmee weg moeten geweest zijn.
Niet dus. Precies hetzelfde.
Maar dus veel langer getest. Een 10 tal km mee rondgereden in de stad.
En beter kunnen kijken wat er precies mis is.
Gewoon gestaag rijden, al zittende - niet snel optrekken of afremmen (door tegen te duwen) is geen probleem. Ding is stabiel.
Maar recht op de trappers, bleek een hachelijk iets. Er kwam een soort slinger in, die voorwiel kort snel links-rechts deed "oscilleren", in de kadans van het trappen. Telkens ik al staande duwde, ging het voorwiel in de richting van de trapper warop ik duwde, Op den duur durfde ik niet meer rechtop te trappen.
Echter, een verandering later.
Ik ging enkele winkels binnen, kocht wat spullen, en stak ze in een zak die ik op het bagagerek achter vastbond. Een 5 tal kilo. Wel raad eens: die slinger bij rechtop trappen, was totaal weg. Het ging even stabiel als met mijn bestaande fietsen.
Thuisgekomen, en nog wat later, besloot ik om de bagage ervan te nemen en nog eens te gaan rijden.
En ziedaar: die gevaarlijke slingerneiging was er weer.
De conclusie is dat de ervaring van Alk81 ook voor mijn nieuwe Santos fiets geldt.
En nu dit eenmaal duidelijk is vastgesteld, kunnen verklaringen worden gezocht.
1 denkpiste is dat zonder bagage, de fiets gemakkelijker links/rechts te sturen is. "Gemakkelijker" zijnde dat je minder kracht nodig hebt om je lichaam / geheel met fiets van dwarsrichting (= haaks op de koers) te veranderen.
Bagage voegt een vaste massa toe, en dus meer massatraagheid. De extra massa moet in beweging worden gebracht / van bewegingsrichting worden veranderd. Die verzet zich daartegen, alzo het hogere stabiliteitsgevoel verklarende.
