Ervaring met staal
Mannen, bedankt! Zo kunnen we van elkaar leren.. de ervaringen ga ik verzamelen en zodra ik er 'een verhaal' van heb gemaakt 'post' ik dit! Wordt vervolgd en wil je nog wat kwijt over staal: graag. En die Primato... oei, mooi....
...het is niet de fiets die plezier geeft, het is het Fietsen....
-
de zwarten
- Forum-lid HC
- Berichten: 4222
- Lid geworden op: 17 dec 2006 22:17
de zwarten
25 sep 2007 19:36
ik rij met volgende frame/vork combinaties:
staal-staal (2x), staal-carbon, aluminium-aluminium
Toen ik nog op staal-staal alleen reed, dacht ik (dan vooral als ik mijn zwoegende alu of carbon medefietsers achterliet op de kasseien): staal is beter op kasseien. Het dempt de schokken beter, het is elastischer, het is beter.
Nu rijd ik al geruime tijd op alu-alu, en gezien in west-nederland weinig kasseien liggen (behalve in de steden van die klinkertjes), mag het best strak en hard staan. Of die fiets het evengoed doet op de zuid-oost vlaamse en noord-henegouwse kasseien weet ik niet.
Feit is dat ik tegenwoordig beter op de bandendruk let sedert ik af en toe een tijdritje rijd of eens voor de lol tegen anderen koers. En dat hebben de staal-staal en staal-carbon combinaties geweten: over kasseien rijden kan nog steeds een hel zijn, met 8 bar in de banden is de kasseistrook van Wannegem-Lede (3km bultige stenen) zelfs met staal-carbon een ware hel. Ik durf nu al wat meer te betwijfelen dat het aan het framemateriaal ligt. Is het dan toch niet voornamelijk de bandenspanning?
Ik rijd nog altijd heel graag op staal, voornamelijk omdat de frames mooier zijn. Het heeft ook met het lakwerk en chroom te maken, ik hou van zuivere, eenvoudige lijnen óf een vrolijke colnago met veel chroom. Hedendaagse frames doen hun best om vloeiende overgangen aan te houden, maar juist het uitvlakken van de verbindingen, waar verchroomde lugs als ware kunstwerkjes vroeger de dienst uitmaakten, is voor mij een gemiste kans om een fiets vorm te geven. vloeiende overgangen = vormloos = minder karakter.
Door het proeven van wat competitie en de drang naar pure snelheid worden mijn stalen racers even verwaarloosd, ik kijk het internet af op zoek naar een snelle, stijve en lichte cannondale, litespeed of scott. Een breuk met het verleden? Ik zou het zo niet stellen, want wat zou het mooi zijn moesten al die 'toeristen' in onze club op een mooie stalen handgemaakte italiaan rijden... Nu rijden ze op lelijke alu ridley's, prorace, barosso, thompson en andere lokale producten.... Behalve die ene met zijn colnago master; een plezier om naast te rijden!
staal-staal (2x), staal-carbon, aluminium-aluminium
Toen ik nog op staal-staal alleen reed, dacht ik (dan vooral als ik mijn zwoegende alu of carbon medefietsers achterliet op de kasseien): staal is beter op kasseien. Het dempt de schokken beter, het is elastischer, het is beter.
Nu rijd ik al geruime tijd op alu-alu, en gezien in west-nederland weinig kasseien liggen (behalve in de steden van die klinkertjes), mag het best strak en hard staan. Of die fiets het evengoed doet op de zuid-oost vlaamse en noord-henegouwse kasseien weet ik niet.
Feit is dat ik tegenwoordig beter op de bandendruk let sedert ik af en toe een tijdritje rijd of eens voor de lol tegen anderen koers. En dat hebben de staal-staal en staal-carbon combinaties geweten: over kasseien rijden kan nog steeds een hel zijn, met 8 bar in de banden is de kasseistrook van Wannegem-Lede (3km bultige stenen) zelfs met staal-carbon een ware hel. Ik durf nu al wat meer te betwijfelen dat het aan het framemateriaal ligt. Is het dan toch niet voornamelijk de bandenspanning?
Ik rijd nog altijd heel graag op staal, voornamelijk omdat de frames mooier zijn. Het heeft ook met het lakwerk en chroom te maken, ik hou van zuivere, eenvoudige lijnen óf een vrolijke colnago met veel chroom. Hedendaagse frames doen hun best om vloeiende overgangen aan te houden, maar juist het uitvlakken van de verbindingen, waar verchroomde lugs als ware kunstwerkjes vroeger de dienst uitmaakten, is voor mij een gemiste kans om een fiets vorm te geven. vloeiende overgangen = vormloos = minder karakter.
Door het proeven van wat competitie en de drang naar pure snelheid worden mijn stalen racers even verwaarloosd, ik kijk het internet af op zoek naar een snelle, stijve en lichte cannondale, litespeed of scott. Een breuk met het verleden? Ik zou het zo niet stellen, want wat zou het mooi zijn moesten al die 'toeristen' in onze club op een mooie stalen handgemaakte italiaan rijden... Nu rijden ze op lelijke alu ridley's, prorace, barosso, thompson en andere lokale producten.... Behalve die ene met zijn colnago master; een plezier om naast te rijden!
Bianchi EV Titanium (koers), Pinarello Asolo (kasseien), Colnago Master (kafee).
©®
©®Heb een titanium en een carbon fiets. Bevallen beide uitstekend en zijn toch net iets lichter en dan staal. Als ik meer ruimte had zou ik er wel een stalen fiets bij willen hebben. Maar vanwege beperkte ruimte en budget ga ik toch eerst voor andere materialen. Allebelangrijkste voordeel van staal vind ik nog steeds dat je vrijwel nooit last hebt van bijgeluidjes waar die geluidjes bij andere materialen toch vaak erg versterkt worden door oversized dunwandig materiaal. Je zoekt je soms rot waar het vandaan komt omdat de frames als klankkast werken. Had je bij staal nooit last van. En eerlijk gezegd is het gewicht van het frame in verhouding tot de rest van de fiets en fietser natuurlijk ook maar een fractie van het totaal. Denk dat veel (vooral toer) fietsers die nu met aluminium rijden prettiger met staal zouden rijden.
Rij op een 8 jaar oud stalen pinarello frame. Conformtabel en ziet er n.m.m. veel beter uit dan de huidge carbonfietsen. Rij zelf puur voor de lol en kan me wel voorstellen dat als je wedstrijden rijdt de keuze voor een lichter frame wel snel gemaakt wordt. Het aanzien maakt dan immers niet zo veel uit; er moet dan gewonnen worden en dan telt elke gram!
http://www.passion4bike-guido.blogspot.com/" onclick="window.open(this.href);return false;
maurice
25 sep 2007 22:26
In mijn ogen is staal nooit weg geweest.
Echter waar de profs mee rijden wordt gekocht door de consument. Want we willen graag ervaren, vergelijken, vereenzelven of identificeren met de professional die notabene het materiaal ook maar aangeleverd krijgt. Sponsoring. En het werkt! De consument koopt het, verslind het zelfs.
In de tijden dat Armstrong de Touren won, zag Trek haar omzet met de jaren stijgen naar ongekende hoogtes. En hetzelfde gold voor de andere Tourwinnaars of klassieker winnaars en de merken waarop zij reden.
Waar het uiteindelijk dus op neerkomt in mij ogen: emotie. Bewust en onbewust.
De één koopt een carbon karretje. Want het moet vooral licht en exclusief zijn, het zwarte goud! en voor de ander telt juist de zekerheid of duurzaamheid van een frame. En die zal in sommige gevallen voor staal of zelfs titanium kiezen.
Maar ook staal kan licht en exclusief zijn. Kijk maar de frames van Pegoretti. Ware kunstwerken! Maar ook de frames van Duell mogen er wezen. Of wat dacht je van de Colnago Master X! Prachtige chromen lugs en met een carbon achtervork.
Bewijst maar weer eens dat je met staal hele mooie, maar vooral ook goede frames kunt maken.
Het gewicht? Ook dat valt reuze mee. Deda maakt tegenwoordig oversized lichte buizen. Neem als voorbeeld het Duell Voque frame met gladgemaakte lasrupsen. Als je niet beter weet zou je denken dat het een carbon frame was. Niets is minder waar.
Kortom voor het gewicht, stijfheid, exclusiviteit, duurzaamheid hoef je het niet te laten. Een stalen frame hoeft daar niet voor onder te doen. En het kan een stootje hebben!
Nadelen zijn er weldegelijk. Het is ambachtelijk handwerk en dat maakt het maken van een stalen frame kostbaar. Daarnaast worden de buizen wel steeds meer oversized maar lang niet zo vet als carbon of aluminium. Houd je van dikke buizen dan zal je snel voor een alu of carbon frame kiezen.
Het aanbod wordt ook steeds kleiner. Logisch wanneer de vraag ook minder wordt. Maar dat heeft ook z'n voordelen: je rijdt niet op een eenheidsworst!
Maatwerk, keuze uit verschillende modellen, kleuren en motieven zorgen ervoor dat de kleine bouwers nog bestaansrecht hebben. Gelukkig! als je het mij vraagt.
Sponsoring kan daarbij helpen. Alleen zal dat niet (meer) zo snel gebeuren. Ze hebben immers het budget er niet voor want daarvoor zijn ze vaak te klein.
Het initiatief van Fiets zal door veel liefhebbers van stalen frames gewaardeerd worden.
Want: staal is niet dood, het leeft!
Echter waar de profs mee rijden wordt gekocht door de consument. Want we willen graag ervaren, vergelijken, vereenzelven of identificeren met de professional die notabene het materiaal ook maar aangeleverd krijgt. Sponsoring. En het werkt! De consument koopt het, verslind het zelfs.
In de tijden dat Armstrong de Touren won, zag Trek haar omzet met de jaren stijgen naar ongekende hoogtes. En hetzelfde gold voor de andere Tourwinnaars of klassieker winnaars en de merken waarop zij reden.
Waar het uiteindelijk dus op neerkomt in mij ogen: emotie. Bewust en onbewust.
De één koopt een carbon karretje. Want het moet vooral licht en exclusief zijn, het zwarte goud! en voor de ander telt juist de zekerheid of duurzaamheid van een frame. En die zal in sommige gevallen voor staal of zelfs titanium kiezen.
Maar ook staal kan licht en exclusief zijn. Kijk maar de frames van Pegoretti. Ware kunstwerken! Maar ook de frames van Duell mogen er wezen. Of wat dacht je van de Colnago Master X! Prachtige chromen lugs en met een carbon achtervork.
Bewijst maar weer eens dat je met staal hele mooie, maar vooral ook goede frames kunt maken.
Het gewicht? Ook dat valt reuze mee. Deda maakt tegenwoordig oversized lichte buizen. Neem als voorbeeld het Duell Voque frame met gladgemaakte lasrupsen. Als je niet beter weet zou je denken dat het een carbon frame was. Niets is minder waar.
Kortom voor het gewicht, stijfheid, exclusiviteit, duurzaamheid hoef je het niet te laten. Een stalen frame hoeft daar niet voor onder te doen. En het kan een stootje hebben!
Nadelen zijn er weldegelijk. Het is ambachtelijk handwerk en dat maakt het maken van een stalen frame kostbaar. Daarnaast worden de buizen wel steeds meer oversized maar lang niet zo vet als carbon of aluminium. Houd je van dikke buizen dan zal je snel voor een alu of carbon frame kiezen.
Het aanbod wordt ook steeds kleiner. Logisch wanneer de vraag ook minder wordt. Maar dat heeft ook z'n voordelen: je rijdt niet op een eenheidsworst!
Maatwerk, keuze uit verschillende modellen, kleuren en motieven zorgen ervoor dat de kleine bouwers nog bestaansrecht hebben. Gelukkig! als je het mij vraagt.
Sponsoring kan daarbij helpen. Alleen zal dat niet (meer) zo snel gebeuren. Ze hebben immers het budget er niet voor want daarvoor zijn ze vaak te klein.
Het initiatief van Fiets zal door veel liefhebbers van stalen frames gewaardeerd worden.
Want: staal is niet dood, het leeft!
Niets is wat het lijkt..
Ik rij op twee Pinarello frames, een Gavia (TSX buis) uit 1990 en een TREVISO uit 1991. Verder heb ik nog een BASSO Lotusbloem frame en een stalen Diamant Crossert.
Net terug van 2 weken zuid-frankrijk (o.a. Ventoux) en ruim 1000 fietskilometers.
Stalen karretje beviel uitstekend, bij klimmen, afdalen en gewoon racen.
Qua comfort gewoon lekker en toch wel strak, en je stuitert niet van je fiets af als je met 80 km/u opeens op een slecht stuk weg komt.
Heb met beide frames een paar seizoenen gekoerst, en met de TREVISO zelfs 2x gevallen. Frame laten overspuiten en rij er nog steeds op.
Zoals de zwarten al zei: rijdt super op kasseien, Paddenstraat e.d. kan je lekker doorrammen met Mavic Open pro's en gewoon 6 bar erin.
(Ben 1.93 en ruim 90 kilo).
Vind wel dat de stalen frames tegenwoordig erg duur zijn, pas nog naar een Duell frame gekeken wat ruim 2300 euro kost.
(Ter vergelijking: mijn gavia frame was 1995,- gulden en mijn Treviso 1400,-)
Net terug van 2 weken zuid-frankrijk (o.a. Ventoux) en ruim 1000 fietskilometers.
Stalen karretje beviel uitstekend, bij klimmen, afdalen en gewoon racen.
Qua comfort gewoon lekker en toch wel strak, en je stuitert niet van je fiets af als je met 80 km/u opeens op een slecht stuk weg komt.
Heb met beide frames een paar seizoenen gekoerst, en met de TREVISO zelfs 2x gevallen. Frame laten overspuiten en rij er nog steeds op.
Zoals de zwarten al zei: rijdt super op kasseien, Paddenstraat e.d. kan je lekker doorrammen met Mavic Open pro's en gewoon 6 bar erin.
(Ben 1.93 en ruim 90 kilo).
Vind wel dat de stalen frames tegenwoordig erg duur zijn, pas nog naar een Duell frame gekeken wat ruim 2300 euro kost.
(Ter vergelijking: mijn gavia frame was 1995,- gulden en mijn Treviso 1400,-)
Zit niet te wachten op weer iemand met een mening.
rijden!: als je voor het artikel nog wat munitie nodig hebt: bezoek eens de North American Handmade Bicycle Show, in februari 2008 in Portland. wat daar staat... :p
ook genoeg reportages op cyclingnews.com te vinden
zelf ben ik overigens in het bezit van een Zullo Kappa Kappa en een Gazelle Démax, mooie slanke frames, die met een goede afmontage als een zonnetje rijden. comfort komt van latex binnenbanden, 23 mm supersoepele buitenbanden en geen oversized stuur
[img=http://img517.imageshack.us/img517/5806/gazelle4mk2.jpg]
ook genoeg reportages op cyclingnews.com te vinden
zelf ben ik overigens in het bezit van een Zullo Kappa Kappa en een Gazelle Démax, mooie slanke frames, die met een goede afmontage als een zonnetje rijden. comfort komt van latex binnenbanden, 23 mm supersoepele buitenbanden en geen oversized stuur
[img=http://img517.imageshack.us/img517/5806/gazelle4mk2.jpg]
Ik heb nog 2 stalen fietsen: een Jan Janssen SLX fiets, waarop ik in de winter rijd. Die heeft 150.000 km achter de kiezen en ik heb een Merckx MX Leader, waar ik nog elke dag op rijd. Ik vind het een fantastich frame. Verder is de MXLeader veel minder zijwind gevoelig dan al die superlichte frames met oversized buizen.
Diogenes
Diogenes
Velgenfluisteraar
Florezido
Florezido
Mijn reactie ook maar even dan maar.
Ben begonnen met fietsen op een stalen gazelle (AA geloof ik) Die fiets heeft meer dan veel kilometers gemaakt (ongeveer 50.000 denk ik) Hij heeft mij altijd met veel plezier rondgereden.
Staal is natuurlijk wat zwaarder dan het moderne materiaal maar ik vind dat je er echt topframes mee kan maken (pegorreti, vannila, andere excoten, duell).
De bekende kenmerken van staal -comfort, hierdoor minder stijf- zijn zeker te merken. Toch rijd ik op dinsdagavond (racen) net zo hard met m'n stalen ros als op m'n nieuwe kartonnen airplane, natuurlijk merk je wel verschil en accelereert de zwaardere stalen fiets minder makkeijk.
Na de AA heb ik 2 seizenen op en Gazelle Goldline team gereden. één van de mooiste gzelle's die er zijn gemaakt vind ik.
Gebruik hem nu als reserve en winterfiets. En als ik laatst weer 3 weken op m'n gazelle heb gereden (die moderne carbonframes willen wel is breken
) Ben ik weer helemaal gewend aan de rij-eigenschappen die je bij staal kado krijgt.
Dan het feit dat staal weer helemaal terugomt. Staal is toch nooit weggeweest? de doelgroep is alleen een beetje veranderd en de animo ervoor wat kleiner. Staal zal nooit meer overheersen, maar hoelang doet carbon dat nog?
De weightweenies zullen staal lekker laten liggen. De oude garde en fietsers die meer emotie willen zullen toch voor staal (of tita) kiezen.
Hier 2 foto's van mijn oude gazelle:
[img=http://img115.imageshack.us/img115/2258/img0004ec1.jpg][img=http://img115.imageshack.us/img115/5986 ... 041yy5.jpg]
De eerste keer op de ventoux, 15 jaar.
En de goldline team die mij nog regelmatig taxie't:
[img=http://img229.imageshack.us/img229/1169/dscn0910ot5.jpg]
[img=http://img403.imageshack.us/img403/3230/dscn0709sf0.jpg]
Beter als dit kan een stalen frame niet opgebouwd worden. Strak snel en simpel. Een hele brute Vanilla SS Crossert:
[img=http://www.vanillabicycles.com/frames/c ... lrg/12.jpg]
En mag ik als laatste nog even de aandacht voor een ge-update master-light:
[img=http://www.cyclingnews.com/photos/2006/ ... aster1.jpg]
Ben begonnen met fietsen op een stalen gazelle (AA geloof ik) Die fiets heeft meer dan veel kilometers gemaakt (ongeveer 50.000 denk ik) Hij heeft mij altijd met veel plezier rondgereden.
Staal is natuurlijk wat zwaarder dan het moderne materiaal maar ik vind dat je er echt topframes mee kan maken (pegorreti, vannila, andere excoten, duell).
De bekende kenmerken van staal -comfort, hierdoor minder stijf- zijn zeker te merken. Toch rijd ik op dinsdagavond (racen) net zo hard met m'n stalen ros als op m'n nieuwe kartonnen airplane, natuurlijk merk je wel verschil en accelereert de zwaardere stalen fiets minder makkeijk.
Na de AA heb ik 2 seizenen op en Gazelle Goldline team gereden. één van de mooiste gzelle's die er zijn gemaakt vind ik.
Gebruik hem nu als reserve en winterfiets. En als ik laatst weer 3 weken op m'n gazelle heb gereden (die moderne carbonframes willen wel is breken
) Ben ik weer helemaal gewend aan de rij-eigenschappen die je bij staal kado krijgt.Dan het feit dat staal weer helemaal terugomt. Staal is toch nooit weggeweest? de doelgroep is alleen een beetje veranderd en de animo ervoor wat kleiner. Staal zal nooit meer overheersen, maar hoelang doet carbon dat nog?
De weightweenies zullen staal lekker laten liggen. De oude garde en fietsers die meer emotie willen zullen toch voor staal (of tita) kiezen.
Hier 2 foto's van mijn oude gazelle:
[img=http://img115.imageshack.us/img115/2258/img0004ec1.jpg][img=http://img115.imageshack.us/img115/5986 ... 041yy5.jpg]
De eerste keer op de ventoux, 15 jaar.
En de goldline team die mij nog regelmatig taxie't:
[img=http://img229.imageshack.us/img229/1169/dscn0910ot5.jpg]
[img=http://img403.imageshack.us/img403/3230/dscn0709sf0.jpg]
Beter als dit kan een stalen frame niet opgebouwd worden. Strak snel en simpel. Een hele brute Vanilla SS Crossert:
[img=http://www.vanillabicycles.com/frames/c ... lrg/12.jpg]
En mag ik als laatste nog even de aandacht voor een ge-update master-light:
[img=http://www.cyclingnews.com/photos/2006/ ... aster1.jpg]
Ik rijd sinds een maand of 4 op een Duell Passion en ik moet zeggen ze bevalt mij prima. Heb nog een racer in ALU met klassiek gespaakte(32) wielen terwijl in mijn Duell Campu Eurus wielen steken en toch nog meer comfort op kasseien met dezelfde bandjes, stotterd veel minder. En afgemonteerd met Campa Record mag ze er best wezen. Gewicht 8,3 kg inclussief pedalen en drinkbushouders in maat 60 is voor mij ok, ben zelf 1,90m en 85 kg. Die oversized buizen van sommige carbon frames da's echt niks voor mij.
edwin01
26 sep 2007 01:42
Mijn laatste stalen frame was een Batavus Professional SLX uit 1993. Daarna overgestapt op alu (Coppi) en titanium (Jan Janssen). Tegenwoordig gebruik ik de Jan Janssen voor winterritjes en duurtraining en rijd ik mijn wedstrijden op een monocoque carbonfiets. Licht, knetterstijf, uiterst strak in de bochten en (vind ik) enorm mooi....
Ik zie mezelf niet meer op staal rijden, het is duur, m.i. toch wel iets achterhaald als framemateriaal en ik heb zowieso nooit veel gehad met Italiaanse tierlantijntjes en emotie.
Maar ieder zijn meug zegt men. En het ligt er ook een beetje aan waar je de fiets voor gebruikt.
Ik zie mezelf niet meer op staal rijden, het is duur, m.i. toch wel iets achterhaald als framemateriaal en ik heb zowieso nooit veel gehad met Italiaanse tierlantijntjes en emotie.
Maar ieder zijn meug zegt men. En het ligt er ook een beetje aan waar je de fiets voor gebruikt.