WK Wielrennen 2015 Richmond
Programma (Nederlandse tijden)
20.09.2015: Ploegentijdrit
Elite vrouwen (38.8 km) | 17h30 - 18h55
Elite mannen (38.8 km) | 19h30 - 21h35
21.09.2015: Tijdrit
Junior vrouwen (15 km) | 16h00 - 17h10
Junior beloften mannen (30 km) | 17h30 - 21h50
22.09.2015: Tijdrit
Junior mannen (30 km) | 15h30 - 19h05
Elite vrouwen (30 km) | 19h30 - 22h45
23.09.2015: Tijdrit
Elite heren (53 km) | 19h00 - 21h35
24.09.2015: Rustdag / UCI bijeenkomst
25.09.2015: Wegwedstrijd
Junior vrouwen (81 km) | 16h00 - 17h50
Beloften mannen (178,2 km) | 18h45 - 22h50
26.09.2015: Wegwedstrijd
Junior mannen (129,6 km) | 15h00 - 18h15
Elite vrouwen (129.6 km) | 19h00 - 22h25
27.09.2015: Wegwedstrijd
Elite mannen (259.2 km) | 15h00 - 21h40
WK 2015 Richmond
havana
25 sep 2015 22:39
Waar heb je het in vredesnaam over? Over het WK neem ik aan, want daar gaat dit topic immers over.
-
Quarantanove
- Forum-lid
- Berichten: 1437
- Lid geworden op: 26 jan 2015 19:14
Mooie 6e plek van Fabian Lienhard uit Steinmaur , zoon van Erwin Lienhard.
.net de laatste 30km van de U23 wedstrijd gekeken, wat een heerlijke finale. Een fransman die op Libby Hill ervan door ging met 2 anderen (waaronder nog een fransman) wint nipt solo van een sprint van een groepje van 3/4. Die 3 klimmetjes in de laatste 5km gaan echt wel scherprechters worden in de finale. Dat belooft voor morgen!
https://www.strava.com/segments/10543648
ik denk dat 99% van de tijden van achter het buro komen, erg jammer.
ik denk dat 99% van de tijden van achter het buro komen, erg jammer.
Lammerts: 'Aanvallende koers bij wegwedstrijd op WK'
RICHMOND -
De koers moet hard gemaakt worden. Het is al jaren het mantra van de Nederlandse ploeg in de wegwedstrijd bij de WK wielrennen. Zeker in Richmond, waar de wielerprofs zondag om de regenboogtrui gaan fietsen, is Johan Lammerts gebaat bij een open wedstrijd.
"Met zestig, zeventig man naar de streep rijden, daar hebben wij niks aan", weet de bondscoach. In dat geval heeft de winnaar normaal gesproken sprintersbenen: Alexander Kristoff, Peter Sagan of John Degenkolb.
Belgen, Italianen, Spanjaarden
Lammerts prijst zich gelukkig dat Oranje niet de enige kleur is die op de brede wegen rond Richmond belang heeft bij een aanvallende koers. "Er zijn altijd een paar natuurlijke bondgenoten, zonder dat er sprake is van een pact", heet dat dan. Hij rekent op de Belgen, de Italianen en de Spanjaarden met name, ploegen die het ook niet van een groepsaankomst moeten hebben.
Het is geen traditioneel WK-parcours met een of twee langere klimmen. In plaats daarvan liggen er op het einde van het rondje van 16 kilometer twee korte venijnige hellinkjes en gaat het daarna licht stijgend richting finish. En dat zestien keer. Lammerts ging er in april met Sebastian Langeveld kijken.
Ronde van Vlaanderen
"We kwamen tot de conclusie dat het een geschikt parcours is voor renners die met name presteren in de Ronde van Vlaanderen." Het kopmanschap stond daarna eigenlijk al vast: Niki Terpstra, in de hiërarchie gevolgd door het drietal Langeveld, Lars Boom en Tom Dumoulin.
Maar Lammerts koos - in een vroeg stadium - ook voor renners als Bauke Mollema en Robert Gesink. Dat riep vragen op. "Maar het zijn jongens die een wedstrijd van 250 kilometer aankunnen en die een goede rol kunnen spelen zondag. Ze behoren natuurlijk ook gewoon tot de beste renners van Nederland."
Vroegboekkorting
Zijn vroege keuze, waardoor bijvoorbeeld een rit winnen in de Vuelta (Bert-Jan Lindeman, Danny van Poppel) geen plek meer opleverde in de selectie, had deels ook kostenbesparende redenen. Vroeg vliegtickets boeken is nou eenmaal goedkoper.
Lammerts werd vorig jaar teleurgesteld omdat een aantal renners in Ponferrada het vereiste niveau niet meer boven kon halen. Oranje stelde zwaar teleur, in Richmond moet dat worden rechtgezet met negen renners uit liefst zeven verschillende ploegen. "Natuurlijk is het lastig om er in zo'n korte tijd een eenheid van te maken. Maar zoals ik het deze week heb ervaren zit het wel goed."
RICHMOND -
De koers moet hard gemaakt worden. Het is al jaren het mantra van de Nederlandse ploeg in de wegwedstrijd bij de WK wielrennen. Zeker in Richmond, waar de wielerprofs zondag om de regenboogtrui gaan fietsen, is Johan Lammerts gebaat bij een open wedstrijd.
"Met zestig, zeventig man naar de streep rijden, daar hebben wij niks aan", weet de bondscoach. In dat geval heeft de winnaar normaal gesproken sprintersbenen: Alexander Kristoff, Peter Sagan of John Degenkolb.
Belgen, Italianen, Spanjaarden
Lammerts prijst zich gelukkig dat Oranje niet de enige kleur is die op de brede wegen rond Richmond belang heeft bij een aanvallende koers. "Er zijn altijd een paar natuurlijke bondgenoten, zonder dat er sprake is van een pact", heet dat dan. Hij rekent op de Belgen, de Italianen en de Spanjaarden met name, ploegen die het ook niet van een groepsaankomst moeten hebben.
Het is geen traditioneel WK-parcours met een of twee langere klimmen. In plaats daarvan liggen er op het einde van het rondje van 16 kilometer twee korte venijnige hellinkjes en gaat het daarna licht stijgend richting finish. En dat zestien keer. Lammerts ging er in april met Sebastian Langeveld kijken.
Ronde van Vlaanderen
"We kwamen tot de conclusie dat het een geschikt parcours is voor renners die met name presteren in de Ronde van Vlaanderen." Het kopmanschap stond daarna eigenlijk al vast: Niki Terpstra, in de hiërarchie gevolgd door het drietal Langeveld, Lars Boom en Tom Dumoulin.
Maar Lammerts koos - in een vroeg stadium - ook voor renners als Bauke Mollema en Robert Gesink. Dat riep vragen op. "Maar het zijn jongens die een wedstrijd van 250 kilometer aankunnen en die een goede rol kunnen spelen zondag. Ze behoren natuurlijk ook gewoon tot de beste renners van Nederland."
Vroegboekkorting
Zijn vroege keuze, waardoor bijvoorbeeld een rit winnen in de Vuelta (Bert-Jan Lindeman, Danny van Poppel) geen plek meer opleverde in de selectie, had deels ook kostenbesparende redenen. Vroeg vliegtickets boeken is nou eenmaal goedkoper.
Lammerts werd vorig jaar teleurgesteld omdat een aantal renners in Ponferrada het vereiste niveau niet meer boven kon halen. Oranje stelde zwaar teleur, in Richmond moet dat worden rechtgezet met negen renners uit liefst zeven verschillende ploegen. "Natuurlijk is het lastig om er in zo'n korte tijd een eenheid van te maken. Maar zoals ik het deze week heb ervaren zit het wel goed."
De Franse wielrenner Kevin Ledanois heeft de wereldtitel bij de beloften gepakt. In de Amerikaanse stad Richmond viel hij vier kilometer voor de finish aan en hield het vol tot aan de streep. De Italiaan Simone Consonni werd tweede, de Fransman Anthony Turgis pakte het brons. Tim Kerkhof was de beste Nederlander op de 14de plaats.
De finale ontbrandde op ongeveer 18 kilometer voor de finish. Nadat een van samenstelling wisselende kopgroep, met daarin opvallend veel Afrikaanse en Zuid-Amerikaanse renners was ingerekend, ging de Deen Mads Würtz in de aanval. Hij werd weer ingerekend, maar zorgde er wel voor dat de ploegen van de favorieten zich moesten tonen.
Ledanois viel aan op een met kasseien bestraat klimmetje en hield vol. Consonni kwam nog heel dichtbij in de laatste honderd meter, maar de 22-jarige Fransman kroonde zich tot opvolger van de Noor Sven Erik Bystrom, die vorig jaar de wereldtitel won in Ponferrada.
De finale ontbrandde op ongeveer 18 kilometer voor de finish. Nadat een van samenstelling wisselende kopgroep, met daarin opvallend veel Afrikaanse en Zuid-Amerikaanse renners was ingerekend, ging de Deen Mads Würtz in de aanval. Hij werd weer ingerekend, maar zorgde er wel voor dat de ploegen van de favorieten zich moesten tonen.
Ledanois viel aan op een met kasseien bestraat klimmetje en hield vol. Consonni kwam nog heel dichtbij in de laatste honderd meter, maar de 22-jarige Fransman kroonde zich tot opvolger van de Noor Sven Erik Bystrom, die vorig jaar de wereldtitel won in Ponferrada.
Voor het eerst sinds 2005 beginnen de Nederlandse vrouwen zaterdag aan hun wegrace bij de WK wielrennen zonder Marianne Vos in hun midden. Best gek, vindt ook bondscoach Johan Lammerts. ,,Het is anders, ook al omdat Marianne een renster is met een enorme drive.'' Met Anna van der Breggen als kopvrouw wacht een iets andere aanpak.
Vos, dit jaar aan de kant wegens tal van ongemakken, werd drie keer wereldkampioen en vijf keer tweede. Met de Brabantse in de ploeg kon Oranje altijd nog mikken op een sprint.
,,Met Anna zijn we erbij gebaat dat het een open wedstrijd wordt. Er moet iets gebeuren, je kunt niet gaan zitten wachten tot de laatste ronde'', weet Lammerts die in Madrid in 2005 debuteerde als bondscoach bij de vrouwen. Het was lang de laatste keer dat er geen podiumplek werd veroverd. Tot vorig jaar, toen bij Vos het kaarsje uit bleek en Van der Breggen door een val in de ploegentijdrit al thuis zat. ,,Nu hebben we een fitte selectie en zijn we goed genoeg om de titel binnen te halen'', denkt Lammerts die ook Ellen van Dijk, Lucinda Brand en Chantal Blaak kansen toedicht.
Vos, dit jaar aan de kant wegens tal van ongemakken, werd drie keer wereldkampioen en vijf keer tweede. Met de Brabantse in de ploeg kon Oranje altijd nog mikken op een sprint.
,,Met Anna zijn we erbij gebaat dat het een open wedstrijd wordt. Er moet iets gebeuren, je kunt niet gaan zitten wachten tot de laatste ronde'', weet Lammerts die in Madrid in 2005 debuteerde als bondscoach bij de vrouwen. Het was lang de laatste keer dat er geen podiumplek werd veroverd. Tot vorig jaar, toen bij Vos het kaarsje uit bleek en Van der Breggen door een val in de ploegentijdrit al thuis zat. ,,Nu hebben we een fitte selectie en zijn we goed genoeg om de titel binnen te halen'', denkt Lammerts die ook Ellen van Dijk, Lucinda Brand en Chantal Blaak kansen toedicht.
NIKI TERPSTRA KAN ALS GEEN ANDER FOCUSSEN OP EEN TITELSTRIJD
Kunst van de kampioen
Liefst 525 overwinningen prijken op het meest indrukwekkende palmares dat een wielrenner ooit bij elkaar fietste. Drie zeges van dat astronomische aantal hebben een speciale plek in Eddy Merckx’ hart, de wereldtitels op de weg als prof in 1967, 1971 en 1974.
Eddy Merckx: ,,Jullie Terpstra verstaat de kunst om te pieken op kampioenschappen.
Bij de presentatie van het WK-parcours voor volgend jaar in ‘zijn’ Qatar wil iedereen iets van de beste wielrenner allertijden weten. Kort en zakelijk antwoordt Merckx vriendelijk. Wanneer hij zich even verschuilt achter de coulissen en er daar gesproken wordt over de kunst van een kampioenschap rijden, licht er een glinstering op in zijn ogen. Zijn gedachten dirigeren hem naar zijn momenten van glorie. De ‘kannibaal’ verstond de kunst van het pieken op kampioenschappen als de beste. Iets wat Merckx ook terugziet in Niki Terpstra. „Schrijf hem maar op bij de favorieten voor dit WK op de weg.”
„Een wereldkampioenschap bracht altijd extra krachten in mij naar boven”, vertelt Merckx. „Het gaf mij extra motivatie om mijn land België te vertegenwoordigen. Een gevoel van trots zorgde er voor dat ik meer kon op die ene dag. Al die keren dat ik de beste was, tekende het kippenvel op mijn armen wanneer het volkslied werd afgespeeld. Dan heb je het gevoel dat het al die offers waard zijn geweest.”
Merckx werpt een blik op het favorietenlijstje voor het ‘Vlaamse’ parcours in het Amerikaanse Richmond. „Je kunt hier zo twintig namen uitpikken, maar ook jullie Terpstra verstaat de kunst om te pieken op kampioenschappen. Misschien wordt dit wel zijn moment op het mondiale toneel.”
De 31-jarige Noord-Hollander werd driemaal Nederlands kampioen op de weg (2010, 2012 en 2015). Tijdens het WK van 2010 in het Australische Geelong rook hij aan de regenboogtrui tot Terpstra solerend op 200 meter voor de streep werd ingerekend. „Dat was een voorbeeld dat alles mogelijk is tijdens een WK, hier op dit parcours is dat hetzelfde”, benadrukt Terpstra.
Het is een proces van jaren geweest voor Terpstra om de kunst van het pieken op kampioenschappen te verstaan. Een studie die eigenlijk nooit stopt. „Je moet kunnen focussen op dat ene moment, die ene dag. Het is als een klassieker. Je moet die ene kans grijpen, want anders is het voorbij. Dat ontstaat niet alleen op die dag zelf, maar daar ben ik jaren in gegroeid. Ik ben heel lang bezig om me voor te bereiden voor die ene wedstrijd, daar moet je ook de motivatie voor hebben.”
Wegkapitein Sebastian Langeveld, zelf ook een kampioenschapsrenner, kan zich in die woorden van zijn kopman voor één dag vinden. „Het gaat erom om boven jezelf uit te stijgen”, zegt ‘Bassie’. „Alle energie, ja zelfs alle stress moet je op zo’n dag in positieve energie kunnen omzetten. Kijk naar de grafiek van mijn prestaties. Dat is er een met extreem hoge pieken en lange vlaktes. Ook dat is een kwaliteit.”
Terpstra herkent dat. In kampioenschappen en zijn monumentale klassiekers komen er ook in hem bijzondere krachten vrij, waardoor hij net iets dieper kan gaan. „Ik heb nu de balans gevonden dat ik weet wat ik moet doen”, vervolgt de Zaankanter. „Ik weet na zoveel jaren wel hoe ik naar een eendagswedstrijd moet toewerken. Toen ik nog niet die ervaring had, twijfelde ik vaak of ik misschien te veel of te weinig had gedaan. In de koers kostte die vrees energie.”
Schaduwkopman Lars Boom benadrukt dat een kampioenschap ook bijzonder is door het rijden op een circuit. „Je focust de hele tijd op de plekken in het rondje waar je anderen kunt inhalen en probleemloos kunt doorschuiven. Het gaat erom dat je op die rondes zo zuinig mogelijk koerst.”
Terpstra is daar eveneens extreem mee bezig. „Waar rijden de meeste renners op dat stuk, hoe hard rijden ze daar? Hoe snijden de concurrenten de bochten aan? Als je die analyses meeneemt in de finale, kun je ook een beetje inschatten wat er de laatste rondes kan gebeuren.”
Het is de focus van de ware kampioenen. De renners die de kunst van een kampioenschap begrijpen en beheersen…
Kunst van de kampioen
Liefst 525 overwinningen prijken op het meest indrukwekkende palmares dat een wielrenner ooit bij elkaar fietste. Drie zeges van dat astronomische aantal hebben een speciale plek in Eddy Merckx’ hart, de wereldtitels op de weg als prof in 1967, 1971 en 1974.
Eddy Merckx: ,,Jullie Terpstra verstaat de kunst om te pieken op kampioenschappen.
Bij de presentatie van het WK-parcours voor volgend jaar in ‘zijn’ Qatar wil iedereen iets van de beste wielrenner allertijden weten. Kort en zakelijk antwoordt Merckx vriendelijk. Wanneer hij zich even verschuilt achter de coulissen en er daar gesproken wordt over de kunst van een kampioenschap rijden, licht er een glinstering op in zijn ogen. Zijn gedachten dirigeren hem naar zijn momenten van glorie. De ‘kannibaal’ verstond de kunst van het pieken op kampioenschappen als de beste. Iets wat Merckx ook terugziet in Niki Terpstra. „Schrijf hem maar op bij de favorieten voor dit WK op de weg.”
„Een wereldkampioenschap bracht altijd extra krachten in mij naar boven”, vertelt Merckx. „Het gaf mij extra motivatie om mijn land België te vertegenwoordigen. Een gevoel van trots zorgde er voor dat ik meer kon op die ene dag. Al die keren dat ik de beste was, tekende het kippenvel op mijn armen wanneer het volkslied werd afgespeeld. Dan heb je het gevoel dat het al die offers waard zijn geweest.”
Merckx werpt een blik op het favorietenlijstje voor het ‘Vlaamse’ parcours in het Amerikaanse Richmond. „Je kunt hier zo twintig namen uitpikken, maar ook jullie Terpstra verstaat de kunst om te pieken op kampioenschappen. Misschien wordt dit wel zijn moment op het mondiale toneel.”
De 31-jarige Noord-Hollander werd driemaal Nederlands kampioen op de weg (2010, 2012 en 2015). Tijdens het WK van 2010 in het Australische Geelong rook hij aan de regenboogtrui tot Terpstra solerend op 200 meter voor de streep werd ingerekend. „Dat was een voorbeeld dat alles mogelijk is tijdens een WK, hier op dit parcours is dat hetzelfde”, benadrukt Terpstra.
Het is een proces van jaren geweest voor Terpstra om de kunst van het pieken op kampioenschappen te verstaan. Een studie die eigenlijk nooit stopt. „Je moet kunnen focussen op dat ene moment, die ene dag. Het is als een klassieker. Je moet die ene kans grijpen, want anders is het voorbij. Dat ontstaat niet alleen op die dag zelf, maar daar ben ik jaren in gegroeid. Ik ben heel lang bezig om me voor te bereiden voor die ene wedstrijd, daar moet je ook de motivatie voor hebben.”
Wegkapitein Sebastian Langeveld, zelf ook een kampioenschapsrenner, kan zich in die woorden van zijn kopman voor één dag vinden. „Het gaat erom om boven jezelf uit te stijgen”, zegt ‘Bassie’. „Alle energie, ja zelfs alle stress moet je op zo’n dag in positieve energie kunnen omzetten. Kijk naar de grafiek van mijn prestaties. Dat is er een met extreem hoge pieken en lange vlaktes. Ook dat is een kwaliteit.”
Terpstra herkent dat. In kampioenschappen en zijn monumentale klassiekers komen er ook in hem bijzondere krachten vrij, waardoor hij net iets dieper kan gaan. „Ik heb nu de balans gevonden dat ik weet wat ik moet doen”, vervolgt de Zaankanter. „Ik weet na zoveel jaren wel hoe ik naar een eendagswedstrijd moet toewerken. Toen ik nog niet die ervaring had, twijfelde ik vaak of ik misschien te veel of te weinig had gedaan. In de koers kostte die vrees energie.”
Schaduwkopman Lars Boom benadrukt dat een kampioenschap ook bijzonder is door het rijden op een circuit. „Je focust de hele tijd op de plekken in het rondje waar je anderen kunt inhalen en probleemloos kunt doorschuiven. Het gaat erom dat je op die rondes zo zuinig mogelijk koerst.”
Terpstra is daar eveneens extreem mee bezig. „Waar rijden de meeste renners op dat stuk, hoe hard rijden ze daar? Hoe snijden de concurrenten de bochten aan? Als je die analyses meeneemt in de finale, kun je ook een beetje inschatten wat er de laatste rondes kan gebeuren.”
Het is de focus van de ware kampioenen. De renners die de kunst van een kampioenschap begrijpen en beheersen…