Fiets - Race en MTB website voor wielrenners, sportieve fietsers, mountainbikers
https://www.fiets.nl/forum/
Zo gek is dat toch niet? Zou ik ook doen als ik rodriq was!zorroi schreef:Hou toch op zeg. Je speculeert nog harder dan de weersvooruitzichten voor komende winter.daniel1975 schreef:Leek wel of Rodriq op 500m voor de streep nog een dealtje wilde voorstellen. Kijk maar eens goed naar de beelden.
japiecarbon schreef:Zo gek is dat toch niet? Zou ik ook doen als ik rodriq was!zorroi schreef:Hou toch op zeg. Je speculeert nog harder dan de weersvooruitzichten voor komende winter.daniel1975 schreef:Leek wel of Rodriq op 500m voor de streep nog een dealtje wilde voorstellen. Kijk maar eens goed naar de beelden.
Ik heb een gat in de lucht gesprongen dat noch Valverde noch Rodriguez de regenboogtrui aan mocht trekken. Valverde was weer lekker aan het rekenen en links en rechts bordjes aan het leegeten. Gelukkig had hij buiten Rui Costa gerekend die toch al een heel goed seizoen draait.walterg schreef:Alles beter dan twee Spanjaarden op de eerste twee plaatsen!
Ik vind dit een mooie winnaar.
Daar geloof ik geen ruk van. Costa zit volgend jaar in een andere ploeg. Daarnaast zit je er als topper helemaal niet te wachten op een wereldkampioen als ploegmaat. Daar gaat het budget!japiecarbon schreef:Ik denk dat Valverde stiekem liever had dat Costa (zijn ploeggenoot ) liever zag winnen dan rodriquez
Mijn conclusie was dat veel renners echt zo dom zijn als dat er vaak gezegd wordt. Werkelijk onbegrijpelijk.boswielrenner schreef: Wat ik niet begrijp is dat renners met hoge carbon wielen van start gaan als je weet dat het de hele dag regent.
Het bijzondere aan wielrennen in Italië is dat er alleen maar Italianen mogen winnen. Er kunnen tientallen landen inschrijven voor een wereldkampioenschap, maar aan het eind moet er iemand in een azuurblauw shirt zwaaien vanaf het hoogste podium.
Hoe dan ook.
In een natte bocht op het WK-parcours in Florence gleed Vincenzo Nibali onderuit, precies op de plek waar in reuzenletters STOP op de weg stond. Nibali zocht zijn fiets en vervolgde gedemoraliseerd de wedstrijd. Het peloton was uit zicht verdwenen. De kopman van Italië was kansloos.
Nibali bekeek de schade. Het witte dijbeenvlees kwam door de scheuren van zijn koersbroek heen. Zijn nummer zat los en fladderde als een zielig vlaggetje op zijn rug.
In Italiaanse huiskamers vlogen borden van woede door de lucht. De sugo al pomodoro droop als bloed langs de muur naar beneden. Hoe kon die klote Siciliaan deze bocht missen? Hoe kon hij deze heilig verklaarde zondag in Toscane zo verzieken?
Na een dag regen piepte de zon hier en daar door het wolkendek. Het nieuw gelegde asfalt droogde op, boven op de heuvel van Fiesole gooide de baas van een restaurant vlees op de barbecue langs de kant van de weg. Een dikke, witte walm gleed over het parcours.
De televisie toonde een beeld van de achterkant van de koers. Hé, daar reed Nibali op hoge snelheid in de slipstream van een ploegleiderswagen.
In eigen land geeft een Italiaan nooit op. Vraag het maar aan Silvio Berlusconi. Wilde het volk Nibali terugzien? Dan niet zeuren dat hij nu vals speelde door achter de auto te hangen. Wilden ze hem voorin de koers? Dan de ogen dicht als een mecanicien hem al prutsend aan een remmetje langdurig voortduwde.
Alles voor de tricolore, merda!
Nibali was terug op aarde. Hij nam de leiding in de laatste ronde. Afdalen en bochten nemen deed hij met samengeknepen billen. „De langzame dood is ingetreden”, hoorde ik op televisie. Alle renners waren murw gefietst na een dag in de regen.
In een afdaling reed Nibali over een gekalkte spreuk: si alla vita. Ja, natuurlijk, het leven. Italië deed alvast scheldend een schietgebedje. Er kwam een wonder aan. Een wonder, met Nibali als de lachende duivel.
Maar nee. Nibali kon de demarrages van zijn medevluchters niet allemaal pareren. Niet met kracht, niet met praten, niet met een stapel bankbiljetten. Hij werd vierde.
Vol ongeloof keken de tifosi naar het podium. Hoe was het mogelijk; er stond geen Italiaan te zwaaien. Een Portugese winnaar? Nou ja, altijd beter dan een van die Spanjaarden.
Hoofdschuddend liepen de Italianen langs het parcours het café binnen. Ze wezen naar de flessen met de hoogste alcoholpercentages en deden er het zwijgen toe.
Tuurlijk niet; de hele Campa/Shimano/whatever lijn is beschikbaar, dus waarom ze niet een ander wiel hebben gepakt is mij een raadsel.JPAR schreef:Volgens mij denken ze er helemaal niet bij na. Ze krijgen materiaal aangeleverd en daar moeten ze het mee doen.