armstrong

[amclassic-fan]

Quoten: Origineel geplaatst door lazo op 08 Maart 2006


Ik pak doping,epo voornamelijk en ik moet zegge dat het al een serieuze effect heeft, ik voel me pak sterker Ik vlieg de bergen op als een berggeit

Als je de effecten van Epo goed zou kennen zou je niet van die domme onzin uitslaan.

[fietsfanaat]

Quote: Origineel geplaatst door Amclassic-fan op 08 Maart 2006
Quoten: Origineel geplaatst door lazo op 08 Maart 2006Ik pak doping,epo voornamelijk en ik moet zegge dat het al een serieuze effect heeft, ik voel me pak sterker Ik vlieg de bergen op als een berggeit
Als je de effecten van Epo goed zou kennen zou je niet van die domme onzin uitslaan.


Waarom ben ik het daar compleet mee eens

Maar mensen worden ook beter van placebo's dus zolang het hoofd het geloofd werkt het misschien gewoon wel

[lazo]

Quoten: Origineel geplaatst door FietsFanaat op 08 Maart 2006


Quote: Origineel geplaatst door Amclassic-fan op 08 Maart 2006


Quoten: Origineel geplaatst door lazo op 08 Maart 2006


Ik pak doping,epo voornamelijk en ik moet zegge dat het al een serieuze effect heeft, ik voel me pak sterker Ik vlieg de bergen op als een berggeit

Als je de effecten van Epo goed zou kennen zou je niet van die domme onzin uitslaan.

Waarom ben ik het daar compleet mee eens Maar mensen worden ook beter van placebo's dus zolang het hoofd het geloofd werkt het misschien gewoon wel

 dat was een grapke okde enige manier om gezond te verbeteren is trainen volgens mij,rusten en gezonde voedingspatroon da zal iedereen wel weten.Talent zit voornamelijk in de hersenen daar ben ik al 100 van overtuigd.Soms zie ik mannen van over 60 jaar mannekes deraf rijden van 20 jaar.Hoe komt dat ? Die maken gewoon pak meer kilometers.Niemand kan van zen eigen 40km/h fietsen,dat is gewoon training.Dan mag je zoveel zogezegde talent hebben als je wil.Mensen die denken dat ze niet meer kunnen verbeteren pakken doping.

[marconi]

Quoten: Origineel geplaatst door ilfalco2004 op 08 Maart 2006


Dit wordt een eindeloze discussie ben ik bang. Ik denk dat het helaas zo is dat Armstrong wel degelijk EPO gebruikt heeft of mischien nog wel een of ander genetisch wondermiddeltje. Aangezien hij nooit (dat is dus achterhaald) een positief plasje afgeleverd wil niet zeggen dat hij niet gebruikt heeft, de UCI heeft wel vaker iets onder het vloerkleed geveegd, bijvoorbeeld het geval Brochard bij zij WK-titel



Brochard is toch een Fransman! Dat verklaart alles. Bij Armstrong heeft men in al die jaren dat hij de Tour won NOOIT verboden middelen geconstateerd. En reken maar dat hij heel wat keren is gecontroleerd als gele trui drager en etappe winnaar. Reken er maar op dat ALS men ook maar IETS had gevonden dit nooit onder het vloerkleed was geveegd. Een Amerikaan is in dat Franse land nog steeds net zo geliefd als hondenstront op het trottoir bij de voordeur. Dit blijkt heel duidelijk dat men de gore onbeschaamdheid had om de dubieuze testresultaten van ingevroren B Stalen van 6 of 7 jaar geleden naar de pers " te lekken ". ( Wat heeft dat opgeleverd? €€€€€€€€€)  Toen stond EPO nog niet eens op de lijst van verboden middelen omdat er geen deugdelijke testmethode was. Waarom werden de namen van die andere " positieve "  coureurs  niet bekend gemaakt en wél die van Armstrong? Juist, HIJ is een Amerikaan en de anderen waarschijnlijk Frans. La douce France! Ja, ja ! Égalité ? 

[fiedoo]

 
 
In 1923 bevestigen de beroemde Franse wielerbroers Henri en Francis Pelissier in het openbaar dat ze de tour de France en andere belangrijke klassiekers op doping reden. Francis Pelissier, drievoudig kampioen van Frankrijk, zei tegen journalisten dat het de toenmalige Tourorganisator Henri Desgrange was die hen tot dopinggebruik dwong.
 
De Duitsers voorzagen hun soldaten al in 1939 van Pervitin. In dat jaar produceerde de Duitse farmaceutische industrie 29 miljoen pillen voor het leger. Die pillen zaten in elke militaire eerstehulpkit als middel tegen de uitputting.
Het preparaat  D-IX. De pillen bevatten een mix van cocaïne, de amfetamine Pervitin en een morfineachtige stof. Het leger hoopte dat de cocktail de terugtrekkende Duitse soldaten onbeperkte vechtlust zou geven en zou veranderen in een superleger zonder angst, zonder pijn en zonder vermoeidheid. Het hoofd van het onderzoeksteam was een farmacoloog uit Kiel, die zijn orders rechtstreeks van Hitlers hoofdkwartier ontving. .
De Russische sporters gebruiken testosteron. Dat hebben ze geleerd van Duitse artsen die na de oorlog in de handen van de Russen zijn gevallen.
In 1954 krijgen de spelers van de Duitse nationale voetbalploeg, die in Zwitserland de wereldtitel behaalde, collectief een aanval van geelzucht. De arts van de Duitse voetbalbond geeft als verklaring een overmatig gebruik van vitaminen A. Er werd volop gespeculeerd over dopinggebruik, maar er werd nooit iets bewezen, maar een aantal spelers van het Duitse team dat de wereldtitel behaalde werden niet oud.
 
In 1955 valt tijdens de Tour de France op de flanken van de Mont Ventoux de Fransman Jean Mallejac in de hitte bewusteloos van zijn fiets. De toegesnelde Tourarts constateert dat Mallejac gedrogeerd is. Mallejac wordt afgevoerd naar een ziekenhuis en vecht urenlang voor zijn leven. Mallejac haalt het.
De Amerikanen ontwikkelen Dianabol. In de vroege jaren zestig zetten coaches schalen vol pillen op de ontbijttafel van de sporters, die de blauwe glacees over hun cornflakes strooien. Het middel wordt wereldwijd steeds populairder.
In 1956 verklaart de Franse profbokser Cohen dat hij in zijn partij tegen Songkirat door zijn verzorger Bobby Diamant gedrogeerd werd. “Twee ronden voor het einde zag ik het niet meer zitten. Bobby gaf mij een flesje en zei: “Drink! Het is een opwekmiddel.” Ik won de partij en werd wereldkampioen, maar ik weet niet meer hoe ik in de kleedkamer ben gekomen.’
In 1959 neemt de Franse douane bij de grens met Zwitserland prestatiebevorderende pillen in beslag die bestemd waren voor de Luxemburgse Tourwinnaar Charly Gaul.
In 1961 wordt het Italiaanse profvoetbal opgeschrikt door een dopingschandaal. Controles wijzen uit dat een kwart van de voetballers in de serie A, de hoogste klasse, en 10 van de spelers in de serie B; wekaminen gebruikt. Zestig van de honderd spelers zouden stimulerende middelen gebruiken.
In 1966 vindt de eerste dopingcontrole in de Tour de France plaats, vijf renners bleken positief.
In 1967 verbetert de Fransman Jacques Anquetil op de Vigorellibaan in Milaan het werelduurrecord. Na afloop rust Anquetil uit in een somber betonnen hok van drie meter dat geheel gevuld is met journalisten. Een keurige man in een witte regenjas meldt zich en verzoekt Anquetil om met hem mee te gaan voor de dopingcontrole. Raphael Germiniani, de toenmalige ploegleider van Anquetil wordt woedend, grijpt de Italiaanse arts bij zijn revers en werkt hem het hok uit. Het werelduurrecord van Anquetil wordt daardoor nooit erkend. Geminiani wordt door de UCI geschorst en is ploegleider af.
Roger Rivière, wiens uurrecord door Anquetil was verbeterd, verklaart in ruil voor 80000 Franse Francs in een Frans boulevardblad dat hij zijn werelduurrecord in 1959 vestigde onder invloed van stimulerende middelen. Rivière: ‘Vijf minuten voor mijn recordpoging kreeg ik van mijn verzorger een zware injectie amfetamine en Saukamfer. Voor onderweg kreeg ik nog vijf tabletten mee, omdat de spuit maar veertig minuten zou werken.’
 
13 juli 1967 is zelfs voor Franse begrippen een hete zomerdag. Die dag staat ook nog eens de zwaarste etappe van de Tour de France op het programma. De Engelsman Tom Simpson slingert op de flanken van de Mont Ventoux, een col van de buitencategorie, vervaarlijk van links naar rechts. Enkele kilometers voor de top krijgt Simpson de pedalen niet meer rond. Hij wankelt en kwakt tegen het asfalt. Bewusteloos wordt Simpson afgevoerd en enkele uren later overlijdt hij in het ziekenhuis ten gevolge van een hartaanval. In de verzengende hitte is een mix van alcohol, voor de beklimming had hij cognac gedronken, en amfetamine hem fataal geworden. Het eerste grote dopingschandaal is een feit. De sportwereld reageert geschokt.
Op 2 juni 1969 ontploft in de Ronde van Italië een bom; ’s werelds beste wielrenner aller tijden, Eddy Merckx, wordt in Savona na afloop van een dopingcontrole positief verklaard. In de roze trui gehuld moet Merckx de wedstrijd verlaten. De affaire Merckx wekt internationaal beroering. Zelfs het Belgische koningshuis moeit zich ermee. Merckx, die bij hoog en bij laag ontkent verkeerde producten genomen te hebben, neemt ruim een maand later wraak door als eerste Belg na dertig jaar met enorme overmacht de Tour de France te winnen.
 
De Nederlandse professional Gerben Karstens wint in 1969 de Ronde van Lombardije. Na afloop levert hij in het stadion van Como een plas in; die is positief. De zege wordt Karstens ontnomen. Nadien heeft ploegleider Kees Pallenaars het gerucht in omloop gebracht dat Karstens de urine van chauffeur Jan Leys zou hebben ingeleverd . En Leys zou enkele pilletjes hebben genomen om zijn busje over de bergen terug naar Nederland te brengen.
 
Na 1968 begint het communistische anabolenprogramma. Bij de Russen is de begindosis 35 milligram Dbol per dag, maar de sportartsen ontdekken al snel dat de androgeenreceptoren 'dichtslaan' als de hormoonspiegels lange tijd achtereen zijn verhoogd. Dan moet je of de doseringen verhogen, of het gebruik beëindigen,
In de jaren zeventig beginnen de Oost-Duitsers te experimenteren met groeihormoon. In ’72 komen de dopingjagers in de sport. Insiders weten dat iedereen gebruikt, dus de jagers moeten iemand betrappen. Dat wordt de Amerikaanse astmapatiënt en zwemmer Rick de Mont, die efedrine gebruikt. Hij heeft een bewijs van de dokter maar de dopingjagers raken het kwijt. Pas dertig jaar later herstellen ze De Mont in ere.
 
In 1972, na afloop van de wedstrijd NEC-Ajax, geeft clubarts John Rolink van Ajax toe dat als er een dopingcontrole zou worden gehouden enkele Ajaxcieden positief zouden zijn. Rolink maakt er geen geheim van dat hij de middenvelder Johan Neeskens, zwaar geblesseerd aan een dijbeen, met verboden middelen heeft behandeld om hem toch speelklaar te krijgen.
‘Normaal had Neeskens niet kunnen spelen, ‘ aldus dokter Rolink. ‘Ik zie niet in waarom ik dan geen maatregelen mag nemen om hem toch beschikbaar te krijgen. Laten we alstublieft de resultaten van de medische wetenschap gebruiken in de sport. Het kan geen kwaad, zolang het met gezond verstand gebeurt.’ Later onthult de bekende chirurg prof. Dr. Co Greep, die zich enig tijd om de medische problemen van Ajax bekommerde, dat Johan Neeskens last had van hartritmestoornissen.
 
In 1973 onthult Ajaxcied Barry Hulshoff in Vrij Nederland dat de spelers van Ajax in het seizoen 1967-1968 voor de uitwedstrijd tegen Real Madrid voor de Europacup I een wit pilletje hebben moeten innemen. Hulshoff: ‘Wij slikten het pilletje in combinatie met wat wij altijd hagelslag noemden. Wat het precies was weet ik niet, maar je voelde je ijzersterk en aan lucht had je geen gebrek. Een nadeel was dat je al je speeksel kwijtraakte. Daardoor kreeg ik na vijfendertig minuten braakneigingen.’
 
In 1978 won de Belg Michel Pollentier de prestigieuze Touretappe op Alpe d’Huez. Pollentier pakte de gele trui, maar hij wordt naar huis gestuurd omdat hij bij de dopingcontrole probeert te frauderen. nder zijn kleren had hij een condoom met schone urine gestopt die hij via een slangetje in de buisjes voor de controle wilde laten lopen. Pollentier wordt betrapt en Hinault wint zijn eerste Tour.
 
In 1979 is Joop Zoetemelk tijdens de Tour de France positief. Er werden sporen van anabolica in zijn urine gevonden. Joop heeft, omdat hij sterk vermagerd was, van zijn huisarts een spuit gekregen om zijn tekorten aan te vullen.
 
De Duitse regering heeft een bedrag van twee miljoen euro uitgetrokken voor de atleten die in de communistische tijd zijn volgestopt met anabolen. Vaak zonder dat ze het wisten - de artsen zeiden de sporters dat ze vitamines kregen. Meestal begon het gebruik op het veertiende en zestiende levensjaar. Soms zelfs al op 12-jarige leeftijd.
In het oude Oost Duitsland zijn ongeveer tienduizend sporters tussen 1979 en de val van de muur in 1989 verplicht voorzien van anabolen. Het meest populair was Turinabol of blue blitz. Naar verwacht hebben duizend sporters last van hun gezondheid gekregen door de hormonen. Ernstiger waren misschien nog de klachten over leverstoornissen, kanker, depressies en aangeboren medische problemen bij kinderen van de atleten. Wat dat betreft had de schade groter kunnen zijn: als sporters zwanger werden, oefenden ze druk uit om hun kinderen te laten aborteren.
Soms ontdekten sporters dat ze anabolen kregen, en geen vitamines. Discuswerpster Brigitte Michel ontdekte bij toeval bijvoorbeeld dat ze exact dezelfde pillen kreeg als haar gammele grootvader. Toen ze de bijsluiter van zijn medicijnen las, wist ze waarom ze zich zo vreemd voelde sinds ze 'vitamines' was gaan nemen. Toen ze weigerde nog pillen te slikken, gooiden de artsen haar uit de competitie en lieten haar de vloeren van de sportgebouwen schoonmaken. Achteraf was het voor Michel te laat: op latere leeftijd kreeg ze last van haar heupen. Versleten door de te grote gewichten waarmee ze had getraind - ze stond met bijna tweehonderd kilo te squatten. Nu heeft ze plastic gewrichten, is ze geopereerd aan haar rug, is een been gevoelloos en heeft ze constant pijn. Werken kan ze niet meer.
Bijna 250 platgespoten sporters hebben zich verenigd in de Doping Victims' Support Group, dat vierhonderd gevallen verzamelde en voor de rechter bracht. De voorzitter van de vereniging, de chirurg Klaus Zollig, schat het totale aantal zieke sporters op tweeduizend.
Er waren ongeveer tweehonderd trainers in het programma werkzaam. Die zijn inmiddels uitgewaaierd over de hele wereld.
 
In 1980 vertelt Freddy Maertens aan de Italiaanse krant Tutto Sport dat zijn ploegmakker Michel Pollentier in 1977 de Ronde van Italië gewonnen heeft met hulp van het verboden product Stimul. ‘In onze ploeg gebruiken we allemaal Stimul,’ zei Maertens.
 
In 1980 blijkt de Belgische Europees kampioen verspringen, Ronald Desruelles, dianavit te hebben genomen. De dokter van Desruelles neemt de schuld op zich. Hij dacht dat het middel niet opgespoord kon worden.
 
In 1980 word de Duitser Didi Thurau, na zijn derde positieve controle in het seizoen uit de Tour de France gezet.
 
In 1983 wordt in de Verenigde Staten een grootscheepse jacht aangekondigd op druggebruikers in de Amerikaanse profbasketbal. Van de spelers zou 75 cocaïne snuiven.
 
In 1984 moet de Finse atleet Martti Vaino, die zilver won op de 10000meter, zijn medaille teruggeven. In zijn urine is primobolan gevonden. Primobolan vergroot de zuurstofopname in het bloed.
 
Ook de Amerikaanse sporters gebruiken, en nog meer dan de Oost-Duitsers. Een groep vrouwelijke sprinters gebruikt in 1984 15 milligram Dbol en 10 milligram Anavar per dag en 100 milligram Testosteron per week. De bijwerkingen zijn ernstig. Per jaar stopten deze atleten twaalf keer zoveel hormonen in hun lichaam als de Oost-Duitsers.
In 1986 treft een schandaal de Belgische drafsport; aan vijf toppaarden is theobrome toegediend.
In 1986 wordt ook de Poolse atleet Antoni Niemczak, tweede in de marathon van New York, wegens dopinggebruik gediskwalificeerd.
 
In 1987 verklaart de sterspeler van Real Madrid, Juanito, in een Spaanse krant dat dopinggebruik in het Spaanse profvoetbal schering en inslag is. Een enquête onder 360 spelers in de hoogste voetbalklasse bevestigt Juanito’s bewering.
 
In september 1987 wordt Jeannie Longo, thans tweeënveertig jaar en nog actief en met een Olympische wegtitel in Atlanta elf individuele wereldtitels op weg en baan de grote dame van het dameswielrennen, positief verklaard in Colorado in de Verenigde Staten. Ze had volgens een laboratoriumtest efedrine gebruikt en werd in januari 1988 een maand geschorst.
 
Laurent Fignon, tweevoudig Tourwinnaar, neemt op 28 juli 1987 deel aan de grote Bevrijdingsprijs in Eindhoven. Bij de dopingcontrole blijkt hij amfetaminen gebruikt te hebben. In een reactie op de affaire ‘Fignon’ zei de Franse staatssecretaris voor Sport- en Jeugdzaken Roger Bambuck, voormalig wereldrecordhouder op de 100 meter: ‘die arme jongen.’
 
Op 9 februari 1988 verlaat de bekende Duitse profwielrenner Didi Thurau op de laatste dag van de zesdaagse van Parijs de piste om spoorslags naar Duitsland af te reizen. Thurau moet daar voor het gerecht getuigen omdat hij in een boekje van een handelaar in amfetaminen blijkt te staan.
 
In juli 1988 wordt bij Gert-Jan Theunisse een te hoog testosterongehalte gevonden.
 
De Canadese sprinter Ben Johnson was al jarenlang bijzonder snel op de 100 meter, maar de absolute top leek met concurrenten als Carl Lewis en Calvin Smith onbereikbaar. Tot hij er 'een schepje bovenop' deed. Volgens Johnson zelf een schepje extra trainingsarbeid, maar in werkelijkheid ging het om een schepje extra pillen. In 1993 liep hij opnieuw tegen de lamp en werd hij levenslang geschorst.
ndertussen slagen dopingjagers er in met hun steeds gevoeliger apparatuur het injecteerbare Winstrol V nog dertien maanden na gebruik aan te tonen.
De Russen stapten dan maar over op het sneller afbreekbare Winstrol IV. De rest slikt liever pillen. Daarvan is na twee weken geen spoor meer te bekennen.
(Als in 1993 de testmethoden weer een stukje gevoeliger worden, regent het positieven.)
Begin oktober 1988 controleren ambtenaren van de Vlaamse Gemeenschap In 1989 slagen dopingjagers er ook in om Anavar op te sporen. Tot dan kon dat niet. Nu is gebruik tot twee weken na de laatste pil nog aan te tonen.
Op 15 november 1989 werd Jacques van Rossum uit Nijmegen geschorst als hoogleraar aan de Rijksuniversiteit Utrecht. Van Rossum heeft inkomsten uit dopingverzoeken op een afzonderlijke rekening laten storten en weigert hierover uitleg te geven. Van Rossum: ‘het lab staat op mijn naam, in ben verantwoordelijk, dus ook voor de geldstromen.’ De ruzie leidt ertoe dat het officiële en internationaal geaccrediteerde dopinglaboratorium in Utrecht zijn licentie kwijtraakt, waardoor voortaan de Nederlandse urinestalen voor dopinganalyses naar het laboratorium van prof. Manfred Donike in Keulen gaan.
Op 30 december 1989 werd de wielerprof Philippe Boyer op de autoweg A1 Parijs-Lille ter hoogte van Arras aangehouden door douaniers. In de kofferruimte van zijn auto ontdekken de douaniers flessen Dinitel, een amfetamineproduct, tien flacons amfetaminecocktails en anabole steroïden, gemengd met een maskeringproduct om de dopingcontroles te ontduiken. Aldus het gerechtelijke laboratorium in Lyon.
In april 1990 is Gert-Jan Theunisse positief na afloop van de Waalse Pijl. Zijn testosterongehalte was te hoog. In juni 1990 wordt bij Theunisse in de Ronde van Elibar; in het Spaanse Baskenland; opnieuw een te hoog testosteronniveau vastgesteld. Hij wordt voor een jaar geschorst. Hij maakte nog een redelijk geslaagde comeback, maar zijn oude niveau haalde hij nooit meer. Theunisse heeft altijd ontkend en met hem bleven zijn trouwste fans in zijn onschuld geloven. Zijn unieke, leptosome lichaam zou het testosteron zelf hebben aangemaakt. Of, een klassieke smoes in de wielersport, hij zou een fles met doping hebben aangenomen van een toeschouwer.
In 1991 probeert veldrijder en ex-wereldkampioen Danny de Bie volgens de controlerende arts bij de dopingcontrole in Zillebeke te frauderen. De Bie zou volgens de dokter een condoom onder zijn trui hebben verborgen. De Bie reist af naar het wereldkampioenschap in Gieten, maar wordt uit de Belgische ploeg gezet en mag niet starten.
In juli 1991 verdwijnt de complete PDM-ploeg uit de Tour de France nadat ploegarts Wim Sanders bedorven intralipid had ingespoten.
Aanvankelijk kunnen sporters de anabolentesten omzeilen door middelen als Probenecid en Defend te gebruiken. Later niet meer. Sporters grijpen dan naar het anabole Miboleron dat tot 1992 al na vier uur niet meer is aan te tonen. Sporters gebruiken het 's avonds en laten dopingjagers voor een gesloten deur staan. Pas 's morgens melden ze zich voor controle. Nadeel van het middel is echter dat het het eigen hormoon productie vermindert - het is gemaakt om krolse katten weer op het aseksuele pad te brengen. Daardoor stijgt de testosteron-epitestosteron-ratio en kun je positief testen.
nbekende anabolen, waarvoor de testers nog geen instrumenten hebben, worden steeds populairder. Op de Spelen van Sydney vinden dopingjagers bijvoorbeeld een nog onbekende stof: Genabol. Tegen de tijd dat de tests klaar zijn hebben de atleten weer andere middelen ontdekt. Undergroundlabs ontwikkelen aan het einde van de jaren negentig de ene nieuwe designersteroide na de andere. 
Vier jaar na de ontmaskering van Ben Johnson in Seoel wordt de internationale atletiekwereld opnieuw getroffen. Katrin Krabbe wordt voor vier jaar geschorst. Op zaterdag 15 februari 1992 komt een einde aan haar glanzende loopbaan, die haar minimaal een miljoen gulden per jaar opleverde. De urine van de drie atleten; die in Stellenbosch werd afgenomen was van één en dezelfde persoon en dus vervalst. volgens Der Spiegel kennelijk zogenaamde vaginabags. Door met een nagel het condoom te openen, kon schone urine worden afgegeven.
In april 1993 is Wilfried Nelissen, tweede achter Mario Cipollini in de Grote Scheldeprijs, positief.
In april 1994 beschuldigt ex-wereldkampioen bij de amateurs, de Duitser Uwe Ampler, zijn ploeg Telekom ervan hem zonder dat hij het wist EPO te hebben toegediend. Ampler verliest de rechtszaak tegen Telekom.
Op 7 september 1994 wordt Miguel Indurain, dan al viervoudig Tourwinnaar, gezuiverd door ‘la formation disciplinaire’ van de Franse wielerbond. Indurain had in de Ronde van de Oise wegens een verkoudheid salbutamol (ventolin) genomen. Madame Michelle Alliot-Maria, de Franse minister van Sport en Jeugd, bevestigde dat ventolin, mits op medisch attest en niet gespoten, is toegestaan.
De correctionele rechtbank in Turnhout veroordeelt in 1994 Johan van der Velde, derde in de Tour de France, voor een tiental diefstallen en inbraken. Van der Velde is verslaafd aan amfetaminen, maar hij heeft nadien wonderbaarlijk teruggevochten en leidt nu weer een gewoon leven. Tweevoudig wereldkampioen Gianni Bugno blijkt in september 1994 na afloop van de Coppa Agostoni een te hoog cafeïnegehalte in zijn urine te hebben. Bugno wordt drie maanden geschorst. In diezelfde maand, tijdens de Ronde van Catalonië, is Abraham Olano ook positief op cafeïne.
Op woensdag 6 december 1995 beschuldigt Yvan Sonck in het BRTN-programma Ter Zake Belgische sportartsen. Ze zouden actief meewerken aan dopingpraktijken. De artsen geven antwoord. Yvan van Mol (Mapei): ‘ik sta recht in mijn schoenen, het zijn roddels.’
Op 17 januari 1996 bekent Steven Rooks (35) in het Sportjournaal van de NOS dat hij na de Tour in de criteriums weleens pilletjes pakte omdat hij een dergelijk afkeer had van de rondjes om de kerk die hij moest rijden. ‘Ik deed het niet om harder te fietsen, maar om geestelijk in evenwicht te blijven.’
In mei 1996 wordt Thomas Davy betrapt op het gebruik van nandrolon. De Fransman, ex-winnaar van de Tour de l’Avenir, wordt door Banesto ontslagen. In augustus 1996 wordt Davy voor drie maanden geschorst. (Later, tijdens het zogenaamde Festinaproces in Rijsel in oktober 2000, neemt Davy wraak op Miguel Indurain, kopman van Banesto, door te suggereren dat Indurain mogelijk ook doping gebruikte. De Spanjaard ontkent dit in de Spaanse media meteen categorisch.)
In februari en maart 1996 kampt een deel van het wielerpeloton met stoornissen in de bloedsomloop. Zeven renners, uitkomend voor Italiaanse ploegen, worden behandeld. Het zijn Minali (Gewiss), Ferrigato (Roslotto), Fontanelli (MG), Kappers (Refin), Schiavina (Carrera), Javier Mauleon en Miguel-Angel Pena (Mapei) . Fontanelli blijkt op 27 april 1996 positief nadat hij als vijfde eindigt in de Amstel Gold Race. De Fransman Jean Philippe Dojwa van AKI heeft ook al last van zijn bloedvaten, hij wordt in Lyon geopereerd. De manager van AKI, de vroeger wielerkampioen Gianni Motta (53) verklaart: ‘er vallen binnen vijf jaar doden door EPO.’
In Frankrijk worden in 1996 Jacky Durand, Thierry Laurent, Philippe Gaumont, Patrick Derique, Laurent Desbiens en Thierry Marie betrapt op het gebruik van nandrolon . Ze krijgen schorsingen van zes tot acht maanden. De Parijse arts Patrick Nedelec, van 1982 tot 1994 dopingcontroleur in de Tour de France, wordt er door de renners van beschuldigd dat hij nandrolon heeft voorgeschreven.
De Franse wielertop – Daniel Baal (voorzitter federatie), Jean-Marie Leblanc (directeur Tour de France), en Roger Legeay (voorzitter Franse profsectie) – waarschuwt de Franse minister van Sport Guy Drut dat hij strengere maatregelen moet nemen tegen dopinggebruik. ‘Bepaalde middelen kunnen de gezondheid ernstig schaden.’ Er moet volgens de Franse wielertop meer haast worden gemaakt naar het opsporen van EPO en groeihormonen.
In Spanje is Angel Casero van Banesto positief. Hij wordt betrapt bij een verrassingscontrole in opdracht van het Spaans Olympisch Comité in de Grote Prijs van Albendas; de gevonden verboden stof is … nandrolon.
In l’Equipe verklaart Gilles Delion, ex-winnaar van de Ronde van Lombardije en van de Touretappe in Valkenburg in 1992: ‘toen ik bij de profs debuteerde, zei mijn ploegleider dat ik nooit bij de eerste vijftig in de ranking zou komen als ik geen EPO gebruikte.’
Michelle de Bruin-Smith was de 'wondergirl' van de Ierse zwemsport. De Olympische Spelen van 1996 in Atlanta verliet zij met drie gouden medailles om haar nek. Haar razendsnelle opkomst wekte toen al argwaan. Dat deze terecht was, bleek twee jaar later. Bij een onaangekondigde 'out-of-competition'-controle bij haar thuis in Dublin liep Smith tegen de lamp. In haar urine werd een extreem hoge hoeveelheid alcohol aangetroffen. Omdat die waarde nooit door menselijke consumptie bereikt kon worden, trok de wereldzwembond, de FINA, de conclusie dat Smith met de buisjes geknoeid had, om een haar onwelgevallige uitslag weg te poetsen. De schorsing van vier jaar betekende het einde van haar loopbaan.
Andreas Kappes is tijdens de Duitse kampioenschappen op de baan in Cottbus in 1997 positief. Kappes won de puntenkoers.
In juli 1997 is de sprinter Djamolidine Abdoujaparov uit Oezbekistan de eerste positieve renner in de Tour de France sinds 1989. Bij hem werden sporen van clenbuterol en bromantan gevonden. Hij moet naar huis en zijn ploeg Lotto ontslaat hem.
In december 1997, driekwart jaar voordat het Festina-schandaal losbarst, beschuldigt de apotheker Kris Vanderstichel uit Lovendegem Festina-arts Rijckaert van het regelmatige afnemen van EPO.
In december 1997 doet de FIOD met zesentwintig ambtenaren een inval in de praktijk van de Geleense huisarts Wim Sanders. De ex-ploegarts van PDM wordt in de pers hard aangepakt. Hij zou de spin zijn in een dopignetwerk. In de herfst van 1997 zijn de Franse voetballers Cyrille Pouget (Paris SG), Dominique Arribagé (Toulouse), Antoine Sibierski (Auxerre) en Vincent Guérin (Paris SG) positief op nandrolon.
In 1998 ontstaat opschudding tijdens de wereldkampioenschappen zwemmen in Perth. Bij de Chinese zwemster Yuan Yuan werden op 7 januari 1998 bij haar aankomst op het vliegveld van Sydney dertien flesjes met groeihormoon gevonden.
Op 8 juli 1998 wordt de Festina-verzoger Willy Voet bij de Belgisch-Franse grens aangehouden. De Douane vinden in zijn auto 400 ampullen met verboden middelen, waaronder EPO. Dit is de start van het Festina-schandaal. Op 16 juli besluit Tourdirecteur Jean-Marie Leblanc om de negen renners van Festina, onder wie kopman Richard Virenque, uit de Tour te verwijderen. Mede omdat Voet flink uit de school klapt over de dopingpraktijken, bekennen bijna alle renners te hebben gebruikt. Bijna allemaal. De Franse publiekslieveling Richard Virenque blijft de vermoorde onschuld spelen. Pas twee jaar later spreekt ook hij voor de rechtbank zijn mea culpa uit.
Tijdens de Tour van 1998 wordt bekend dat eerder in het jaar, op 4 maart, de materiaalwagen van de Nederlandse equipe van ploegleider Cees Priem van TVM door de Franse douane werd aangehouden. In de auto bevonden zich 104 ampullen EPO. 
Uit onderzoek van de historicus Giselher Spitzer naar dopinggebruik in de DDR blijkt dat 10000 sportlieden systematisch prestatiebevorderende middelen kregen toegediend.
In een televisie-interview met de Belgische journalist Hugo Camps zegt ex-wielerprof Eddy Planckaert zeven jaar na zijn carrière dat hij in 1991, het laatste jaar van zijn loopbaan, EPO heeft gebruikt. ‘Een prachtmiddel,’ aldus Planckaert. ‘Als ik het eerder had gebruikt was ik nu schatrijk.’ De bekentenis van Planckaert veroorzaakte veel opschudding. Tijdens zijn loopbaan kwam al aan het licht dat Planckaert zich in een Zwitserse kliniek in Clarens had laten inspuiten met eiwitten verkregen uit schapenfoetussen.
De Olympische kampioene mountainbiken Paola Pezzo uit Italië nam in december 1997 in Annecy nandrolon. De contra-expertise in Parijs was ook positief, maar de zaak werd toch geseponeerd wegens onvoldoende bewijs. Op 11 januari 1998 is Daniele Pontoni, ex-wereldkampioen bij de veldrijders, positief op cocaïne. De controle vindt plaats na afloop van het Italiaanse kampioenschap in Parabiago. Pontoni ontkend en vraagt DNA-onderzoek en een haartest. ‘De urine is van iemand anders, ik ben minstens vijftig keer negatief geweest.’
De snelste sprinter van Nederland Troy Douglas werd medio 1999 positief bevonden. In zijn urine troffen de controleurs sporen aan van nandrolon metabolieten.
Op 7 december 2000 doet de Australische douane vlak voor de Olympische Spelen in Sydney een vondst. Bij de delegatie uit Oezbekistan worden op het vliegveld groeihormonen in beslag genomen.
De Olympische Spelen in Sydney zouden als de schoonste Spelen ooit de geschiedenis in gaan. Liefst 3600 controles werden uitgevoerd. En ondanks de nog niet helemaal waterdichte EPO-controle liepen twintig atleten tegen de lamp. In Sydney bleek ook de toenemende invloed van het World Doping gency (WADA), dat nog niet zo lang operationeel was. De diverse sportfederaties konden het zich steeds minder veroorloven de boel te belazeren. Vooral de UCI wil haar controlebeleid in handen vanhet WADA geven en daartoe ook financiële middelen ter beschikking stellen.
In 2000 zijn er steeds minder sportlieden- dopinggebruikers die zich via kleine of grote handelaars bevoorraden. Het Internet heeft de verboden middelen binnen handbereik van elke sporter gebracht. Het volstaat anabolic steroids als zoekterm in te toetsen om op duizenden verwijzingen te stuiten. Verschillende sites maken toespelingen op de verkoop van schildklierhormonen, anabole steroïden en clenbuterol. Probleemloos kunnen emailadressen van handelaars worden achterhaald. Handelaars plaatsen advertenties met bestellijsten. De post bezorgt daarna de verboden spullen thuis. De afzender blijkt vaak een postnummer in een ver land te hebben.
Om een idee te geven hoe sprinters anno 2000 gebruiken, geeft Charlie Francis; de gewezen trainer van Ben Johnson; in Testosterne Magazine, een voorbeeld dat een loslippige atleet hem heeft ingefluisterd. Mannelijke sprinters gebruiken 12 weken lang Anavar en Halotestin. Dat laatste middel via Testopatches. Daarbij komt GH: drie maal per week een injectie van 2,5 eenheden. Verdere injecties met de energiefosfaten ATP en AMP, drie keer per week anderhalve eenheid insuline en, last but not least, EPO.
‘Dopingvrije Spelen,’zegt Francis, ‘bestaan niet. ’ ‘Al vijftig jaar geleden waren de recordprestaties zo hoog dat een mens ze zonder hulpmiddelen niet meer kon bereiken. Laat staan nu,’ aldus Charlie Francis.
 

[lazo]

Dat zijn allemaal gewoon pillen daar fiets je niet harder van:Redenering van een hoop wielrenners(van een ezel maak je geen renpaard)

[fiedoo]

Inderdaad, vraag het maar aan Ben (Johnson) => 100 m
zonder: 10.20 sec                                                                      met: 9.78 sec.

[scepticus]

Quoten: Origineel geplaatst door Amclassic-fan op 08 Maart 2006


Quoten: Origineel geplaatst door lazo op 08 Maart 2006


Ik pak doping,epo voornamelijk en ik moet zegge dat het al een serieuze effect heeft, ik voel me pak sterker Ik vlieg de bergen op als een berggeit

Als je de effecten van Epo goed zou kennen zou je niet van die domme onzin uitslaan.

Nou, van EPO gaat je VO2max omhoog dus je gaat er zeker harder van klimmen

[motta]

[bike_add1ct]

LOL!

[pantani]

bangelijk!
serieus!
af af!
schitterend!