De Vuelta heeft dit jaar weer een verrassende aankomst bergop uit de hoge hoed getoverd. De Collado Fancuaya is een grillige beklimming door een prachtig berglandschap in Asturië. Zaterdag ligt daar de finish.
De routebouwers van de Vuelta maken er al jaren een sport van om een originele slotklim te introduceren waar nog
nooit eerder een wielerkoers passeerde. Vaak betreft het een landschappelijk attractieve top die onder (lokale) wielertoeristen al een cultstatus heeft, maar voor een grote ronde logistiek onbegaanbaar lijkt. Met het nodige kunst- en vliegwerk (soms letterlijk als renners met helicopters van de finishlocatie worden vervoerd) of de teermachine hebben we het afgelopen decennium kunnen genieten van achtereenvolgens (2014-2021) de Ancares, Sotres, Mas de la Costa, Machucos, Camperona, Cubilla, Moncalvillo en de Gamoniteiro.
Dit jaar komt de organisatie in de achtste etappe met de Collado Fancuaya, in de Noord-Spaanse provincie Asturië, hemelsbreed zo’n 15 kilometer verwijderd van de gevreesde Angliru. Op Google Streetview zie je een prachtige graveltrack in een glooiend gebergte, maar deze beelden zijn van augustus 2013. Sinds eind 2020 is de zuidzijde van deze collado geasfalteerd.
Woeste weiden
De beklimming heeft een lange aanloop die begint in San Pedro de Grado en in de eerste 8 kilometer het dal van de Cubia volgt. Na een korte afdaling steek je de rivier over en vervolg je de klim aan de overzijde van het dal. In het routeboek van de Vuelta begint hier de officiële klim pas. Na ruim 3 kilometer sla je linksaf naar Yernes, via een zware passage met enkele haarspeldbochten en stijgingen tot 16%, maar daarmee heb je het zwaarste stuk gehad. Voorbij Yernes verdwijnt de bewoonde wereld achter je uit het zicht, en volgt nog 4 kilometer uitgestrekt berglandschap naar de top van de pas. Daar kunnen gravelavonturiers doorrijden om via de noordelijke zijde van de Fancuaya terug te dalen naar Yernes.
Wielrenners kunnen weer afdalen naar het rivierdal en daar de route van de Puerto de Marabio hervatten. Deze klim heeft een top die slechts 40 meter lager ligt dan die van de Fancuaya, en die je – samen met de Puerto de San Lorenzo en de Alto de la Corredoria – kan bedwingen tijdens een lastig klimrondje vanuit San Pedro de Grado van 97 kilometer en 2700 hoogtemeters. De Marabio eindigt op een hoogvlakte waar het 5 kilometer glooiend op en af gaat. Het meest iconische punt tref je aan vlak voordat je echt gaat dalen. Midden in de woeste weiden ligt daar een in het oog springend kapelletje: de Ermita de Santa Ana. Geen onlogische plek want de grootsheid van de schepping manifesteert zich hier ten volle!
Er is een reactie
vermemg godsdienst nooit met iets anders, ook niet met sport!