Tuurlijk, fietsen in Limburg of op de Veluwe is heerlijk. Maar we hebben veel meer prachtige fietsgebieden in Nederland. Neem nou Noord-Holland, daar is een heel gevarieerd menu aan fietsversnaperingen te vinden. Wij nemen de proef op de som.

Tekst & Foto’s: Edwin Haan, met dank aan Holland boven Amsterdam

Collega Jeff en ik besluiten voor de verandering een gevarieerd ritje in te plannen. We willen een route met van alles wat. Bos, de weg en een stukje strand. Voor dat laatste moet je sowieso aan de kust zijn, daarom kiezen we als startpunt Bergen. Daar vind je mooie bossen met prima fietspaden, het is dichtbij de Noord-Hollandse polders en op een steenworp afstand van het strand. We parkeren bij het bekende pannenkoekenrestaurant Duinvermaak. Mocht je geen offroad-fiets hebben, dan kun je die huren bij Onyva, het verhuurbedrijf dat hier gevestigd is en ook clinics geeft. Een logische locatie, want het bekende mountainbikeparcours van Schoorl loopt bijna langs de voordeur. Vooral in het weekend is het er een drukte van belang, maar wij zijn er op een woensdagmiddag eind oktober en dus is het lekker rustig.

Ik heb mijn gravelbike meegenomen met brede 50 millimeter banden om de 650b wielen. Voor Jeff heb ik mijn tot strandbike omgebouwde 29-er hardtail in de auto gelegd. Met lekker dikke slicks erop, banden waarmee je bijna alles aankunt zolang je niet in de modder belandt. Die kans is nihil in het Noord-Hollandse duingebied, het is hier vooral zand dat de klok slaat. Het is ook al een paar dagen goed weer geweest en een stevig briesje heeft de weg droog geblazen. We vertrekken in westelijke richting, door de bossen over lekker lopende klinkerpaadjes.

Voor serieuze hoogtemeters moet je meestal in het zuiden des lands zijn, maar ongemerkt krijg je er hier toch ook heel wat voor je kiezen. De weg gaat constant op en af en slingert haast willekeurig door het natuurgebied net achter de duinen. Soms hebben we al even zicht op die duinen, en als we een wegomleiding treffen, staan we na een foute afslag zelfs aan de voet van een fraai uitzichtpunt. We worden aangesproken door een fitte dame op leeftijd, in het Duits. ‘Jaja, alles ist sehr schön. Links oder rechts? Keine ahnung, wir gehen immer gerade aus!’ Totdat we aan het eind van de Schoorlse Zeeweg niet verder kunnen, tenzij we natte voeten in de branding willen halen. Dat was niet het plan, dus gaat de rit verder richting het noorden.

De polder in

Bij het dorpje Groet – ‘Hoi!’ – pakken we de route weer op. Ons plan was om eerst wat bos te doen, dan de Noord-Hollandse polder in te duiken om vervolgens terug te rijden via het strand vanaf Petten. Van het feit dat de wind nogal is toegenomen hebben we dan nog geen weet. Niet alleen blaast die in de rug, tot nu toe hebben we ook heerlijk beschut gereden. Eenmaal bij Zijpersluis de polder in, wordt ons duidelijk dat het briesje is uitgegroeid tot een flinke windkracht 5. Bijna zonder te trappen worden we richting Sint Maarten geblazen. Even genieten we ervan, maar dan beseffen we dat we voor elke kilometer rugwind straks moeten boeten én dan ook nog totaal onbeschut op het strand.
Aangezien het nog geen 11 november is, laten we Sint Maarten links liggen en de gelijknamige brug vliegen we ook over zonder een liedje te zingen.

Het is niet de laatste brug trouwens, want we zitten nu echt in de polder, met overal slootjes en vaarten. En met onbeperkt uitzicht op de akkers die hier en daar nog vol staan met rode kool, maar verder vooral zicht bieden op de horizon. De tractor van een ploegende boer wordt omsingeld door een horde hongerige zeemeeuwen. Tja, er zijn vandaag geen toeristen met friet op het strand, dus dan zoeken ze hun maaltje wat verder landinwaarts. Als we dan ook nog een echte Hollandse molen tegenkomen, komt de camera uit de tas. We zijn hier tenslotte toerist in eigen land.

Gravelen in de duinen

Het KNMI had een zonnetje voorspeld in de namiddag. Maar hoe vaak we ook richting het zuidwesten kijken, er komen vandaag alleen maar grijze wolken aan. Kleurt trouwens wel lekker met de haardos van het gros van de recreanten die we tegenkomen. Dat zijn voornamelijk pensionado’s op e-bikes. Op zo’n doordeweekse middag buiten het vakantieseizoen hebben ze bijna het rijk alleen. We willen voordat de onzichtbare zon ondergaat het strand bereikt hebben, dus volgen we de bordjes Callantsoog. Opnieuw richting de kust.

Bij de eerste duinenrij slaan we linksaf en fietsen langs een lange rij campings. Hier kun je in het zomerseizoen je tentje opslaan middenin de duinen. Op loopafstand van het strand, heerlijk. Het duinmeertje dat we passeren bestaat uit twee delen, verbonden door een dun stroompje water. Ze zijn heel poëtisch Eerste en Tweede Water genoemd. De naamgever had kennelijk een beetje last van een writersblock op de middag dat hij naar het kadaster moest.
Bij Sint Maartenszee pakken we een schitterend gravelpad door de duinen.

We komen een wat ouder echtpaar tegen en ik vraag of ze een foto van ons willen maken. De man blijkt een voormalige wielerverslaggever te zijn, die op de motor radioverslag deed van onder andere de Ronde van Drenthe. Hij is superenthousiast en doet zijn uiterste best een mooi plaatje te schieten. Schatten van mensen, denk ik nog, vlak voordat de mevrouw opmerkt dat ze denkt te kunnen zien dat Jeff mijn zoon is. Auw, dat doet even pijn. Zo oud voel ik me toch echt nog niet. We fietsen, een foto rijker, snel weer verder. Na wat rekenwerk blijkt het trouwens niet eens zo gek gedacht. Biologisch gezien zou het mogelijk zijn geweest, wat het alleen maar meer confronterend maakt…

Het strand op

We stoempen verder. Als we naar links blijven kijken, missen we het zicht naar rechts, en dus ook de kernreactor van Petten. Hoewel ongetwijfeld volkomen veilig, ben ik toch blij dat we aan de goede kant van de wind fietsen. Die begint nu wel serieuze tegenstand te bieden. Toch gaan we bij Petten aan Zee het strand op. Er doemen net twee verwaaide kitesurfers uit de golven op. Ik vraag of zij misschien even een foto willen maken en leg vast uit dat Jeff en ik geen familie van elkaar zijn. Ze kijken elkaar aan alsof ik niet helemaal spoor, maar willen best even op het knopje drukken. En dan, we zullen het wel verdiend hebben, breekt toch de zon even door. Snel spelen we model zodat we ook nog tijd hebben om, terwijl het nog licht is, wat door het Palendorp te fietsen. Dit is een monument dat een oud dorp uitbeeldt. Dat dorp is in 1792 geheel in zee verdwenen. 160 palen van zes tot twaalf meter hoog beelden tien huizen en een kerk uit. Bij de ondergaande zon rijden we tussen de palen door de denkbeeldige straten, een mooi moment!

Vlak voor het echt donker wordt, stappen we binnen bij strandpaviljoen Zee & Zo om onze rammelende magen te vullen. Uit het gevarieerde menu kies ik een heerlijke zeebaars die ik wegspoel met een welverdiend biertje. Ondertussen is de zon achter de horizon verdwenen en beraden we ons op de terugweg. Het plan was om over het strand terug te rijden, maar gezien de harde wind en het smalle strand – het is vloed – kiezen we er toch maar voor het fietspad
te nemen.

Licht in het donker

Met verlichting door de duinen fietsen is een bijzondere ervaring. De wind giert om onze oren en je rijdt in een klein wereldje. Er ligt gelukkig een perfect fietspad tussen Petten en Camperduin. We zien er weinig van, maar ik weet dat we nu op de Hondsbossche Zeewering fietsen. Vroeger was hier een opening in de duinenrij. Om overstromingen te voorkomen is een 5,5 kilometer lange dijk gebouwd. Als we in de verte de lichtjes van Camperduin zien opdoemen, kunnen we een beetje inschatten hoe ver we nog moeten. Zodra we de duinen achter ons laten en het binnenland inrijden neemt de wind af. We fietsen op ons gemak door Schoorl en langs het bekende Klimduin. We zien nu eigenlijk meer fietsers dan ’s middags, toen het nog licht was. Veel mountainbikers die ook even het strand opgezocht hebben. Lampje op de fiets en na het werk toch nog even uitwaaien. Gelijk hebben ze, Noord-Holland is er meer dan geschikt voor!

Zelf fietsen?

Gewaardeerd Fiets-forumlid Buzz maakte een fraaie route, in deze zip-file vind je het .fit-bestand om hem zelf na te fietsen: Fietsen_in_Noord-Holland.zip

Eten & drinken
De meeste strandpaviljoens mogen in de winter blijven staan. Leuke tenten zijn Woest in Callantsoog , Paal 6 in Julianadorp , Zee & Zo in Petten en NewZuid in Sint Maartenszee .

Overnachtingstips
Zon Zee Strand vlakbij het strand van Callantsoog
Strandhuisjes in Julianadorp (van Roompot)
Strand49 in Sint Maartensbrug

Winactie
Maak kans op een 2-daags midweeks fietsrondje Schagen & kust-arrangement bij Hotel Marktstad (hotelmarktstad.nl):
• Overnachting inclusief ontbijtbuffet
• Diner bij grand café-restaurant De Ooievaar
• Lunchpakket & borrelplank
• Fietsroutes

Kans maken? Ga naar fietsenindekop.nl en laat je gegevens achter.

Tips
Met je mtb of gravelbike met redelijk dikke banden is het prima fietsen op het Noordzeestrand. Desnoods laat je even wat lucht uit je banden lopen, zodat je minder makkelijk wegzakt.
Het is ook handig om even naar een getijdentabel te kijken (watersportalmanak.nl), zodat je tijdens eb over het strand rijdt, met meer hard zand langs het water.