Voor de rubriek ‘Mijn fiets & ik’ kunnen Pedala & Fiets volgers persoonlijke fietsverhalen insturen. Deze week het persoonlijke verhaal van Margriet.

Margriet is een echte veelvraat wat fietsen betreft, van race tot mtb en vakantiefiets. Haar liefde voor de fiets is zelfs zo groot dat ze daarvoor naar Le Mont-Dore in Frankrijk is verhuisd. Niet in haar eentje, maar samen met haar man die ze tijdens haar eerste fietsvakantie leerde kennen. Maar ook Frankrijk blijkt niet groot genoeg voor hun fietspassie…

Margiet: ”Als kind was ik al gek op fietsen. Eerst schaatste ik en dan werd je vanaf je twaalfde op een racefiets gezet. Mijn eerste toertocht volgde snel op mijn veertiende reed ik al mijn 14e fiets-11-stedentocht. Nog steeds ben ik op 2e Pinksterdag 2 jaar ouder, want officieel mag die tocht pas vanaf je 16e gereden worden 😉

Een aantal jaar later was het tijd voor mijn eerste vakantie zónder ouders. Samen met een vriendin beleefde ik een georganiseerde fietsvakantie in Toscane. Hier werd de toon gezet. Het beviel zo goed dat er nog veel meer fietsvakanties volgden, onder andere naar Portugal en zoals het toen nog heette Tsjechië-Slowakije. Ondertussen was er ook een mountainbike aangeschaft en Marokko werd toegevoegd aan fietsbestemming.”

Liefde op de fiets(vakantie)

”In 2000 verhuisde ik naar Engeland, maar besloot om in oktober van dat jaar toch maar met een Nederlandse reisorganisatie te gaan mountainbiken in Equador. Op het vliegveld maakte ik kennis met de medereizigers en daar zat wel een hele leuke alleen reizende man bij… De eerste avond in Quito wilde de groep in het restaurant van het hotel eten, terwijl die leuke alleen reizende man en ik meer zin hadden om in de stad op zoek te gaan naar een restaurant met iets meer sfeer dan het met fel tl-licht verlichte restaurant van het hotel. Zo gezegd, zo gedaan en het werd een gezellige avond. En, er was een klik!

Samen op de top van de Mont Ventoux

Wat ik niet wist, was dat Erwin – want zo heette die man – een nogal goede fietser was. En dat de rest van de groep niet zulke goede fietsers waren. Dus toen er gefietst ging worden en Erwin twee trappen deed, zat alleen ik nog een soort van in zijn wiel. En zo fietsten wij de hele vakantie samen. Ook stukken waar onze reisgenoten zich met de 4-wheeldrive lieten vervoeren. En toch waren zij ’s avonds erg moe en wilden zij op tijd naar bed, waardoor wij ook ’s avonds met elkaar opgescheept zaten. Maar dat vonden we eigenlijk helemaal niet erg!

Toen er gefietst ging worden en Erwin twee trappen deed,
zat ik als enige nog een soort van in zijn wiel…

Tijdens die vakantie vertelde ik dat ik ooit van Alaska naar Ushuaia, het zuidelijkste puntje van Zuid-Amerika, wilde fietsen. Erwin, nogal realistisch, vroeg me of ik al eens met bagage had gefietst. Nee, maar ik verklaarde dat ik wist dat ik dat leuk zou vinden.”

Van Peru tot het zuidelijkste puntje

”Terug van de vakantie bleven we elkaar ondanks de afstand regelmatig zien. Of in Utrecht waar Erwin woonde of in Hook in Engeland waar ik woonde. En toen was het zo ver. In het voorjaar erna leende ik een trekkingfiets mét fietstassen van Erwin’s broer. We namen de trein naar Luik en fietsten de Ardennen in. Na 200 meter zei ik “Ik vind het leuk, wanneer gaan we?” doelend op de reis van Alaska naar Ushuaia.

De nog steeds realistische Erwin wilde wel met mij op fietsreis, maar niet langer dan een half jaar. Dit omdat hij bang was anders niet meer in een normale baan te kunnen terugkeren. Na heel wat voorbereidingen, bijvoorbeeld het aanschaffen van een trekkingfiets voor mij, maar ook tassen, brander etc. besloten we om vanaf september 2003 van Lima (Peru) naar Ushuaia (Argentinië) te gaan fietsen. En dat is precies wat we deden. En het was geweldig!

Ushuaia – het eindpunt van de reis; ruim 6 maanden en 8000 km.

Bij terugkeer in Nederland fietsten we dapper door en brachten veel vakanties door in de Franse Alpen en Pyreneeën. En vaak namen we dan een verkoopbrochure van een makelaar mee. Voor de lol. Totdat we bedachten dat het wel heel leuk zou zijn om ooit een fietsaccommodatie te gaan hebben. Dat ooit ging wat sneller dan gepland, na een vakantie ter oriëntatie van streken waar we in de toekomst misschien wel zouden willen wonen, keerden we terug naar Nederland met een voorlopig koopcontract voor Les Camélias, het huis waar we sinds december 2007 wonen.”

De laatste jaren fietsten we in Thailand, Zuid-Afrika &
Lesotho met als hoogtepunt vorig jaar Nepal.

Viva la France

”En nog steeds fietsen we dapper door. In Frankrijk op de racefiets met af en toe een cyclo en op de mountainbike. Na nu bijna 11 jaar blijven we verrast worden door hoe mooi het hier is en hoe veel stille wegen en paden er zijn. En ook tijdens onze vakanties wordt er altijd gefietst. In het voorjaar vaak een weekje daar waar het mooi weer is. Door ons lange seizoen – er zijn hier ook ski- en langlaufpistes en we hebben vanaf de Kerstvakantie tot in november eigenlijk altijd wel gasten – kunnen we vervolgens pas weer in november samen weg. De laatste jaren fietsten we in Thailand, Zuid-Afrika & Lesotho met als hoogtepunt vorig jaar Nepal. En af en toe blijft één van ons een weekje thuis en gaat de ander fietsen. Zo fietste ik vorig jaar de Route de Grandes Alpes en dit jaar de Petites Routes du Soleil en gaat Erwin op stap als mtb-gids voor Vasa Sport of gaat hij met vrienden een weekje fietsen.

En Nederland? Ik mis heel weinig, behalve schaatsen! De meren hier bevriezen in de winter wel, maar liggen dan vol met sneeuw. Oh, en overjarige boerenkaas ;-)”

Sani Pass tussen Zuid-Afrika en Lesotho; de 2 stipjes zijn wij 😉