Kleren maken de man. Dat is een bekend gezegde en daar schuilt zeker een waarheid in. Voor mij staat Koga Kimera Prime met SRAM Red eTap AXS. Het is gewoon een vette bak. Eigenlijk is het frame hetzelfde als de Koga Kimera Pro die ik vorig jaar al eens testte met een nieuwe laklaag. Plus dat de afmontage spectaculair anders is. Ja het is echt een plaatje, dat wordt genieten.

De groep is het eerste wat me opvalt. SRAM Red eTapAXS met zijn cassette met 12 kransjes en zijn flattop ketting. Draadloos schakelen had hij al, maar er is veel meer. Met veel trompetgeschal is deze gelanceerd als de nieuwe standaard in de ontwikkeling van groupsets. Ik kom hier later op terug. eerst even over het frame.

Topfiets

De Koga Kimera Prime is de topfiets uit de racefietsenlijn van Koga. Het verhaal van de Kimera is inmiddels bekend. De eerste Kimera werd gemaakt voor Theo Bos om Olympisch Kampioen te worden, maar dat pakte helaas anders uit. Ondertussen is er op de Kimera vooral op de baan veel successen gehaald. De befaamde sprinters rijden allemaal op een Kimera. Niet dat deze fiets voor mijn neus hetzelfde is, maar het idee en de lijnen lijken toch op elkaar.

Het frame ziet er netjes uit en ik ben fan van de verandering van de kleuren. Subtiel, modern en stijlvol, zo zou ik het het beste kunnen omschrijven. Waar bij het vorige model Kimera schreeuwerig op de bovenbuis stond, lijkt het nu eerder of je een oogtest af aan het leggen bent. De letters zijn klein en grijs en vallen pas op als je er echt naar kijkt. De beroemde leeuwenkop van Koga schreeuwt net zo hard maar dan met een modern jasje. Dat je veel carbon ziet, laat ziet dat ze overtuigd zijn van hun kwaliteit, Je kan immers niets verbergen onder je laklaag en het scheelt nog een paar honderd gram in verf. Het oogt ook nog eens mooi. Verder is het frame netjes afgewerkt met de kabels mooi binnendoor en de onderhand bekende vormen van het merk.

Flattop ketting

Over de SRAM AXS Red is natuurlijk al veel geschreven en gezegd, maar toch ben ik heel benieuwd hoe die in de praktijk bevalt. SRAM heeft de lancering in ieder geval erg goed gedaan. Als je geïnteresseerd ben in fiets materiaal en je volgt dat een beetje kun je deze niet gemist hebben. En het was met veel lawaai. Nieuw, beter, best. Ik hou van techniek. Ik hou van vernieuwing en nog meer van merken die hun nek uitsteken en de standaard ter discussie stellen. Je kan van 11- naar 12-speed door een tandje erbij te stoppen en wat kleine aanpassingen en klaar is Kees. Je kan ook de hele drivetrain onder de loep nemen en bedenken waarom het zo is en wat er anders kan. Dat heeft SRAM gedaan en het resultaat zit op deze fiets. Een aantal opvallende veranderingen wil ik toch (nog) eens aanstippen.

De Flattop ketting is niet alleen heel mooi maar is ook echt nieuw. De vlakke bovenkant maakt de smallere ketting sterker. Daarnaast is ondanks dat de ketting smaller is meer ruimte voor de tanden door de dikte van de het materiaal te verminderen. De binnenkant heeft ook nog eens een extra coating gekregen tegen slijtage en het geheel is daardoor ook nog eens geruislozer.

Eén geheel

Opvallend is natuurlijk ook dat de crank en de bladen één geheel zijn geworden. Veel vragen of dit consumentvriendelijk is werden er al snel geopperd. Op het moment dat er een blad versleten is moet je heel je crankstel vervangen. Dat klinkt natuurlijk bizar. Iets wat we niet gewend zijn. Volgens SRAM zijn de bladen slijtvaster en heeft het voordeel van het gewicht en niet te vergeten de stijfheid van het geheel de doorslag gegeven. Tja ik ben benieuwd hoe dit gaat werken en de praktijk zal het uitwijzen. Ook kun je niet meer bladen wisselen voor de bergen. Echter geen idee of dit daadwerkelijk nodig is als je een goede keuze maakt.

De verandering van de verhouding van het verzet is ook één waar veel over gesproken wordt. Ik zie er wel wat in. een grotere range met kleinere stappen. wie wil dat nu niet. Op deze fiets zit 48/35 voor en 10-28 achter. Mijn enige vraagteken is dat wanneer je voor een 10 kiest je ketting een kortere bocht maakt en mij is altijd verteld dat dat niet efficiënt is. Toch ben ik heel benieuwd hoe dit allemaal bevalt in praktijk.

Rondje Posbank

Omdat een rondje duinen nogal beperkt is in hoogtemeters trek ik naar de oude vertrouwde Posbank. Ik ben opgegroeid in Apeldoorn en mijn eerste meters op de fiets waren hier. Rondje Posbank stond al op het menu toen ik nog met een 6 pion reed. Ja het is snel gegaan… of er is al veel tijd verstreken. Zes pion met commandeurs aan de schuine buis. Precisie werk top op de millimeter. Schakelen was een kunst…. mijmer mijmer. De Posbank dus. Het natuurpark vlakbij Arnhem is een leuke en rustige speeltuin voor de fietser die toch iets meer uitdaging wil. Het is bewolkt en fris. Bruno, Otto en Martijn staan al te wachten. Het wordt geen lange training maar vooral gericht op de test. Ik haal de fiets uit de auto en besef me dat hij best licht is. 7,5 kilo met pedalen, schijfremmen en hoge wielen is prima. Otto geeft de fiets gelijk een compliment. Vette bak joh, wat is het? De vraag is niet raar want Koga is haast niet te lezen. De fiets oogt inderdaad strak. De dikke ZIPP 303 met 28 millimeter banden erop maken de fiets wel gelijk af. Om het helemaal af te maken een mooi aero stuur erop, waarbij het stuur en de stuurpen één is. Jammer vind ik wel dat he het stuur gelijk op de juiste hoogte moet zetten en dat je er geen ring op het stuur kan doen. Nu heb ik het dan maar zo gelaten voordat ik een stuk van de voorvork moet afzagen. En om die fiets nog iets dikker te maker zou ik er standaard een langere stuurpen op zetten. Dat ziet er net even iets sneller uit.

Zonder grip

We vertrekken en duiken gelijk naar beneden. De 140 millimeter schijven kunnen gelijk getest worden. Het voelt iets softer aan als bij de concurrent maar remmen doet het zeker. Mijn zadel staat nog iets te hoog dus dat pas ik gelijk even aan. De fiets met deze wielen voelt wel lekker aan. Ik zoef naar beneden. Natuurlijk even checken of ik genoeg heb aan 48×10. In deze afdaling geen enkel probleem. Ik merk gelijk dat het schakelen veel directer is geworden. Het gaat heel vlot. We pakken een paar klimmetjes en ik schakel wat af. Het is allemaal heel soepel en inderdaad relatief stil. Ook met druk op de pedalen schakelt hij zonder moeite een tandje lichter of zwaarder. Als je meerdere tanden in één keer wil schakelen houdt je de knop gewoon ingedrukt. Het systeem wordt er echter niet heel blij van als je dat bergop doet met een lage snelheid. De ketting lijkt over de cassette heen de glijden zonder grip te hebben, waardoor je snel snelheid verliest. Uiteindelijk na veel kabaal pakt hij wel de juiste krans en kun je weer verder. Ik denk echter niet dat je in een normale situatie dit vaak tegenkomt.

Van het binnen naar het buitenblad schelen en andersom gaat vlotjes. Als de ketting heel schuin ligt, heeft hij er een klein beetje moeite mee maar over het algemeen is dit dik in orde.

Op de klinkers rondom de Emmapiramide merkt ik duidelijk dat mijn ketting minder te keer gaat dan bij de anderen. SRAM heeft in de achterderailleur demping aangebracht en dat lijkt goed te werken. Een goede ontwikkeling om dit probleem aan te pakken.

Reach

Verder zitten er bij de SRAM-groep ook veel dingen die ik waarschijnlijk niet zal gebruiken maar daarom niet minder belangrijk zijn. Er zullen vast mensen zijn zie heel blij worden dat de reach van de remgrepen kunnen worden aangepast of dat er app bij zit waar je van alles kan instellen zoals automatisch schakelen van het voorblad indien de verhoudingen het toelaten. Op die manier hoef je alleen maar te denken over lichter of zwaarder schakelen en het systeem doet de rest. Ik zelf hou liever controle over dat omdat je soms toch op het buitenblad wil blijven omdat je al ziet dat het over 100 meter vlakker wordt en je daar kan versnellen.

We rijden nog een klimmetje op. De fiets rijdt prima. Hij stuurt fijn ondanks dat mijn stuur wat hoog staat. Hij reageert goed op mijn aanzet. Het geluid van de wielen is ook lekker. Ik heb niet zo’n beste dag en rij mijn eigen tempo omhoog. “Naar beneden kan ik wel weer gas geven,” denk ik bij mezelf. Dat doe ik dan ook en de fiets voelt vertrouwd. Iets wat heel belangrijk is. Als we het laatste klimmetje boven komen nemen we afscheid. Ik heb genoten ondanks mijn slechte poten. Heerlijk tochtje over de Posbank. Voelt toch een beetje als thuis komen.

High end

Al met al ben ik onder de indruk van de fiets. Hoe hetzelfde frame toch een andere indruk kan maken door de afmontage en die laklaag. Natuurlijk weet je dat wel, maar om dit zo te beleven is ook wel weer leuk. Ik ben ook onder de indruk van de SRAM Red eTap AXS groepset. Een heerlijke groep en een stap vooruit qua technologie. Dat het een high end fiets is, is duidelijk. niet alleen qua techniek maar ook qua prijs. Voor € 8499,- hangt hij bij je in de schuur. De groep en de wielen hebben een groot aandeel in deze prijs. Je hebt dan wel een mooie bak.

SRAM maakt in ieder geval duidelijk dat er over dingen nagedacht mag worden en dat er best slimmere en betere oplossingen zouden kunnen zijn dan wat er nu is. Of je het daadwerkelijk nodig hebt is natuurlijk een hele andere vraag. En ja, wat is nodig… Ik ben wel heel benieuwd welke van de eigenschappen we gaan terug zien bij de andere merken. En welke uiteindelijk toch worden teruggedraaid naar hoe het was.