Elba is vooral bekend als ballingsoord van Napoleon. Voor Léon van Bon was het eiland de ideale plek om er een volbloed Italiaanse racer testen. Het weer viel wat tegen, maar de Titici Flexy zeker niet. Van Bon probeerde en passant nog wat KOM’s mee te pakken, maar een zekere Nibali was hem voor geweest…

De zon zou schijnen op Elba en ik zou me helemaal zot testen op de Titici Flexy, Maar nee, het regent. Lekker dan. Gelukkig ben ik niet alleen en is het gezellig, maar het knaagt wel. Het klonk zo mooi: een Italiaanse volbloed racer testen in zijn thuisland. In de zon natuurlijk. Elke dag kijk ik naar mijn weer-app en het belooft niet veel goeds. Trainen in de regen op Elba is niet zo’n goed plan. De wegen zijn niet geweldig en vaak ligt er olie. Daar komt nog bij dat ik eigenlijk wel een mooiweerfietser ben. Nou ja, het moet tenminste droog zijn wanneer ik vertrek.

Genot voor het oog

De Titici is een opvallende fiets. Als je er van de zijkant tegenaan kijkt, heeft hij een extreem dunne bovenbuis. Ik had hem al eens ergens op een foto gezien en was meteen nieuwsgierig. De bovenbuis is dus heel plat, maar wel breed. Ze hebben gebruikgemaakt van de gepatenteerde P.A.T., Plate Absorber Technology. Deze zou 18 procent meer trillingen absorberen dan een gemiddelde standaard  top tube, met behoud van de laterale stijfheid van het frame. Dit zou leiden tot meer comfort en controle. 18 procent is veel en het lijkt me dat dat een merkbaar verschil maakt. De fiets ziet er gelikt uit. De buitenste laag carbon is grotendeels zichtbaar en deze hebben ze mooi gelegd. Dat betekent niet per definitie dat het beter is, maar het ziet er wel mooi uit. De lijnen zijn simpel en strak. Ook op detailniveau is het een genot voor het oog. Het ziet er gewoon chique uit.

Titici is ontworpen en gemaakt in Italië. Het zijn zeker geen nieuwkomers op de markt. Vanaf de jaren ‘80 maken ze al MTB-frames. Tegenwoordig gebruiken ze tube-to-tube technologie voor hun fietsen, waarbij het frame uit losse buizen wordt opgebouwd. Dit geeft meer flexibiliteit in de maatvoering en daar maken ze bij Titici dan ook gretig gebruik van. Elke Titici is een custom frame, en dan niet alleen de kleuren, maar ook de geometrie en de maatvoering van de buizen. Als je een nokje voor je voorderailleur wil kan dat. Als je geen tekst op de bovenbuis wil kan dat. Ze werken wel met kleurschema’s en vaste kleuren maar elke combi daarin is mogelijk. Dit alles is dan ook nog eens zonder meerprijs. De fiets die ik mee heb is hun standaard maat die wordt gebruikt voor demonstraties en testen.

Afmontage

De afmontage past goed bij de fiets met deze uitstraling. Met Shimano Dura-Ace Di2 heb je al een klassegroep te pakken, licht en het werkt als een tierelier. De hydraulische schijfremmen werken waarschijnlijk ook zoals het moet. Voor heeft de Titici een 160 millimeter schijf en achter een 140 millimeter. Een combi die je wel vaker ziet om de remkracht beter te verdelen. Het 3T aero stuur valt ook gelijk op. De ergonomische vorm ziet er doordacht en spacey uit. Ik vind het wel cool en het geeft de fiets iets extra’s. Net een beetje flair waardoor de fiets een vette uitstraling heeft. Ik ben benieuwd hoe het platte stuur rijdt.

Het zadel is van mijn favoriete merk (Fi’zi:k), dus dat zit (letterlijk) wel goed. De Alchemist Z30 Disc-wielen zijn mij onbekend en zien er wat mij betreft niet erg chique uit. Persoonlijk zou ik voor een andere uitstraling gaan. De velg heeft wel een geinige vorm die me doet denken aan de haaienvinnen van Zipp. Of dit daadwerkelijk iets oplevert, geen idee. De oranje transfers op de velgen vind ik niet zo geslaagd. De banden zijn van Pirelli, alweer een tijdje terug in de wielersport en hard onderweg om weer een vaste waarde te worden. Ten tijde van Fausto Coppi was Pirelli groot in het wielrennen. De blauwe versie van de P Zero zijn gemaakt voor slechter weer met een betere bescherming tegen lekke banden en met meer grip. Dat komt goed uit, want het regent nog steeds op Elba.

Zadelpenboutje

Ik maak de fiets klaar. Stuur naar beneden en het zadel op de goede hoogte. Het torx zadelboutje zit mooi weggewerkt in de hoek van de zitbuis en de bovenbuis. Nadeel is wel dat je er niet goed bij kunt en voordat ik het in de gaten heb draai ik hem stuk. Wat nu? De winkels zijn al dicht, dus wordt het wachten tot morgen. De volgende ochtend komt eindelijk de zon door. Maar waar vind je zo snel een zadelpenboutje? We gaan naar een botenwinkel en warempel, daar hebben ze precies de juiste bout maar dan als inbus. Daar ben ik blij mee! Fietsen!!!

Vanaf ons huisje is het gelijk omhoog dus meteen naar het binnenblad. Elba is een mooi eiland, met vooral aan ‘onze’ kant veel steile, korte klimmetjes. Mijn vriendin Janine gaat ook mee. Op zich zou een rondje Elba wel te doen zijn, maar dat kost de hele dag en staat daarom niet op de planning. Ik merk direct dat ik met mijn bovenbenen tegen de bovenbuis aan kom en omdat deze nogal ‘scherp’ is door zijn platte vorm voelt dat niet prettig. (Volgens de importeur is de bovenbuis niet breder dan andere merken, maar dat betwijfel ik.) Ik heb best stevige bovenbenen en schuur wel vaker langs de bovenbuis, maar die zijn meestal rond en dan is het toch minder vervelend.

Voor de rest is de eerste indruk goed. Geen ultiem criterium-monster met nerveus stuurgedrag, maar een relaxte racer met een goed comfort. Niet veel later zakt mijn zadel… Volgens mij had ik hem al best aardig strak gedraaid. Ik draai hem nog wat strakker, maar niet veel later sta ik weer langs de kant. Ik probeer het nog één keer. Gelukkig lukt het deze keer wel. Eindelijk op weg.

300 watt

Het stuur vind ik erg fijn. Op verschillende plaatsen kan ik heerlijk mijn handen neerleggen. Ook onder in de beugel zit dit stuur prima. Het grootste gedeelte van de route rijd ik redelijk op mijn gemak. De fiets is comfortabel. Van de Plate Absorber Technology merk ik niet zoveel, maar ik kan het ook niet direct vergelijken met een andere fiets. Ik was bang dat de fiets niet stijf genoeg zou zijn, maar dat valt wel mee. Op het laatste klimmetje geef ik gas. Bijna naadloos schakel ik een tandje lichter of zwaarder. Dansend rijd ik omhoog. In het middenstuk van de klim is het iets vlakker. Ik schakel bij en houd druk. Ik probeer mijn vermogensmeter goed boven de 300 watt te houden. Nu merk ik pas hoe lekker de fiets rijdt. Hij is niet heel reactief, maar gas geven is geen enkel probleem.

Het eiland is waanzinnig mooi, een soort Toscane in de zee. Dorpjes tegen een heuvel geplakt in de fraaiste kleuren

Boven trek ik nog een sprintje en ook daar reageert de fiets best goed op. Hijgend kom ik boven. Op de top staar ik naar het eiland. De zee en het vasteland is vaag te zien. Regenbuien lijken in een rap tempo te naderen. Wanneer Janine nadert vallen de eerste druppels. Nog 3 kilometer naar beneden en we zijn weer terug, dat scheelt. Ik vertrouw de wegen hier niet zo, dus ik rij voorzichtig naar beneden. Heerlijk die schijfremmen, die raad ik iedereen aan. In de regen remt de fiets net zo goed als met droog weer. Ik heb geen idee over de banden, daar durfde ik geen risico mee te nemen.

Het gewicht van de fiets valt me reuze mee. 7,3 kilogram inclusief pedalen en dat voor een fiets met schijfremmen. Heel netjes. Dat kan ik op deze klimmetjes wel gebruiken. De mooiste klim aan deze kant van het eiland vind ik Volterraio. Een prachtige weg die zich omhoog slingert en onderweg een oude burcht passeert. Als je de andere kant op kijkt zie je de baai van Portoferraio. Het eiland is waanzinnig mooi, een soort Toscane in de zee. Dorpjes tegen een heuvel geplakt in de fraaiste kleuren. Cafeetjes op oude pleinen zoals in Rio Nell’Elba voelen zo onthaast, dat ik even een bakkie moet doen. En de koffie smaakt overal goed.

Nisporto

Vandaag rij ik over de klim van Nisporto. 1200 meter aan 12,5 procent gemiddeld. Dat klinkt nog redelijk, maar dat ding is echt loei-steil. Op sommige stukken moet het zo’n 20 procent zijn. Dit moet de lastigste klim zijn. Voordat ik er ben pak ik nog een paar bergjes Ik begin me thuis te voelen op de fiets. Naar beneden durf ik gas te geven en kan daarvan genieten. Plat door de bocht en weer optrekken. Ook de wielen werken prima mee. Het golvende terrein sloopt me langzaam. Ik bedenk opeens dat ik geen inbussleutel mee heb. Wat als ik nu lek rijd? De wielen kun je alleen maar los krijgen met een inbussleutel. Iets waar ik op zou letten bij de aanschaf van wielen of anders de steekas vervangen door een die je zo los kunt maken. Gelukkig ben ik nooit echt ver van huis. Op de klim van Nisporto ben ik al zo naar de klote dat ik tempo omhoog rijd. Dat gaat niet echt op zo’n klim maar zo goed en kwaad als het gaat doe ik het toch. Mooi klimmetje voor de Giro d’Italia, denk ik bij mezelf. Scheel kom ik boven. Klere klim. Ik vervolg mijn weg, die zich langs de kustlijn kronkelt. Gloeiend met continu uitzicht over de baai. De zon laat zich stiekem af en toe zien. Bellissimo. Ik draai het straatje bij het huisje in. Geen lekke band, mazzelaar, denk ik bij mezelf.

Of de Flexy echt veel minder trillingen doorlaat weet ik niet

Bij thuiskomst check ik nog even Strava. Bij de meeste klimmetjes zit ik nog wel bij de eerste 100 van de 1800. Daar kan ik prima mee leven. Op de meeste segmenten staat de naam van ene Nibali bovenaan. Meestal met een grote voorsprong op nummer twee. Ik blijf het leuk vinden om te zien hoe ongelooflijk hard de profs rijden terwijl je zelf het idee hebt dat je het oké doet.

Elegantie

Een Italiaan testen in zijn moederland blijft leuk. Eigenlijk is elke fiets testen in Italië leuk. De Titici is me eigenlijk erg meegevallen. Fietsen met een ‘gimmick’ zoals een platte bovenbuis zijn vaak apart maar niet direct goed. Titici weet wel een goede fiets neer te zetten. Niet superstrak, maar wel comfortabel. Of de Flexy echt veel minder trillingen doorlaat weet ik niet. Wel dat hij lekker reed. Een los frame kost 3990 euro, een complete fiets met mechanische Ultegra komt op 5690 euro. De fiets zoals ik die heb getest staat voor 8990 euro in jouw schuur. Een prijs die past bij een volledig custom fiets met prima onderdelen. En je hebt iets aparts, een fiets die opvalt, maar met stijl, met een zekere klasse en elegantie.