Fiets verlootte vorige maand via de LeadOut een weekendje Mallorca, inclusief kaartjes voor de finale van de Six Days Series. Reno Pijnen won deze mooie prijs en maakte er onderstaand verslag van.Vrijdag 17 maart beloofde de door de Madison Sports Group (MSG) georganiseerde Six Days Series een spetterende apotheose te krijgen met de Six Day Finale op Mallorca in de Palma Arena, een 250 meter wielerbaan die ooit ook de locatie vormde voor het WK Baan van 2007.
Zesdaagses naar een hoger plan
Met onder meer deze finaleavond wordt getracht de zesdaagses weer naar een hoger plan binnen het wielrennen in het algemeen te brengen. De vraag is echter of de MSG daarin gaat kunnen slagen.Sinds de jaren ’80 van de vorige eeuw is deze vorm van wielrennen ten opzichte van ‘de weg’ steeds minder van belang geworden. Rerder reden toprenners op de weg als Altig, Van Steenbergen, Merckx en Moser een handvol zesdaagses per seizoen om onder meer hun prestaties op de weg om te zetten in klinkende munt. En zesdaagsespecialisten uit de periode 1950-1990, zoals Peter Post, Patrick Sercu, René Pijnen, Dietrich Thurau en Urs Freuler, bleken op de weg in staat om bijvoorbeeld meerdere etappes in de Grote Rondes te winnen. Later leken de winterbanen steeds meer voorbehouden aan relatief onbekende baanspecialisten en een enkele wegrenner die slechts nog incidenteel een zesdaagse in eigen land wilde rijden.Met de Six Day Series tracht MSG een soort Formule 1 voor het het baanwielrennen te creëren. Een internationale wedstrijdreeks van de hoogste klasse, met goed herkenbare, vaste nationale koppels die elke zesdaagse in elk onderdeel strijden voor het te verdelen prijzengeld. Met daarnaast kortere wedstrijdprgramma’s, gelikte lichtshows en DJ’s die naast de tradtionele ‘kermismuziek’ ook moderne dance draaien. Hiermee poogt de MSG een nieuw publiek naar de sporttpaleizen te trekken en tegelijk van de zesdaagses, net als bij het wegwielrennen, een televisiesport te maken. In dat verband is er een overeenkomst gesloten met Eurosport om de de Six Days deels live uit te zenden.
Grande finale
De finale op Mallorca omvatte 3 toernooien. Als eerste een weinig interessant sprinttoernooi met 6 renners, 3 Spaanse sprinters en 3 meer ‘bekende’ buitenlandse’ renners: Tomáš Bábek, Matthew Rotherman (beide wereldsubtoppers) en de altijd uitbundige Amerikaan Nate Koch.Het tweede toernooi kende een aantrekkelijk startersveld van toppers in het dameswielrennen, waaronder de Britse dames Katie Archibald en Elinor Barker en de Deense wereldkampioene op de weg Diderksen. Archibald liet net als tijdens de andere Six Days zien over zeer snelle benen te beschikken, alhoewel dat in haar geval niet gekoppeld lijkt te zijn aan veel tactisch inzicht. Daardoor moest ze telkens weer achter de feiten aanrijdend enorm met haar krachten smijten om op het podium te kunnen eindigen. Barker mocht na afloop de beker voor de winnares omhoog houden. Archibald werd alsnog tweede en Diderksen derde.Het derde toernooi, voor de heren, vormde het hoofdprogramma. Twaalf koppels die door hun prestaties in minstens twee van de vier Six Days afgelopen winter blijk hadden gegeven recht te hebben op een startbewijs stonden aan de start. Favorieten waren het Belgische koppel De Pauw/De Ketele, de Spanjaarden Torres/Mora Vedri, het Duitse koppel Lampate/Kalz en het Nederlandse koppel bestaande Yoeri Havik en Wim Stroetinga. Pim Ligthart en Jens Mouris haddden ook een startbewijs, maar waren spijtig genoeg niet aanwezig.De twaalf koppels reden een koppelkoers van 20 minuten, een puntenkoers over 15 kilometer (met aflossing na 30 ronden), een ploegenafvalling en een koppelkoers over 60 minuten. De tweede koppelkoers bleef lang een gesloten wedstrijd, waarin geen van de favoriete koppels erboven uitstak en lang bijna elke demarrage bijgehaald werd. Pas in de laatste 50 ronden wisten De Ketele en De Pauw een belangrijke ronde te nemen waardoor zij in ‘dezelfde ronde’ als de Spanjaarden kwamen te staan. In de 4 klassementsprints die in de 40 ronden daarna volgden ontplofte de wedstrijd en pas in de laatste sprint wisten de Belgen in punten over de inmiddels uitgeputte Spanjaarden heen te springen.
Hoop voor de toekomst?
Was deze avond nu de grote finale waar een wielerliefhebber op hoopte en biedt deze finale een uitzicht op een succesvolle uitbouw van de Six Day Series?Zuiver sportief gezien waren de wedstrijden aantrekkelijk en geslaagd, alhoewel er een aantal (zeer) aantrekkelijke koppels ontbraken, waaronder het startgerechtigde Australische koppel Cameron Meyer/Callum Scotson en de welbekende Wiggins en Cavendish. De huidige zesdaagsespecialisten konden daardoor niet aan het grote publiek laten zien dat zij, zelfs in een eendagswedstrijd op het hardhout van de velodrooms, de grote namen van de weg kunnen kunnen verslaan. Slechts 3 van de 5 Six Day wedstrijden (London, Amsterdam en Palma de Mallorca) zijn ook daadwerkelijk op Eurosport uitgezonden. De Spanjaarden (de Europese kampioenen koppelkoers) konden enkel starten op basis van een wildcard omdat zij slechts 1 Six Days hadden gereden en de andere Six Days niet in hun programma konden of wilden opnemen. In extremis was door de MSG het prijzengeld voor de eindwinnaars met liefst 30% gekort, en het blijkt bovendien nog immer moeilijk (voor de televisieregisseurs) om een goed cameraverslag van de koppelkoersen te organiseren, waardoor het vaak raden is hoe de wedstrijd zich ontwikkelt.Wil de Six Day Series het succes worden waar op wordt gehoopt dan zal dat een langdurige, flinke investering vergen waarin naast ronkende persberichten, ‘flitsende’ lichtshows en veel muziekgedreun de gemiddelde wieler- en sportliefhebber overtuigd moet worden dat hij goed in beeld gebracht topwielrennen met toprenners gaat zien wanneer hij op de late avond de televisie aanzet of de tablet op schoot neemt. Het is afwachten met welke aanpassingen de Madison Sports Group van de eigen Series komt volgend jaar komt.
Met onder meer deze finaleavond wordt getracht de zesdaagses weer naar een hoger plan binnen het wielrennen in het algemeen te brengen. De vraag is echter of de MSG daarin gaat kunnen slagen.Sinds de jaren ’80 van de vorige eeuw is deze vorm van wielrennen ten opzichte van ‘de weg’ steeds minder van belang geworden. Rerder reden toprenners op de weg als Altig, Van Steenbergen, Merckx en Moser een handvol zesdaagses per seizoen om onder meer hun prestaties op de weg om te zetten in klinkende munt. En zesdaagsespecialisten uit de periode 1950-1990, zoals Peter Post, Patrick Sercu, René Pijnen, Dietrich Thurau en Urs Freuler, bleken op de weg in staat om bijvoorbeeld meerdere etappes in de Grote Rondes te winnen. Later leken de winterbanen steeds meer voorbehouden aan relatief onbekende baanspecialisten en een enkele wegrenner die slechts nog incidenteel een zesdaagse in eigen land wilde rijden.Met de Six Day Series tracht MSG een soort Formule 1 voor het het baanwielrennen te creëren. Een internationale wedstrijdreeks van de hoogste klasse, met goed herkenbare, vaste nationale koppels die elke zesdaagse in elk onderdeel strijden voor het te verdelen prijzengeld. Met daarnaast kortere wedstrijdprgramma’s, gelikte lichtshows en DJ’s die naast de tradtionele ‘kermismuziek’ ook moderne dance draaien. Hiermee poogt de MSG een nieuw publiek naar de sporttpaleizen te trekken en tegelijk van de zesdaagses, net als bij het wegwielrennen, een televisiesport te maken. In dat verband is er een overeenkomst gesloten met Eurosport om de de Six Days deels live uit te zenden.
Was deze avond nu de grote finale waar een wielerliefhebber op hoopte en biedt deze finale een uitzicht op een succesvolle uitbouw van de Six Day Series?Zuiver sportief gezien waren de wedstrijden aantrekkelijk en geslaagd, alhoewel er een aantal (zeer) aantrekkelijke koppels ontbraken, waaronder het startgerechtigde Australische koppel Cameron Meyer/Callum Scotson en de welbekende Wiggins en Cavendish. De huidige zesdaagsespecialisten konden daardoor niet aan het grote publiek laten zien dat zij, zelfs in een eendagswedstrijd op het hardhout van de velodrooms, de grote namen van de weg kunnen kunnen verslaan. Slechts 3 van de 5 Six Day wedstrijden (London, Amsterdam en Palma de Mallorca) zijn ook daadwerkelijk op Eurosport uitgezonden. De Spanjaarden (de Europese kampioenen koppelkoers) konden enkel starten op basis van een wildcard omdat zij slechts 1 Six Days hadden gereden en de andere Six Days niet in hun programma konden of wilden opnemen. In extremis was door de MSG het prijzengeld voor de eindwinnaars met liefst 30% gekort, en het blijkt bovendien nog immer moeilijk (voor de televisieregisseurs) om een goed cameraverslag van de koppelkoersen te organiseren, waardoor het vaak raden is hoe de wedstrijd zich ontwikkelt.Wil de Six Day Series het succes worden waar op wordt gehoopt dan zal dat een langdurige, flinke investering vergen waarin naast ronkende persberichten, ‘flitsende’ lichtshows en veel muziekgedreun de gemiddelde wieler- en sportliefhebber overtuigd moet worden dat hij goed in beeld gebracht topwielrennen met toprenners gaat zien wanneer hij op de late avond de televisie aanzet of de tablet op schoot neemt. Het is afwachten met welke aanpassingen de Madison Sports Group van de eigen Series komt volgend jaar komt.
