Het wordt warmer weer, de zon schijnt en als je de televisie aandoet is de kans groot dat je een peloton ziet rijden over een verlaten landweggetje. Het is halverwege maart en de fietspaden op zaterdag- en zondagochtend zijn weer overvol met wielrenners en fietsers. De fiets is weer uit de schuur gehaald, misschien een winterbeurt gehad, en klaar om de komende maanden weer de nodige kilometers op te maken. Niets staat een fijne training in de zon in de weg, toch? Als de temperatuur nog meer oploopt en je zelfs twijfelt of je met een korte broek moet rijden, kijk je naar beneden en denkt: moet ik mijn benen niet scheren?

Verplicht is het niet, maar toch voelen veel wielrenners zich wel moreel verplicht om ‘gesoigneerd’ voor de dag te komen en hun benen dus te scheren. Buiten dat zitten de haartjes niet vervelend in de weg na een eventuele valpartij en masseert het beter. Daarnaast wil je ook niet continu het gezeur van clubgenoten aanhoren dat ‘er nog een flink pak shag op je benen zit’. Daarom scheer ik dus mijn benen, maar na in de winter getraind te hebben met een lange broek aan of beenstukken is het altijd weer een vervelende klus om rond deze tijd jezelf te ontharen.

Als je de eerste stap gezet hebt (je bent over de mentale drempel heen gestapt), dan is het zaak om jezelf met scheerschuim in te smeren en de benen van onder naar boven te scheren. De kans is groot dat er wat bloed aan te pas komt, maar dat zijn slechts schoonheidsfoutjes. Na de scheerbeurt, die wat tijd in beslag kan nemen, ben je helemaal klaar voor het voorjaar. Scheer jij je benen, of is het maar onzin?

Benen scheren, ja of nee?

Loading ... Loading ...