Want genieten is nog steeds wat ik vooral probeer te doen op de fiets. Met het bereiken van mijn gewichtsdoel vorige week is dat niet verminderd. Het meedragen van minder kilo’s helpt gelukkig wel bij het genieten. Alles gaat op een of andere manier toch een stuk gemakkelijker. Heel vreemd is dat niet, maar toch had ik met 135 kilo nooit echt het gevoel ergens last van te hebben. Pas nu ik die kilo’s kwijt ben, merk ik dat ik niet echt gezond bezig was.

Hoeveel 37 kilo kwijt raken is, besefte ik deze week toen ik mijn oudste zoon optilde. Zijn gewicht is ongeveer het gewicht dat ik inmiddels ben kwijtgeraakt. Ik moet er echter niet aan denken om hem elke dag de hele dag mee te moeten zuilen. Afgelopen maandag reed ik met een rugzak met kleding en een laptop naar kantoor en dat was al zwaar genoeg. Terwijl die toen ik hem op de weegschaal zette ‘slechts’ 7,5 kilo woog.  De terugweg leverde overigens opnieuw een record op. Want omdat ik (weer eens) te laat naar huis ging, terwijl ik beloofd had om op de verjaardag van mijn jongste zoon pannenkoeken te bakken, moest ik alles uit de kast halen om ‘op tijd’ thuis te zijn. Mochten er in Boskoop automobilisten last van me gehad hebben, dan bied ik alsnog mijn excuses aan. Maar ondanks dat ik pas om 18u05 wegreed, was ik wel om 19u00 thuis!

Met de drukte op mijn werk, kwam ik afgelopen week wel iets minder aan trainen toe. Hopelijk komt daar deze week wel wat verbetering in, al zijn de weersvoorspellingen nog niet hoopgevend. Bovendien is het vandaag (maandag) ook 8 jaar geleden dat ik met mijn vrouw trouwde. En zoals ik in Fiets nr. 5 las: ‘Gezond sportgedrag is bereid zijn een training over te slaan als je partner het nodig heeft.’ Gezien mijn sportgedrag van de laatste maanden en de drukte op mijn werk de afgelopen weken, heeft mijn vrouw het nodig dat ik vanavond alle tijd en aandacht aan haar geef.

Het is niet alleen 8 jaar geleden dat ik getrouwd ben, maar ook 8 jaar geleden dat we bij wijze van huwelijksreis op trainingskamp naar Zwitserland zijn gegaan. Daar op de flanken van de Klausenpass maakte ik toen mijn eerste echt klimkilometers. De dubbele beklimming, die in totaal bijna 45 kilometer met ruim 2800 hoogtemeters  inhoudt bleek toen een prima kennismaking met klimmen en een uitstekende voorbereiding op de Marmotte een maand later. Een trainingskamp in de bergen zit er deze keer niet in. Ik zal het moeten doen met de vlakke Hollandse wegen. Ik kan er niet mee zitten. Het verschil met 8 jaar geleden ligt daarbij vooral in het feit dat bergen toen voor mij nog onbekend terrein waren. Langer dan 5 kilometer had ik toen nog nooit geklommen. Maar met de Marmotte, de TransGermany en de Vikingtour al op mijn palmares, weet ik inmiddels wat het is om lang in het zadel te zitten en met een lage snelheid.
Gewoon genieten en uiteindelijk kom je vanzelf boven!